Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 19 Ιανουαρίου 2022 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 10 Νοεμβρίου 2021 στην υπόθεση T-771/20, KS και KD κατά Συμβουλίου κ.λπ.

(Υπόθεση C-44/22 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Y. Marinova και J. Roberti di Sarsina)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: KS, KD, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει στο σύνολό της την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη·

να διαπιστώσει ότι τα δικαιοδοτικά όργανα της Ένωσης είναι τα μόνα αρμόδια να επιληφθούν της διαφοράς

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του παραδεκτού και επί της ουσίας·

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της παρούσας και της συναφούς προηγούμενης διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

Πρώτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, πρώτον, καθόσον δεν αναγνώρισε τη φύση του περιορισμού της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα άρθρα 24 ΣΕΕ και 275 ΣΛΕΕ, ως παρέκκλιση από τη γενική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεύτερον, καθόσον δεν ερμήνευσε κατά τρόπο συσταλτικό την παρέκκλιση αυτή, αντιθέτως προς την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου και, τρίτον, ερμηνεύοντας εσφαλμένως, στο πλαίσιο αυτό τις αποφάσεις H 1 , SatCen 2 και Elitaliana 3 υπό την έννοια ότι δεν υποστηρίζουν τη θεμελίωση της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου στην προκειμένη περίπτωση.

Δεύτερος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν χαρακτήρισε ορθώς την ασκηθείσα αγωγή ως αγωγή αποζημιώσεως που αφορά προβαλλόμενες παραβιάσεις των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καθόσον δεν ερμήνευσε τους περιορισμούς της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό το πρίσμα των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του κράτους δικαίου που απορρέουν από το πρωτογενές δίκαιο της Ένωσης, που θεμελιώνουν εν προκειμένω την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου.

Πρώτο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον χαρακτήρισε τις πράξεις, ενέργειες ή παραλείψεις τις οποίες αμφισβητούν οι πρωτοδίκως ενάγουσες ως πολιτικά ή στρατηγικά ζητήματα συνδεόμενα με την αποστολή τα οποία αφορούν τον καθορισμό ή την εφαρμογή της ΚΕΠΠΑ (κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης), και όχι ως πράξεις, ενέργειες ή παραλείψεις που προκαλούν ζημία οφειλόμενη σε προβαλλόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ.

Δεύτερο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον παρέλειψε να ερμηνεύσει τα άρθρα 24 ΣΕΕ και 275 ΣΛΕΕ υπό το πρίσμα των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών της Ένωσης που κατοχυρώνονται με τον Χάρτη και την ΕΣΔΑ, καθώς και υπό το πρίσμα των θεμελιωδών αρχών του κράτους δικαίου και του σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δυνάμει των Συνθηκών (άρθρο 2, άρθρο 3, παράγραφος 5, άρθρο 6, παράγραφοι 1 και 3, άρθρο 21, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, και άρθρο 23 ΣΕΕ, καθώς και άρθρο 19 ΣΕΕ και άρθρο 47 του Χάρτη].

Τρίτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον ερμήνευσε εσφαλμένως την απόφαση Bank Refah 1 και παρέλειψε να κρίνει την αγωγή αποζημιώσεως ως αυτοτελή αγωγή για την οποία δεν υφίσταται καμία εξαίρεση από την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης βάσει των άρθρων 268 και 340, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ.

Τέταρτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν διασφάλισε την αυτοτέλεια της έννομης τάξης της Ένωσης και στέρησε από τις πρωτοδίκως ενάγουσες τη δυνατότητα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.

Πρώτο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν διαπίστωσε την αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης να επιληφθούν της επίμαχης υπόθεσης.

Δεύτερο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον στέρησε εν προκειμένω από τις αναιρεσείουσες τη δυνατότητα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας τους και όντως δεν τους παρέσχε καμία δυνατότητα διασφάλισης της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.

____________

1 Απόφαση του Δικαστηρίου της 19ης Ιουλίου 2016, H κατά Συμβουλίου κ.λπ. (C-455/14 P, EU:C:2016:569).

1 Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 25ης Οκτωβρίου 2018, KF κατά SatCen (T-286/15, EU:T:2018:718), απόφαση του Δικαστηρίου της 25ης Ιουνίου 2020, SatCen κατά KF (C-14/19 P, ECLI:EU:C:2020:492), διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Ιουλίου 2020, KF κατά SatCen, (T-619/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:337), απόφαση του Δικαστηρίου της 14ης Οκτωβρίου 2021, KF κατά SatCen, C-464/20 P, μη δημοσιευθείσα (ECLI:EU:C:2021:848).

1 Απόφαση του Δικαστηρίου της 12ης Νοεμβρίου 2015, Elitaliana κατά Eulex Kosovo (C-439/13 P, EU:C:2015:753).

1 Απόφαση του Δικαστηρίου της 6ης Οκτωβρίου 2020, Bank Refah Kargaran κατά Συμβουλίου (C-134/19 P, EU:C:2020:793).