Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 18 listopada 2020 r. w sprawie T-814/17, Lietuvos geležinkeliai / Komisja, wniesione w dniu 27 stycznia 2021 r. przez Lietuvos geležinkeliai AB

(Sprawa C-42/21 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Lietuvos geležinkeliai AB (przedstawiciele: W. Deselaers, K. Apel, P. Kirst, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Orlen Lietuva AB

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

–    uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub w części, w zakresie w jakim wyrok ten oddalił wniesioną przez nią skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 6544 final z dnia 2 października 2017 r. w sprawie AT.39813 – Baltic Rail¹ ;

–    stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub w części;

–    tytułem żądania ewentualnego, uchylenie lub dalsze obniżenie grzywny nałożonej na Lietuvos geležinkeliai; oraz

–    obciążenie Komisji wszystkimi kosztami związanymi z niniejszym postępowaniem oraz postępowaniem przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie opiera je na czterech zarzutach.

Po pierwsze, Sąd dokonał błędnej wykładni i w rezultacie błędnie zastosował orzecznictwo Trybunału, zgodnie z którym przedsiębiorstwo dominujące musi udzielić dostępu do infrastruktury tylko wtedy, gdy odmowa może wyeliminować wszelką konkurencję na rynku ze strony podmiotu żądającego dostępu, gdy taka odmowa nie może być obiektywnie uzasadniona i gdy dostęp sam w sobie jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot.

Po drugie, usunięcie 19-kilometrowego odcinka torów kolejowych łączącego Mažeikiai w północno-zachodniej Litwie z granicą łotewską (zwanych dalej „torami”) „w wielkim pośpiechu i bez uprzedniego zabezpieczenia niezbędnych środków finansowych” nie stanowi nadużycia pozycji dominującej.

Po trzecie, Sąd naruszył prawo kwalifikując usunięcie torów jako okoliczność, która może ograniczać konkurencję.

Po czwarte, wnioskowanie Sądu jest obarczone wewnętrzną sprzecznością w zakresie w jakim Sąd odnosząc się do antykonkurencyjnego zamiaru jaki spółka ta miała realizować wnosząc odwołanie w celu ustalenia czy należy nałożyć grzywnę oraz oceny wysokości grzywny, stwierdzi jednocześnie, że zarzucane naruszenie nie opiera się na zamiarze, strategii antykonkurencyjnej lub złej wierze wnoszącej odwołanie.

____________

¹ Streszczenie decyzji Komisji z dnia 2 października 2017 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 6544) (Dz.U. 2017, C 383, s. 7).