ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)
της 19ης Οκτωβρίου 2017 (*)
«Προδικαστική παραπομπή – Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 – Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Άρθρο 109, παράγραφος 1 – Αστικές αγωγές βάσει σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εθνικών σημάτων – Εκκρεμοδικία – Έννοιας της φράσεως “ίδια πραγματικά περιστατικά” – Χρήση του όρου “Merck” σε ονόματα διαδικτυακού τομέα και σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτυώσεως στο διαδίκτυο – Αγωγή στηριζόμενη σε εθνικό σήμα, κατόπιν της οποίας ασκείται αγωγή στηριζόμενη σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαπίστωση περί ελλείψεως διεθνούς δικαιοδοσίας – Εύρος»
Στην υπόθεση C-231/16,
με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Landgericht Hamburg (πρωτοδικείο περιφέρειας Αμβούργου, Γερμανία) με απόφαση της 14ης Απριλίου 2016, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 25 Απριλίου 2016, στο πλαίσιο της δίκης
Merck KGaA
κατά
Merck & Co.Inc.,
Merck Sharp & Dohme Corp.,
MSD Sharp & Dohme GmbH,
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),
συγκείμενο από τους M. Ilešič (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, A. Rosas, C. Toader, A. Prechal και E. Jarašiūnas, δικαστές,
γενικός εισαγγελέας: M. Szpunar
γραμματέας: K. Malacek, διοικητικός υπάλληλος,
έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 15ης Φεβρουαρίου 2017,
λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:
– η Merck KGaA, εκπροσωπούμενη από τους S. Völker και M. Pemsel, Rechtsanwälte,
– οι Merck & Co. Inc., Merck Sharp & Dohme Corp. καθώς και MSD Sharp & Dohme GmbH, εκπροσωπούμενες από τον A. Bothe, την Y. Draheim και τον P. Fromlowitz, Rechtsanwälte,
– η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τους T. Scharf και M. Wilderspin,
αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 3ης Μαΐου 2017,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
1 Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 109, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της ΕΕ (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1).
2 Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ της Merck KGaA, αφενός, και των Merck & Co. Inc., Merck Sharp & Dohme Corp. και MSD Sharp & Dohme GmbH, αφετέρου, σχετικά με αγωγές της πρώτης έχουσες ως αίτημα τη λήψη μέτρων απαγορεύσεως λόγω της χρήσεως, από τις άλλες τρεις εταιρίες, του όρου «MERCK» σε ονόματα διαδικτυακού τομέα και σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτυώσεως στο διαδίκτυο, καθώς και σε εμπορικές επωνυμίες, τόσο στη Γερμανία όσο και αλλού εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το νομικό πλαίσιο
Ο κανονισμός (ΕΚ) 44/2001
3 Ο κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2001, L 12, σ. 1), αντικατέστησε, όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών, τη Σύμβαση για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, η οποία υπεγράφη στις 27 Σεπτεμβρίου 1968 (ΕΕ 1982, L 388, σ. 24).
4 Η αιτιολογική σκέψη 15 του κανονισμού 44/2001 είχε ως εξής:
«Για λόγους αρμονικής απονομής της δικαιοσύνης θα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα παράλληλης εκδίκασης μιας υπόθεσης και να αποφεύγεται η έκδοση ασυμβιβάστων αποφάσεων σε δύο κράτη μέλη. Πρέπει να προβλεφθεί σαφής και αποτελεσματικός μηχανισμός για την επίλυση των περιπτώσεων εκκρεμοδικίας […]».
5 Στο τμήμα 9 του κεφαλαίου II του εν λόγω κανονισμού, το οποίο φέρει τον τίτλο «Εκκρεμοδικία και συνάφεια», περιλαμβάνεται το άρθρο 27 που προέβλεπε ότι:
«1. Αν έχουν ασκηθεί αγωγές με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία μεταξύ των ίδιων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διάφορων κρατών μελών, κάθε δικαστήριο εκτός εκείνου που επελήφθη πρώτο, αναστέλλει αυτεπάγγελτα την διαδικασία του μέχρις ότου διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο.
2. Όταν διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία του πρώτου επιληφθέντος δικαστηρίου, κάθε δικαστήριο εκτός εκείνου που έχει πρώτο επιληφθεί, οφείλει να διαπιστώσει την έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας του υπέρ του πρώτου δικαστηρίου.»
Οκανονισμός 207/2009
6 Οι αιτιολογικές σκέψεις 3 και 15 έως 17 του κανονισμού 207/2009 έχουν ως εξής:
«(3) Για να συνεχισθεί η επιδίωξη των […] σκοπών [της Ένωσης], εμφανίζεται ως αναγκαίο να προβλεφθεί καθεστώς σημάτων [της Ένωσης] το οποίο θα παρέχει στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να αποκτούν, σύμφωνα με ενιαία διαδικασία, σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] τα οποία θα προστατεύονται κατά τρόπο ενιαίο και θα παράγουν τα αποτελέσματά τους σε όλο το έδαφος της [Ένωσης]. Η αρχή του ενιαίου χαρακτήρα του σήματος [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] θα πρέπει να ισχύει εφόσον ο παρών κανονισμός δεν προβλέπει άλλως.
[…]
(15) Για την ενίσχυση της προστασίας των […] σημάτων [της Ευρωπαϊκής Ένωσης], πρέπει να ορίζουν τα κράτη μέλη, βάσει της εθνικής τους νομοθεσίας, το μικρότερο δυνατό αριθμό εθνικών δικαστηρίων πρώτου και δευτέρου βαθμού ως αρμόδια για θέματα παραποίησης/απομίμησης και εγκυρότητας του […] σήματος [της Ευρωπαϊκής Ένωσης].
(16) Οι αποφάσεις περί εγκυρότητας και παραποίησης/απομίμησης των […] σημάτων [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] είναι απαραίτητο να ισχύουν και να καλύπτουν το σύνολο της [Ευρωπαϊκής Ένωσης], δεδομένου ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποφεύγονται αντιφατικές αποφάσεις των δικαστηρίων και του [Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)] και να μην προσβάλλεται ο ενιαίος χαρακτήρας των […] σημάτων [της Ευρωπαϊκής Ένωσης]. Οι διατάξεις του κανονισμού [44/2001] θα πρέπει να εφαρμόζονται σε όλες τις δικαστικές υποθέσεις που αφορούν […] σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης], εκτός εάν προβλέπεται παρέκκλιση από τον παρόντα κανονισμό.
(17) Θα πρέπει να αποφεύγεται η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων επί αγωγών μεταξύ των ιδίων διαδίκων, για τα ίδια πραγματικά περιστατικά με βάση […] σήμα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] και παράλληλα εθνικά σήματα. Προς τούτο, τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού αυτού, όταν οι αγωγές ασκούνται μέσα στο ίδιο κράτος μέλος, πρέπει να αναζητηθούν στους εθνικούς διαδικαστικούς κανόνες, τους οποίους δεν θίγει ο παρών κανονισμός, ενώ, όταν οι αγωγές ασκούνται σε διαφορετικά κράτη μέλη, μάλλον ενδείκνυνται διατάξεις που θα βασίζονται στους κανόνες περί εκκρεμοδικίας και συνάφειας του κανονισμού [44/2001].»
7 Το άρθρο 1, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 ορίζει τα ακόλουθα:
«Το σήμα της [Ευρωπαϊκής Ένωσης] έχει ενιαίο χαρακτήρα. Παράγει τα αυτά αποτελέσματα σε ολόκληρη την Ένωση: δεν δύναται να καταχωρισθεί, να μεταβιβασθεί, να γίνει αντικείμενο παραίτησης, ή απόφασης περί έκπτωσης του δικαιούχου εκ των δικαιωμάτων του ή περί ακυρότητος, ούτε να απαγορευθεί η χρήση του, παρά μόνο για ολόκληρη την Ένωση. Η αρχή αυτή ισχύει, εκτός αντιθέτου διατάξεως του παρόντος κανονισμού.»
8 Το τμήμα 1 του τίτλου XI του εν λόγω κανονισμού, το οποίο φέρει τον τίτλο «Αστικές αγωγές επί τη βάσει περισσοτέρων του ενός σημάτων», περιλαμβάνει το άρθρο 109 του κανονισμού αυτού, το οποίο φέρει τον τίτλο «Ταυτόχρονες και διαδοχικές αστικές αγωγές επί τη βάσει σημάτων της [Ευρωπαϊκής Ένωσης] και εθνικών σημάτων» και προβλέπει, στην παράγραφό του 1, στοιχείο αʹ, τα εξής:
«Αν έχουν ασκηθεί αγωγές παραποίησης/απομίμησης με βάση τα ίδια πραγματικά περιστατικά μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφόρων κρατών μελών που έχουν επιληφθεί το ένα με βάση σήμα της [Ευρωπαϊκής Ένωσης] και το άλλο με βάση εθνικό σήμα:
α) κάθε δικαστήριο που επιλήφθηκε δεύτερο πρέπει, ακόμη και αυτεπαγγέλτως, να διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του υπέρ του πρώτου επιληφθέντος, όταν τα εν λόγω σήματα είναι ταυτόσημα και ισχύουν για ταυτόσημα προϊόντα ή υπηρεσίες· το δικαστήριο που πρέπει να διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του μπορεί να αναστείλει τη διαδικασία αν η αρμοδιότητα του άλλου δικαστηρίου αμφισβητείται».
Η διαφορά της κύριας δίκης και τα προδικαστικά ερωτήματα
9 Η εταιρία Merck, ενάγουσα της κύριας δίκης, είναι επιχείρηση παραγωγής χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων η οποία, κατά την απόφαση του αιτούντος δικαστηρίου, απασχολεί περίπου 40 000 άτομα και δραστηριοποιείται σε 67 κράτη ανά τον κόσμο.
10 Η Merck & Co., πρώτη εναγομένη της κύριας δίκης, είναι η εισηγμένη στο χρηματιστήριο μητρική εταιρία της Merck Sharp & Dohme, δεύτερης εναγομένης της κύριας δίκης, η οποία διαθέτει στο εμπόριο κυρίως φάρμακα, καθώς και καλλυντικά και προϊόντα φροντίδας σώματος. Από την απόφαση περί παραπομπής προκύπτει ότι η Merck Sharp & Dohme είναι επιφορτισμένη με τις επιχειρησιακές δραστηριότητες του ομίλου και, ειδικότερα, με την παρουσία του στο διαδίκτυο, μέσω ιδίως της δημοσιεύσεως στοιχείων που ενδιαφέρουν τους μετόχους των εταιριών του ομίλου. Η MSD Sharp & Dohme, τρίτη εναγομένη της κύριας δίκης, είναι γερμανική θυγατρική της Merck & Co.
11 Η ενάγουσα και οι εναγόμενες της κύριας δίκης ανήκαν αρχικώς στον ίδιο όμιλο εταιριών. Από το 1919, όμως, δεν υφίσταται καμία σχέση μεταξύ τους.
12 Από την απόφαση περί παραπομπής προκύπτει ότι η Merck είναι δικαιούχος του εθνικού σήματος MERCK, το οποίο έχει καταχωρισθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι επίσης δικαιούχος του λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MERCK, για προϊόντα που εμπίπτουν στις κλάσεις 5, 9, και 16, κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, της 15ης Ιουνίου 1957, για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση σημάτων, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και για υπηρεσίες που εμπίπτουν στην κλάση 42 του Διακανονισμού αυτού.
13 Πλείονες συμφωνίες συνάφθηκαν μεταξύ, αφενός, της εταιρίας στα δικαιώματα της οποίας υποκαταστάθηκε η Merck και, αφετέρου, της εταιρίας στα δικαιώματα της οποίας υποκαταστάθηκε η Merck Sharp & Dohme. Οι συμφωνίες αυτές, εκ των οποίων η πλέον πρόσφατη εξακολουθεί να ισχύει, προέβλεπαν κανόνες ως προς την εκ μέρους της Merck Sharp & Dohme χρήση στη Γερμανία και σε άλλα κράτη των σημάτων της Merck.
14 Μέσω του ιστοτόπου www.merck.com, ο οποίος ανήκει στις εναγόμενες της κύριας δίκης, κάθε χρήστης στη Γερμανία ή σε άλλο κράτος μέλος οδηγείται, μέσω ιδίως διαδικτυακών συνδέσμων, σε ιστοτόπους εξαρτώμενους από τον πρώτο, με περιεχόμενο που απηχεί τη διαδικτυακή παρουσία των εναγομένων της κύριας δίκης, όπως οι ιστότοποι www.merckengage.com, www.merckvaccines.com ή www.merck-animal-health.com. Στους ιστοτόπους αυτούς η ανάρτηση των πληροφοριών δεν έχει γεωγραφική στόχευση, με συνέπεια το σύνολο των περιεχομένων να είναι προσβάσιμο υπό την ίδια μορφή παγκοσμίως.
15 Πέραν των ιστοτόπων με τα ονόματά τους διαδικτυακού τομέα, οι Merck & Co. και Merck Sharp & Dohme έθεσαν σε λειτουργία άλλες μορφές παρουσίας στο διαδίκτυο, σε πλείονες πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτυώσεως.
16 Στις 8 Μαρτίου 2013, η ενάγουσα της κύριας δίκης άσκησε ενώπιον του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division [ανωτέρου δικαστηρίου (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα εμπορικών διαφορών και δικαίου του ανταγωνισμού, Ηνωμένο Βασίλειο] αγωγή βάσει του εθνικού σήματός της κατά, ιδίως, των Merck & Co. και Merck Sharp & Dohme, λόγω προβαλλομένης παραποιήσεως/απομιμήσεως εξαιτίας της χρήσεως του όρου «Merck» στο Ηνωμένο Βασίλειο.
17 Στις 11 Μαρτίου 2013, η ενάγουσα της κύριας δίκης άσκησε επίσης, ενώπιον του Landgericht Hamburg (πρωτοδικείου περιφέρειας Αμβούργου, Γερμανία), αγωγή, βάσει του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του οποίου είναι δικαιούχος, τόσο κατά των ιδίων εναγομένων όσο και κατά της MSD Sharp & Dohme.
18 Όπως προκύπτει από την απόφαση του αιτούντος δικαστηρίου, η ενάγουσα της κύριας δίκης φρονεί ότι το γεγονός ότι οι ιστότοποι των εναγομένων της κύριας δίκης, των οποίων προσκόμισε στιγμιότυπα οθόνης, είναι προσβάσιμοι εντός της Ένωσης, και επομένως και στη Γερμανία, χωρίς γεωγραφική στόχευση αναρτήσεως, θίγει τα εκ του σήματος δικαιώματά της.
19 Με τα από 11 Νοεμβρίου 2014, 12 Μαρτίου, 10 Σεπτεμβρίου και 22 Δεκεμβρίου 2015 υπομνήματα, η ενάγουσα της κύριας δίκης τροποποίησε τα αιτήματά της ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου και δήλωσε ότι παραιτείται από την αγωγή της καθόσον τα αιτήματά της αφορούν την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι εναγόμενες της κύριας δίκης αντιτάχθηκαν στην παραίτηση αυτή.
20 Οι εναγόμενες της κύριας δίκης φρονούν ότι η αγωγή που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου είναι απαράδεκτη λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009, τουλάχιστον καθόσον αφορά την αξίωση με την οποία προβάλλεται παραποίηση/απομίμηση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του οποίου είναι δικαιούχος η ενάγουσα της κύριας δίκης στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης. Η μερική παραίτηση της τελευταίας από την αγωγή δεν ασκεί, κατά τις εναγόμενες της κύριας δίκης, επιρροή συναφώς.
21 Το Landgericht Hamburg (πρωτοδικείο περιφέρειας Αμβούργου) επισημαίνει ότι το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 αποκλείει κατά τα φαινόμενα οποιονδήποτε περιορισμό του εδαφικού εύρους της εκ μέρους του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται δεύτερο της υποθέσεως ενδεχόμενης διαπιστώσεως περί ελλείψεως διεθνούς δικαιοδοσίας, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης. Διατηρεί, ωστόσο, αμφιβολίες ως προς το ζήτημα αυτό.
22 Υπό τις συνθήκες αυτές, το Landgericht Hamburg (πρωτοδικείο περιφέρειας Αμβούργου) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:
«1) Συντρέχουν “τα ίδια πραγματικά περιστατικά” κατά την έννοια του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], σε περίπτωση διατηρήσεως και χρήσεως υπό τον ίδιο διαδικτυακό τομέα (domain) διαδικτυακού τόπου που είναι προσβάσιμος με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος έχει αποτελέσει αντικείμενο αγωγών παραποιήσεως/απομιμήσεως μεταξύ των ιδίων διαδίκων, ενώπιον δικαστηρίων διαφόρων κρατών μελών εκ των οποίων το ένα έχει επιληφθεί προσβολής σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άλλο έχει επιληφθεί προσβολής εθνικού σήματος;
2) Συντρέχουν “τα ίδια πραγματικά περιστατικά” κατά την έννοια του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], σε περίπτωση διατηρήσεως και χρήσεως διαδικτυακών περιεχομένων που είναι προσβάσιμα με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των ιστοσελίδων “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com” –πάντοτε με το ίδιο όνομα χρήστη όσον αφορά καθεμία από τις ιστοσελίδες αυτές “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com”–, τα οποία έχουν αποτελέσει αντικείμενο αγωγών παραποιήσεως/απομιμήσεως μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφόρων κρατών μελών, εκ των οποίων το ένα έχει επιληφθεί προσβολής σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άλλο έχει επιληφθεί προσβολής εθνικού σήματος;
3) Έχει το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009] την έννοια ότι το “δικαστήριο κράτους μέλους που επιλήφθηκε δεύτερο” “αγωγής παραποιήσεως/απομιμήσεως” λόγω προσβολής σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστάμενης στη διατήρηση υπό τον ίδιο διαδικτυακό τομέα διαδικτυακού τόπου που είναι προσβάσιμος με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώπιον του οποίου προβάλλονται, σύμφωνα με τα άρθρα 97, παράγραφος 2, [και] 98, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], αξιώσεις από πράξεις παραποιήσεως/απομιμήσεως που τελέστηκαν ή επαπειλούνται στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους μέλους, πρέπει να διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του, σύμφωνα με το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, [του κανονισμού 207/2009], στον βαθμό που υφίσταται διπλή ταυτότητα (ταυτότητα σημάτων και ταυτότητα προστατευόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών), μόνο για το έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο εδρεύει το δικαστήριο που επιλήφθηκε “πρώτο” αγωγής παραποιήσεως/απομιμήσεως λόγω προσβολής εθνικού σήματος ταυτόσημου με σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης –το οποίο προβλήθηκε ενώπιον του δεύτερου δικαστηρίου και το οποίο ισχύει για ίδια προϊόντα– συνιστάμενης στη διατήρηση και χρήση υπό τον ίδιο διαδικτυακό τομέα διαδικτυακού τόπου που είναι προσβάσιμος με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ότι το “δικαστήριο που επιλήφθηκε δεύτερο” πρέπει στη συγκεκριμένη περίπτωση να διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του στον βαθμό που υφίσταται διπλή ταυτότητα, για το σύνολο των πράξεων παραποιήσεως/απομιμήσεως που τελέστηκαν ή επαπειλούνται στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους μέλους και, κατά συνέπεια, για τις προβληθείσες ενώπιόν του αξιώσεις σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τα άρθρα 97, παράγραφος 2, [και] 98, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009];
4) Έχει το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009] την έννοια ότι το “δικαστήριο κράτους μέλους που επιλήφθηκε δεύτερο” “αγωγής παραποιήσεως/απομιμήσεως” λόγω προσβολής σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστάμενης στη διατήρηση και χρήση διαδικτυακών περιεχομένων που είναι προσβάσιμα στο διαδίκτυο με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των ιστοσελίδων “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com” –όσον αφορά καθεμία από τις ιστοσελίδες αυτές “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com”– με το ίδιο όνομα χρήστη, ενώπιον του οποίου προβάλλονται, σύμφωνα με τα άρθρα 97, παράγραφος 2, [και] 98, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], αξιώσεις από πράξεις παραποιήσεως/απομιμήσεως που τελέστηκαν ή επαπειλούνται στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους μέλους, πρέπει να διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του, σύμφωνα με το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, [του κανονισμού 207/2009], στον βαθμό που υφίσταται διπλή ταυτότητα, μόνο για το έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο εδρεύει το δικαστήριο που επιλήφθηκε “πρώτο” αγωγής παραποιήσεως/απομιμήσεως λόγω προσβολής εθνικού σήματος ταυτόσημου με σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης –το οποίο προβλήθηκε ενώπιον του δεύτερου δικαστηρίου και ισχύει για ταυτόσημα προϊόντα– συνιστάμενης στη διατήρηση και χρήση διαδικτυακών περιεχομένων που είναι προσβάσιμα στο διαδίκτυο με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των ιστοσελίδων “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com” –όσον αφορά καθεμία από τις ιστοσελίδες αυτές “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com”– με το ίδιο όνομα χρήστη, ή ότι το “δικαστήριο που επιλήφθηκε δεύτερο” πρέπει στη συγκεκριμένη περίπτωση να διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του στον βαθμό που υφίσταται διπλή ταυτότητα, για το σύνολο των πράξεων παραποιήσεως/απομιμήσεως που τελέστηκαν ή επαπειλούνται στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους μέλους και, κατά συνέπεια, για τις προβληθείσες ενώπιόν του αξιώσεις σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τα άρθρα 97, παράγραφος 2, [και] 98, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009];
5) Έχει το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009] την έννοια ότι, σε περίπτωση που η ενάγουσα παραιτηθεί από αγωγή παραποιήσεως/απομιμήσεως λόγω προσβολής σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστάμενης στη διατήρηση υπό τον ίδιο διαδικτυακό τομέα διαδικτυακού τόπου που είναι προσβάσιμος με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αγωγή ασκηθείσα ενώπιον “δικαστηρίου κράτους μέλους, το οποίο επιλήφθηκε δεύτερο” και στο οποίο είχαν προβληθεί, αρχικά, σύμφωνα με τα άρθρα 97, παράγραφος 2, [και] 98, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], αξιώσεις από πράξεις παραποιήσεως/απομιμήσεως που τελέστηκαν ή επαπειλούνται στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους μέλους, το “δικαστήριο που επιλήφθηκε δεύτερο” δεν μπορεί να διαπιστώσει, στον βαθμό που υφίσταται διπλή ταυτότητα, σύμφωνα με το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], την αναρμοδιότητά του όσον αφορά το έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο εδρεύει το δικαστήριο που επιλήφθηκε “πρώτο” αγωγής παραποιήσεως/απομιμήσεως λόγω προσβολής εθνικού σήματος ταυτόσημου με σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης –το οποίο προβλήθηκε ενώπιον του δεύτερου δικαστηρίου και ισχύει για ίδια προϊόντα– συνιστάμενης στη διατήρηση και χρήση υπό τον ίδιο διαδικτυακό τομέα διαδικτυακού τόπου που είναι προσβάσιμος με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
6) Έχει το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009] την έννοια ότι, σε περίπτωση που η ενάγουσα παραιτηθεί από αγωγή παραποιήσεως/απομιμήσεως λόγω προσβολής σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστάμενης στη διατήρηση και χρήση διαδικτυακών περιεχομένων που είναι προσβάσιμα στο διαδίκτυο με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των ιστοσελίδων “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com” –όσον αφορά καθεμία από τις ιστοσελίδες αυτές “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com”– με το ίδιο όνομα χρήστη, αγωγή ασκηθείσα ενώπιον “δικαστηρίου κράτους μέλους, το οποίο επιλήφθηκε δεύτερο” και ενώπιον του οποίου είχαν προβληθεί αρχικά, σύμφωνα με τα άρθρα 97, παράγραφος 2, [και] 98, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], αξιώσεις από πράξεις παραποιήσεως/απομιμήσεως που τελέστηκαν ή επαπειλούνται στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους μέλους, το “δικαστήριο που επιλήφθηκε δεύτερο” δεν μπορεί να διαπιστώσει, στον βαθμό που υφίσταται διπλή ταυτότητα, σύμφωνα με το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009], την αναρμοδιότητά του όσον αφορά το έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο εδρεύει το δικαστήριο που επιλήφθηκε “πρώτο” αγωγής παραποιήσεως/απομιμήσεως λόγω προσβολής εθνικού σήματος ταυτόσημου με σήμα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] –το οποίο προβλήθηκε ενώπιον του δεύτερου δικαστηρίου και ισχύει για ταυτόσημα προϊόντα– συνιστάμενης στη διατήρηση και χρήση διαδικτυακών περιεχομένων που είναι προσβάσιμα στο διαδίκτυο με πανομοιότυπο τρόπο παγκοσμίως, άρα και σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των ιστοσελίδων “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com” –όσον αφορά καθεμία από τις ιστοσελίδες αυτές “facebook.com” και/ή “youtube.com” και/ή “twitter.com”– με το ίδιο όνομα χρήστη;
7) Έχει το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του [κανονισμού 207/2009] την έννοια ότι, σε περίπτωση ταυτότητας σημάτων, η διατύπωση “όταν τα εν λόγω σήματα είναι ταυτόσημα και ισχύουν για ταυτόσημα προϊόντα ή υπηρεσίες” του εν λόγω άρθρου συνεπάγεται την αναρμοδιότητα του “δικαστηρίου που επιλήφθηκε δεύτερο” μόνον εφόσον το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το εθνικό σήμα έχουν καταχωριστεί για τα ίδια προϊόντα και/ή υπηρεσίες, ή το “δικαστήριο που επιλήφθηκε δεύτερο” είναι παντελώς αναρμόδιο ακόμη και αν το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο προβάλλεται ενώπιον του εν λόγω δικαστηρίου περιλαμβάνει και άλλα –μη καλυπτόμενα από το εθνικό σήμα– προϊόντα και/ή υπηρεσίες, τα οποία ή οι οποίες δεν αποκλείεται να θίγονται από ενέργειες όμοιες ή παρόμοιες με τις επίμαχες;»
Επί των προδικαστικών ερωτημάτων
Επί του πρώτου και του δευτέρου ερωτήματος
23 Με το πρώτο και το δεύτερο ερώτημα, τα οποία πρέπει να εξετασθούν από κοινού, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινισθεί, κατ’ ουσίαν, αν το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προϋπόθεση, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», πληρούται σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, εκ των οποίων η πρώτη στηρίζεται σε εθνικό σήμα και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός κράτους μέλους, ενώ η δεύτερη στηρίζεται σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών.
24 Κατά το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009, σε περίπτωση κατά την οποία έχουν ασκηθεί αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως βάσει των ιδίων πραγματικών περιστατικών μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών, εκ των οποίων το ένα έχει επιληφθεί της υποθέσεως με βάση σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άλλο με βάση εθνικό σήμα, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της διαφοράς πρέπει, ακόμη και αυτεπαγγέλτως, να διαπιστώσει την εκ μέρους του έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της διαφοράς οσάκις τα επίμαχα σήματα είναι πανομοιότυπα και ισχύουν για πανομοιότυπα προϊόντα ή υπηρεσίες.
25 Το γράμμα του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 δεν διευκρινίζει πώς πρέπει να νοείται η διαλαμβανόμενη στη διάταξη αυτή φράση «ίδια πραγματικά περιστατικά».
26 Πρέπει να υπομνησθεί ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, από τις επιταγές τόσο της ομοιόμορφης εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης όσο και της αρχής της ισότητας προκύπτει ότι διάταξη του δικαίου της Ένωσης η οποία, όπως εν προκειμένω, δεν παραπέμπει ρητώς στο δίκαιο των κρατών μελών προκειμένου να προσδιορισθεί η έννοια και το περιεχόμενό της, πρέπει κατά κανόνα να ερμηνεύεται αυτοτελώς και ομοιόμορφα σε ολόκληρη την Ένωση, λαμβανομένου υπόψη όχι μόνον του γράμματος της διατάξεως αυτής, αλλά και του πλαισίου στο οποίο εντάσσεται και του σκοπού του οποίου επιδιώκεται η επίτευξη με τη ρύθμιση της οποίας αυτή αποτελεί μέρος (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 26ης Μαΐου 2016, Envirotec Denmark, C-550/14, EU:C:2016:354, σκέψη 27, και της 18ης Μαΐου 2017, Hummel Holding, C-617/15, EU:C:2017:390, σκέψη 22 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
27 Επισημαίνεται ευθύς εξαρχής ότι δεν είναι δυνατή εκτίμηση του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 βάσει αποκλειστικώς γραμματικής ερμηνείας της διατάξεως αυτής, λόγω του ότι υφίστανται αποκλίσεις μεταξύ των αποδόσεών της στις διάφορες γλώσσες (βλ., σχετικώς, απόφαση της 15ης Μαρτίου 2017, Al Chodor, C-528/15, EU:C:2017:213, σκέψη 32 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
28 Πράγματι, ενώ ορισμένες γλωσσικές αποδόσεις, όπως αυτές στην ισπανική, τη γαλλική και τη σλοβενική γλώσσα, μνημονεύουν αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως που ασκούνται «για τα ίδια πραγματικά περιστατικά», άλλες γλωσσικές αποδόσεις, όπως εκείνες στην αγγλική και τη λιθουανική γλώσσα, παραπέμπουν σε αγωγές που ασκούνται για την «ίδια αιτία» ή ακόμη, όπως στην περίπτωση της αποδόσεως στη δανική γλώσσα, σε αγωγές με το ίδιο «αντικείμενο» και την ίδια «αιτία».
29 Όσον αφορά το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η επίμαχη διάταξη, επισημαίνεται, αφενός, ότι, όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 17 του κανονισμού 207/2009, το άρθρο 109 του εν λόγω κανονισμού έχει ως πρότυπο τους κανόνες περί εκκρεμοδικίας του κανονισμού 44/2001, του οποίου το άρθρο 27 προβλέπει, στην παράγραφό του 1, ότι, σε περίπτωση κατά την οποία έχουν ασκηθεί αγωγές με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία μεταξύ των ίδιων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, κάθε δικαστήριο εκτός εκείνου που επελήφθη πρώτο της υποθέσεως, αναστέλλει αυτεπάγγελτα την ενώπιόν του διαδικασία μέχρις ότου διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο και, στην παράγραφό του 2, ότι, όταν διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της υποθέσεως, κάθε άλλο δικαστήριο οφείλει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του πρώτου δικαστηρίου.
30 Αφετέρου, πρέπει να επισημανθεί ότι οι δικονομικοί κανόνες που προβλέπει ο κανονισμός 207/2009 έχουν χαρακτήρα ειδικής διατάξεως [lex specialis] σε σχέση με τους δικονομικούς κανόνες που περιλαμβάνει ο κανονισμός 44/2001. Ως εκ τούτου, βάσει του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009, εφόσον δεν ορίζεται άλλως στον εν λόγω κανονισμό, στις δίκες που αφορούν τα σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις δίκες που αφορούν ταυτόχρονες ή διαδοχικές αγωγές οι οποίες ασκούνται βάσει σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εθνικών σημάτων εφαρμόζονται διατάξεις του κανονισμού 44/2001, στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της συνεπούς ερμηνείας των εννοιών που διαλαμβάνονται στα νομοθετήματα αυτά.
31 Όσον αφορά τον σκοπό του άρθρου 109, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009, επισημαίνεται ότι, κατά την αιτιολογική σκέψη του 17, ο εν λόγω κανονισμός σκοπεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο εκδόσεως αντιφατικών αποφάσεων επί αγωγών μεταξύ των ιδίων διαδίκων και για τα ίδια πραγματικά περιστατικά, οι οποίες ασκήθηκαν με βάση σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παράλληλα εθνικά σήματα.
32 Ο σκοπός αυτός, όμως, αντιστοιχεί σε έναν από τους σκοπούς του κανονισμού 44/2001, ο οποίος συνίσταται ιδίως, κατά την αιτιολογική σκέψη 15 του κανονισμού αυτού, στην ελαχιστοποίηση της πιθανότητας παράλληλης εκδικάσεως υποθέσεως και στην αποτροπή του ενδεχομένου εκδόσεως ασυμβίβαστων μεταξύ τους αποφάσεων σε διαφορετικά κράτη μέλη.
33 Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η προϋπόθεση περί «ιδίων πραγματικών περιστατικών», κατά την έννοια του άρθρου 109, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009, πρέπει να τύχει ερμηνείας ανάλογης εκείνης που έδωσε το Δικαστήριο στην προϋπόθεση περί της υπάρξεως αγωγών με «το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία», κατά την έννοια του άρθρου 27, παράγραφος 1, του κανονισμού 44/2001.
34 Πρέπει, εξάλλου, να επισημανθεί συναφώς ότι οι αποδόσεις των διατάξεων αυτών στην αγγλική γλώσσα κάνουν χρήση των ιδίων όρων όσον αφορά την προϋπόθεση περί ιδίου αντικειμένου των αγωγών.
35 Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, προκειμένου να καθορισθεί αν, στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 109, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009, πληρούται η προϋπόθεση περί «ιδίων πραγματικών περιστατικών», πρέπει, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 49 και 50 των προτάσεών του, να καθορισθεί αν οι διαλαμβανόμενες στο άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως έχουν την ίδια αιτία και το ίδιο αντικείμενο.
36 Κατά τη νομολογία σχετικά με το άρθρο 21 της Συμβάσεως για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, η οποία υπεγράφη στις 27 Σεπτεμβρίου 1968 –άρθρο του οποίου η ερμηνεία από το Δικαστήριο ισχύει και για το άρθρο 27 του κανονισμού 44/2001–, η «αιτία» περιλαμβάνει τα πραγματικά περιστατικά και τον κανόνα δικαίου που προβάλλονται προς στήριξη της αγωγής (βλ., κατ’ αναλογία, αποφάσεις της 6ης Δεκεμβρίου 1994, Tatry, C-406/92, EU:C:1994:400, σκέψη 39, και της 22ας Οκτωβρίου 2015, Aannemingsbedrijf Aertssen και Aertssen Terrassements, C‑523/14, EU:C:2015:722, σκέψη 43).
37 Εν προκειμένω, αφενός, πρέπει να γίνει δεκτό, όπως επισήμανε και ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 51 των προτάσεών του, ότι διαδοχικώς ασκηθείσες αγωγές βάσει σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εθνικών σημάτων πρέπει να χαρακτηρίζονται, όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009, ως έχουσες την ίδια βάση, δεδομένου ότι στηρίζονται σε αποκλειστικά δικαιώματα εκ πανομοιοτύπων σημάτων. Εάν η αγωγή που ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο επελήφθη πρώτο της υποθέσεως έχει ως βάση εθνικό σήμα, ενώ η αγωγή που ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως έχει ως βάση σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η περίσταση αυτή είναι συμφυής με τον κανόνα περί εκκρεμοδικίας τον οποίο προβλέπει το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009.
38 Αφετέρου, όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά, από την απόφαση του αιτούντος δικαστηρίου προκύπτει ότι οι αγωγές που ασκήθηκαν αντιστοίχως, ενώπιον του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division [ανωτέρου δικαστηρίου (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα εμπορικών διαφορών και δικαίου του ανταγωνισμού] και ενώπιον του Landgericht Hamburg (πρωτοδικείου περιφέρειας Αμβούργου) αφορούν τη χρήση του όρου «Merck» σε ονόματα διαδικτυακού τομέα και σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτυώσεως στο διαδίκτυο, τα οποία είναι προσβάσιμα παγκοσμίως. Ως εκ τούτου, υπό την επιφύλαξη διακριβώσεως από το αιτούν δικαστήριο, η προϋπόθεση περί ιδίων πραγματικών περιστατικών, όπως και εκείνη περί ιδίας αιτίας, πληρούται εν προκειμένω.
39 Όσον αφορά το «αντικείμενο», το Δικαστήριο έχει διευκρινίσει ότι αυτό συνίσταται στον σκοπό της αγωγής (βλ., κατ’ αναλογία, αποφάσεις της 6ης Δεκεμβρίου 1994, Tatry, C-406/92, EU:C:1994:400, σκέψη 41, και της 8ης Μαΐου 2003, Gantner Electronic, C-111/01, EU:C:2003:257, σκέψη 25), η δε έννοια του «αντικειμένου» δεν μπορεί να περιορισθεί στην τυπική ταύτιση των δύο αγωγών (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 8ης Δεκεμβρίου 1987, Gubisch Maschinenfabrik, 144/86, EU:C:1987:528, σκέψη 17).
40 Συναφώς, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι αντίστοιχες αξιώσεις των εναγόντων σε καθεμία από τις διαφορές (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 14ης Οκτωβρίου 2004, Mærsk Olie & Gas, C-39/02, EU:C:2004:615, σκέψη 36).
41 Εν προκειμένω, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι οι αγωγές που ασκήθηκαν, αντιστοίχως, ενώπιον του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division [ανωτέρου δικαστηρίου (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα εμπορικών διαφορών και δικαίου του ανταγωνισμού] και ενώπιον του Landgericht Hamburg (πρωτοδικείου περιφέρειας Αμβούργου) αφορούν αξιώσεις οι οποίες συμπίπτουν μόνον εν μέρει. Πράγματι, μολονότι οι αγωγές αφορούν τη χρήση του όρου «Merck» σε ονόματα διαδικτυακού τομέα και σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτυώσεως στο διαδίκτυο, το περιεχόμενο των οποίων είναι προσβάσιμο υπό την ίδια μορφή παγκοσμίως, πρέπει να επισημανθεί ότι η αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division [ανωτέρου δικαστηρίου (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα εμπορικών διαφορών και δικαίου του ανταγωνισμού] και η οποία στηρίζεται στα δικαιώματα εκ σήματος καταχωρισθέντος στο Ηνωμένο Βασίλειο αποσκοπεί στην απαγόρευση της χρήσεως του όρου «Merck» εντός της επικράτειας του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ η αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον του Landgericht Hamburg (πρωτοδικείου περιφέρειας Αμβούργου) και η οποία στηρίζεται σε δικαιώματα εκ σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποσκοπεί στην απαγόρευση της χρήσεως του εν λόγω όρου στο έδαφος της Ένωσης.
42 Λαμβανομένου, όμως, υπόψη του σκοπού του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009, ο οποίος υπομνήσθηκε στη σκέψη 31 της παρούσας αποφάσεως, πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι αγωγές που ασκήθηκαν, αντιστοίχως, ενώπιον των μνημονευθέντων στην προηγούμενη σκέψη δικαστηρίων πρέπει, όσον αφορά την εφαρμογή της διατάξεως αυτής, να χαρακτηρισθούν ως έχουσες το ίδιο αντικείμενο μόνον καθόσον οι προβαλλόμενες παραποιήσεις/απομιμήσεις αφορούν την ίδια γεωγραφική περιοχή.
43 Οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία θα συνεπαγόταν τον μη προσήκοντα περιορισμό των δυνατοτήτων του δικαιούχου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος έχει ασκήσει προγενέστερα αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως βάσει πανομοιότυπου εθνικού σήματος, κατά του φερόμενου ως αυτουργού της παραποιήσεως/απομιμήσεως, ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία για να αποφανθεί μόνον επί παραποιήσεως/απομιμήσεως τελεσθείσας στο έδαφος του οικείου κράτους μέλους, να επικαλεσθεί τα δικαιώματά του εκ σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο έδαφος των λοιπών κρατών μελών. Μια τέτοια ερμηνεία θα παρέβλεπε τον σκοπό ο οποίος μνημονεύεται στην αιτιολογική σκέψη 15 του κανονισμού 207/2009 και συνίσταται στην ενίσχυση της προστασίας των σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
44 Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, στο πρώτο και το δεύτερο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προϋπόθεση, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», πληρούται σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, στηριζόμενες, αντιστοίχως, σε εθνικό σήμα και σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών μόνον καθόσον οι αγωγές αυτές αφορούν προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση, εντός των ιδίων κρατών μελών, εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα.
Επί του τρίτου και του τετάρτου ερωτήματος
45 Με το τρίτο και το τέταρτο ερώτημα, τα οποία πρέπει να εξετασθούν από κοινού, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινισθεί, κατ’ ουσίαν, αν το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, εκ των οποίων η πρώτη στηρίζεται σε εθνικό σήμα και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός κράτους μέλους, ενώ η δεύτερη στηρίζεται σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας όσον αφορά την ασκηθείσα ενώπιόν του αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως στο σύνολό της ή ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας μόνον ως προς το μέρος της διαφοράς που είναι σχετικό με το έδαφος του κράτους μέλους το οποίο αφορά η αγωγή παραποιήσεως/απομιμήσεως που ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο επελήφθη πρώτο της υποθέσεως.
46 Επισημαίνεται ότι το γράμμα του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 δεν διευκρινίζει, στην περίπτωση κατά την οποία ασκούνται αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως για τα ίδια πραγματικά περιστατικά και μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, εκ των οποίων το πρώτο έχει επιληφθεί της διαφοράς βάσει σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δεύτερο βάσει εθνικού σήματος, το εύρος της εκ μέρους του δικαστηρίου που επελήφθη δεύτερο διαπιστώσεως περί ελλείψεως διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της διαφοράς.
47 Από τον υπομνησθέντα στη σκέψη 31 της παρούσας αποφάσεως σκοπό του άρθρου 109 του κανονισμού 207/2009 και από την απάντηση που δόθηκε στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα προκύπτει, πάντως, ότι η έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας, κατά την παράγραφο 1, στοιχείο αʹ, του άρθρου αυτού, διαπιστώνεται μόνον καθόσον οι ασκηθείσες ενώπιον των εν λόγω δικαστηρίων αγωγές αφορούν τα ίδια πραγματικά περιστατικά (βλ., σχετικώς, απόφαση της 6ης Δεκεμβρίου 1994, Tatry, C-406/92, EU:C:1994:400, σκέψεις 33 και 34).
48 Η προϋπόθεση, όμως, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», κατά την έννοια του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009, πληρούται οσάκις αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, στηριζόμενες, αντιστοίχως, σε εθνικό σήμα και σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, μόνον καθόσον οι αγωγές αυτές αφορούν προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός των ιδίων κρατών μελών εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα.
49 Βεβαίως, όπως επισήμαναν οι εναγόμενες της κύριας δίκης, σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ενιαίο χαρακτήρα. Καθόσον παράγει τα αυτά αποτελέσματα σε ολόκληρη την Ένωση, δεν δύναται, κατά τη διάταξη αυτή και εκτός αντίθετης διατάξεως του ιδίου κανονισμού, να καταχωρισθεί, να μεταβιβασθεί, να αποτελέσει αντικείμενο παραιτήσεως ή αποφάσεως περί εκπτώσεως του δικαιούχου από τα δικαιώματά του ή περί κηρύξεως ακυρότητας, ούτε να απαγορευθεί η χρήση του, παρά μόνο για ολόκληρη την Ένωση. Επιπλέον, από την αιτιολογική σκέψη 3 του κανονισμού 207/2009 προκύπτει ότι ο σκοπός που επιδιώκεται με τον κανονισμό αυτό συνίσταται στη θέσπιση καθεστώτος περί σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία απολαύουν ομοιόμορφης προστασίας και παράγουν τα αποτελέσματά τους στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης. Τέλος, κατά την αιτιολογική σκέψη 16 του κανονισμού αυτού, τα αποτελέσματα των αποφάσεων περί του κύρους των σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της παραποιήσεως/απομιμήσεώς τους είναι απαραίτητο να ισχύουν στο σύνολο της Ένωσης, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο εκδόσεως αντιφατικών αποφάσεων εκ μέρους των δικαστηρίων και του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) και προσβολής του ενιαίου χαρακτήρα των σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
50 Επομένως, προκειμένου να διασφαλισθεί στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης η ομοιόμορφη προστασία του δικαιώματος που παρέχεται βάσει σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον κίνδυνο παραποιήσεως/απομιμήσεως, η απαγόρευση εξακολουθήσεως των πράξεων παραποιήσεως/απομιμήσεως ή επαπειλούμενης παραποιήσεως/απομιμήσεως πρέπει, καταρχήν, να ισχύει στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης (αποφάσεις της 12ης Απριλίου 2011, DHL Express France, C-235/09, EU:C:2011:238, σκέψη 44, και της 22ας Σεπτεμβρίου 2016, combit Software, C-223/15, EU:C:2016:719, σκέψη 30).
51 Εντούτοις, το εδαφικό εύρος της ισχύος της απαγορεύσεως μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, να περιορισθεί (αποφάσεις της 12ης Απριλίου 2011, DHL Express France, C-235/09, EU:C:2011:238, σκέψη 46, και της 22ας Σεπτεμβρίου 2016, combit Software, C-223/15, EU:C:2016:719, σκέψη 31).
52 Όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 82 των προτάσεών του, τούτο πρέπει να ισχύει και σε περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει εν μέρει έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009.
53 Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, στο τρίτο και το τέταρτο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, εκ των οποίων η πρώτη στηρίζεται σε εθνικό σήμα και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός κράτους μέλους, ενώ η δεύτερη στηρίζεται σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας ως προς το μέρος της διαφοράς που είναι σχετικό με το έδαφος του κράτους μέλους το οποίο αφορά η αγωγή παραποιήσεως/απομιμήσεως που ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο επελήφθη πρώτο της υποθέσεως.
Επί του πέμπτου και του έκτου ερωτήματος
54 Με το πέμπτο και το έκτο ερώτημα, τα οποία πρέπει να εξετασθούν από κοινού, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινισθεί, κατ’ ουσίαν, αν το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προϋπόθεση, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», πληρούται σε περίπτωση κατά την οποία, κατόπιν μερικής παραιτήσεως ενάγοντος –και υπό την προϋπόθεση ότι αυτή είναι έγκυρη– από αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως βάσει σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με αίτημα αρχικώς την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στο έδαφος της Ένωσης, δεδομένου δε ότι η παραίτηση αυτή ισχύει για το έδαφος του κράτους μέλους που αφορά η αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της υποθέσεως, βάσει εθνικού σήματος και με αίτημα την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στην εθνική επικράτεια, οι επίμαχες αγωγές δεν αφορούν πλέον προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση, εντός των ιδίων κρατών μελών, εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα.
55 Από την απόφαση του αιτούντος δικαστηρίου προκύπτει ότι το πέμπτο και το έκτο ερώτημα στηρίζονται στην παραδοχή ότι το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 δεν επιτρέπει στο δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως να διαπιστώσει εν μέρει έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας να αποφανθεί επί της ασκηθείσας ενώπιόν του αγωγής.
56 Όπως, όμως, προκύπτει από την απάντηση που δόθηκε στα τέσσερα πρώτα ερωτήματα, σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, οι οποίες στηρίζονται, αντιστοίχως, σε εθνικό σήμα και σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών και αφορούν προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός των ιδίων κρατών μελών και στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας μόνον κατά το μέρος της διαφοράς σχετικά με το έδαφος του κράτους μέλους το οποίο αφορά η αγωγή παραποιήσεως/απομιμήσεως που ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο επελήφθη πρώτο της υποθέσεως.
57 Ως εκ τούτου, σε περίπτωση κατά την οποία, κατόπιν έγκυρης μερικής παραιτήσεως ενάγοντος από αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως βάσει σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με αίτημα αρχικώς την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στο έδαφος της Ένωσης, δεδομένου δε ότι η παραίτηση αυτή ισχύει για το έδαφος του κράτους μέλους που αφορά η αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο επελήφθη πρώτο της υποθέσεως, βάσει εθνικού σήματος και με αίτημα την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στην εθνική επικράτεια, οι επίμαχες αγωγές δεν αφορούν πλέον προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός των ιδίων κρατών μελών εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως δεν πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο.
58 Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, στο πέμπτο και το έκτο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προϋπόθεση, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», δεν πληρούται σε περίπτωση κατά την οποία, κατόπιν μερικής παραιτήσεως ενάγοντος –και υπό την προϋπόθεση ότι αυτή είναι έγκυρη– από αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως βάσει σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με αίτημα αρχικώς την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στο έδαφος της Ένωσης, δεδομένου δε ότι η παραίτηση αυτή ισχύει για το έδαφος του κράτους μέλους που αφορά η αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της υποθέσεως, βάσει εθνικού σήματος και με αίτημα την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στην εθνική επικράτεια, οι επίμαχες αγωγές δεν αφορούν πλέον προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση, εντός των ιδίων κρατών μελών, εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα.
Επί τουεβδόμουερωτήματος
59 Με το έβδομο ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινισθεί, κατ’ ουσίαν, αν το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πανομοιότυπο του εθνικού σήματος, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο μόνον κατά το μέρος που τα εν λόγω σήματα ισχύουν για πανομοιότυπα προϊόντα ή υπηρεσίες ή αν το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας και στην περίπτωση κατά την οποία το προβαλλόμενο ενώπιον του δικαστηρίου αυτού σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει καταχωρισθεί για επιπλέον υπηρεσίες και προϊόντα τα οποία δεν καλύπτει το προβληθέν ενώπιον του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της υποθέσεως πανομοιότυπο εθνικό σήμα.
60 Συναφώς, από το γράμμα του άρθρου 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 προκύπτει ότι η διάταξη αυτή έχει εφαρμογή «όταν τα εν λόγω σήματα είναι [πανομοιότυπα] και ισχύουν για [πανομοιότυπα] προϊόντα ή υπηρεσίες».
61 Ως εκ τούτου, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει, σε περίπτωση κατά την οποία το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το εθνικό σήμα είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα, να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο μόνον κατά το μέρος που τα εν λόγω σήματα ισχύουν για πανομοιότυπα προϊόντα ή υπηρεσίες.
62 Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, στο έβδομο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία τα σήματα είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο μόνον κατά το μέρος που τα εν λόγω σήματα ισχύουν για πανομοιότυπα προϊόντα ή υπηρεσίες.
Επί των δικαστικών εξόδων
63 Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.
Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφαίνεται:
1) Το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της ΕΕ, έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προϋπόθεση, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», πληρούται σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, στηριζόμενες, αντιστοίχως, σε εθνικό σήμα και σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών μόνον καθόσον οι αγωγές αυτές αφορούν προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση, εντός των ιδίων κρατών μελών, εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα.
2) Το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία αγωγές λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως, εκ των οποίων η πρώτη στηρίζεται σε εθνικό σήμα και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση εντός κράτους μέλους, ενώ η δεύτερη στηρίζεται σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση στο σύνολο του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκούνται μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας ως προς το μέρος της διαφοράς που είναι σχετικό με το έδαφος του κράτους μέλους το οποίο αφορά η αγωγή παραποιήσεως/απομιμήσεως που ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο επελήφθη πρώτο της υποθέσεως.
3) Το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προϋπόθεση, περί της υπάρξεως «ιδίων πραγματικών περιστατικών», δεν πληρούται σε περίπτωση κατά την οποία, κατόπιν μερικής παραιτήσεως ενάγοντος –και υπό την προϋπόθεση ότι αυτή είναι έγκυρη– από αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως βάσει σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με αίτημα αρχικώς την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου δε ότι η παραίτηση αυτή ισχύει για το έδαφος του κράτους μέλους που αφορά η αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο της υποθέσεως, βάσει εθνικού σήματος και με αίτημα την απαγόρευση της χρήσεως του σήματος αυτού στην εθνική επικράτεια, οι επίμαχες αγωγές δεν αφορούν πλέον προβαλλόμενη παραποίηση/απομίμηση, εντός των ιδίων κρατών μελών, εθνικού σήματος και σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα.
4) Το άρθρο 109, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία τα σήματα είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα, το δικαστήριο που επελήφθη δεύτερο της υποθέσεως πρέπει να διαπιστώσει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο μόνον κατά το μέρος που τα εν λόγω σήματα ισχύουν για πανομοιότυπα προϊόντα ή υπηρεσίες.
(υπογραφές)