Sprawa T‑489/10

Islamic Republic of Iran Shipping Lines i in.

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Obowiązek uzasadnienia – Błąd w ocenie

Streszczenie – Wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 16 września 2013 r.

1.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Granice – Bezpieczeństwo lub utrzymywanie stosunków międzynarodowych Unii i jej państw członkowskich – Obowiązek poinformowania zainteresowanego o uzasadnieniu wraz z niekorzystnym dla niego aktem – Konwalidacja braku uzasadnienia w trakcie postępowania spornego – Niedopuszczalność

(art. 296 akapit drugi TFUE; decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 24 ust. 3; rozporządzenia Rady: nr 423/2007, art. 15 ust. 3; nr 961/2010, art. 36 ust. 3; nr 267/2012, art. 46 ust. 3)

2.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Decyzja wpisująca się w kontekst znany zainteresowanemu umożliwiająca mu zrozumienie zakresu podjętego wobec niego środka – Dopuszczalność uzasadnienia opartego na elementach dostarczonych przez inne organy lub instytucje

(art. 296 akapit drugi TFUE; decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 24 ust. 3; rozporządzenia Rady: nr 423/2007, art. 15 ust. 3; nr 961/2010, art. 36 ust. 3; nr 267/2012, art. 46 ust. 3)

3.      Unia Europejska – Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji – Środki ograniczające wobec Iranu – Środki przyjęte w ramach walki z rozprzestrzenianiem broni jądrowej – Zakres kontroli

4.      Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Zachowanie odpowiadające wsparciu takiego rozprzestrzeniania – Brak – Ryzyko wspierania rozprzestrzeniania broni jądrowej w przyszłości – Niewystarczający charakter dla uzasadnienia środka w postaci zamrożenia funduszy

[decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 20 ust. 1 lit. b); rozporządzenia Rady: nr 423/2007, art. 7 ust. 2; nr 961/2010, art. 16 ust. 2 lit. a); nr 267/2012, art. 23 ust. 2 lit. a)]

5.      Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Obowiązek rozszerzenia tego środka na podmioty posiadane lub kontrolowane przez ten podmiot

6.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Ograniczenie przez Trybunał – Środki ograniczające wobec Iranu – Stwierdzenie częściowej nieważności w dwóch różnych momentach dwóch aktów zawierających identyczne środki ograniczające – Ryzyko poważnego naruszenia pewności prawa – Utrzymanie w mocy skutków pierwszego z tych aktów do momentu skuteczności stwierdzenia nieważności drugiego

(art. 264 akapit drugi TFUE, art. 280 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 60 akapit drugi; decyzja Rady 2010/413/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 267/2012)

7.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia i decyzji w sprawie środków ograniczających wobec Iranu – Skuteczność stwierdzenia nieważności rozporządzenia po upływie terminu na wniesienie odwołania lub z chwilą jego oddalenia – Zastosowanie tego terminu do skuteczności stwierdzenia nieważności decyzji

(art. 264 akapit drugi TFUE, art. 280 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 60 akapit drugi; decyzja Rady 2010/413/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 267/2012)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 28, 29, 31)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 30, 33, 35, 37, 39)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 42)

4.      Użyte przez prawodawcę Unii sformułowanie w art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140, w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu, w art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 423/2007 oraz w art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 961/2010 oznacza, że przyjęcie środków ograniczających wobec osoby lub podmiotu ze względu na wspieranie rozprzestrzeniania broni jądrowej zakłada, iż dopuściły się one rzeczywiście zachowania odpowiadającego temu kryterium. Natomiast samo ryzyko, że dana osoba lub jednostka będzie w przyszłości wspierała rozprzestrzenianie broni jądrowej, nie jest wystarczające. Ponadto przyjęcie i utrzymanie środków ograniczających nie może w sposób skuteczny opierać się na domniemaniu nieprzewidzianym w mających zastosowanie uregulowaniach ani nieodpowiadającym celom tych uregulowań. W tym względzie, jeśli Rada uważa, że mające zastosowanie uregulowania nie pozwalają jej na wystarczająco skuteczną interwencję w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni jądrowej, jest uprawniona do przyjęcia swojej roli prawodawcy – z zastrzeżeniem sprawowanej przez sąd Unii kontroli zgodności z prawem – w celu poszerzenia zakresu przypadków, w których można przyjąć środki ograniczające.

Natomiast zamiar zapewnienia możliwie najpełniejszego skutku prewencyjnego środkom ograniczającym nie może skutkować interpretowaniem obowiązujących uregulowań wbrew ich jasnemu brzmieniu. W rezultacie, nawet jeśli wydaje się uzasadnione, by uważać, że okoliczność, iż dany podmiot był zaangażowany w incydenty dotyczące transportu sprzętu wojskowego z naruszeniem zakazu przewidzianego w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, zwiększa ryzyko, że był on również zaangażowany w incydenty dotyczące transportu sprzętu związanego z rozprzestrzenianiem broni jądrowej, okoliczność ta nie uzasadnia przy obecnym stanie mających zastosowanie uregulowań przyjęcia i utrzymania wobec niego środków ograniczających.

(por. pkt 48, 57, 59, 62, 64–66)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 75)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 81, 83)

7.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 82)