Προσφυγή της 17ης Μαρτίου 2014 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας
(Υπόθεση C-124/14)
Γλώσσα διαδικασίας: ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Cattabriga και M. van Beek)
Καθής: Ιταλική Δημοκρατία
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, στερώντας από τα «διευθυντικά» στελέχη (ήτοι τους ιατρούς) του Servizio sanitario nazionale (εθνικού συστήματος υγείας) το δικαίωμα σε 48ωρη μέγιστη μέση εβδομαδιαία διάρκεια του χρόνου εργασίας, καθώς και από όλους τους εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέα του ίδιου συστήματος το δικαίωμα σε 11 συναπτές ώρες ημερήσιας αναπαύσεως χωρίς να τους διασφαλίσει ισοδύναμη περίοδο αντισταθμιστικής αναπαύσεως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 3, 6 και 17, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ 1 ·
να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Τα άρθρα 3 και 6 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ επιβάλλουν στα κράτη μέλη την υποχρέωση να θεσπίσουν τα αναγκαία μέτρα ώστε, αφενός, κάθε εργαζόμενος να διαθέτει, ανά 24ωρο, περίοδο αναπαύσεως ελάχιστης διάρκειας 11 συναπτών ωρών και, αφετέρου, η μέση διάρκεια του χρόνου εργασίας, ανά επταήμερο, να μην υπερβαίνει τις 48 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών. Τυχόν παρεκκλίσεις από τις διατάξεις αυτές, οι οποίες, πάντως, δεν αποκλείονται εντελώς, υπόκεινται σε συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Κατά την εφαρμογή της οδηγίας 2003/88, ο ιταλός νομοθέτης παρέβη τις διατάξεις αυτές εξαιρώντας όλα τα ιατρικά «διευθυντικά» στελέχη του Servizio sanitario nazionale από το πεδίο εφαρμογής των κανόνων περί της μέγιστης μέσης εβδομαδιαίας διάρκειας του χρόνου εργασίας και όλους τους εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέα του συστήματος αυτού από τους κανόνες περί ημερήσιας αναπαύσεως.
Ειδικότερα, η Επιτροπή παρατηρεί ότι, πρώτον, στην Ιταλία όλοι οι ιατροί οι οποίοι εργάζονται στο Servizio sanitario nazionale κατηγοριοποιούνται επισήμως ως «διευθυντικά» στελέχη σύμφωνα με τη νομοθεσία και τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας του συστήματος αυτού, χωρίς απαραιτήτως να διαθέτουν διευθυντικά προνόμια ή αυτονομία όσον αφορά τον χρόνο εργασίας τους. Δεύτερον, οι ιταλικές αρχές δεν ήταν σε θέση να αποδείξουν ότι, καίτοι στερούνται του δικαιώματος σε ημερήσια ανάπαυση 11 συναπτών ωρών, οι εργαζόμενοι στον υγειονομικό τομέα του Servizio sanitario nazionale διαθέτουν πάντως, αμέσως μετά τη λήξη του χρόνου εργασίας, επαρκή ισοδύναμη περίοδο συνεχούς αντισταθμιστικής αναπαύσεως.
____________1 Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L 299, σ. 9)