Sprawa T‑210/08

Verhuizingen Coppens NV

przeciwko

Komisji Europejskiej

Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek usług w zakresie przeprowadzek międzynarodowych w Belgii – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE – Ustalanie cen – Podział rynku – Manipulowanie postępowaniami przetargowymi – Jednolite i ciągłe naruszenie – Ciężar dowodu

Streszczenie wyroku

1.      Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Decyzja Komisji stwierdzająca jednolite naruszenie

(art. 81 ust. 1 WE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Przedmiot – Uzasadnienie decyzji – Bezwzględne wyłączenie

(art. 230 WE)

1.      Sama tożsamość przedmiotu istniejąca pomiędzy porozumieniem, w którym uczestniczyło przedsiębiorstwo, i ogólnym kartelem nie wystarczy, by przypisać temu przedsiębiorstwu uczestnictwo w porozumieniu ogólnym. Dopiero bowiem w chwili, gdy przedsiębiorstwo uczestniczące w tym porozumieniu dowiedziało się lub powinno było się dowiedzieć, że w ten sposób przystępuje do porozumienia ogólnego, jego uczestnictwo w tym porozumieniu może stanowić wyraz jego przystąpienia do tego ogólnego kartelu. W tym względzie przedsiębiorstwo nie jest w żaden sposób zobowiązane by wskazywać ze swej własnej inicjatywy, do jakiego stopnia było ono poinformowane o zachowaniach innych uczestników naruszenia, skoro ciężar dowodu spoczywa na Komisji. Komisja winna najpierw przedstawić dowód na daną okoliczność, by zainteresowane przedsiębiorstwo mogło go podważyć.

(por. pkt 30, 31)

2.      Sentencja aktu jest nierozerwalnie związana z jego uzasadnieniem, w związku z czym w razie potrzeby jego wykładnia winna być dokonywana z uwzględnieniem motywów, które doprowadziły do jego wydania. O ile prawdą jest, że jedynie sentencja decyzji może wywołać skutki prawne, o tyle ocena przedstawiona w uzasadnieniu decyzji może być poddana kontroli zgodności z prawem przez sąd Unii wówczas, gdy jako uzasadnienie zaskarżonego aktu, stanowi ona niezbędne wsparcie sentencji tego aktu lub gdy to uzasadnienie może zmienić istotę rozstrzygnięcia zawartego w sentencji wspomnianego aktu.

(por. pkt 34)