Προσφυγή της 25ης Αυγούστου 2008 - Pannon Hőerőmű Zrt. κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-352/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Pannon Hőerőmű Energiatermelő, Kereskedelmi és Szolgáltató Zrt. (Pécs, Ουγγαρία) (εκπρόσωποι: M. Kohlrusz, P. Simon και G. Ormai, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
Κυρίως, να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 4ης Ιουνίου 2008, σχετικά με την ενίσχυση που χορήγησε η Ουγγαρία στο πλαίσιο των συμφωνιών μακράς ισχύος για την αγορά ηλεκτρικού ρεύματος [(C-41/2005 (ex NN 49/2005)] (στο εξής: προσβαλλομένη απόφαση).
Επικουρικώς, να απαλλαγεί η προσφεύγουσα από την υποχρέωση επιστροφής της ενισχύσεως που επιβάλλει η προσβαλλομένη απόφαση όσον αφορά την Ουγγαρία.
Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα είναι κλειστή ανώνυμη εταιρία, η οποία δραστηριοποιείται κυρίως στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Πριν από την προσχώρηση της Ουγγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ορισμένοι παραγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος, ως πωλητές, και η MVM Trade Villamosenergia-kereskedelmi Zrt. (στο εξής: MVM"), ως αγοράστρια, συνήψαν συμφωνίες μακράς διάρκειας για την αγορά ηλεκτρικού ρεύματος (στο εξής: συμφωνίες). Δυνάμει των συμφωνιών αυτών, η MVM υποχρεούται να αγοράζει ορισμένη ελάχιστη ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος από τους παραγωγούς που ενεργούν στο πλαίσιο των συμφωνιών. Σύμφωνα με την προσβαλλομένη απόφαση, αυτή η υποχρέωση αγοράς συνιστά κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά, την οποίαν οι αποδέκτες οφείλουν να επιστρέψουν.
Προς στήριξη του κύριου αιτήματός της, το οποίο συνίσταται στην ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η απόφαση φέρει ουσιώδη τυπικά ελαττώματα, ότι εφάρμοσε εσφαλμένως τις νομικές διατάξεις και ότι συντρέχει υποχρέωση προμήθειας γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος.
Όσον αφορά τα ουσιώδη τυπικά ελαττώματα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε μία προς μία τις συμφωνίες, αλλά κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό ως προς όλες γενικά τις συμφωνίες. Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τη μακρά διάρκεια των συμφωνιών, αλλά μόνο την περίοδο από 1ης Μαΐου 2004, δηλαδή εξέτασε την περίοδο από την προσχώρηση της Ουγγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως. Τρίτον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή εξέτασε αποκλειστικά το πώς θα είχε ενεργήσει ένας επιχειρηματίας στη θέση της MVM, χωρίς να εξετάσει τη συμπεριφορά που θα είχε επιδείξει ένας επιχειρηματίας στη θέση του παραγωγού ηλεκτρικού ρεύματος. Τέταρτον, η Επιτροπή χαρακτήρισε εσφαλμένως ως "εγγύηση" τον μηχανισμό καθορισμού των τιμών που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο των συμφωνιών. Πέμπτον και τελευταίο, υποστηρίζει, σε σχέση με τη νόθευση του ανταγωνισμού, ότι η Επιτροπή προέβη αποκλειστικά σε γενικές διαπιστώσεις και δεν εξέτασε τις πραγματικές περιστάσεις.
Για την περίπτωση που κριθεί αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως περί υπάρξεως ουσιωδών τυπικών ελαττωμάτων, η προσφεύγουσα προβάλλει έναν λόγο που στηρίζεται στην εσφαλμένη ερμηνεία της νομοθεσίας στην παρούσα υπόθεση. Κατά την ίδια, στην περίπτωση των συναφθεισών συμφωνιών, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό τους ως κρατικής ενισχύσεως. Πρώτον, η Επιτροπή έσφαλε κρίνοντας ότι πληρούνταν το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή, καθόσον η κατάσταση της MVM δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή του χαρακτηριστικού ιδιώτη επενδυτή. Δεύτερον, δεν μπορεί να γίνει δεκτός ο επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου, καθώς η υπογραφή των συμφωνιών υπαγορευόταν από ρητή νομική υποχρέωση. Τρίτον, το πλεονέκτημα δεν παρασχέθηκε από δημόσιους πόρους, καθώς η MVM είναι εμπορική εταιρία που λειτουργεί υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Τέταρτον, δεν υπάρχει νόθευση του ανταγωνισμού, καθώς δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί ότι οι συμφωνίες έχουν συνέπειες στον ανταγωνισμό.
Για την περίπτωση, πάντως, που το Πρωτοδικείο κρίνει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις της κρατικής ενισχύσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η υπηρεσία που παρέχει η ίδια έχει χαρακτήρα υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος και, ως εκ τούτου, οι συμφωνίες που συνήψε δεν αποτελούν κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.
Προς στήριξη του επικουρικού αιτήματος στο δικόγραφο της προσφυγής της, με το οποίο ζητεί να απαλλαγεί από την υποχρέωση επιστροφής, η προσφεύγουσα επικαλείται τις αρχές της αναλογικότητας, της προστασίας της νόμιμης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου, καθώς και το δικαίωμα δικαστικής προστασίας.
____________