Error! Reference source not found.

Προσφυγή της 22ας Νοεμβρίου 2010 - AΔΕΔΥ κ.α. κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση T-541/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ) (Αθήνα, Ελλάδα), Σπ. Παπασπύρος (Αθήνα, Ελλάδα) και Ηλ. Ηλιόπουλος (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Μ. Τσίπρα, Δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την από της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 απόφαση του Συμβουλίου "για τροποποίηση της απόφασης 2010/320/ΕΕ απευθυνόμενη στην Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος, που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος", δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο L 241/12/14.9.2010 (ΕΕ L 241, σ. 12) με αριθμό 2010/486/ΕΕ,

να ακυρώσει την από της 8ης Ιουνίου 2010 απόφαση του Συμβουλίου "απευθυνόμενη προς την Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος", δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο L 145/6/11.6.2010 (ΕΕ L 145, σ. 6) με αριθμό 2010/320/ΕΕ,

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, οι προσφεύγοντες ζητούν την ακύρωση της απόφασης του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 "για τροποποίηση της απόφασης 2010/320/ΕΕ απευθυνόμενη στην Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας δια της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος, που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος", δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο L 241/12/14.9.2010 (ΕΕ L 241, σ. 12) με αριθμό 2010/486/ΕΕ και την ακύρωση της απόφασης του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 8ης Ιουνίου 2010 "απευθυνόμενη προς την Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος", δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο L 145/6/11.6.2010 (ΕΕ L 145, σ. 6) με αριθμό 2010/320/ΕΕ.

Προς στήριξη των ισχυρισμών τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν τους εξής λόγους:

Πρώτον, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις εξεδόθησαν καθ` υπέρβαση των εκ της Συνθήκης αναγνωριζόμενων από τις Συνθήκες αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα άρθρα 4 και 5 των Συνθηκών, εισάγεται η αρχή της επικουρικότητας και της αναλογικότητας. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 2, των Συνθηκών, ρητώς προβλέπεται, ότι οποιαδήποτε αρμοδιότητα δεν απονέμεται από τα κράτη μέλη στην Ένωση, ανήκει στα κράτη. Σύμφωνα με τα άρθρα 126 επ. των Συνθηκών, τα μέτρα, που μπορούν να αποφασιστούν από το Συμβούλιο κατά τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος και να συμπεριληφθούν σε αποφάσεις αυτού, δεν μπορεί να είναι συγκεκριμένα, ρητά και απαρέγκλιτα προβλεπόμενα καθώς δεν παρέχεται από τις Συνθήκες στο Συμβούλιο αυτή η εξουσία.

Δεύτερον, οι προσφεύγοντες τονίζουν ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις εκδόθηκαν καθ` υπέρβαση των αρμοδιοτήτων, που χορηγούνται από τις Συνθήκες στο Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και είναι κατά περιεχόμενο αντίθετες με αυτές. Συγκεκριμένα, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις επικαλούνται ως νομικό έρεισμα για την έκδοσή τους τα άρθρα 126, παράγραφος 9, και 136 της Συνθήκης. Ωστόσο, οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν πέραν των παρεχόμενων από τα άρθρα αυτά αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου, απλά ως ένα μέτρο εκτέλεσης μιας διμερής συμβάσεως μεταξύ των 15 κρατών μελών της Ευρωζώνης, που αποφάσισαν τη χορήγηση των διμερών δανείων, και της Ελλάδος. Τέτοια όμως αρμοδιότητα για έκδοση πράξεως από πλευράς του Συμβουλίου ούτε αναγνωρίζεται ούτε προβλέπεται από τις Συνθήκες.

Τρίτον, οι προσφεύγοντες υπογραμμίζουν ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις εισάγοντας περικοπές μισθών και συντάξεων θίγουν περιουσιακά κατοχυρωμένα δικαιώματα των προσφευγόντων και κατά τούτο έχουν εκδοθεί κατά παράβαση του άρθρου 1 του 1ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

____________