Language of document : ECLI:EU:F:2007:175

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 17 października 2007 r.

Sprawa F-63/06

Luigi Mascheroni

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Obowiązek wspomagania spoczywający na administracji – Artykuł 24 regulaminu pracowniczego – Mobbing ze strony przełożonego – Dochodzenie Biura Dochodzeń i Dyscypliny Komisji (IDOC) – Artykuł 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której L. Mascheroni żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego z dnia 14 lipca 2005 r. odrzucającej jego wniosek o wsparcie z dnia 26 marca 2004 r. w związku z zachowaniem V.H., będącego jego przełożonym, noszącym jakoby znamiona dokuczliwości i oszczerstwa.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako częściowo oczywiście bezzasadna, a częściowo jako oczywiście niedopuszczalna. Każda ze stron pokryje własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Przedmiot – Nakaz dla administracji – Niedopuszczalność

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 91)

2.      Urzędnicy – Obowiązek wspomagania ciążący na administracji – Zakres

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 24)

3.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne

(regulamin Trybunału Sprawiedliwości, art. 21; regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 44 § 1 lit. c))

1.      W ramach skargi wniesionej na podstawie art. 91 regulaminu pracowniczego do Sądu nie należy wydawanie nakazów dla instytucji wspólnotowych czy wyjaśnianie zasad.

(zob. pkt 23)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑94/92 X przeciwko Komisji, 9 czerwca 1994 r., RecFP str. I‑A‑149, II‑481, pkt 33; sprawa T‑28/96 Chew przeciwko Komisji, 2 lipca 1997 r., RecFP str. I‑A‑165, II‑497, pkt 17; sprawa T‑134/99 Skrzypek przeciwko Komisji, 11 lipca 2000 r., RecFP str. I‑A‑139, II‑633, pkt 16; sprawa T‑14/03 Di Marzio przeciwko Komisji, 2 marca 2004 r., RecFP str. I‑A‑43, II‑167, pkt 63

2.      Zgodnie z obowiązkiem wspomagania, jaki przewiduje art. 24 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego, administracja powinna, w razie zaistnienia zdarzenia zakłócającego porządek i spokój służby, interweniować z całą konieczną stanowczością i odpowiadać z szybkością i troską, jakiej wymagają okoliczności danego przypadku w celu ustalenia faktów i wyciągnięcia z nich stosownych konsekwencji przy znajomości przyczyny. W tym celu wystarczy, że urzędnik domagający się ochrony od swej instytucji przedstawi zaczątek dowodu na prawdziwość ataków, których – jak twierdzi – jest celem. W razie zaistnienia takich przesłanek do danej instytucji należy podjęcie odpowiednich kroków, w szczególności przez wszczęcie dochodzenia, w celu ustalenia, we współpracy ze skarżącym się, faktów leżących u podstaw skargi.

W tym zakresie ostateczne sprawozdanie Biura Dochodzeń i Dyscypliny, które odpowiada w ramach Komisji za przeprowadzanie postępowań administracyjnych prowadzących do ustalenia okoliczności faktycznych, na podstawie których organ powołujący może zająć, po zapoznaniu się ze sprawą, stanowisko w odniesieniu do wniosku o wsparcie, nie stanowi wcale podjęcia decyzji w przedmiocie wniosku o wsparcie, lecz odpowiedź na wniosek skierowany do niego przez ten organ w sprawie przeprowadzenia dochodzenia dotyczącego okoliczności faktycznych.

(zob. pkt 36, 40, 41)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 224/87 Koutchoumoff przeciwko Komisji, 26 stycznia 1989 r., Rec. str. 99, pkt 15, 16

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑5/92 Tallarico przeciwko Parlamentowi, 21 kwietnia 1993 r., Rec. str. II‑477, pkt 31; sprawa T‑136/98 Campogrande przeciwko Komisji, 5 grudnia 2000 r., RecFP str. I‑A‑267, II‑1225, pkt 42

3.      Na podstawie art. 21 akapit pierwszy regulaminu Trybunału Sprawiedliwości, stosowanego do postępowania przed Sądem do Spraw Służby Publicznej zgodnie z art. 7 § 1 załącznika I do tego regulaminu i z art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, skarga powinna w szczególności zawierać przedmiot sporu oraz zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów. Elementy te winny być na tyle jasne i precyzyjne, by umożliwiały stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie skargi, jeśli zajdzie taka potrzeba bez dodatkowych informacji. W celu zagwarantowania pewności prawa i prawidłowego zarządzania wymiarem sprawiedliwości, aby skarga była dopuszczalna, konieczne jest, by istotne okoliczności faktyczne i prawne, będące podstawą jej złożenia, wynikały, choćby w sposób zwięzły, lecz spójny i zrozumiały, z samej treści skargi.

Tym samym strona skarżąca nie może ograniczyć się jedynie do abstrakcyjnego podniesienia zarzutów, w szczególności ograniczając się tylko do stwierdzenia, że zaskarżony akt naruszył przepis regulaminu pracowniczego, bez rozwinięcia tego twierdzenia poprzez wykazanie, na czym polega zarzut leżący u podstaw skargi.

W tym zakresie, o ile treść skargi co do poszczególnych punktów może być poparta i uzupełniona poprzez odwołania do załączonych do niej wyciągów z dokumentów, o tyle ogólne odwołanie do innych pism, także wówczas gdy stanowią one załączniki do skargi, nie rekompensuje braku zasadniczych elementów argumentacji prawnej, które muszą być zawarte w skardze. Do Sądu nie należy bowiem wyszukiwanie i identyfikowanie w załącznikach podstaw skargi i argumentów, na których może się ona opierać.

(zob. pkt 52, 53, 56, 57)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑16/91 Rendo i in. przeciwko Komisji, 18 listopada 1992 r., Rec. str. II‑2417, pkt 130; sprawy połączone T‑33/89 i T‑74/89 Blackman przeciwko Parlamentowi, 16 marca 1993 r., Rec. str. II‑249, pkt 64, 65; sprawa T‑85/92 De Hoe przeciwko Komisji, 28 kwietnia 1993 r., Rec. str. II‑523, pkt 20; sprawa T‑43/91 Hoyer przeciwko Komisji, 17 marca 1994 r., RecFP str. I‑A‑91, II‑297, pkt 22; sprawa T‑154/98 Asia Motor France i in. przeciwko Komisji, 21 maja 1999 r., Rec. str. II‑1703, pkt 49; sprawa T‑277/97 Ismeri Europa przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 15 czerwca 1999 r., Rec. str. II‑1825, pkt 29; sprawa T‑91/04 Just przeciwko Komisji, 8 grudnia 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑395, II‑1801, pkt 35; sprawa T‑92/04 Moren Abat przeciwko Komisji, 8 grudnia 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑399, II‑1817, pkt 31; sprawa T‑424/04 Angelidis przeciwko Parlamentowi, 5 grudnia 2006 r., Zb.Orz.SP str. A-2-323, II-A-2-1649, pkt 39–42