Υπόθεση T-239/17
(Δημοσίευση αποσπασμάτων)
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 7ης Μαΐου 2019
«ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ – Αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση δαπάνες – Δαπάνες πραγματοποιηθείσες από τη Γερμανία – Κατ’ αποκοπήν δημοσιονομική διόρθωση που εφαρμόζεται λόγω της ανεπαρκούς συχνότητας των βασικών ελέγχων – Υποχρέωση υπολογισμού και καταχώρισης σε ετήσια βάση των τόκων στα λογιστικά βιβλία – Άρθρα 31 και 32 του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 – Άρθρο 6, στοιχείο ηʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Αναλογικότητα»
Γεωργία – Χρηματοδότηση από το ΕΓΤΕ και το ΕΓΤΑΑ – Διαδικασία εκκαθάρισης των λογαριασμών – Ποσά προς ανάκτηση από το κράτος μέλος – Μη εμπρόθεσμη ανάκτηση από το κράτος μέλος των οφειλόμενων ποσών συνεπεία παρατυπιών ή αμελειών – Δημοσιονομικές συνέπειες – Συνυπολογισμός του αρχικού κεφαλαίου, των τόκων και των κυρώσεων – Υποχρέωση υπολογισμού και λογιστικής καταχώρισης των τόκων που αφορούν τα μη ανακτηθέντα ποσά
(Κανονισμός 1290/2005 του Συμβουλίου, άρθρο 32 §§ 1, 3 και 5· κανονισμός 885/2006 της Επιτροπής, άρθρο 6, στοιχείο ηʹ, και παράρτημα III)
(βλ. σκέψεις 36-38, 41-49, 56)
Σύνοψη
Στην απόφαση Γερμανία κατά Επιτροπής (T-239/17), η οποία εκδόθηκε στις 7 Μαΐου 2019, το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε επί της προσφυγής που άσκησε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας με αίτημα τη μερική ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως (ΕΕ) 2017/264 (1), για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που αφορά το εν λόγω κράτος μέλος. Η Επιτροπή, μετά από έλεγχο που διενήργησε επί των γερμανικών διαδικασιών για την ανάκτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών οι οποίες κινήθηκαν κατόπιν παρατυπιών, επισήμανε, τον Απρίλιο 2010, παρατυπίες εκ μέρους του οργανισμού πληρωμών στο εν λόγω κράτος μέλος. Κατά συνέπεια, απαίτησε από τις γερμανικές αρχές να υπολογίσουν εκ νέου τους τόκους που επιβάρυναν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σύμφωνα με την αρχή της ισομερούς κατανομής του δημοσιονομικού βάρους μεταξύ του οικείου κράτους μέλους και του προϋπολογισμού της Ένωσης (στο εξής: κανόνας 50/50), όχι σε τριετή βάση, όπως είχαν πράξει, αλλά σε ετήσια βάση. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή εφάρμοσε στις δαπάνες που δήλωσε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας για το οικονομικό έτος 2010 διόρθωση ύψους 1 964 861,71 ευρώ.
Το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή αυτή, καθότι έκρινε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 31 και το άρθρο 32, παράγραφος 5, του κανονισμού 1290/2005 (2), σε συνδυασμό με το άρθρο 6, στοιχείο ηʹ, του κανονισμού 885/2006 (3), όπως ίσχυαν κατά τον κρίσιμο για τα πραγματικά περιστατικά της υπό κρίση υπόθεσης χρόνο, υφίστατο πράγματι υποχρέωση υπολογισμού και λογιστικής καταχώρισης σε ετήσια βάση –και όχι σε τριετή, όπως υποστήριζε η Γερμανία– των τόκων οι οποίοι αφορούν τα ποσά που δεν είχαν ανακτηθεί συνεπεία παρατυπιών, δεδομένης της εφαρμογής της αρχής του επιμερισμού του δημοσιονομικού βάρους μεταξύ των κρατών μελών και του προϋπολογισμού της Ένωσης κατά την εκκαθάριση των λογαριασμών.
Συγκεκριμένα, κατά το Γενικό Δικαστήριο, η απάντηση στο ερώτημα του υπολογισμού και της λογιστικής καταχώρισης των τόκων προκύπτει από γραμματική ερμηνεία του άρθρου 6, στοιχείο ηʹ, του κανονισμού 885/2006. Η ερμηνεία αυτή είναι επίσης απολύτως συμβατή με την εν γένει οικονομία της διαδικασίας εκκαθάρισης των λογαριασμών, η οποία πραγματοποιείται σε ετήσια βάση. Επιπλέον, ελλείψει υπολογισμού και ενημέρωσης σε ετήσια βάση των τόκων υπερημερίας, στον πίνακα του παραρτήματος III του κανονισμού 885/2006 για τον υπολογισμό των καταλογιστέων στα κράτη μέλη ποσών σύμφωνα με τον κανόνα 50/50, δεν μπορεί να γίνει γνωστό το ακριβές ποσό των τόκων υπερημερίας που πρέπει να καταλογιστεί στο οικείο κράτος μέλος. Τέτοια ανακρίβεια των δηλωθέντων στοιχείων είναι ασύμβατη με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων του προϋπολογισμού της Ένωσης, καθώς ενέχει τον κίνδυνο να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός με τόκους υπερημερίας.