Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2011 r. - ONP i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-90/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ordre national des pharmaciens (ONP) (Paryż, Francja), Conseil national de l'Ordre des pharmaciens (CNOP) (Paryż), Conseil central de la section G de l'Ordre national des pharmaciens (CCG) (Paryż) (przedstawiciele: O. Saumon, L. Defalque oraz T. Bontinck, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C (2010) 8952 wersja ostateczna z dnia 8 grudnia 2010 r., doręczonej stronie skarżącej w dniu 10 grudnia 2010 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (sprawa 39510 - LABCO/ONP);

posiłkowo, zakładając, że niektóre zarzuty zostaną potwierdzone, obniżenie grzywny w wysokości 5 000 000 EUR nałożonej na skarżącą przez Komisję Europejską za naruszenie art. 101 TFUE z uwzględnieniem istniejących okoliczności łagodzących i szczególnych cech danego związku przedsiębiorstw;

w każdym razie obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.

Zarzut pierwszy oparty na błędnej wykładni i stosowaniu art. 101 TFUE, gdyż Komisja uznała, że wyjątek wynikający z wyroku w sprawie Wouters¹ nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do ograniczeń rozwoju grup laboratoryjnych na francuskim rynku analiz biomedycznych:

Zarzut drugi oparty na naruszeniu prawa, które wynika z błędnej oceny zakresu ustawodawstwa francuskiego dotyczącego odpowiednich zadań prefekta i Conseil central de la section G de l'Ordre des pharmaciens (naczelnej rady sekcji G izby aptekarskiej) w ramach zmian, które nastąpiły w trakcie działalności spółki partnerskiej.

Zarzut trzeci oparty na naruszeniu zakresu stosowania obowiązku przekazania informacji, który wynika z art. L 4221-19, art. L 6221-4 i art. L 6221-5 kodeksu zdrowia publicznego a także okólnika z dnia 22 września 1998 r., w zakresie w jakim Komisja pominęła rolę naczelnej rady sekcji G izby aptekarskiej w ramach przeprowadzonej kontroli a posteriori dokumentów pracowniczych dotyczących spółek partnerskich zrzeszających laboratoria analiz biomedycznych oraz w ramach ciążącego na niej obowiązku przekazania uwag prefektowi.

Zarzut czwarty oparty na pominięciu roli naczelnej rady sekcji G izby aptekarskiej stojącej na straży niezależności zawodowej działającego zawodowo wspólnika, w zakresie w jakim Komisja utrzymała minimalny udział działającego zawodowo wspólnika w kapitale spółek partnerskich powodujący utratę jego niezależności gospodarczej i możliwości zarządzania.

Zarzut piąty oparty na błędnej ocenie zamiaru prawodawcy w zakresie podziału udziałów powyżej 25% oraz pominięciu ram prawnych znajdujących zastosowanie do podziału udziałów spółek partnerskich.

Zarzut szósty oparty na błędnej wykładni i stosowaniu art. 101 TFUE poprzez uwzględnienie w zaskarżonej decyzji orzeczonych kar dyscyplinarnych, w zakresie w jakim wzmacniają one potencjalne lub rzeczywiste skutki zaskarżonych decyzji.

W odniesieniu do narzucenia cen minimalnych na francuskim rynku analiz biomedycznych:

Zarzut siódmy oparty na fakcie, że Komisja przekroczyła granice uprawnień w decyzji o przeprowadzeniu kontroli² dokonując zajęcia dokumentów dotyczących "cen", co spowodowało, iż środki dowodowe zgromadzone na tej podstawie zostały uzyskane nielegalnie i w rezultacie, zarzut dotyczący cen minimalnych należy uznać za niepotwierdzony.

Jeżeli, quod non, dowody dotyczące cen minimalnych mogły być zgodnie z prawem zajęte przez Komisję w ramach przeprowadzonej przez nią kontroli:

Zarzut ósmy oparty na błędnej ocenie zakresu dawnego art. L 6211-6 kodeksu zdrowia publicznego i woli prawodawcy co do definicji i praktyk w zakresie rabatów.

Zarzut dziewiąty oparty na błędnej ocenie prowadzącej do naruszenia prawa, w zakresie w jakim Komisja uznała, po pierwsze, że działanie Ordre national des pharmaciens (krajowej izby aptekarskiej, zwanej dalej "ONP") w odniesieniu do rabatów nie należy do zakresu jej zadań określonych prawem, lecz odzwierciedla jej niezgodne z zasadami konkurencji cele oraz, po drugie, że ONP, w celu ochrony interesów małych laboratoriów, próbowała regularnie narzucić ceny minimalne na rynku usług analiz biomedycznych.

____________

¹ - Wyrok Trybunału z dnia 19 lutego 2002 r. w sprawie C-309/99 Wouters i in., Rec. s. I-1577.

² - Decyzja Komisji o przeprowadzeniu kontroli C(2008) 6494 z dnia 29 października 2008 r. nakazująca skarżącej poddanie się kontroli na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 101 TFUE i 102 TFUE, jest przedmiotem skargi w sprawie T-23/09 CNOP i CCG przeciwko Komisji (Dz.U. 2009, C 55 s. 49).