Υπόθεση T‑489/10

Islamic Republic of Iran Shipping Lines κ.λπ.

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν με σκοπό την παρεμπόδιση της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων – Δέσμευση κεφαλαίων – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Εσφαλμένη εκτίμηση»

Περίληψη – Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα)
της 16ης Σεπτεμβρίου 2013

1.      Πράξεις των οργάνων – Αιτιολογία – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Περιεχόμενο – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν – Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων – Όρια – Ασφάλεια της Ένωσης και των κρατών μελών ή διαμόρφωση των διεθνών τους σχέσεων – Υποχρέωση γνωστοποιήσεως της αιτιολογίας στον ενδιαφερόμενο ταυτόχρονα με την έκδοση της βλαπτικής πράξεως ή αμέσως μετά – Θεραπεία της ελλείψεως αιτιολογίας κατά τη διάρκεια της ένδικης διαδικασίας – Δεν επιτρέπεται

(Άρθρο 296, εδ. 2, ΣΛΕΕ· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, άρθρο 24 § 3· κανονισμοί του Συμβουλίου 423/2007, άρθρο 15 § 3, 961/2010, άρθρο 36 § 3, και 267/2012, άρθρο 46 § 3)

2.      Πράξεις των οργάνων – Αιτιολογία – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Περιεχόμενο – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν – Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων – Περιοριστικά μέτρα στηριζόμενα σε εναλλακτικά κριτήρια – Απόφαση εντασσόμενη σε γενική αλληλουχία περιστάσεων την οποία γνωρίζει ο ενδιαφερόμενος και η οποία του παρέχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί το περιεχόμενο του ληφθέντος έναντι αυτού μέτρου – Επιτρεπτό αιτιολογίας στηριζόμενης σε στοιχεία που προσκόμισαν άλλα θεσμικά ή μη όργανα

(Άρθρο 296, εδ. 2, ΣΛΕΕ· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, άρθρο 24 § 3· κανονισμοί του Συμβουλίου 423/2007, άρθρο 15 § 3, 961/2010, άρθρο 36 § 3, και 267/2012, άρθρο 46 § 3)

3.      Ευρωπαϊκή Ένωση – Δικαστικός έλεγχος νομιμότητας των πράξεων των θεσμικών οργάνων – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν – Μέτρα ληφθέντα στο πλαίσιο της καταπολεμήσεως της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων – Περιεχόμενο του ελέγχου

4.      Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν – Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων – Συμπεριφορά που ισοδυναμεί με στήριξη σε μια τέτοια διάδοση – Έλλειψη – Κίνδυνος υποστηρίξεως της διαδόσεως πυρηνικών όπλων στο μέλλον – Δεν αρκεί για να δικαιολογήσει μέτρο δεσμεύσεως κεφαλαίων

(Απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, άρθρο 20 § 1, στοιχείο β΄· κανονισμοί του Συμβουλίου 423/2007, άρθρο 7 § 2, 961/2010, άρθρο 16 § 2, στοιχείο α΄, και 267/2012, άρθρο 23 § 2, στοιχείο α΄)

5.      Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν – Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων – Υποχρέωση επεκτάσεως του μέτρου αυτού σε άλλες οντότητες που κατέχει ή ελέγχει μια τέτοια οντότητα

6.      Προσφυγή ακυρώσεως – Ακυρωτική απόφαση – Αποτελέσματα – Περιορισμός από το Δικαστήριο – Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν – Μερική ακύρωση σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές δύο πράξεων που προβλέπουν τα ίδια περιοριστικά μέτρα – Κίνδυνος σοβαρής προσβολής της ασφαλείας δικαίου – Διατήρηση των αποτελεσμάτων της πρώτης από αυτές τις πράξεις μέχρι την έναρξη των αποτελεσμάτων της ακυρώσεως της δεύτερης

(Άρθρο 264, εδ. 2, ΣΛΕΕ και 280 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 60, εδ. 2· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου)

7.      Προσφυγή ακυρώσεως – Ακυρωτική δικαστική απόφαση – Αποτελέσματα – Μερική ακύρωση κανονισμού και αποφάσεως που αφορούν τη λήψη περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν – Έναρξη των αποτελεσμάτων της ακυρώσεως του κανονισμού από τη στιγμή της λήξεως της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως ή της απορρίψεως αυτής – Εφαρμογή της προθεσμίας αυτής όσον αφορά την έναρξη των αποτελεσμάτων της ακυρώσεως της αποφάσεως

(Άρθρο 264, εδ. 2, ΣΛΕΕ και 280 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 60, εδ. 2· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 28, 29, 31)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 30, 33, 35, 37, 39)

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 42)

4.      Η χρησιμοποιούμενη από τον νομοθέτη της Ένωσης φρασεολογία στο άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της αποφάσεως 2010/413, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140, στο άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 423/2007, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, στο άρθρο 16, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού 961/2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού 423/2007, και στο άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού 267/2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού 961/2010, σημαίνει ότι η λήψη περιοριστικών μέτρων σε βάρος προσώπου ή οντότητας, λόγω της στηρίξεως που φέρεται να έχει παράσχει στη διάδοση των πυρηνικών όπλων, προϋποθέτει πραγματική συμπεριφορά του που να ικανοποιεί το κριτήριο αυτό. Αντιθέτως, δεν επαρκεί απλώς ο κίνδυνος να παράσχει το οικείο πρόσωπο ή η οικεία οντότητα στο μέλλον στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Εξάλλου, η επιβολή και διατήρηση σε ισχύ περιοριστικών μέτρων δεν μπορεί βασίμως να στηρίζεται σε τεκμήριο που δεν προβλέπεται από την εφαρμοστέα κανονιστική ρύθμιση και που δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό της ρυθμίσεως αυτής. Συναφώς, αν το Συμβούλιο κρίνει ότι η εφαρμοστέα κανονιστική ρύθμιση δεν του παρέχει τη δυνατότητα να παρέμβει με τρόπο αρκούντως αποτελεσματικό προκειμένου να καταστείλει τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, έχει τη δυνατότητα να την προσαρμόσει αναλόγως ως νομοθέτης, με την επιφύλαξη της ασκήσεως ελέγχου νομιμότητας από τον δικαστή της Ένωσης, ώστε να διευρύνει τις περιπτώσεις στις οποίες μπορούν να λαμβάνονται περιοριστικά μέτρα.

Αντιθέτως, η εξασφάλιση του ευρύτερου δυνατού αποτελέσματος των περιοριστικών μέτρων δεν μπορεί να συνεπάγεται ερμηνεία της ισχύουσας κανονιστικής ρυθμίσεως αντίθετη προς το σαφές γράμμα της. Κατά συνέπεια, ακόμα και αν μπορεί να γίνει δεκτό ότι το γεγονός ότι μια οντότητα εμπλεκόταν σε περιστατικά αφορώντα τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού κατά παράβαση της απαγορεύσεως που προβλέπεται από ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αυξάνει τον κίνδυνο να εμπλέκεται επίσης η εταιρία αυτή σε περιστατικά που αφορούν τη μεταφορά υλικού σχετιζόμενου με τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, η εν λόγω περίσταση δεν δικαιολογεί, στο παρόν στάδιο εξελίξεως της εφαρμοστέας κανονιστικής ρυθμίσεως, την επιβολή και διατήρηση σε ισχύ περιοριστικών μέτρων έναντι αυτής.

(βλ. σκέψεις 48, 57, 59, 62, 64-66)

5.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 75)

6.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 81, 83)

7.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 82)