POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 16 października 2014 r.
Sprawa F‑69/10 DEP
Luigi Marcuccio
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Postępowanie – Ustalenie kosztów – Artykuł 92 regulaminu postępowania – Reprezentowanie instytucji przez adwokata – Wynagrodzenie adwokata – Koszty podlegające zwrotowi – Żądanie odsetek za zwłokę
Przedmiot: Wniosek o ustalenie kosztów, złożony, na podstawie art. 92 ust. 1 obowiązującego regulaminu postępowania (zwanego dalej „dawnym regulaminem postępowania”), przez Komisję Europejską w następstwie postanowienia Marcuccio/Komisja (F‑69/10, EU:F:2011:128).
Orzeczenie: Całkowitą kwotę kosztów, które L. Marcuccio zwróci Komisji Europejskiej z tytułu kosztów podlegających zwrotowi w sprawie F‑69/10 Marcuccio/Komisja, ustala się na 1250 EUR. Od kwoty określonej w pkt 1 nalicza się odsetki za zwłokę od dnia doręczenia niniejszego postanowienia do dnia jej faktycznej zapłaty, według stawki stosowanej przez Europejski Bank Centralny do podstawowych operacji refinansujących, obowiązującej w pierwszym dniu kalendarzowym miesiąca terminu zapłaty, podwyższonej o 3,5 punktu.
Streszczenie
1. Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Niezbędne wydatki poczynione przez strony – Honoraria wypłacane przez instytucję jej adwokatowi – Włączenie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę w celu ustalenia kosztów
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 19 akapit pierwszy, załącznik I, art. 7 ust. 1)
2. Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Odsetki za zwłokę
(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 96–98, 106)
1. Jak wynika z art. 19 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości, mającego zastosowanie przed Sądem na podstawie art. 7 ust. 1 załącznika I do rzeczonego statutu, instytucjom przysługuje swoboda decyzji o skorzystaniu z pomocy adwokata. Jego wynagrodzenie mieści się więc w pojęciu koniecznych kosztów poniesionych w związku z postępowaniem, przy czym instytucja nie musi wykazać, że pomoc ta była obiektywnie uzasadniona.
Przy ustalaniu, do jakiej kwoty honoraria adwokatów lub radców prawnych mogą podlegać zwrotowi, sąd Unii nie jest uprawniony do ustalania wynagrodzenia należnego od stron ich własnym adwokatom lub radcom prawnym, lecz do określenia kwoty, do której te wynagrodzenia mogą podlegać zwrotowi przez stronę obciążoną kosztami postępowania. Rozstrzygając w przedmiocie wniosku o ustalenie kosztów, sąd Unii nie musi brać pod uwagę krajowych taryf ustalających wysokość wynagrodzenia adwokatów lub radców prawnych ani ewentualnej umowy w tym zakresie między zainteresowaną stroną a jej pełnomocnikami lub doradcami.
Podobnie ryczałtowy charakter wynagrodzenia nie ma wpływu na ocenę przez Sąd do spraw Służby Publicznej kwoty podlegającej zwrotowi tytułem kosztów, gdyż sąd opiera się na utrwalonych w orzecznictwie kryteriach i precyzyjnych wskazówkach, których powinny dostarczyć mu strony. O ile brak takich informacji nie jest przeszkodą dla ustalenia przez Sąd kosztów na zasadzie słuszności, o tyle sprawia, że oceny żądań wnioskodawcy musi on dokonać siłą rzeczy w sposób ścisły.
Ponadto w braku przepisów o charakterze taryfowym w prawie Unii sąd winien swobodnie ocenić okoliczności danego przypadku, uwzględniając przedmiot i charakter sporu, jego znaczenie z punktu widzenia prawa Unii, a także stopień trudności sprawy, nakład pracy wymagany w postępowaniu spornym od biorących udział w sprawie pełnomocników lub doradców oraz interes ekonomiczny, jaki strony miały w sporze.
Wreszcie podlegającej zwrotowi kwoty wynagrodzenia adwokata zainteresowanej instytucji nie można ustalać w oderwaniu od pracy wykonanej, jeszcze przed wniesieniem sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej, przez służby tej instytucji. Skoro bowiem dopuszczalność skargi zależy od złożenia zażalenia oraz jego oddalenia przez organ powołujący, służby instytucji co do zasady zajmują się sporami, zanim trafią one do Sądu do spraw Służby Publicznej.
(zob. pkt 16–21)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, postanowienia: Marcuccio/Komisja, T‑278/07 P-DEP, EU:T:2013:269, pkt 20; Marcuccio/Komisja, T‑366/10, P-DEP, EU:T:2014:63, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie Chatzidoukakis/Komisja, F‑84/10 DEP, EU:F:2014:41, pkt 20–24 i przytoczone tam orzecznictwo
2. Na mocy art. 106 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej Sąd jest wyłącznie właściwy do stwierdzenia obowiązku zapłaty odsetek za zwłokę od zasądzonych przez siebie kosztów oraz do ustalenia ich stopy.
Z art. 96–98 regulaminu postępowania wynika, że postanowienie nie podlega jako takie ogłoszeniu. Powinno ono wskazywać datę swego wydania i staje się wiążące od dnia doręczenia. Z tego wynika, że gdy strona żąda zasądzenia odsetek za zwłokę od dnia ogłoszenia postanowienia, należy uznać, że wnosi ona do Sądu do spraw Służby Publicznej o zasądzenie odsetek za zwłokę od kosztów podlegających zwrotowi jedynie od dnia doręczenia postanowienia o ustaleniu kosztów. Tym samym stronie przysługują odsetki za zwłokę od ustalonej przez sąd kwoty kosztów podlegających zwrotowi od chwili doręczenia postanowienia w sprawie ustalenia kosztów do chwili faktycznej zapłaty omawianych kosztów.
(zob. pkt 31, 33, 34)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, postanowienie Marcuccio/Komisja, T‑450/10 P-DEP, EU:T:2014:32, pkt 47
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie Chatzidoukakis/Komisja, EU:F:2014:41, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo