WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 30 czerwca 2015 r.
Sprawa F‑64/13
Z
przeciwko
Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Sprawozdanie z oceny – Zwłoka w sporządzeniu sprawozdania z oceny – Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Z żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności swojego sprawozdania z oceny za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r., a także decyzji oddalającej zażalenie złożone na to sprawozdanie z oceny, a po drugie, zasądzenia od Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Z pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Ocena – Rozbieżności dzielące urzędnika i jego przełożonego – Brak wpływu na zdolność oceny przez niego osiągnięć zainteresowanego
(regulamin pracowniczy, art. 11a, 43)
2. Urzędnicy – Prawa i obowiązki – Wolność wypowiedzi – Ujawnienie faktów mogących wzbudzać podejrzenia co do istnienia nielegalnej działalności lub poważnego uchybienia – Ochrona urzędnika, który powiadomił o takich faktach – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 22a ust. 3)
3. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Sporządzenie – Dialog pomiędzy oceniającym a ocenianym – Konieczność bezpośredniego kontaktu
(regulamin pracowniczy, art. 43)
4. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – Obowiązek niezależności sędziów Unii – Zakres – Pełnienie obowiązków z zakresu wewnętrznej administracji instytucji – Dopuszczalność
(art. 257 akapit czwarty TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 4 akapit pierwszy)
1. Choć nie można wykluczyć, że dzielące urzędnika i jego przełożonego rozbieżności mogą powodować u przełożonego pewne rozdrażnienie, taka możliwość nie oznacza sama w sobie, że nie jest on już w stanie obiektywnie ocenić osiągnięć zainteresowanego. Ponadto nawet fakt wniesienia przez pracownika skargi na mobbing ze strony urzędnika, który ma oceniać jego wyniki pracy, nie prowadzi sam w sobie, poza wszelkimi innymi okolicznościami, do podważenia niezależności osoby, na którą złożono tę skargę.
(zob. pkt 71, 77)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Combescot/Komisja, T‑249/04, EU:T:2007:261, pkt 71 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Bogusz/Frontex, F‑5/12, EU:F:2013:75, pkt 76; BY/EASA, F‑81/11, EU:F:2013:82, pkt 72
2. Zgodnie z art. 22a ust. 3 regulaminu pracowniczego urzędnik, który zawiadomi swoich przełożonych o faktach mogących wzbudzić podejrzenie co do nielegalnej działalności, o których dowiedział się w trakcie wykonywania obowiązków służbowych lub w związku z ich wykonywaniem, nie ponosi żadnych negatywnych skutków ze strony instytucji, pod warunkiem że działał w dobrej wierze. Przepis ten nie zapewnia jednak danemu pracownikowi ochrony przed jakimikolwiek decyzjami mogącymi wywierać niekorzystne dla niego skutki, a jedynie przed decyzjami związanymi ze złożonymi przez niego doniesieniami.
(zob. pkt 74)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Menghi/ENISA, F‑2/09, EU:F:2010:12, pkt 139
3. Bezpośredni kontakt między ocenianym i oceniającym może służyć nawiązaniu szczerego i głębszego dialogu, umożliwiającemu zainteresowanym dokładne oszacowanie charakteru, przyczyn i zakresu dzielących ich ewentualnie rozbieżności, a także lepsze wzajemne zrozumienie, tym bardziej zaś w sytuacji, gdy trzeba zaradzić bardzo nabrzmiałej między nimi osobistej sytuacji.
(zob. pkt 93)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: Ferrer de Moncada/Komisja, T‑16/03, EU:T:2004:283, pkt 45; Lo Giudice/Komisja, T‑27/05, EU:T:2007:321, pkt 49
4. Artykuł 4 akapit pierwszy statutu Trybunału ma na celu zapewnienie niezawisłości sędziów, w trakcie sprawowania przez nich urzędu i po zakończeniu tego sprawowania, w szczególności względem państw członkowskich lub innych instytucji Unii. Nie można z niego jednak wywodzić niemożności pełnienia obowiązków z zakresu wewnętrznej administracji instytucji. Sprawowanie takich obowiązków przez sędziów nie narusza bowiem ich niezależności i pozwala zapewnić autonomię administracyjną instytucji.
Wreszcie, rozstrzygając w sporze zawisłym przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jego członkowie działają w charakterze sędziego i z pełną niezawisłością w sprawowaniu swojego urzędu, zagwarantowaną zarówno przez traktaty, w szczególności art. 257 akapit czwarty TFUE, jak i statut Trybunału.
(zob. pkt 120, 122)