Αναίρεση που άσκησε την 1η Μαρτίου 2024 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 20 Δεκεμβρίου 2023 στην υπόθεση T-216/21, Ryanair και Malta Air κατά Επιτροπής (Air France· COVID-19)
(Υπόθεση C-166/24 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn, J. Carpi Badía and M. Farley)
Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ryanair DAC, Malta Air ltd., Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Γαλλική Δημοκρατία, Βασίλειο των Κάτω Χωρών, Air France-KLM, Société Air France
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να κάνει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως και να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·
να αποφανθεί οριστικά επί της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής κατ’ ενάσκηση της εξουσίας του δυνάμει του άρθρου 61, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·
επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να αποφανθεί επί των μη εξετασθέντων ισχυρισμών· και
να επιφυλαχθεί ως προς τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας, εφόσον αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, ή να καταδικάσει τις αντιδίκους κατ’ αναίρεση στα δικαστικά έξοδα, εφόσον αποφανθεί οριστικά επί της προσφυγής.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως.
Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένο κριτήριο προκειμένου να κρίνει, υπό το πρίσμα των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις κρατικές ενισχύσεις, πότε δικαιούχος της ενίσχυσης είναι μία ή περισσότερες οντότητες εντός πλαισίου εταιρικού ομίλου. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι παράγοντες που υποδεικνύουν απλώς ότι i) γενικά, η Air France-KLM, ως απώτατη μητρική εταιρία, δύναται να ασκεί έναν ορισμένο έλεγχο επί των εταιριών Société Air France (στο εξής: Air France) και Koninklijke Luchtvaart Maatschapij NV (στο εξής: KLM), καθώς και επί των θυγατρικών τους, και ii) υφίσταται ορισμένος βαθμός ολοκλήρωσης, συντονισμού και συνεργασίας μεταξύ της Air France, της Air France-KLM και της KLM αρκούν ώστε να αποδειχθεί ότι η Air France-KLM και η KLM άντλησαν πράγματι όφελος από την ενίσχυση –με αποτέλεσμα να πρέπει να θεωρηθούν ως δικαιούχοι υπό το πρίσμα των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις κρατικές ενισχύσεις– ενώ το ακριβές περιεχόμενο και οι όροι χορήγησης της ενίσχυσης αποκλείουν ρητώς τη χρήση της ενίσχυσης προς όφελος της Air France-KLM και της KLM.
Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε ανεπίτρεπτη υποκατάσταση της κρίσης της Επιτροπής καθόσον προέβη σε εξέταση του ζητήματος κατά πόσον ορισμένες μόνον εταιρίες του ομίλου Air France-KLM Group συνιστούν δικαιούχους της κρατικής ενίσχυσης –ζήτημα το οποίο, όπως έχει κριθεί από τα δικαιοδοτικά όργανα της Ένωσης, απαιτεί σύνθετες οικονομικές εκτιμήσεις, η δε Επιτροπή διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια συναφώς– χωρίς μάλιστα να τεκμηριώσει επαρκώς ότι το σκεπτικό της Επιτροπής ενείχε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως.
____________