Αναίρεση που άσκησε στις 25 Ιουλίου 2011 η Yvette Barthel κ.λπ. κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 10 Μαΐου 2011 στην υπόθεση F-59/10, Barthel κ.λπ. κατά Δικαστηρίου

(Υπόθεση T-398/11 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Yvette Barthel (Αρλόν, Βέλγιο), Marianne Reiffers (Olm, Λουξεμβούργο), Lieven Massez (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J-N. Louis, É. Marchal, D. Abreu Caldas, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των αναιρεσειόντων

Ο αναιρεσείοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 10ης Μαΐου 2011 (υπόθεση F-59/10), Barthel κ.λπ. κατά Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η προσφυγή τους,

να κηρύξει την προσφυγή παραδεκτή,

να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο ΔΔ για την έκδοση αποφάσεως επί της ουσίας κατά τα προβλεπόμενα από τον νόμο,

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως οι αναιρεσείοντες προβάλλουν δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, στο μέτρο που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή των νυν αναιρεσειόντων, παρέβη το άρθρο 296 ΣΛΕΕ, το άρθρο 36, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το άρθρο 7, παράγραφος 1, του παρατήματος 1, καθόσον δεν εξέτασε όλες τις ενώπιόν του προβληθείσες παραβάσεις δικαίου και δεν επέτρεψε στους νυν αναιρεσείοντες να λάβουν γνώση της αιτιολογίας στην οποία στήριξε την απόρριψη των λόγων που αντλούνταν από αντίθεση προς τον νόμο της εξ αντιδιαστολής ερμηνείας του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με το άρθρο 91 και από το δικαίωμα υποβολής ενώπιον του Δικαστηρίου αιτήματος κατά οιασδήποτε πράξεως η οποία θίγει τα συμφέροντά του υπαλλήλου εντός προθεσμίας τριών μηνών από την ημέρα της κοινοποιήσεως της αποφάσεως στον αποδέκτη σύμφωνα με τη δεύτερη περίπτωση της εν λόγω διατάξεως. Επομένως, καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δεν απάντησε στο σύνολο των ισχυρισμών και επιχειρημάτων που ανέπτυξαν στο πλαίσιο της προσφυγής ακυρώσεως οι νυν αναιρεσείοντες, παραβίασε την υποχρέωση αιτιολογήσεως της διατάξεώς του.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έκρινε ότι η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου 2009, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των νυν αναιρεσειόντων, συνιστούσε αμιγώς επιβεβαιωτική απόφαση της συναγομένης από την έλλειψη απαντήσεως σιωπηρής απορριπτικής αποφάσεως, ενώ η καθυστέρηση απαντήσεως δικαιολογούνταν από το γεγονός ότι αναμενόταν η έκδοση εσωτερικής γνωμοδοτήσεως που είχε ζητηθεί σε κάποια από τις υπηρεσίες του Δικαστηρίου, προκειμένου το αρμόδιο όργανο να μπορέσει να εξετάσει αν οι νυν αναιρεσείοντες πληρούσαν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να λάβουν αποζημίωση για υπηρεσία με βάρδιες, σύμφωνα με το άρθρο 56α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

____________