ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 6ης Δεκεμβρίου 2012

Υπόθεση T‑390/10 P

Paulette Füller‑Tomlinson

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτοι υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Επαγγελματική ασθένεια – Καθορισμός του ποσοστού αναπηρίας επαγγελματικής προελεύσεως – Εφαρμογή του ευρωπαϊκού πίνακα ιατρικής εκτιμήσεως των βλαβών που προκαλούνται στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα – Παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών – Εύλογη προθεσμία»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 1ης Ιουλίου 2010, F‑97/08, Füller‑Tomlinson κατά Κοινοβουλίου.

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Η Paulette Füller‑Tomlinson φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο πλαίσιο της παρούσας δίκης.

Περίληψη

1.      Αναίρεση – Λόγοι – Λόγος βάλλων κατά πλεοναστικής αιτιολογίας – Αλυσιτελής λόγος – Απόρριψη

2.      Αναίρεση – Λόγοι – Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών – Απαράδεκτο – Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο της εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων – Αποκλείεται πλην της περιπτώσεως παραμορφώσεως του περιεχομένου των εν λόγω στοιχείων

(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1)

3.      Αναίρεση – Λόγοι – Ανεπαρκής αιτιολογία – Έμμεση αιτιολόγηση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

4.      Αναίρεση – Λόγοι – Ανάγκη συγκεκριμένης επικρίσεως ενός σημείου της συλλογιστικής του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης

(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 138 § 1, εδ. 1, στοιχείο γ΄)

5.      Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών – Αναπηρία – Καθορισμός μέσω πίνακα συγκεκριμένου ποσοστού αναπηρίας ή του περιθωρίου εντός του οποίου μπορεί να κυμαίνεται η αναπηρία – Εξουσία εκτιμήσεως της ιατρικής επιτροπής – Όρια – Δεσμευτικός χαρακτήρας του πίνακα

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73 §§ 1 και 2, στοιχείο γ΄· Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 11)

6.      Αναίρεση – Λόγοι – Ισχυρισμός προβαλλόμενος για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αιτήσεως αναιρέσεως – Απαράδεκτο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρα 48 § 2, 139 § 2 και 144)

7.      Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών – Αναγνώριση της επαγγελματικής προελεύσεως της ασθένειας και καθορισμός του βαθμού μόνιμης αναπηρίας – Διαδικασία – Θέση στη διάθεση του ιατρού ή των ιατρών που διορίζουν τα όργανα του συνόλου των σχετικών εγγράφων – Απουσία πλήρους έρευνας – Πλημμέλεια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 18)

8.      Δίκαιο της Ένωσης – Αρχές – Τήρηση εύλογης προθεσμίας – Παραβίαση στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας – Αποτελέσματα

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 41 § 1)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 27 και 71)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 12 Νοεμβρίου 1996, C‑294/95 P, Ojha κατά Επιτροπής, Συλλογή 1996, σ. I‑5863, σκέψη 52· 7 Απριλίου 2011, C‑321/09 P, Ελλάδα κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 61

ΓΔΕΕ: 6 Μαρτίου 2012, Τ‑167/09 P, Επιτροπή κατά Liotti, σκέψη 21 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 41, 96 και 110)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 15 Μαΐου 2012, Τ‑184/11 P, Nijs κατά Επιτροπής, σκέψη 29 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 44)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 2 Ιουλίου 2010, T‑266/08 P, Kerstens κατά Επιτροπής, και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 48, 49, 77 και 78)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 4 Ιουλίου 2000, C-352/98 P, Bergaderm και Goupil κατά Επιτροπής, Συλλογή 2000, σ. I‑5291, σκέψη 34· 8 Ιανουαρίου 2002, C‑248/99 P, Γαλλία κατά Monsanto και Επιτροπής, Συλλογή 2002, σ. I‑1, σκέψη 68· 28 Ιουνίου 2005, C‑189/02 P, C‑202/02 P, C‑205/02 P έως C‑208/02 P και C‑213/02 P, Dansk Rørindustri κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2005, σ. I‑5425, σκέψη 426

ΓΔΕΕ: 19 Μαρτίου 2010, T‑338/07 P, Bianchi κατά ETF, σκέψη 59· 10 Φεβρουαρίου 2012, T‑98/11 P, AG κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 24 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

5.      Το άρθρο 73, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του ΚΥΚ, το οποίο διευκρινίζει ότι, σε περίπτωση μερικής μόνιμης αναπηρίας, η αποζημίωση που καταβάλλεται στον ενδιαφερόμενο «[υπολογίζεται] σύμφωνα με τον πίνακα που ορίζεται στην [κοινή] ρύθμιση» σχετικά με την ασφάλιση των υπαλλήλων κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, δεν προσδίδει στον πίνακα δεσμευτική ισχύ. Μια τέτοια διατύπωση, η οποία συνεπάγεται απλώς ότι η εν λόγω αποζημίωση καθορίζεται αναλόγως των τύπων της προσβολής της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας που απαριθμούνται στον πίνακα και των ποσοστών αναπηρίας ή του συναφούς περιθωρίου εντός του οποίου μπορεί να κυμαίνεται η αναπηρία, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως παρέχουσα ένδειξη περί του δεσμευτικού ή προαιρετικού χαρακτήρα του πίνακα.

Αντιθέτως, το άρθρο 11, παράγραφος 1, της ρυθμίσεως ασφαλίσεως, που διευκρινίζει ότι η ολική ή μερική μόνιμη αναπηρία υπολογίζεται βάσει της βλάβης της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας «όπως αυτή καθορίζεται από τον ευρωπαϊκό πίνακα» ποσοστών αναπηρίας, έχει την έννοια, λόγω των όρων που χρησιμοποιούνται στη διάταξη αυτή, ότι επιβάλλει τον καθορισμό των βλαβών της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας βάσει του πίνακα, προσδίδοντάς του συνεπώς δεσμευτικό χαρακτήρα.

Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δεν υπέπεσε σε νομική πλάνη, από πλευράς των διατάξεων του άρθρου 73, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του ΚΥΚ και του άρθρου 11, παράγραφος 1, της ρυθμίσεως ασφαλίσεως, κρίνοντας ότι η ελευθερία εκτιμήσεως της ιατρικής επιτροπής αφορά μόνο τη διαπίστωση της παθολογίας από την οποία πάσχει ο ασφαλισμένος και ότι, μετά τη διαπίστωση αυτή, προκειμένου να καθοριστεί ο βαθμός της βλάβης της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας του ασφαλισμένου, η ελευθερία αυτή πρέπει να ασκείται εντός του πλαισίου που καθορίζει ο πίνακας.

(βλ. σκέψεις 60 έως 62)

6.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 94)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: προμνησθείσα απόφαση Nijs κατά Επιτροπής, σκέψεις 29 και 66 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

7.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 105)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 3 Μαρτίου 2004, T‑48/01, Vainker κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑51 και II‑197, σκέψη 133

8.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 115 και 116)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 13 Δεκεμβρίου 2000, C‑39/00 P, SGA κατά Επιτροπής, Συλλογή 2000, σ. I‑11201, σκέψη 44· προμνησθείσα απόφαση Ελλάδα κατά Επιτροπής, σκέψη 32 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: 13 Ιανουαρίου 2004, T‑67/01, JCB Service κατά Επιτροπής, Συλλογή 2004, σ. II‑49, σκέψεις 36 και 40 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 11 Απριλίου 2006, T‑394/03 P, Angeletti κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑95 και II‑A‑2‑441, σκέψη 162