Sprawa T‑63/07
Mäurer + Wirtz GmbH & Co. KG
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego tosca de FEDEOLIVA – Wcześniejsze słowne, wspólnotowy i krajowe, znaki towarowe TOSCA – Względne podstawy odmowy rejestracji – Nieuwzględnienie argumentu – Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 76 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]
Streszczenie wyroku
1. Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Zgodność z prawem decyzji izby odwoławczej orzekającej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu – Podważenie przez wskazanie nowych okoliczności faktycznych lub prawnych – Niedopuszczalność
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 63, art. 74 ust. 1)
2. Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Ograniczenie badania do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony – Szkoda wyrządzona w zakresie charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszego znaku towarowego
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 74)
3. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 5)
1. Zgodnie z brzmieniem art. 74 ust. 1 rozporządzenia 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w postępowaniu dotyczącym względnych podstaw odmowy rejestracji Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znak towarowe i wzory) ogranicza się do badania stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony oraz poszukiwanego zadośćuczynienia. W związku z tym w przypadku względnej podstawy odmowy rejestracji okoliczności faktyczne lub prawne powołane przed Sądem, a niepodniesione uprzednio przed izbą odwoławczą, nie mogą podważyć zgodności z prawem decyzji tej izby.
Wynika z tego, że w ramach kontroli zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych, powierzonej Sądowi na mocy art. 63 wspomnianego rozporządzenia, okoliczności faktyczne i prawne, na które się powołano w postępowaniu przed Sądem z pominięciem wskazania ich uprzednio w postępowaniu przed instancjami Urzędu, nie mogą być brane pod uwagę przy badaniu zgodności z prawem decyzji izby odwoławczej i w rezultacie należy je uznać za niedopuszczalne.
(por. pkt 22, 23)
2. Zaznaczając rubrykę 95 sprzeciwu, wnoszący sprzeciw daje do zrozumienia, że jego sprzeciw opiera się na przekonaniu, że używanie zgłoszonego znaku towarowego będzie powodować czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub renomy wcześniejszych znaków towarowych bądź działać na ich szkodę.
Wysunięty na etapie postępowania przed izbą odwoławczą argument, zgodnie z którym używanie zgłoszonego znaku towarowego prowadziłoby do erozji renomy wcześniejszych znaków towarowych, ponieważ odbiorcy przestaliby kojarzyć towary wnoszącego sprzeciw z należącymi do niego znakami towarowymi, ogranicza się do przedstawienia okoliczności, która była podnoszona od chwili wniesienia sprzeciwu. A zatem taki argument uściśla co najwyżej charakter szkody wyrządzonej wcześniejszym znakom towarowym, czyli to, co wnoszący sprzeciw określa jako erozję ich renomy, i w zwięzły sposób przedstawia jej przyczynę sprowadzającą się do zarzucanej okoliczności, że odbiorcy przestaną kojarzyć jego towary z należącymi doń znakami towarowymi.
W tym zakresie kryteria zastosowania względnej podstawy odmowy rejestracji lub jakiegokolwiek innego przepisu przywołanego na poparcie żądań sformułowanych przez strony stanowią w sposób oczywisty część elementów prawnych poddanych badaniu Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory). Tymczasem wspomniany argument wnoszącego sprzeciw ogranicza się do stwierdzenia, że przesłanki z art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego zostały w niniejszym przypadku spełnione, i przedstawia tego lakoniczne uzasadnienie, mianowicie że odbiorcy przestaną kojarzyć z wcześniejszymi znakami towarowymi towary, które znaki te oznaczają.
W świetle motywów sprzeciwu wysuniętych przez wnoszącego sprzeciw przed Wydziałem Sprzeciwów rzeczony argument stanowi proste uściślenie charakteru zarzucanego niebezpieczeństwa wystąpienia szkody i wskazanie jej przyczyn, nie zawierając żadnej nowej okoliczności faktycznej w rozumieniu art. 74 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia.
W konsekwencji kwalifikacja wspomnianego argumentu – mającego na celu uściślenie charakteru i źródła szkody, której sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego stara się zapobiec w zgodzie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 – jako przywołania nowej okoliczności faktycznej w rozumieniu art. 74 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 i odrzucenie go jako niedopuszczalnego narusza prawo. Taki argument powinien zostać wzięty pod uwagę przez izbę odwoławczą zgodnie z art. 74 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia.
(por. pkt 31–36)
3. Zakres, w jakim wnoszący sprzeciw, gdy zamierza powołać się na względną podstawę odmowy rejestracji wymienioną w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, musi wskazać i wykazać zaistnienie w przyszłości mającego charakter nie tylko hipotetyczny niebezpieczeństwa wystąpienia szkody dla wcześniejszych znaków towarowych lub czerpania nienależnej korzyści w następstwie używania zgłoszonego znaku, różni się w zależności od tego, czy na pierwszy rzut oka wydaje się, że zgłoszony znak towarowy może powodować jedno z niebezpieczeństw, których dotyczy ten przepis.
Możliwe jest bowiem, zwłaszcza w przypadku sprzeciwu opartego na znaku cieszącym się szczególnie dużą renomą, że prawdopodobieństwo zaistnienia w przyszłości mającego charakter nie tylko hipotetyczny niebezpieczeństwa wystąpienia szkody lub czerpania nienależnej korzyści w następstwie używania zgłoszonego znaku może być tak wyraźne, iż wnoszący sprzeciw nie będzie musiał wskazywać żadnych innych okoliczności faktycznych ani też przedstawiać w tym zakresie stosownych dowodów. Niemniej jednak możliwe jest również, że na pierwszy rzut oka wydawać się będzie, iż znak zgłoszony nie może wywołać wobec wcześniejszego renomowanego znaku towarowego jednego z niebezpieczeństw, których dotyczy art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94, mimo jego identyczności z tym znakiem lub podobieństwa do niego, w którym to przypadku mające nie tylko hipotetyczny charakter przyszłe niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody lub czerpania nienależnych korzyści musi zostać wykazane za pomocą dalszych okoliczności, których wskazanie i dowiedzenie należy do wnoszącego sprzeciw.
(por. pkt 39, 40)