Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 lipca 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour du travail de Liège (Belgia) - Mono Car Styling SA w likwidacji przeciwko Dervisowi Odemisowi i in.
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Dyrektywa 98/59/WE - Artykuły 2 i 6 - Procedura informowania pracowników i konsultacji z nimi w razie zwolnień grupowych - Obowiązki pracodawcy - Prawo do wniesienia środka zaskarżenia przez pracowników - Wymóg wykładni zgodnej
Język postępowania: francuski
Sąd krajowy
Cour du travail de Liège (Belgia)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Mono Car Styling SA w likwidacji
Strona pozwana: Dervis Odemis i in.
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour du travail de Liège (Belgia) - Wykładnia art. 2, 3 i 6 dyrektywy Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225, str. 16) - Prawidłowość procedury informacji i konsultacji personelu w przypadku zwolnień - Brak pisemnej informacji dotyczącej, miedzy innymi, przyczyn planowanego zwolnienia, liczby i kategorii zwalnianych pracowników oraz przewidywanych kryteriów wyboru tych pracowników - Wpływ braku zgłoszenia zastrzeżeń przez przedstawicieli pracowników na prawo pracowników do wystąpienia z indywidualnym powództwem w celu zakwestionowania prawidłowości procedury zwolnienia - Zakres obowiązywania wymogu wykładni zgodnej
Sentencja
Wykładni art. 6 dyrektywy Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych w związku z art. 2 tej dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisów krajowych, które ustanawiają procedury mające na celu umożliwienie zarówno przedstawicielom pracowników, jak i pracownikom traktowanym indywidualnie poddania kontroli przestrzegania obowiązków przewidzianych w dyrektywie, lecz ograniczają indywidualną legitymację procesową pracowników w zakresie możliwych do podniesienia zarzutów i warunkują ją uprzednim zgłoszeniem zastrzeżeń przez przedstawicieli pracowników, jak również uprzednim poinformowaniem pracodawcy przez zainteresowanego pracownika o tym, iż pracownik ten kwestionuje fakt, że procedura informacji i konsultacji była przestrzegana.
Okoliczność, iż przepisy krajowe, które ustanawiają procedury umożliwiające przedstawicielom pracowników poddanie kontroli przestrzegania przez pracodawcę ogółu obowiązków informacji i konsultacji ustanowionych w dyrektywie 98/59, obwarowują jednocześnie ograniczeniami i warunkami legitymację czynną każdego indywidualnego pracownika, którego dotyczy zwolnienie grupowe, nie jest wystarczająca, by naruszyć zasadę skutecznej ochrony sądowej.
Wykładnii art. 2 dyrektywy 98/59 należy dokonywać w ten sposób, że stoi na przeszkodzie istnieniu przepisu krajowego, który ogranicza obowiązki pracodawcy zamierzającego przeprowadzić zwolnienia grupowe w porównaniu z obowiązkami ustanowionymi w tymże art. 2. Stosując prawo krajowe, sąd krajowy powinien - na podstawie zasady wykładni zgodnej prawa krajowego - uwzględnić całość jego norm i interpretować je w najszerszym możliwym zakresie w świetle brzmienia i celu danej dyrektywy, aby osiągnąć rezultat przez nią przewidziany. W konsekwencji powinien zapewnić, w ramach swoich kompetencji, by obowiązki pracodawcy zamierzającego przeprowadzić zwolnienia grupowe nie zostały ograniczone w odniesieniu do obowiązków ustanowionych w art. 2 tej dyrektywy.
____________1 - Dz.U. C 79 z 29.3.2008.