ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα)
της 6ης Ιουνίου 2019 (*)
«Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα – Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας – Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει μηχανοκίνητο όχημα – Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα – Λόγος ακυρότητας – Έλλειψη ατομικού χαρακτήρα – Άρθρο 6 και άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002»
Στην υπόθεση T‑209/18,
Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG, με έδρα τη Στουτγάρδη (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον C. Klawitter, δικηγόρο,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), εκπροσωπούμενου από τον S. Hanne,
καθού,
αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου:
Autec AG, με έδρα τη Νυρεμβέργη (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον M. Krogmann, δικηγόρο,
με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Ιανουαρίου 2018 (υπόθεση R 945/2016-3), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ της Autec AG και της Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),
συγκείμενο από τους S. Frimodt Nielsen, πρόεδρο, N. Półtorak και E. Perillo (εισηγητή), δικαστές,
γραμματέας: R. Ūkelytė, διοικητική υπάλληλος,
έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 22 Μαρτίου 2018,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως του EUIPO που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 13 Ιουλίου 2018,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως της παρεμβαίνουσας που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 4 Ιουλίου 2018,
έχοντας υπόψη την απόφαση της 7ης Αυγούστου 2018 περί μη καταθέσεως στη δικογραφία του από 23 Ιουλίου 2018 εγγράφου της προσφεύγουσας,
έχοντας υπόψη την απόφαση της 23ης Αυγούστου 2018 περί μη καταθέσεως στη δικογραφία του από 13 Αυγούστου 2018 εγγράφου της προσφεύγουσας,
έχοντας υπόψη την απόφαση της 20ής Σεπτεμβρίου 2018 περί μη συνεκδικάσεως των υποθέσεων T-43/18, T-191/18, T-192/18, T-209/18 και T-210/18,
έχοντας υπόψη τον διορισμό άλλου δικαστή προς συμπλήρωση της σύνθεσης του τμήματος λόγω κωλύματος ενός εκ των μελών του,
έχοντας υπόψη την απόφαση της 14ης Ιανουαρίου 2019 περί μη συνεκδικάσεως των υποθέσεων T-209/18 και T-210/18 προς διευκόλυνση της προφορικής διαδικασίας,
κατόπιν της συνεδριάσεως της 12ης Φεβρουαρίου 2019,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Ιστορικό της διαφοράς
1 Στις 20 Αυγούστου 2010, η προσφεύγουσα, Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG, υπέβαλε στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σχεδίου ή υποδείγματος, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα (ΕΕ 2002, L 3, σ. 1).
2 Το σχέδιο ή υπόδειγμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση (στο εξής: επίμαχο υπόδειγμα ή μοντέλο της σειράς 991 του οχήματος «Porsche 911») απεικονίζεται ως ακολούθως:
3 Τα προϊόντα στα οποία προορίζεται να εφαρμοστεί το επίμαχο υπόδειγμα υπάγονται στην κλάση 12.08 κατά την έννοια του Διακανονισμού του Λοκάρνο, της 8ης Οκτωβρίου 1968, για τη διεθνή ταξινόμηση των βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων, όπως έχει τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Μηχανοκίνητα οχήματα».
4 Το επίμαχο υπόδειγμα δημοσιεύθηκε στο Δελτίο κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων αριθ. 2010/200, της 6ης Σεπτεμβρίου 2010, με ημερομηνία προτεραιότητας την 27η Απριλίου 2010, και οι όψεις του εν λόγω υποδείγματος δημοσιεύθηκαν στο Δελτίο κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων αριθ. 2012/172, της 7ης Σεπτεμβρίου 2012.
5 Στις 8 Ιουλίου 2014, η παρεμβαίνουσα, Autec AG, υπέβαλε ενώπιον του EUIPO αίτηση για την κήρυξη ακυρότητας του επίμαχου υποδείγματος, βάσει του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 1, και τα άρθρα 5 και 6 του εν λόγω κανονισμού.
6 Η παρεμβαίνουσα ισχυρίστηκε, κατ’ ουσίαν, ότι το μοντέλο της σειράς 991 του οχήματος «Porsche 911» δεν είναι ούτε νέο ούτε έχει ατομικό χαρακτήρα, οπότε δεν επιτρέπεται η προστασία του. Προς στήριξη της αίτησής της, η παρεμβαίνουσα υποστήριξε, κυρίως, ότι το επίμαχο υπόδειγμα δεν διακρίνεται αισθητά από άλλα μοντέλα του οχήματος «Porsche 911» τα οποία διατέθηκαν στην αγορά μετά το πρωτότυπο του 1963.
7 Συναφώς, η παρεμβαίνουσα επικαλέστηκε, ειδικότερα, τα εξής κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα:
– το κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα αριθ. 735428-0001 (στο εξής: προγενέστερο υπόδειγμα ή μοντέλο της σειράς 997 του οχήματος «Porsche 911»), που καταχωρίσθηκε για «μηχανοκίνητα οχήματα» και δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου 2008, το οποίο απεικονίζεται ως ακολούθως:
– το κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα αριθ. 633748-0001, που καταχωρίσθηκε για «αυτοκίνητα» και δημοσιεύθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2007, το οποίο απεικονίζεται ως ακολούθως:
8 Η παρεμβαίνουσα επισύναψε επίσης στην αίτησή της για την κήρυξη ακυρότητας ορισμένα άρθρα του Τύπου σχετικά με το σχέδιο του οχήματος «Porsche 911».
9 Με απόφαση της 10ης Μαΐου 2016, το τμήμα ακυρώσεων του EUIPO δέχθηκε την αίτηση για την κήρυξη ακυρότητας και κήρυξε άκυρο το επίμαχο υπόδειγμα λόγω ελλείψεως ατομικού χαρακτήρα.
10 Στις 23 Μαΐου 2016, η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή ενώπιον του EUIPO, βάσει των άρθρων 55 έως 60 του κανονισμού 6/2002, κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων.
11 Με απόφαση της 19ης Ιανουαρίου 2018 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το τρίτο τμήμα προσφυγών του EUIPO απέρριψε την προσφυγή λόγω ελλείψεως ατομικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002.
12 Το τμήμα προσφυγών έκρινε, καταρχάς, ότι, στην περίπτωση των αυτοκινήτων, η ελευθερία του δημιουργού περιορίζεται από τα τεχνικά χαρακτηριστικά του επίμαχου προϊόντος, όπως το αμάξωμα και οι τροχοί, καθώς και από τις προδιαγραφές που επιβάλλονται εκ του νόμου, ιδίως αυτές που αφορούν την οδική ασφάλεια, όπως, για παράδειγμα, το ότι πρέπει να διαθέτει προβολείς, καθρέφτες και οπίσθιους φανούς.
13 Στη συνέχεια, το τμήμα αυτό εκτίμησε ότι, όσον αφορά, αντιθέτως, τον σχεδιασμό τέτοιων χαρακτηριστικών τα οποία υπαγορεύονται από την τεχνική λειτουργία ή από τις προδιαγραφές που επιβάλλονται εκ του νόμου, η ελευθερία του δημιουργού, αυτή καθεαυτή, δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό. Το εν λόγω τμήμα διευκρίνισε επίσης ότι ο ενημερωμένος χρήστης των επίμαχων προϊόντων είναι ο χρήστης αυτοκινήτων εν γένει, δηλαδή πρόσωπο το οποίο οδηγεί, χρησιμοποιεί και γνωρίζει τα μοντέλα των οχημάτων που διατίθενται στην αγορά.
14 Στο πλαίσιο αυτό, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι τα αντιπαρατιθέμενα υποδείγματα είναι πανομοιότυπα, εν τέλει, ως προς τα ουσιώδη χαρακτηριστικά τους, όπως το σχήμα ή το περίγραμμα του αμαξώματός τους, των θυρών τους ή των παραθύρων τους.
15 Με βάση τα ανωτέρω, το τμήμα προσφυγών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξη του μοντέλου της σειράς 997 του οχήματος «Porsche 911» αρκεί για να αποκλείσει τον ατομικό χαρακτήρα του μοντέλου της σειράς 991 του εν λόγω οχήματος και, ως εκ τούτου, παρέλκει η εξέταση του κοινοτικού σχεδίου ή υποδείγματος αριθ. 633748-0001, το οποίο επικαλέστηκε η παρεμβαίνουσα, και του ζητήματος του νεωτερισμού του επίμαχου υποδείγματος.
Αιτήματα των διαδίκων
16 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
– να απορρίψει την αίτηση για την κήρυξη ακυρότητας «του σχεδίου ή υποδείγματος […] αριθ. 198387-0001».
17 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
18 Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει, κατ’ ουσίαν, έναν και μόνο λόγο ακυρώσεως, ο οποίος στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, σε συνδυασμό με τα άρθρα 5 και 6 του ίδιου κανονισμού.
19 Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, κυρίως, ότι η συνολική εντύπωση την οποία το επίμαχο υπόδειγμα προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη αυτού του τύπου αυτοκινήτου διαφέρει από εκείνη που δημιουργεί το προγενέστερο υπόδειγμα, το οποίο επικαλέστηκε η παρεμβαίνουσα προς στήριξη της αίτησής της για την κήρυξη ακυρότητας. Συγκεκριμένα, τα δύο αντιπαρατιθέμενα μοντέλα διακρίνονται «αισθητά» λόγω «της εξωτερικής τους όψης» κατά τρόπο «τόσο προφανή» ώστε ήταν αδύνατον το τμήμα προσφυγών να κρίνει ότι το επίμαχο υπόδειγμα δεν είχε ατομικό χαρακτήρα χωρίς να υποπέσει σε πλάνη εκτιμήσεως.
20 Κατόπιν της συνοπτικής παράθεσης του λόγου αυτού ακυρώσεως, υπενθυμίζεται ότι, δυνάμει του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, ένα κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα κηρύσσεται άκυρο αν δεν πληροί τις προϋποθέσεις των άρθρων 4 έως 9 του ίδιου κανονισμού.
21 Συναφώς, το άρθρο 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002 διευκρινίζει ότι το σχέδιο ή υπόδειγμα προστατεύεται ως κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα εφόσον είναι νέο και έχει ατομικό χαρακτήρα.
Επί του πρώτου σκέλους του μόνου λόγου ακυρώσεως, το οποίο στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, σε συνδυασμό με το άρθρο 6 του ίδιου κανονισμού
22 Από το γράμμα του άρθρου 6, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002 προκύπτει ότι ο ατομικός χαρακτήρας καταχωρισμένου κοινοτικού σχεδίου ή υποδείγματος πρέπει πρώτα να εκτιμάται υπό το πρίσμα της συνολικής εντύπωσης που προκαλεί στον οικείο ενημερωμένο χρήστη [βλ. απόφαση της 25ης Οκτωβρίου 2013, Merlin κ.λπ. κατά ΓΕΕΑ – Dusyma (Παιχνίδια), T-231/10, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:560, σκέψη 28 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία]. Επιπλέον, η εν λόγω συνολική εντύπωση πρέπει να είναι διαφορετική από εκείνη που προκαλεί κάθε σχέδιο ή υπόδειγμα που έχει διατεθεί στο κοινό πριν από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης για την καταχώριση ή, εάν διεκδικείται προτεραιότητα, πριν από την ημερομηνία προτεραιότητας.
23 Εξάλλου, το άρθρο 6, παράγραφος 2, του κανονισμού 6/2002 ορίζει ότι, κατά την εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός της ελευθερίας του δημιουργού κατά την εκπόνηση του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος.
24 Κατόπιν της παράθεσης των εν λόγω νομίμων προϋποθέσεων, πρέπει να τονιστεί ότι η σχετική νομολογία διευκρινίζει συναφώς ότι ο ατομικός χαρακτήρας ενός σχεδίου ή υποδείγματος πρέπει να προκύπτει από τη διαφορετική συνολική εντύπωση, ή την εντύπωση «καινοφανούς», που αυτό δημιουργεί στον ενημερωμένο χρήστη, σε σχέση με οποιοδήποτε προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα. Υπό το πρίσμα αυτό, οι διαφορές οι οποίες δεν είναι τόσο έντονες ώστε να επηρεάζουν την εν λόγω συνολική εντύπωση δεν πρέπει να συνεκτιμώνται, δεδομένου ότι μόνο οι αρκούντως χαρακτηριστικές διαφορές που δημιουργούν μια διαφορετική συνολική εντύπωση μπορούν να είναι καθοριστικές [βλ. απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2013, Budziewska κατά ΓΕΕΑ – Puma (Αιλουροειδές που αναπηδά), T‑666/11, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:584, σκέψη 29 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
25 Επομένως, βάσει των ανωτέρω αναφερομένων κριτηρίων, πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα αν, όσον αφορά τον ενημερωμένο χρήστη και λαμβανομένου υπόψη του βαθμού ελευθερίας τον οποίο ο δημιουργός του μοντέλου μπορεί να διαθέτει εν προκειμένω, η συνολική εντύπωση που προκαλεί το επίμαχο υπόδειγμα διαφέρει από εκείνη που προκαλεί το προγενέστερο υπόδειγμα.
Όσον αφορά τον ενημερωμένο χρήστη
26 Όσον αφορά την ερμηνεία της έννοιας του ενημερωμένου χρήστη, πρέπει, καταρχάς, να θεωρηθεί ότι η ιδιότητα του «ενημερωμένου χρήστη» συνεπάγεται ότι το οικείο πρόσωπο χρησιμοποιεί το προϊόν στο οποίο είναι ενσωματωμένο το σχέδιο ή υπόδειγμα σύμφωνα με τη χρήση για την οποία προορίζεται το προϊόν αυτό. Ο προσδιορισμός «ενημερωμένος» προϋποθέτει επιπλέον ότι, χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην ειδικός τεχνικός, ο εν λόγω χρήστης γνωρίζει τα διάφορα σχέδια ή υποδείγματα που υπάρχουν στον οικείο τομέα, διαθέτει ορισμένες γνώσεις ως προς τα στοιχεία που κατά κανόνα περιλαμβάνουν τα εν λόγω σχέδια ή υποδείγματα, και, λόγω του ενδιαφέροντός του για τα εν λόγω προϊόντα, επιδεικνύει σχετικά υψηλότερο βαθμό προσοχής όταν τα χρησιμοποιεί [αποφάσεις της 20ής Οκτωβρίου 2011, PepsiCo κατά Grupo Promer Mon Graphic, C‑281/10 P, EU:C:2011:679, σκέψη 59, και της 28ης Σεπτεμβρίου 2017, Rühland κατά EUIPO – 8 seasons design (Φωτιστικό αστέρι), T‑779/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:674, σκέψη 19].
27 Επομένως, η έννοια του ενημερωμένου χρήστη πρέπει να νοηθεί ως ενδιάμεση έννοια μεταξύ εκείνης του μέσου καταναλωτή που απαντά στο δίκαιο των σημάτων, από τον οποίο δεν απαιτείται καμία ειδική γνώση και ο οποίος εν γένει δεν αντιμετωπίζει άμεσα τα αντιπαρατιθέμενα σήματα, και του ειδικού στον τομέα της τέχνης, δηλαδή του ειδικού που διαθέτει ορισμένες τεχνικές γνώσεις. Ως εκ τούτου, με τον όρο ενημερωμένος χρήστης νοείται ο χρήστης που δεν επιδεικνύει μετρίου βαθμού προσοχή, αλλά ιδιαίτερη επιμέλεια, είτε λόγω της επαγγελματικής πείρας του είτε λόγω του ευρέος πεδίου γνώσεων που διαθέτει στον οικείο τομέα (πρβλ. απόφαση της 20ής Οκτωβρίου 2011, PepsiCo κατά Grupo Promer Mon Graphic, C‑281/10 P, EU:C:2011:679, σκέψη 53).
28 Εν προκειμένω, το τμήμα προσφυγών έκρινε, στις σκέψεις 19 έως 21 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ότι ο ενημερωμένος χρήστης των προϊόντων που αφορούν τα αντιπαρατιθέμενα υποδείγματα δεν είναι ο χρήστης του οχήματος «Porsche 911», αλλά ο χρήστης των αυτοκινήτων εν γένει, ο οποίος γνωρίζει τα μοντέλα που διατίθενται στην αγορά και επιδεικνύει μεγάλο βαθμό προσοχής και ενδιαφέροντος. Περαιτέρω, οι γνώσεις του ως προς την επίμαχη αγορά παρέχουν στον εν λόγω ενημερωμένο χρήστη τη δυνατότητα να πληροφορηθεί, γενικώς, ότι οι κατασκευαστές αυτοκινήτων δεν σχεδιάζουν διαρκώς νέα μοντέλα, αλλά, λαμβανομένου υπόψη του υψηλού κόστους σχεδιασμού, απλώς αναβαθμίζουν, τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο, τα υφιστάμενα μοντέλα.
29 Εντούτοις, προκειμένου να αμφισβητήσει την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών, η προσφεύγουσα υποστήριξε, τόσο στο δικόγραφο της προσφυγής όσο και κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, ότι, εν προκειμένω, ο ενημερωμένος χρήστης επιδεικνύει βαθμό προσοχής υψηλότερο από εκείνον που έγινε δεκτός από το τμήμα προσφυγών και διαθέτει γνώσεις που υπερβαίνουν τον μέσο όρο με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός ως προς τις διάφορες παραλλαγές μοντέλων του οχήματος «Porsche 911».
30 Τούτο ισχύει διότι το ενδιαφέρον του χρήστη για τα οχήματα στα οποία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν τα αντιπαρατιθέμενα υποδείγματα και οι γνώσεις που διαθέτει σχετικά με τον οικείο εμπορικό τομέα είναι ιδιαιτέρως σημαντικά δεδομένου ότι πρόκειται για «πολυτελή οχήματα» ή «δαπανηρά σπορ αυτοκίνητα», όπως ακριβώς συμβαίνει, εν προκειμένω, με το μοντέλο του οχήματος «Porsche 911», που διατίθεται στην αγορά επί δεκαετίες. Συνεπώς, ο ενημερωμένος χρήστης, αντιθέτως προς την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών, δεν μπορεί να αποτελεί «πλασματικό πρόσωπο» ή απροσδιόριστο ζήτημα αλλά πρέπει να προσδιορίζεται «εμπειρικά λαμβανομένου υπόψη του συγκεκριμένου προϊόντος».
31 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα αμφισβητούν τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας.
32 Κατόπιν της συνοπτικής έκθεσης των αιτιάσεων της προσφεύγουσας, επισημαίνεται, πρώτον, ότι αυτή ισχυρίζεται, κατ’ επανάληψη, ότι τα προϊόντα τα οποία σχετίζονται με τα αντιπαρατιθέμενα υποδείγματα αφορούν μόνο τα «σπορ αυτοκίνητα» ή τα «πολυτελή οχήματα», αν όχι μόνο το όχημα «Porsche 911», και όχι, όπως το τμήμα προσφυγών έκρινε, τα «αυτοκίνητα» εν γένει ή τα «μηχανοκίνητα οχήματα».
33 Ωστόσο, υπενθυμίζεται συναφώς, πρώτον, ότι, για να καθοριστούν τα προϊόντα στα οποία πρόκειται να ενσωματωθεί ή να εφαρμοστεί σχέδιο ή υπόδειγμα, πρέπει, καταρχάς, να λαμβάνεται υπόψη η σχετική ένδειξη που περιέχει η αίτηση καταχωρίσεως [απόφαση της 18ης Ιουλίου 2017, Chanel κατά EUIPO – Jing Zhou και Golden Rose 999 (Διακοσμητικό στοιχείο), T-57/16, EU:T:2017:517, σκέψη 41].
34 Δεύτερον, πρέπει επίσης να λαμβάνεται, ενδεχομένως, υπόψη το ίδιο το σχέδιο ή υπόδειγμα, στο μέτρο που παρέχει τη δυνατότητα να εξειδικευθεί η φύση, ο προορισμός ή η λειτουργία του προϊόντος. Συγκεκριμένα, η συνεκτίμηση αυτή μπορεί να καταστήσει δυνατή τη διάκριση του προϊόντος για το οποίο πρόκειται στο πλαίσιο ευρύτερης κατηγορίας προϊόντων, της οποίας έγινε μνεία κατά την καταχώριση [πρβλ. απόφαση της 18ης Μαρτίου 2010, Grupo Promer Mon Graphic κατά ΓΕΕΑ – PepsiCo (Απεικόνιση κυκλικής διαφημιστικής βάσης), T‑9/07, EU:T:2010:96, σκέψη 56].
35 Πάντως, μολονότι δεν αμφισβητείται από τους διαδίκους ότι το επίμαχο υπόδειγμα μπορεί να εφαρμοστεί σε μηχανοκίνητα οχήματα, ο χαρακτηρισμός απλώς ως «σπορ αυτοκινήτων» ή «πολυτελών οχημάτων» που προσέδωσε η προσφεύγουσα στα προϊόντα στα οποία το επίμαχο υπόδειγμα προορίζεται να εφαρμοστεί δεν αρκεί, ελλείψει σχετικών διευκρινίσεων, για να αποδειχθεί ότι το εν λόγω υπόδειγμα, το οποίο αναπαριστά εκείνο της σειράς 991 του οχήματος «Porsche 911», καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό συγκεκριμένης κατηγορίας αυτοκινήτων καθόσον τα οχήματα αυτά διακρίνονται από τα αυτοκίνητα εν γένει λόγω της φύσης τους, του προορισμού τους ή ακόμη και της λειτουργίας τους.
36 Πράγματι, αφενός, η κατηγορία αυτή δεν υφίσταται στην ισχύουσα διεθνή ταξινόμηση για τα βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα (βλ. σκέψη 3 ανωτέρω) και, αφετέρου, η ίδια η προσφεύγουσα ζήτησε και πέτυχε την καταχώριση του επίμαχου υποδείγματος για προϊόντα της κλάσης 12.08 τα οποία αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Αυτοκίνητα, λεωφορεία και φορτηγά».
37 Υπό τις συνθήκες αυτές, η προσφεύγουσα δεν μπορεί λυσιτελώς να προσάψει στο τμήμα προσφυγών ότι έκρινε ότι η έννοια του ενημερωμένου χρήστη παραπέμπει σε «πλασματικό πρόσωπο», δεδομένου ότι η εν λόγω νομική έννοια, η οποία καθιερώθηκε ακριβώς για τις ανάγκες της ανάλυσης του ατομικού χαρακτήρα ενός σχεδίου ή υποδείγματος βάσει του άρθρου 6 του κανονισμού 6/2002, μπορεί να οριστεί μόνον κατά τρόπο γενικό, ως δηλωτική προσώπου που διαθέτει ικανότητες ορισμένου επιπέδου, και όχι κατά περίπτωση σε σχέση με συγκεκριμένο υπόδειγμα (πρβλ. απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2013, Αιλουροειδές που αναπηδά, T-666/11, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:584, σκέψη 32).
38 Συναφώς, προκειμένου να απορρίψει τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας τα οποία στηρίζονται στην έλλειψη συγκεκριμένης ανάλυσης του ενημερωμένου χρήστη (βλ. σκέψη 30 ανωτέρω), το τμήμα προσφυγών περιορίστηκε στον κατά την ανωτέρω μνημονευθείσα νομολογία ορισμό, χωρίς ωστόσο να εξηγήσει γιατί το γεγονός ότι ορισμένα μοντέλα διατίθενται στην αγορά επί δεκαετίες δεν μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο χρήστης τους, όπως στην περίπτωση του οχήματος «Porsche 911», επιδεικνύει ιδιαίτερη προσοχή και διαθέτει, όπως επισημαίνει η προσφεύγουσα, γνώσεις που υπερβαίνουν τον μέσο όρο.
39 Εντούτοις, το γεγονός αυτό δεν μπορεί να καταστήσει ανεπαρκή την αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών ρητώς επισήμανε, στη σκέψη 20 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ότι, κατά τη προμνημονευθείσα νομολογία, πρέπει, εν προκειμένω, να συνεκτιμηθεί η κατηγορία προϊόντων και όχι το συγκεκριμένο προϊόν, με αποτέλεσμα να μην απαιτείται να ληφθεί υπόψη ο ενημερωμένος χρήστης ενός οχήματος «Porsche 911», αλλά ο ενημερωμένος χρήστης των αυτοκινήτων εν γένει.
40 Παρότι, όμως, η προσφεύγουσα δεν συμμερίζεται την ανάλυση αυτή, γεγονός παραμένει ότι, ως προς το ζήτημα αυτό, η συλλογιστική του τμήματος προσφυγών εκτίθεται κατά τρόπο σαφή και μη διφορούμενο, έτσι ώστε να παρέχει τη δυνατότητα στην προσφεύγουσα να λάβει γνώση, επαρκώς κατά νόμον, των λόγων που δικαιολογούν το ληφθέν μέτρο.
41 Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών είχε επίσης τη δυνατότητα, χωρίς να υποπέσει σε πλάνη περί το δίκαιο ή σε διαδικαστικό σφάλμα, να μη λάβει υπόψη, κατά την εκτίμηση της έννοιας του ενημερωμένου χρήστη των προϊόντων για τα οποία προορίζονται τα αντιπαρατιθέμενα υποδείγματα, δημοσκοπήσεις απευθυνόμενες στο κοινό των σπορ αυτοκινήτων, στο μέτρο που η προσφεύγουσα είχε πράγματι την πρόθεση να επικαλεστεί τέτοιες δημοσκοπήσεις προς στήριξη των επιχειρημάτων της. Εν πάση περιπτώσει, στην περίπτωση που η προσφεύγουσα ήθελε να προσάψει στο τμήμα προσφυγών ότι δεν ζήτησε τη διενέργεια τέτοιων δημοσκοπήσεων, η αιτίαση αυτή δεν ασκεί επιρροή, δεδομένου ότι η προσοχή του, γενικώς οριζόμενου, μέσου χρήστη, δεν μπορεί να διαπιστωθεί εμπειρικώς.
42 Περαιτέρω, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι πρόθεση της προσφεύγουσας ήταν να επικαλεσθεί προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας λόγω του ότι δεν είχε τη δυνατότητα «ανταποδείξεως», απλώς και μόνον η παραπομπή εντός του δικογράφου της προσφυγής στη μνεία «δημοσκοπήσεις» καθώς και στα άρθρα εφημερίδων σχετικά με το «GOLF VIII» δεν αρκούν για να αποδειχθούν, με σαφήνεια, οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας ότι ο βαθμός προσοχής και γνώσεων του ενημερωμένου χρήστη σπορ αυτοκινήτων είναι υψηλότερος από εκείνον που επιδεικνύει ένας εν γένει χρήστης οχημάτων, δεδομένου ότι η προσφεύγουσα αρκέστηκε συναφώς στην επιβεβαίωση ότι το όχημα «Porsche 911» αποτελεί «βεβαίως» το αντικείμενο «σημαντικά μεγαλύτερης» προσοχής σε σχέση με τα «συνήθη οχήματα», τα οποία δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και είναι «σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό εναλλάξιμα».
43 Λαμβανομένων υπόψη όλων των ανωτέρω, η αιτίαση με την οποία προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη κατά τον ορισμό της έννοιας του ενημερωμένου χρήστη πρέπει, επομένως, να απορριφθεί.
Όσον αφορά την ελευθερία του δημιουργού
44 Από την εφαρμοστέα νομολογία συνάγεται ότι ο βαθμός ελευθερίας του δημιουργού καθορίζεται ιδίως βάσει των περιορισμών που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά τα οποία επιβάλλει η τεχνική λειτουργία του επίμαχου προϊόντος ή οι προδιαγραφές που επιβάλλονται εκ του νόμου και ισχύουν για το εν λόγω προϊόν. Πράγματι, οι περιορισμοί αυτοί έχουν ως αποτέλεσμα, ή ακόμη και επιβάλλουν, ορισμένα στοιχεία των εν λόγω προϊόντων να καθίστανται ένα είδος κανόνα, και να είναι κοινά, αν όχι αναπόφευκτα, στα σχέδια ή υποδείγματα που αφορούν το οικείο προϊόν [απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2015, H&M Hennes & Mauritz κατά ΓΕΕΑ – Yves Saint Laurent (Τσάντες χειρός), T‑525/13, EU:T:2015:617, σκέψη 28· βλ., επίσης, απόφαση της 15ης Οκτωβρίου 2015, Promarc Technics κατά ΓΕΕΑ – PIS (Τμήμα θύρας), T‑251/14, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:780, σκέψη 51 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
45 Επομένως, όσο μεγαλύτερη είναι η ελευθερία του δημιουργού κατά την εκπόνηση ενός σχεδίου ή υποδείγματος τόσο λιγότερο αρκούν οι ελάσσονες διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων προκειμένου να δημιουργηθεί στον ενημερωμένο χρήστη διαφορετική συνολική εντύπωση. Αντιστρόφως, όσο μικρότερη είναι η ελευθερία του δημιουργού κατά την εκπόνηση ενός σχεδίου ή υποδείγματος, κυρίως λόγω των προαναφερθέντων περιορισμών, τόσο περισσότερο αρκούν οι ελάσσονες διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων για να δημιουργηθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία χρηστών διαφορετική συνολική εντύπωση.
46 Επομένως, η ύπαρξη μεγαλύτερου βαθμού ελευθερίας του δημιουργού κατά την εκπόνηση ενός σχεδίου ή υποδείγματος ενισχύει το συμπέρασμα ότι τα σχέδια ή υποδείγματα που δεν παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές δημιουργούν στον ενημερωμένο χρήστη την ίδια συνολική εντύπωση (βλ. απόφαση της 15ης Οκτωβρίου 2015, Τμήμα θύρας, T-251/14, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:780, σκέψη 52 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
47 Εντούτοις, υπενθυμίζεται ότι η εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα ενός σχεδίου ή υποδείγματος δεν μπορεί να εξαρτάται μόνον από τον σχετικό με την ελευθερία του δημιουργού παράγοντα, μολονότι, αντιθέτως, ο παράγων αυτός αποτελεί ένα στοιχείο το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την ως άνω εκτίμηση.
48 Στο πλαίσιο αυτό, η ελευθερία του δημιουργού αποτελεί παράγοντα ο οποίος παρέχει τη δυνατότητα ακριβέστερης εκτίμησης του ατομικού χαρακτήρα του αμφισβητούμενου σχεδίου και όχι αυτοτελή παράγοντα που καθορίζει την απαιτούμενη απόσταση μεταξύ δύο σχεδίων ή υποδειγμάτων προκειμένου να είναι δυνατή η επίκληση του ατομικού χαρακτήρα ενός από αυτά. Με άλλα λόγια, ο παράγοντας που αφορά τον βαθμό ελευθερίας του δημιουργού μπορεί να ενισχύσει ή, a contrario, να μετριάσει το συμπέρασμα σχετικά με τη συνολική εντύπωση που προκαλεί κάθε επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα [πρβλ. απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2015, H&M Hennes & Mauritz κατά ΓΕΕΑ – Yves Saint Laurent (Τσάντες χειρός), T-526/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:614, σκέψεις 33 και 35].
49 Τέλος, το σχέδιο ή υπόδειγμα δεν μπορεί να αποτελεί, αυτό καθεαυτό, αναπαραγωγή προγενέστερων σχεδίων ή υποδειγμάτων ή απλώς και μόνον εικονιστική ανάπτυξη της αρχικής ιδέας, που απεικονίζεται για πρώτη φορά σε αυτά (βλ. απόφαση της 18ης Ιουλίου 2017, Διακοσμητικό στοιχείο, T-57/16, EU:T:2017:517, σκέψη 32 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
50 Εν προκειμένω, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι, όσον αφορά τα αυτοκίνητα, η ελευθερία του δημιουργού περιορίζεται από την τεχνική λειτουργία των οχημάτων αυτών, τα οποία χρησιμεύουν για τη μεταφορά προσώπων και φορτίων και συνεπάγονται κατ’ ανάγκην, για παράδειγμα, την ύπαρξη τροχών καθώς και αμαξώματος. Επίσης, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι η ελευθερία του δημιουργού περιορίζεται από τις προδιαγραφές που επιβάλλονται εκ του νόμου, μεταξύ άλλων στον τομέα της οδικής ασφάλειας όπως, για παράδειγμα, η υποχρεωτική ύπαρξη προβολέων, οπίσθιων φανών και πλευρικών καθρεφτών. Αντιθέτως, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι η ελευθερία του δημιουργού ως προς τον σχεδιασμό των στοιχείων αυτών, τα οποία υπαγορεύονται από τον προορισμό των εν λόγω μέσων μεταφοράς καθώς και από τις διατάξεις του δικαίου οδικής ασφάλειας οι οποίες πρέπει να τηρούνται, δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό.
51 Εντούτοις, προκειμένου να αμφισβητήσει την εκτίμηση αυτή, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ελευθερία του δημιουργού περιορίζεται εν προκειμένω από τις προσδοκίες της αγοράς, δεδομένου ότι οι καταναλωτές προσδοκούν ότι η «δημιουργική ιδέα» ή το αρχικό σχήμα του οχήματος «Porsche 911», το οποίο έγινε αντιληπτό ως «σύμβολο», θα διατηρηθεί στα επόμενα μοντέλα και θα βελτιωθεί μόνο σε περιορισμένη κλίμακα. Επομένως, το τμήμα προσφυγών όφειλε «να αναγνωρίσει και να σταθμίσει», στο πλαίσιο της νομικής ανάλυσής του, τις διαφορές ήσσονος σημασίας μεταξύ των διαδοχικών σειρών του οχήματος «Porsche 911».
52 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα αμφισβητούν τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας.
53 Συναφώς, διαπιστώνεται, πρώτον, ότι η επιχειρηματολογία της προσφεύγουσας εκκινεί από την παραδοχή ότι ο βαθμός ελευθερίας του δημιουργού για την εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου υποδείγματος πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ίδιου του υποδείγματος και όχι τα χαρακτηριστικά των προϊόντων στα οποία αυτό προορίζεται να εφαρμοστεί.
54 Εντούτοις, όπως επισημάνθηκε στη σκέψη 34 ανωτέρω, κάτι τέτοιο θα ίσχυε μόνο στο μέτρο που το επίμαχο υπόδειγμα διευκρίνιζε τη φύση, τον προορισμό ή τη λειτουργία του προϊόντος στο οποίο ένα τέτοιο σχέδιο ή υπόδειγμα εφαρμόζεται, προϋπόθεση που δεν συντρέχει εν προκειμένω, ακριβώς για τους λόγους που αναφέρθηκαν στη σκέψη 35 ανωτέρω. Συνεπώς, βάσει της μνημονευόμενης στις σκέψεις 45 έως 46 ανωτέρω νομολογίας, κρίσιμο εν προκειμένω δεν είναι να εκτιμηθεί ο βαθμός ελευθερίας του δημιουργού της σειράς 991 του οχήματος «Porsche 911», αλλά εκείνος του δημιουργού αυτοκινήτων εν γένει.
55 Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών ορθώς εκτίμησε ότι το επιχείρημα της προσφεύγουσας ήταν αλυσιτελές και, ως εκ τούτου, δεν το έλαβε υπόψη για την εκτίμηση του βαθμού ελευθερίας του δημιουργού στο πλαίσιο της εξέτασης του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος.
56 Εν πάση περιπτώσει, ο βαθμός ελευθερίας του δημιουργού, κατά την έννοια του άρθρου 6 του κανονισμού 6/2002, καθορίζεται κατά τη νομολογία που υπομνήσθηκε στη σκέψη 44 ανωτέρω, βάσει περιορισμών ικανών να έχουν ως αποτέλεσμα ορισμένα στοιχεία των προϊόντων στα οποία προορίζεται να εφαρμοστεί το συγκεκριμένο σχέδιο ή υπόδειγμα να καθίστανται ο κανόνας, δηλαδή περιορισμών κατ’ ουσίαν κανονιστικής φύσεως οι οποίοι επιβάλλονται αντικειμενικώς, και ex lege, στο σύνολο των δημιουργών σχεδίων ή υποδειγμάτων που προορίζονται να εφαρμοστούν στα συγκεκριμένα προϊόντα.
57 Εντούτοις, οι προσδοκίες των καταναλωτών, όπως αυτές που επικαλείται η προσφεύγουσα, δηλαδή να διατηρηθεί η «δημιουργική ιδέα» ή το σχήμα του αρχικού μοντέλου του οχήματος «Porsche 911» στις επόμενες σειρές, δεν αποτελούν περιορισμό κανονιστικής φύσεως ο οποίος κατ’ ανάγκην περιορίζει την ελευθερία ενός δημιουργού αυτοκινήτου, στον βαθμό που αυτές δεν συνδέονται με τη φύση ή με τον προορισμό του προϊόντος αυτού, στο οποίο ενσωματώνεται το επίμαχο υπόδειγμα, ούτε και με τον βιομηχανικό τομέα στον οποίο εντάσσεται το εν λόγω προϊόν.
58 Αντιθέτως, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η ίδια η προσφεύγουσα, οι προσδοκίες αυτές συναρτώνται μόνο με τον «συμβολικό» χαρακτήρα του σχεδίου του οχήματος «Porsche 911», δηλαδή με την εικαζόμενη βούληση των καταναλωτών να παραμείνουν διαχρονικά πιστοί σε αυτό, χωρίς ο δημιουργός του, ανεξαρτήτως αισθητικών ή εμπορικών κριτηρίων, να υποχρεούται να τις σεβαστεί προκειμένου να εξασφαλιστεί η λειτουργία του προϊόντος στο οποίο το επίμαχο υπόδειγμα προορίζεται να εφαρμοστεί.
59 Όπως έχει κριθεί, μια γενική τάση στον τομέα του σχεδιασμού, η οποία είναι ικανή να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των ενδιαφερομένων καταναλωτών, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως παράγοντας περιορισμού της ελευθερίας του δημιουργού [πρβλ. απόφαση της 17ης Νοεμβρίου 2017, Ciarko κατά EUIPO – Maan (Απορροφητήρας κουζίνας), T-684/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:819, σκέψεις 29 και 30 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία], και τούτο στο μέτρο που η ελευθερία αυτή επιτρέπει στον δημιουργό να ανακαλύπτει νέες φόρμες, νέες γραμμές ή ακόμη και να καινοτομεί στο πλαίσιο κάποιας υπάρχουσας εικονιστικής τάσης [απόφαση της 13ης Νοεμβρίου 2012, Antrax It κατά ΓΕΕΑ – THC (Θερμαντικά σώματα), T-83/11 και T-84/11, EU:T:2012:592, σκέψη 95].
60 Συναφώς, το τμήμα προσφυγών, αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η προσφεύγουσα, μπορεί ως εκ τούτου λυσιτελώς να παραπέμψει στη νομολογία αυτή για να απορρίψει την αιτίαση της προσφεύγουσας και να αποκλείσει, στο πλαίσιο της ανάλυσης της ελευθερίας του δημιουργού κατά την εκπόνηση του επίμαχου υποδείγματος, τη συνεκτίμηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του οχήματος «Porsche 911».
61 Συνεπώς, υπό τις συνθήκες αυτές, ορθώς το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη τυχόν προσδοκίες της αγοράς για τον καθορισμό, εν προκειμένω, του βαθμού ελευθερίας του δημιουργού.
62 Η προσφεύγουσα δεν μπορεί, εξάλλου, να αμφισβητήσει το συμπέρασμα αυτό παραπέμποντας σε απόφαση του Oberlandesgericht Stuttgart (ανώτερου περιφερειακού δικαστηρίου Στουτγάρδης, Γερμανία). Συγκεκριμένα, η νομιμότητα των αποφάσεων των τμημάτων προσφυγών πρέπει να εξετάζεται μόνο βάσει του κανονισμού 6/2002, όπως ερμηνεύεται από τον δικαστή της Ένωσης, και όχι βάσει εθνικής νομολογίας, περιλαμβανομένης, άλλωστε, της περίπτωσης που αυτή στηρίζεται σε διατάξεις ανάλογες με εκείνες του κανονισμού αυτού [πρβλ. απόφαση της 4ης Ιουλίου 2017, Murphy κατά EUIPO – Nike Innovate (Περικάρπιο ηλεκτρονικού ρολογιού), T-90/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:464, σκέψη 72 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
63 Για τον ίδιο λόγο, η προσφεύγουσα δεν μπορεί να απαιτήσει από το EUIPO να λάβει υπόψη τις διαπιστώσεις που περιέχονται στην Πράσινη Βίβλο της Επιτροπής σχετικά με την προστασία βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων, στην περίπτωση που γίνει δεκτό ότι αυτού του είδους το έγγραφο μπορεί να είναι νομικώς δεσμευτικό.
Όσον αφορά τη σύγκριση των συνολικών εντυπώσεων που προκαλούν τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα
64 Το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι το επίμαχο υπόδειγμα δεν προκαλεί, στη συνείδηση του ενημερωμένου χρήστη, συνολική εντύπωση διαφορετική από εκείνη που προκαλεί το προγενέστερο υπόδειγμα. Συγκεκριμένα, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι οι όψεις των δύο υποδειγμάτων ήταν πανομοιότυπες ως προς το σχήμα και το περίγραμμα του αμαξώματός τους, μεταξύ άλλων σε σχέση με τις διαστάσεις και τις αναλογίες, το σχήμα και τη διευθέτηση των παραθύρων και των θυρών τους, το σχήμα του οπίσθιου καλύμματος, την οπίσθια αεροτομή, καθώς και το σχήμα στη διευθέτηση των εμπρόσθιων φανών. Το εν λόγω τμήμα διαπίστωσε ότι οι ήσσονος σημασίας διαφορές που εμφανίζουν η όψη του εμπρόσθιου τμήματος και η όψη του οπίσθιου τμήματος των εν λόγω δύο υποδειγμάτων, ιδίως ως προς την κυρτότητα του πρόσθιου καλύμματος, το σχήμα των εξωτερικών καθρεφτών, το σχήμα και η διευθέτηση των οπίσθιων παραθύρων, ή ακόμη η τοποθέτηση του οπίσθιου προφυλακτήρα ή το σχήμα της εξάτμισης, δεν μπορούν να νοηθούν ως αρκούντως έντονα χαρακτηριστικά ώστε να επηρεάζουν την εν λόγω συνολική εντύπωση που προκαλείται στον ενημερωμένο χρήστη.
65 Η προσφεύγουσα, προκειμένου να αμφισβητήσει την εν λόγω εκτίμηση του τμήματος προσφυγών, υποστηρίζει, καταρχάς, ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο ή σε διάφορα διαδικαστικά σφάλματα κατά την εξέταση του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου υποδείγματος.
66 Συγκεκριμένα, κατά την προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών όφειλε να λάβει υπόψη την παρουσίαση του προϊόντος στη διαφημιστική προβολή ή στις φωτογραφίες που επισυνάφθηκαν στον φάκελο, οι οποίες αποτυπώνουν περιπτώσεις συγκεκριμένης χρήσης του εν λόγω προϊόντος, και όχι μόνον τις όψεις που προσκομίστηκαν προς στήριξη των αιτήσεων καταχώρισης και κήρυξης ακυρότητας. Πράγματι, αυτού του είδους τα στοιχεία καθιστούν δυνατή τη συνεκτίμηση της χρήσης του προϊόντος σύμφωνα με τον προορισμό του, πράγμα το οποίο το τμήμα προσφυγών όφειλε να λάβει υπόψη στο πλαίσιο της άμεσης σύγκρισης των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων.
67 Στη συνέχεια, η προσφεύγουσα προσάπτει στο τμήμα προσφυγών ότι δεν έλαβε υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αγοραστικής συμπεριφοράς του ενημερωμένου χρήστη, ιδίως διότι, ως πιθανός αγοραστής, ο χρήστης αυτός θα επιδείξει κατ’ ανάγκην προσοχή στις διαφορές, ακόμη και ήσσονος σημασίας, μεταξύ των σειρών του ίδιου μοντέλου, στον βαθμό που από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λαμβάνει γνώση των προσφορών της αγοράς και των τάσεων της μόδας, και επομένως των στοιχείων που διακρίνουν το νεοδιατιθέμενο μοντέλο οχήματος από τα προγενέστερα μοντέλα. Επομένως, όσον αφορά εν προκειμένω τη σύγκριση όμοιων προϊόντων, ο ατομικός χαρακτήρας του επίμαχου υποδείγματος πρέπει να εκτιμηθεί λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις της αγοράς.
68 Περαιτέρω, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έθεσε, προκειμένου να αναγνωριστεί ο ατομικός χαρακτήρας σχεδίου ή υποδείγματος, «ουσιωδώς υψηλότερες απαιτήσεις» από εκείνες που όρισε η νομολογία στο πλαίσιο της εκτίμησης του νεωτερισμού ενός τέτοιου σχεδίου ή υποδείγματος. Ειδικότερα, ο νεωτερισμός αυτός γίνεται δεκτός ακόμη και στην περίπτωση που οι διαφορές μεταξύ του επίμαχου υποδείγματος και του προγενέστερου υποδείγματος, χωρίς να είναι επουσιώδεις, μπορούν να θεωρηθούν αμελητέες.
69 Τέλος, το τμήμα προσφυγών δεν προέβη σε συνολική ανάλυση, αλλά υιοθέτησε μια «μάλλον τεχνική και αποσπασματική» άποψη αρκούμενο απλώς στον προσδιορισμό των ομοιοτήτων και των διαφορών μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων χωρίς, εν τέλει, να συγκρίνει τις συνολικές εντυπώσεις που συνάγονται από αυτά.
70 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα αντικρούουν το σύνολο των επιχειρημάτων αυτών.
71 Συναφώς, υπενθυμίζεται, προκαταρκτικώς, ότι από τη σχετική νομολογία προκύπτει ότι η σύγκριση των συνολικών εντυπώσεων που δημιουργούν τα σχέδια ή υποδείγματα πρέπει να είναι σφαιρική και δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια αναλυτική απαρίθμηση ομοιοτήτων και διαφορών [απόφαση της 29ης Οκτωβρίου 2015, Roca Sanitario κατά ΓΕΕΑ – Villeroy & Boch (Μονή μπαταρία νιπτήρα), T-334/14, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:817, σκέψη 58].
72 Προκειμένου να εξεταστεί ο ατομικός χαρακτήρας ενός υποδείγματος, πρέπει να γίνει σύγκριση μεταξύ, αφενός, της συνολικής εντύπωσης που δημιουργεί το επίμαχο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα και, αφετέρου, της συνολικής εντύπωσης που δημιουργεί καθένα από τα προγενέστερα σχέδια ή υποδείγματα που νομίμως προβάλλει ο αιτών την κήρυξη ακυρότητας [απόφαση της 22ας Ιουνίου 2010, Shenzhen Taiden κατά ΓΕΕΑ – Bosch Security Systems (Συσκευή επικοινωνίας), T‑153/08, EU:T:2010:248, σκέψη 24].
73 Εξάλλου, η σύγκριση αυτή πρέπει να αφορά αποκλειστικά τα πράγματι προστατευόμενα στοιχεία, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα χαρακτηριστικά που εξαιρούνται από την προστασία. Συγκεκριμένα, η εν λόγω σύγκριση πρέπει να αφορά τα σχέδια ή υποδείγματα όπως έχουν καταχωριστεί, ενώ δεν μπορεί να απαιτείται από τον αιτούντα την κήρυξη ακυρότητας να προσκομίσει γραφική απεικόνιση του σχεδίου ή υποδείγματος το οποίο επικαλείται, ανάλογη με εκείνη που περιέχεται στην αίτηση καταχώρισης του αμφισβητούμενου σχεδίου ή υποδείγματος (βλ. απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2013, Αιλουροειδές που αναπηδά, T-666/11, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:584, σκέψη 30 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
74 Εντούτοις, η υποχρέωση σύγκρισης μεταξύ της συνολικής εντύπωσης που δημιουργούν τα επίμαχα σχέδια ή υποδείγματα δεν αποκλείει το να ληφθούν υπόψη στοιχεία που διατέθηκαν στο κοινό με διαφορετικούς τρόπους, ειδικότερα, με την παρουσίαση στο κοινό ενός προϊόντος που ενσωματώνει καταχωρισθέν σχέδιο ή υπόδειγμα.
75 Συγκεκριμένα, σκοπός της καταχώρισης ενός σχεδίου ή υποδείγματος είναι η κτήση αποκλειστικού δικαιώματος στην παραγωγή και εμπορία του προϊόντος που το ενσωματώνει, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι απεικονίσεις που περιλαμβάνονται στην αίτηση καταχώρισης συνδέονται, κατά κανόνα, στενά με την εμφάνιση του προϊόντος που διατίθεται στην αγορά (απόφαση της 22ας Ιουνίου 2010, Συσκευή επικοινωνίας, T-153/08, EU:T:2010:248, σκέψη 25).
76 Ωστόσο, στο πλαίσιο αυτό, η συνεκτίμηση, ακόμη και ενδεικτικώς κατά την εν λόγω σύγκριση, των προϊόντων που πράγματι διατίθενται στο εμπόριο γίνεται δεκτή μόνο στο μέτρο που τα προϊόντα αντιστοιχούν στα σχέδια ή υποδείγματα όπως έχουν καταχωρισθεί (πρβλ. απόφαση της 20ής Οκτωβρίου 2011, PepsiCo κατά Grupo Promer Mon Graphic, C‑281/10 P, EU:C:2011:679, σκέψεις 73 και 74).
77 Δεδομένων των νομολογιακών προηγούμενων που μνημονεύθηκαν ανωτέρω, πρέπει να τονιστεί, καταρχάς, ότι το τμήμα προσφυγών έκρινε, όπως προκύπτει από τη σκέψη 30 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ότι η συνολική εντύπωση που προκαλεί το επίμαχο υπόδειγμα, όπως απεικονίζεται στον εξειδικευμένο Τύπο που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα, δεν επιβεβαιώθηκε με βάση τις όψεις του υποδείγματος αυτού οι οποίες συμπεριλήφθηκαν στον φάκελο.
78 Ομοίως, και αντιθέτως προς αυτό που αφήνει να νοηθεί η προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών προέβη σε άμεση σύγκριση μεταξύ της συνολικής εντύπωσης που προκαλεί το επίμαχο υπόδειγμα και εκείνης που δημιουργεί το προγενέστερο υπόδειγμα, όπως προκύπτει από τη σκέψη 23 της προσβαλλόμενης αποφάσεως. Συναφώς, δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η σύγκριση αυτή πραγματοποιήθηκε χωρίς να συνεκτιμηθεί η σύμφωνη με τον προορισμό του χρήση του επίμαχου προϊόντος, μολονότι το τμήμα προσφυγών έκρινε ρητώς, στη σκέψη 21 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ότι εκείνος ο οποίος οδηγεί και χρησιμοποιεί αυτοκίνητα είναι ο ενημερωμένος χρήστης.
79 Περαιτέρω, η προσφεύγουσα δεν μπορεί να υποστηρίζει βασίμως ότι το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη τις προσιδιάζουσες στη συγκεκριμένη αγορά περιστάσεις. Στην πραγματικότητα το τμήμα προσφυγών διευκρίνισε, με την εν λόγω σκέψη 21 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ότι πρέπει να γίνει δεκτό ότι δεν δύναται ένας τέτοιος χρήστης να μη γνωρίζει ότι οι κατασκευαστές δεν σχεδιάζουν διαρκώς νέα μοντέλα, λόγω του υψηλού κόστους τους, αλλά, προβαίνουν, κατά προτίμηση, σε τακτική αναβάθμιση των υφιστάμενων μοντέλων, ιδίως εφόσον οι ενημερωμένοι χρήστες τα έχουν αξιολογήσει στο πλαίσιο της οικείας αγοράς, δεδομένου ότι η εν λόγω διαχείριση του υποδείγματος καθιστά δυνατή την ταυτόχρονη παρακολούθηση των γενικών τάσεων της μόδας χωρίς να παραβλέπονται, ωστόσο, τα τυπικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε μοντέλου του συγκεκριμένου αυτοκινήτου.
80 Στη συνέχεια, όσον αφορά την πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το τμήμα προσφυγών καθόσον έθεσε, όσον αφορά την αναγνώριση του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου υποδείγματος, «ουσιωδώς υψηλότερες απαιτήσεις» από τις αναγκαίες για την αναγνώριση του «νεωτερικού χαρακτήρα» αυτού, πρέπει να τονιστεί ότι, μολονότι η προϋπόθεση του νεωτερισμού του άρθρου 5 του κανονισμού 6/2002 και εκείνη του ατομικού χαρακτήρα που ορίζεται στο άρθρο 6 του ίδιου κανονισμού μπορούν, σε ορισμένο βαθμό, να αλληλεπικαλύπτονται, όπως ορθώς επισήμανε η προσφεύγουσα κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, εντούτοις οι εν λόγω δύο προϋποθέσεις δεν μπορούν, από νομικής απόψεως, να συγχέονται, δεδομένου ότι η τήρηση τους ισχύει ως προς δύο διαφορετικούς λόγους ακυρότητας, οι οποίοι, επομένως, πληρούν, διαφορετικά νομικά κριτήρια.
81 Πράγματι, από το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 6/2002 συνάγεται ότι δύο σχέδια ή υποδείγματα θεωρούνται ταυτόσημα αν τα χαρακτηριστικά τους διαφέρουν μόνο σε επουσιώδεις λεπτομέρειες, δηλαδή λεπτομέρειες που δεν δημιουργούν έστω και αμελητέες διαφορές μεταξύ των εν λόγω σχεδίων ή υποδειγμάτων. Αντιθέτως, για να εκτιμηθεί ο νεωτερισμός ενός σχεδίου ή υποδείγματος, πρέπει να εκτιμηθεί η ύπαρξη ουσιωδών διαφορών μεταξύ των προγενέστερων και των νέων σχεδίων ή υποδειγμάτων, ακόμη και αν είναι αμελητέες [απόφαση της 6ης Ιουνίου 2013, Kastenholz κατά ΓΕΕΑ – Qwatchme (Πλάκες ρολογιών), T-68/11, EU:T:2013:298, σκέψη 37].
82 Εντούτοις, το γράμμα και το περιεχόμενο του άρθρου 6, όπως επισημαίνεται στη σκέψη 22 ανωτέρω, δεν αντιστοιχούν σε εκείνα του άρθρου 5 του κανονισμού 6/2002, όπως θέλει να υποστηρίξει η προσφεύγουσα, ερμηνεύοντας, εξάλλου, κατά τρόπο εσφαλμένο την απόφαση της 6ης Ιουνίου 2013, Πλάκες ρολογιών (T‑68/11, EU:T:2013:298). Συνεπώς, ένα σχέδιο ή υπόδειγμα θεωρείται νέο κατά την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού 6/2002 μολονότι δεν έχει ατομικό χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 6 του εν λόγω κανονισμού [πρβλ. απόφαση της 14ης Μαρτίου 2018, Gifi Diffusion κατά EUIPO – Crocs (Υποδήματα), T-424/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2018:136, σκέψη 48].
83 Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι το γεγονός ότι το τμήμα προσφυγών απέρριψε ως «ανεπαρκείς» διαφορές οι οποίες, μολονότι τις χαρακτήρισε αμελητέες, δεν μπορούσαν να θεωρηθούν επουσιώδεις, δεν μπορεί να νοηθεί ως πλάνη περί το δίκαιο.
84 Επίσης, ελλείψει διευκρίνισης εκ μέρους της προσφεύγουσας των «ουσιωδώς υψηλότερων απαιτήσεων» τις οποίες το τμήμα προσφυγών έθεσε, κατά την άποψή της, σε εφαρμογή, η συγκεκριμένη αιτίαση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει.
85 Εν τέλει, αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών ορθώς και προσηκόντως προέβη σε εξέταση του συνόλου των στοιχείων που αφορούν διαφορές και ομοιότητες μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων στο πλαίσιο της σύγκρισης της συνολικής εντύπωσης που προκαλεί το επίμαχο υπόδειγμα και εκείνης που δημιουργεί στον ενημερωμένο χρήστη το προγενέστερο μοντέλο.
86 Εξάλλου, το τμήμα προσφυγών δεν εξέτασε τις όψεις των πρόσθιων και οπίσθιων τμημάτων των δύο αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων μόνο «μεμονωμένα», αλλά και σε «συνδυασμό», όπως προκύπτει από τη σκέψη 29 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι διαφορές που εμφαίνονται στις όψεις αυτές δεν ήταν ικανές να επηρεάσουν σημαντικά τη συνολική εντύπωση που προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη. Ως εκ τούτου, η εν λόγω αιτίαση είναι επίσης αβάσιμη.
87 Εξάλλου, η σύγκριση των πλάγιων όψεων του επίμαχου υποδείγματος, όπως καταχωρίστηκαν και προσκομίστηκαν προς στήριξη της αίτησης για την κήρυξη ακυρότητας, δεν δύναται να επιβεβαιώσει τη θέση της προσφεύγουσας ότι οι κύριοι φανοί του επίμαχου υποδείγματος «κυρτώνουν προς την εξωτερική πλευρά» και διακρίνονται «κατά τρόπο σαφή» από τους κύριους φανούς του προγενέστερου υποδείγματος, ούτε ότι οι χειρολαβές των θυρών «αναδιαμορφώθηκαν πλήρως». Πράγματι, οι πλάγιες όψεις, που απεικονίζουν το περίγραμμα κάθε υποδείγματος συνολικά, δεν παρέχουν τη δυνατότητα να γίνουν τα αντιπαρατιθέμενα υποδείγματα αντιληπτά κατά τρόπο ακριβή και «σαφή» σε τέτοιο επίπεδο λεπτομερειών.
88 Ακόμη και αν ο ενημερωμένος χρήστης μπορεί να εξακριβώσει τις διαφορές αυτές, δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκούντως χαρακτηριστικές ώστε να αμφισβητήσουν, αυτές καθεαυτές, την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών. Συγκεκριμένα, κατά το τμήμα αυτό, όλες οι όψεις των εν λόγω υποδειγμάτων, και όχι μόνον οι πλάγιες, καταδεικνύουν ότι τα υποδείγματα είναι πανομοιότυπα ως προς το σχήμα και το περίγραμμα του αμαξώματός τους, τόσο σε σχέση με τις διαστάσεις και τις αναλογίες όσο και σε σχέση με το σχήμα και τη διευθέτηση των παραθύρων και των θυρών.
89 Το ίδιο ισχύει όσον αφορά το επιχείρημα ότι οι φανοί ομίχλης διαφέρουν στα δύο υποδείγματα ή, όσον αφορά το επίμαχο υπόδειγμα, ο καθρέφτης μετακινήθηκε προς τα πίσω και τοποθετήθηκε πλέον απευθείας πάνω στις θύρες. Περαιτέρω, αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η προσφεύγουσα, οι τροχοί του επίμαχου υποδείγματος δεν είναι τόσο μεγάλοι ώστε να μεταβάλλουν την πλάγια όψη των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων. Τέλος, το σχήμα και η τοποθέτηση των δεικτών κατεύθυνσης (φλας) είναι απολύτως συγκρίσιμα στα δύο υποδείγματα.
90 Επιπλέον, όσον αφορά, αφενός, τη σύγκριση των όψεων των οπίσθιων τμημάτων, είναι αληθές ότι, όπως αναγνώρισε το EUIPO κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση και επισημάνθηκε από το τμήμα προσφυγών με τη σκέψη 28 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, αυτές παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές, μεταξύ άλλων ως προς τη σχήμα ή τη διευθέτηση των οπίσθιων φανών, του οπίσθιου προφυλακτήρα, της εξάτμισης, ή ακόμη, όπως ορθώς παρατηρεί η προσφεύγουσα, της αεροτομής και του οπίσθιου καλύμματος.
91 Αφετέρου, όσον αφορά τη σύγκριση των όψεων των πρόσθιων τμημάτων, είναι επίσης ακριβές ότι η κυρτότητα του πρόσθιου καλύμματος είναι πιο έντονη στο μοντέλο της σειράς 991 σε σύγκριση με εκείνο της σειράς 997 του οχήματος «Porsche 911», «με αποτέλεσμα το πρόσθιο τμήμα να εμφανίζεται συνολικά πιο επίπεδο και ευρύ», όπως εξάλλου επισημαίνει το τμήμα προσφυγών στη σκέψη 27 της προσβαλλόμενης αποφάσεως.
92 Μολονότι το σύνολο των διαφορών αυτών και άλλων που επίσης επισημάνθηκαν από την προσφεύγουσα, μπορεί να ενισχύσει την εντύπωση ανανέωσης ως προς τις λεπτομέρειες, εντούτοις αυτές δεν είναι αρκούντως χαρακτηριστικές ώστε να αμφισβητηθεί η εντύπωση συνολικής ομοιότητας που χαρακτηρίζει τις όψεις των εν λόγω υποδειγμάτων, λαμβανομένης υπόψη μεταξύ άλλων της εξαιρετικά όμοιας γενικής διάρθρωσης των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων, τα οποία προσομοιάζουν ως προς το αντίστοιχο σχήμα και περίγραμμά τους.
93 Τέλος, και για τους λόγους που προαναφέρθηκαν στις σκέψεις 62 και 63 ανωτέρω, η προσφεύγουσα δεν μπορεί λυσιτελώς να επικαλεστεί, προς στήριξη των επιχειρημάτων της, τη νομολογία του Bundesgerichtshof (Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου, Γερμανία) ή του Oberlandesgericht Düsseldorf (ανώτερου περιφερειακού δικαστηρίου Ντίσελντορφ, Γερμανία), ή ακόμη την Πράσινη Βίβλο της Επιτροπής σχετικά με τη νομική προστασία των βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων.
94 Υπό τις συνθήκες αυτές, και μολονότι, αντιθέτως προς όσα ισχυρίζεται η προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών έλαβε αντικειμενικώς υπόψη το σύνολο των διαφορών που υφίστανται μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων, όπως προκύπτει από σκέψεις 26 έως 28 της προσβαλλόμενης αποφάσεως το τμήμα προσφυγών δεν υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως διαπιστώνοντας, στη σκέψη 29 της προσβαλλόμενης αποφάσεως ότι, εξεταζόμενες μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, όλες οι διαφορές που υφίστανται μεταξύ των διαφόρων όψεων των αντιπαρατιθέμενων υποδειγμάτων είναι πολύ μικρές για να επηρεάσουν σημαντικά τη συνολική εντύπωση που προκαλείται στον ενημερωμένο χρήστη, δεδομένου ότι μια τέτοια εντύπωση χαρακτηρίζεται από τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των εν λόγω υποδειγμάτων ανεξαρτήτως του σχήματος του αμαξώματος, των θυρών ή των παραθύρων.
95 Συναφώς, η προσφεύγουσα δεν μπορεί λυσιτελώς να επικαλεστεί άρθρα του εξειδικευμένου Τύπου ή απόψεις ειδικών στον τομέα του σχεδιασμού προκειμένου να αμφισβητήσει το συμπέρασμα αυτό, εφόσον πρόκειται για εκτίμηση της συνολικής εντύπωσης από την άποψη του ενημερωμένου χρήστη, ο οποίος, μολονότι γνωρίζει διάφορα σχέδια ή υποδείγματα στο πλαίσιο του οικείου εμπορικού τομέα και διαθέτει ορισμένες γνώσεις που του επιτρέπουν να επιδεικνύει σχετικά υψηλό επίπεδο προσοχής, δεν είναι ούτε ειδικός τεχνικός ούτε ειδικός στον σχεδιασμό.
96 Επομένως, το γεγονός ότι, μεταξύ άλλων, η επιτροπή του «red dot award: product design 2012» επισήμανε ότι το σχήμα του επίμαχου υποδείγματος ήταν «εξ ολοκλήρου νέο» ή ότι οι «αναλογίες [είχαν] σε μεγάλο βαθμό μεταβληθεί» δεν μπορεί να προβληθεί λυσιτελώς για να αμφισβητηθεί η εκτίμηση του τμήματος προσφυγών σχετικά με τον ατομικό χαρακτήρα του εν λόγω σχεδίου βάσει των διατάξεων του άρθρου 6 του κανονισμού 6/2002. Κατά τα λοιπά, η παρεμβαίνουσα επικαλέστηκε άρθρα του Τύπου που καταλήγουν σε συμπέρασμα αντίθετο από εκείνο της προσφεύγουσας, και κατά τα οποία, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της προσφεύγουσας είχε επισημάνει ότι αυτή είχε την πρόθεση να αξιοποιήσει «το περίγραμμα, το οποίο παραμένει πάντοτε το ίδιο, προσαρμόζοντάς το στις επιταγές της εποχής».
97 Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, το πρώτο σκέλος του μόνου λόγου ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί.
Επί του δεύτερου σκέλους του μόνου λόγου ακυρώσεως, το οποίο στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, σε συνδυασμό με το άρθρο 5 του ίδιου κανονισμού
98 Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα πρέπει να θεωρηθεί νέο κατά την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού 6/2002.
99 Εντούτοις, επισημαίνεται ότι η εν λόγω επιχειρηματολογία είναι, εν πάση περιπτώσει, αλυσιτελής στην παρούσα διαφορά, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών δεν προέβη σε εφαρμογή της διάταξης αυτής, ενώ ορθώς εκτίμησε ότι παρέλκει η εξέταση του νεωτερισμού του επίμαχου υποδείγματος, στον βαθμό που η έλλειψη ατομικού χαρακτήρα αρκεί για να αποτρέψει την προστασία του, κατά το άρθρο 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002.
100 Κατόπιν των προεκτεθέντων, το δεύτερο σκέλος του μόνου λόγου ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί και, κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθεί η προσφυγή στο σύνολό της.
Επί των δικαστικών εξόδων
101 Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπήρχε σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου.
102 Δεδομένου ότι, εν προκειμένω, η προσφεύγουσα ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με τα αιτήματα του EUIPO και της παρεμβαίνουσας.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Καταδικάζει την Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG στα δικαστικά έξοδα.
Frimodt Nielsen | Półtorak | Perillo |
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 6 Ιουνίου 2019.
(υπογραφές)