Language of document : ECLI:EU:T:2021:850

WYROK SĄDU (dziewiąta izba)

z dnia 1 grudnia 2021 r.(*)

Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Dokumenty dotyczące egzaminu ustnego konkursu – Częściowa odmowa dostępu – Metoda zaokrąglania ocen – Współczynniki wyważenia poszczególnych części i podczęści egzaminu ustnego – Tajność prac komisji konkursowej – Rozporządzenie (UE) 2018/1725 – Częściowe umorzenie postępowania

W sprawie T‑265/20

JR, którą reprezentują adwokaci L. Levi oraz A. Champetier,

strona skarżąca,

przeciwko

Komisji Europejskiej, którą reprezentują D. Milanowska, C. Ehrbar oraz H. Kranenborg, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot skargę na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 lutego 2020 r. i z dnia 9 kwietnia 2020 r. odmawiających skarżącej dostępu do niektórych dokumentów dotyczących konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18 (AD 6) – 1 – Administratorzy,

SĄD (dziewiąta izba)

w składzie: M.J. Costeira, prezes, M. Kancheva i T. Perišin (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: E. Coulon,

wydaje następujący

Wyrok

 Okoliczności powstania sporu

1        W dniu 16 grudnia 2018 r. skarżąca, JR, zgłosiła swoją kandydaturę do konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18 (AD 6) – 1 – Administratorzy, o numerze referencyjnym 35‑20/11/2018 (zwanego dalej „konkursem”), zorganizowanego przez Komisję Europejską.

2        W dniu 6 czerwca 2019 r. skarżąca złożyła egzamin pisemny konkursu, który pomyślnie przeszła.

3        W dniu 23 września 2019 r. skarżąca złożyła egzamin ustny konkursu.

4        W tytule III sekcji 4 ogłoszenia o konkursie wskazano, że egzamin ustny dla grupy funkcyjnej AD składa się z dwóch części, opisanych w następujący sposób:

„1.      rozmowa kwalifikacyjna […] mająca na celu ocenę:

–        głównych wykonywanych zadań i kwalifikacji uzyskanych w trakcie kariery zawodowej [kandydata] oraz

–        zdolności i motywacji [kandydata] do wykonywania zadań powierzonych na stanowiskach, do których dostęp uzyskuje się w drodze konkursu;

2.      ustrukturyzowana prezentacja [polegająca] na briefingu […] na temat związany z polityką Unii Europejskiej […]”.

5        We wspomnianej sekcji uściślono, że całościowa ocena dla obu wyżej wymienionych części egzaminu ustnego może wynosić od 0 do 20 punktów, przy czym wymagane minimum wynosiło 10 punktów.

6        W sekcji 5 tego samego tytułu ogłoszenia o konkursie wyjaśniono, że komisja konkursowa umieści na liście rezerwy kadrowej nazwiska kandydatów, którzy uzyskali najlepsze wyniki z egzaminu ustnego, jak również minimum wymagane dla tego egzaminu, w granicach pożądanej liczby laureatów.

7        Pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. Komisja poinformowała skarżącą, że jej nazwisko nie zostało umieszczone na liście rezerwy kadrowej konkursu. W piśmie tym Komisja wyjaśniła, że skarżąca uzyskała ocenę 13 na 20 punktów z egzaminu ustnego, podczas gdy minimalna ocena niezbędna do umieszczenia jej nazwiska na liście rezerwy kadrowej wynosiła 14 na 20 punktów. Komisja poinformowała skarżącą, że komisja konkursowa doszła do wniosku, iż całościowa ocena dotycząca jej egzaminu ustnego była „dobra” na podstawie trzech elementów oceny, a mianowicie, po pierwsze, odpowiedniości doświadczenia do atutów wymaganych w konkursie wewnętrznym, czyli elementu, w odniesieniu do którego skarżąca uzyskała ocenę „mocną”, po drugie, zdolności i motywacji, czyli elementu, w odniesieniu do którego skarżąca uzyskała ocenę „mocną”, a po trzecie, ustrukturyzowanej prezentacji na określony tematu, czyli elementu, w odniesieniu do którego skarżąca uzyskała ocenę „dobrą”.

8        Wiadomością przesłaną pocztą elektroniczną z dnia 20 grudnia 2019 r. skarżąca złożyła do Komisji wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji z dnia 16 grudnia 2019 r. oraz wniosek o udzielenie informacji i dostępu do dokumentów.

9        Jeśli chodzi o ostatnią część wniosku, skarżąca poinformowała Komisję o swoim zamiarze uzyskania dostępu do następujących informacji i dokumentów:

–        szczegółowe wyjaśnienia co do sposobu, w jaki słowne oceny zostały przeliczone na dane liczbowe, z siatkami ocen umożliwiającymi powiązanie każdej oceny ustnej z oceną wyrażoną w liczbach;

–        szczegółowe oceny jej egzaminu ustnego w odniesieniu do każdego z trzech ocenianych elementów, którym przypisano ocenę liczbową w ramach tego egzaminu, oraz odpowiednia siatka ocen;

–        wszelkie użyteczne informacje dotyczące trzech ocen, które zostały jej przyznane;

–        ewentualnie zastosowana metoda wyważenia;

–        ewentualnie zastosowana metoda zaokrąglania;

–        sprawozdanie i siatki ocen dotyczące jej egzaminu ustnego, jak również tablica demonstracyjna, której używała w trakcie tego egzaminu jako pomocy przy ustnej prezentacji (zwana dalej „tablicą demonstracyjną”);

–        każdy inny odpowiedni dokument dotyczący jej wystąpienia podczas tego egzaminu.

10      W dniu 10 stycznia 2020 r. Komisja skierowała do skarżącej pierwszą odpowiedź, wyjaśniając, że jej wniosek o ponowne rozpatrzenie został przekazany komisji konkursowej. Komisja podkreśliła również, że prace komisji konkursowej były tajne, w związku z czym, z zastrzeżeniem informacji przekazanych na „konto EPSO” skarżącej, Komisja nie mogła przekazać jej ani tablicy demonstracyjnej, ani sprawozdania komisji konkursowej, ani indywidualnych ocen członków komisji konkursowej, pomimo że zostały one zanonimizowane.

11      W dniu 31 stycznia 2020 r. skarżąca przesłała Komisji pocztą elektroniczną wiadomość zatytułowaną „Ponowny wniosek zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001”, w której ponowiła swój wniosek o udzielenie dostępu do dokumentów i informacji, o których mowa w pkt 9 powyżej. W uzasadnieniu tego wniosku skarżąca powołała się w szczególności na motyw 11 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43; sprostowanie Dz.U. 2013, L 333, s. 83), a także na art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. 2018, L 295, s. 39). Ponadto skarżąca utrzymywała, że Komisja nie przedstawiła powodów, dla których dostęp do dokumentów i informacji, które skarżąca wymieniła we wspomnianym wniosku, miałby naruszać tajność obrad komisji konkursowej, że wyjątki od prawa dostępu do dokumentów powinny być interpretowane w sposób zawężający i że wykazała istnienie uprawnionego interesu w uzyskaniu dostępu do wspomnianych dokumentów i informacji, w szczególności w celu zrozumienia przyznanej jej całościowej oceny.

12      W piśmie przesłanym pocztą elektroniczną w dniu 24 lutego 2020 r. Komisja wyjaśniła, że ponieważ wniosek skarżącej z dnia 20 grudnia 2019 r. nie odnosił się do rozporządzenia nr 1049/2001, Komisja nie potraktowała go jako wniosku objętego zakresem stosowania tego rozporządzenia, lecz zgodnie z zasadami dobrej administracji. Komisja podkreśliła zatem, że przesłanej przez nią skarżącej pocztą elektroniczną w dniu 10 stycznia 2020 r. wiadomości nie można uznać za odpowiedź wchodzącą w zakres stosowania wspomnianego rozporządzenia.

13      Komisja poinformowała również skarżącą o tym, że każdy wniosek o udzielenie dostępu do dokumentów zgodnie z rozporządzeniem nr 1049/2001 jest rejestrowany przez tę instytucję z podaniem nazwiska i adresu wnioskodawcy w bazie danych dostępnej stosunkowo dużej liczbie członków personelu i zażądała od skarżącej wyraźnego potwierdzenia, że ta życzy sobie, aby jej wiadomość elektroniczna z dnia 20 grudnia 2019 r. została potraktowana jako taki wniosek o dostęp do dokumentów.

14      W dniu 28 lutego 2020 r. Komisja wysłała do skarżącej wiadomość elektroniczną zatytułowaną „Dostęp do Pani danych osobowych” (zwaną dalej „decyzją z dnia 28 lutego 2020 r.”). W piśmie tym Komisja wezwała skarżącą do zapoznania się z tablicą demonstracyjną w biurach Komisji i do odbycia rozmowy z przewodniczącą komisji konkursowej (zwaną dalej „przewodniczącą komisji konkursowej”) w celu uzyskania ustnego sprawozdania ze swego wystąpienia. Ponadto skarżącej przedstawiono siatkę obrazującą związek między przyznanymi przez komisję konkursową ocenami liczbowymi w przedziale 1–10 a ocenami słownymi „niewystarczający”, „dobry”, „mocny”, „bardzo mocny”, „doskonały” i „przykładny” (zwaną dalej „siatką konwersji”). Komisja wyjaśniła, że ocena wystąpienia skarżącej na wszystkich etapach konkursu została przeprowadzona zgodnie z tą siatką.

15      W dniu 4 marca 2020 r. skarżąca w wiadomości przesłanej pocztą elektroniczną zwróciła się o wyznaczenie spotkania w celu zapoznania się z tablicą demonstracyjną i w celu uzyskania od komisji konkursowej oceny jej wystąpienia podczas egzaminu ustnego.

16      W dniu 13 marca 2020 r. skarżąca przesłała Komisji drogą elektroniczną wiadomość, w której powtórzyła swój wniosek o udzielenie dostępu do tablicy demonstracyjnej i o wyznaczenie spotkania z przewodniczącą komisji konkursowej. Zwróciła się również o umożliwienie jej dostępu do stosowanych przez komisję konkursową metod wyważenia i zaokrąglania, uznając, że stanowią one część jej danych osobowych, ponieważ są nierozerwalnie związane z jej oceną końcową i z przekazaną jej siatką konwersji. Ponadto skarżąca podkreśliła, że rozporządzenie nr 1049/2001 nie wymaga, aby wniosek o udzielenie dostępu do dokumentów został złożony w szczególny sposób.

17      Pismem przesłanym pocztą elektroniczną w dniu 9 kwietnia 2020 r. (zwanym dalej „decyzją z dnia 9 kwietnia 2020 r.”) Komisja poinformowała skarżącą, że jej zdaniem metody wyważenia i zaokrąglania są objęte tajnością prac komisji konkursowej zgodnie z art. 6 załącznika III do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”).

18      Decyzją z dnia 15 kwietnia 2020 r. komisja konkursowa oddaliła wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji z dnia 16 grudnia 2019 r. o nieumieszczeniu nazwiska skarżącej na liście rezerwy kadrowej konkursu, wobec czego decyzja ta została utrzymana w mocy. Komisja konkursowa wyjaśniła, że przed egzaminem ustnym określiła jego treść, przewidywane pytania, kryteria oceny, procedurę oceny, a także wyważenie każdej części składowej tego egzaminu, o której mowa w ogłoszeniu o konkursie.

 Okoliczności faktyczne zaistniałe po wniesieniu skargi

19      W dniu 16 lipca 2020 r. Komisja przekazała skarżącej elektroniczną kopię tablicy demonstracyjnej.

20      W dniu 22 lipca 2020 r. odbyło się w drodze wideokonferencji spotkanie pomiędzy skarżącą, przewodniczącą komisji konkursowej i przedstawicielem Dyrekcji Generalnej ds. Zasobów Ludzkich i Bezpieczeństwa Komisji. Zgodnie z protokołem z tego spotkania skarżąca otrzymała podczas tego spotkania uwagi ustne przewodniczącej komisji konkursowej ze szczegółowymi ocenami jej wystąpienia podczas jej ustnej prezentacji i rozmowy. Przewodnicząca komisji konkursowej poinformowała również skarżącą, że części składowe egzaminu ustnego zostały ocenione na podstawie wyważenia, o którym zadecydowano przed rozpoczęciem konkursu, oraz że dokonywano zaokrąglenia punktów, które zostało ustalone na 0,25 punktu.

 Przebieg postępowania i żądania stron

21      Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 4 maja 2020 r. skarżąca wniosła niniejszą skargę.

22      W dniu 24 lipca 2020 r. Komisja złożyła w sekretariacie Sądu odpowiedź na skargę.

23      W dniu 5 października 2020 r. skarżąca złożyła w sekretariacie Sądu replikę.

24      W dniu 17 listopada 2020 r. Komisja złożyła w sekretariacie Sądu duplikę.

25      W drodze środka organizacji postępowania z dnia 28 kwietnia 2021 r. Sąd wezwał strony do przedstawienia uwag dotyczących ewentualnej utraty interesu prawnego skarżącej w odniesieniu do odmowy przez Komisję udzielenia jej dostępu do dokumentów, do których ostatecznie uzyskała ona dostęp, zgodnie z art. 131 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem.

26      Komisja i skarżąca zastosowały się do tego wezwania w wyznaczonym terminie.

27      Postanowieniem z dnia 5 maja 2021 r. Sąd nakazał Komisji, na podstawie art. 91 lit. c) regulaminu postępowania, przedstawić dokument zawierający metodę wyważenia stosowaną przez komisję konkursową dla każdej części składowej egzaminu ustnego. Komisja zastosowała się do tego wezwania w wyznaczonym terminie. Zgodnie z art. 104 regulaminu postępowania dokument ten nie został podany do wiadomości stronie skarżącej.

28      Decyzją z dnia 18 sierpnia 2021 r., w następstwie śmierci sędziego B. Berkego w dniu 1 sierpnia 2021 r., wyznaczono nowego sędziego w celu uzupełnienia składu orzekającego.

29      Na podstawie art. 106 § 3 regulaminu postępowania Sąd (dziewiąta izba) postanowił orzec bez przeprowadzenia ustnego etapu postępowania.

30      Skarżąca wnosi do Sądu o:

–        stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 lutego 2020 r. i z dnia 9 kwietnia 2020 r.;

–        obciążenie Komisji kosztami postępowania.

31      Komisja wnosi do Sądu o:

–        oddalenie skargi,

–        obciążenie skarżącej kosztami postępowania.

 Co do prawa

 W przedmiocie częściowej utraty interesu prawnego skarżącej

32      W swojej odpowiedzi na środek organizacji postępowania z dnia 28 kwietnia 2021 r. skarżąca podnosi, że Komisja nie wyjaśniła, w jaki sposób jej ogólny wynik jest równoznaczny ze słowną oceną „dobrą”, w jaki sposób została ona przekształcona w ocenę liczbową 13 na 20, ani w jaki sposób zastosowano metodę zaokrąglania w jej konkretnym przypadku. Podkreśla ona, że nawet jeśli formalnie otrzymała siatkę konwersji, elektroniczną kopię tablicy demonstracyjnej, komentarz ustny przewodniczącej komisji konkursowej i informację o metodzie zaokrąglania oceny końcowej, przekazane w ten sposób dokumenty lub informacje są niekompletne, ponieważ nie zawierają instrumentu, który jest z nimi nierozerwalnie związany, a mianowicie wykorzystanej metody wyważenia. Skarżąca uważa zatem, że jej żądanie nie zostało spełnione i że nadal ma interes prawny.

33      Komisja uważa, że skarżąca nie ma już interesu prawnego w zaskarżeniu aktów Komisji, w których odmówiono jej dostępu do informacji i dokumentów wymienionych w pkt 32 powyżej, do których ostatecznie uzyskała dostęp. W związku z tym, zdaniem Komisji, nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie wspomnianych dokumentów, zgodnie z art. 131 § 1 regulaminu postępowania.

34      W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez osobę fizyczną lub prawną jest dopuszczalna jedynie w zakresie, w jakim osoba ta ma interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonego aktu. Taki interes, podstawowa i pierwszorzędna przesłanka każdej skargi do sądu, zakłada, że stwierdzenie nieważności tego aktu może samo w sobie wywołać skutki prawne i że w wyniku skargi strona skarżąca będzie mogła uzyskać jakąś korzyść (zob. podobnie wyrok z dnia 21 stycznia 2021 r., Leino‑Sandberg/Parlament, C‑761/18 P, EU:C:2021:52, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo).

35      W celu zapewnienia prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości każdy, kto wnosi skargę do sądu, musi mieć rzeczywisty i aktualny interes prawny. Interes prawny nie może dotyczyć sytuacji przyszłej i hipotetycznej (zob. podobnie wyroki: z dnia 17 września 2015 r., Mory i in./Komisja, C‑33/14 P, EU:C:2015:609, pkt 56; z dnia 30 września 2009 r., Lior/Komisja i Komisja/Lior, T‑192/01 i T‑245/04, niepublikowany, EU:T:2009:365, pkt 247).

36      W kontekście przedmiotu skargi skarżący musi mieć interes prawny na etapie wniesienia skargi, i to pod rygorem odrzucenia skargi jako niedopuszczalnej. Zarówno przedmiot skargi, jak i interes prawny muszą istnieć, pod rygorem umorzenia postępowania, do momentu wydania orzeczenia sądowego, co oznacza, że skarga powinna w efekcie móc doprowadzić do poprawy sytuacji skarżącego (zob. wyrok z dnia 30 kwietnia 2020 r., Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych/Komisja, C‑560/18 P, EU:C:2020:330, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo).

37      Skarżący może w niektórych przypadkach zachować interes w żądaniu stwierdzenia nieważności zaskarżonego aktu, aby skłonić autora wspomnianego aktu do wprowadzenia w przyszłości odpowiednich zmian i w ten sposób zapobiec powtórzeniu się niezgodności z prawem, którą ten zaskarżony akt ma być obarczony. Zachowanie tego interesu wiąże się z możliwością powtórzenia się tej niezgodności w przyszłości, niezależnie od okoliczności stanu faktycznego danej sprawy (wyrok z dnia 4 września 2018 r., ClientEarth/Komisja, C‑57/16 P, EU:C:2018:660, pkt 48).

38      Z orzecznictwa Trybunału wynika również, że dalsze trwanie interesu prawnego skarżącego musi zostać ocenione in concreto, przy uwzględnieniu w szczególności skutków podnoszonej niezgodności z prawem oraz charakteru szkody, jaką skarżący w swej ocenie poniósł (wyrok z dnia 28 maja 2013 r., Abdulrahim/Rada i Komisja, C‑239/12 P, EU:C:2013:331, pkt 65).

39      W niniejszym przypadku z akt sprawy wynika, że Komisja przekazała skarżącej, po pierwsze, w drodze decyzji z dnia 28 lutego 2020 r., siatkę konwersji (zob. pkt 14 powyżej), po drugie, w przesłanej pocztą elektroniczną wiadomości z dnia 16 lipca 2020 r. – elektroniczną kopię tablicy demonstracyjnej (zob. pkt 19 powyżej), po trzecie, podczas spotkania w drodze wideokonferencji w dniu 22 lipca 2020 r. – uwagi ustne przewodniczącej komisji konkursowej ze szczegółowymi ocenami wystąpienia skarżącej podczas jej prezentacji ustnej i rozmowy (zob. pkt 20 powyżej), i po czwarte, podczas tego samego spotkania – informację o metodzie zaokrąglania ocen stosowanej przez komisję konkursową (zob. pkt 20 powyżej).

40      A zatem skarżącej przekazano wszystkie żądane przez nią dokumenty, z wyjątkiem dokumentu zawierającego metodę wyważenia części składowych egzaminu ustnego (zwaną dalej „współczynnikami wyważenia”). Skarżąca podnosi w replice, że oczekuje tego dokumentu.

41      Wynika z tego, że wbrew temu, co zdaje się twierdzić skarżąca, nie ma ona już interesu prawnego we wniesieniu skargi na decyzje Komisji z dnia 28 lutego 2020 r. i z dnia 9 kwietnia 2020 r. w zakresie, w jakim w decyzjach tych odmówiono jej dostępu do dokumentów i informacji wymienionych w pkt 39 powyżej. Skarżąca utrzymuje, że przekazane jej dokumenty i informacje są niekompletne, ponieważ nie zawierają instrumentu, który jest z nimi nierozerwalnie związany, a mianowicie współczynników wyważenia stosowanych przez komisję konkursową. Tymczasem argument ten wskazuje wyraźnie, że wniosek skarżącej o udzielenie dostępu do wspomnianych dokumentów i informacji został uwzględniony, a jej interes prawny istnieje jedynie w zakresie, w jakim niniejsza skarga ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 9 kwietnia 2020 r. w odniesieniu do odmowy dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia.

42      Ponadto z uwag skarżącej, o których mowa w pkt 32 powyżej, wynika, że nie powołuje się ona na żaden trwający interes, o którym mowa w orzecznictwie przytoczonym w pkt 36 powyżej. W uwagach tych nie twierdzi ona bowiem, że podnoszona niezgodność z prawem mogłaby powtórzyć się w przyszłości. Zmierza ona natomiast do zakwestionowania wystarczającego charakteru wyjaśnień komisji konkursowej w odniesieniu do przyznanej jej oceny, która to kwestia wykracza poza przedmiot niniejszego sporu.

43      W konsekwencji należy stwierdzić, że niniejsza skarga stała się częściowo bezprzedmiotowa, ponieważ skarżąca utraciła interes prawny w odniesieniu do dokumentów, do których uzyskała dostęp (zob. podobnie wyrok z dnia 9 września 2011 r., LPN/Komisja, T‑29/08, EU:T:2011:448, pkt 57).

44      Z powyższego wynika, że nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie żądań skarżącej dotyczących stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 lutego 2020 r. i z dnia 9 kwietnia 2020 r. w zakresie, w jakim Komisja odmówiła w nich skarżącej dostępu do informacji o metodzie zaokrąglania zastosowanej przez komisję konkursową.

45      W konsekwencji przedmiot niniejszej skargi ogranicza się do żądania stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 9 kwietnia 2020 r. w zakresie, w jakim Komisja odmówiła dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia części składowych egzaminu ustnego, o których mowa w ogłoszeniu o konkursie (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).

 Co do istoty

 W przedmiocie mających zastosowanie ram prawnych i zarzutów w uzasadnieniu skargi

46      Na wstępie należy zauważyć, że chociaż skarżąca opiera swoją argumentację zasadniczo na przysługującym jej prawie dostępu do własnych danych osobowych, powołuje się ona w sposób dorozumiany na naruszenie prawa dostępu do dokumentów, wdrożonego rozporządzeniem nr 1049/2001.

47      W tym względzie należy zauważyć, że dla celów określenia ram prawnych mających zastosowanie do niniejszej skargi nie ma znaczenia fakt, iż Komisja nie stwierdziła, że wniosek skarżącej o udzielenie dostępu opierał się na rozporządzeniu nr 1049/2001, ponieważ wniosek o udzielenie informacji i o udzielenie dostępu do dokumentów złożony przez skarżącą w dniu 20 grudnia 2019 r. spełniał przesłankę przewidzianą w art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia (zob. pkt 8 i 9 powyżej).

48      Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001 wnioski o udzielenie dostępu do dokumentów składane są w formie pisemnej, w tym w formie elektronicznej, w jednym z języków wymienionych w art. 314 traktatu WE oraz w sposób na tyle precyzyjny, aby instytucja mogła zidentyfikować dokument. Ponieważ skarżąca sformułowała swój wniosek w formie pisemnej, w sposób na tyle precyzyjny, aby instytucja mogła zidentyfikować odnośne dokumenty, należy przyjąć, że jest to wniosek na podstawie rozporządzeniu nr 1049/2001, co zresztą można było wywieść z ponownego wniosku złożonego przez skarżącą w dniu 31 stycznia 2020 r.

49      W konsekwencji, pomimo tytułów nadanych zarzutom w skardze, z argumentacji skarżącej wynika, że w ramach niniejszej skargi podnosi ona zasadniczo cztery zarzuty, przy czym dwa pierwsze zostały podniesione w sposób wyraźny, a dwa kolejne w sposób dorozumiany.

50      Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa do dobrej administracji, ustanowionego w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), oraz prawa dostępu do danych osobowych, ustanowionego w art. 17 rozporządzenia 2018/1725. Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji oraz art. 14 ust. 1 i 2 a także art. 17 rozporządzenia 2018/1725. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia obowiązku uzasadnienia. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa dostępu do dokumentów i błędnej wykładni art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego.

51      Według Sądu stosowne jest zbadanie dwóch pierwszych zarzutów łącznie, z uwagi na fakt, że argumenty przedstawione w ramach tych dwóch zarzutów są zbieżne. Następnie należy zbadać odrębnie zarzuty trzeci i czwarty.

 W przedmiocie zarzutów pierwszego i drugiego, dotyczących naruszenia rozporządzenia nr 2018/1725 i prawa do dobrej administracji

52      W zarzucie pierwszym skarżąca podnosi zasadniczo, że sformułowana przez Komisję odmowa udzielenia jej dostępu do informacji o współczynnikach wyważenia zastosowanych przez komisję konkursową dla każdej części składowej egzaminu ustnego z tego względu, że wyważenie to jest objęte tajnością prac komisji, pociąga za sobą naruszenie prawa dostępu do danych osobowych i prawa do dobrej administracji.

53      W tym względzie skarżąca uważa, że siatka konwersji przekazana jej przez Komisję w decyzji z dnia 28 lutego 2020 r. oraz metody zaokrąglania i wyważenia zastosowane w celu przyznania jej oceny końcowej zawierały dane osobowe.

54      Zdaniem skarżącej podczas egzaminu ustnego konkursu komisja konkursowa przetwarza dane osobowe kandydata, gdy wysłuchuje jego odpowiedzi na pytania, w ramach oceny osiągnięć tego kandydata w świetle wymogów ogłoszenia o konkursie, przy uwzględnieniu siatki konwersji, współczynników wyważenia i metody zaokrąglania.

55      Skarżąca uważa, że skoro jej dane osobowe były w ten sposób przetwarzane przez Komisję w rozumieniu art. 3 ust. 3 rozporządzenia 2018/1725, ma ona prawo dostępu do wspomnianych danych, chyba że zastosowanie znajdzie jeden z wyjątków przewidzianych w art. 25 wspomnianego rozporządzenia.

56      Wreszcie skarżąca zarzuca Komisji naruszenie jej prawa do dobrej administracji, ponieważ dostęp do akt był konieczny do skorzystania przez skarżącą z przysługującego jej podstawowego prawa do obrony i możliwości wykazania, że decyzja o nieumieszczeniu jej nazwiska na liście rezerwy kadrowej była błędna.

57      W zarzucie drugim skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek ułatwiania wykonywania prawa dostępu do danych osobowych, z naruszeniem art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 17 rozporządzenia nr 2018/1725, a także zasady dobrej administracji.

58      Komisja kwestionuje argumenty skarżącej.

59      W pierwszej kolejności, co się tyczy prawa dostępu do danych osobowych, należy przypomnieć, że niniejsza skarga zmierza do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 9 kwietnia 2020 r. w zakresie, w jakim odmówiono w niej skarżącej dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia części składowych egzaminu ustnego (zob. pkt 45 powyżej).

60      Tymczasem, jak podkreśla Komisja, wyważenia każdej części składowej egzaminów konkursu, określonego przez komisję konkursową przed ich rozpoczęciem i mającego zastosowanie do wszystkich kandydatów, nie można traktować jako danych osobowych skarżącej.

61      Zgodnie bowiem z art. 3 pkt 1 rozporządzenia 2018/1725 pojęcie danych osobowych oznacza „informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej […]; możliwa do zidentyfikowania osoba fizyczna to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować, w szczególności na podstawie identyfikatora takiego jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy lub jeden bądź kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej”.

62      Tymczasem w niniejszym przypadku współczynników wyważenia określonych dla każdej części składowej egzaminu ustnego nie można uznać za informację o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej, w związku z czym nie mogą one wchodzić w zakres pojęcia danych osobowych w rozumieniu art. 3 pkt 1 rozporządzenia 2018/1725.

63      W konsekwencji rozporządzenie 2018/1725 nie ma zastosowania do wniosku skarżącej o udzielenie dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia części składowych egzaminu ustnego, wobec czego należy oddalić jej argumentację, zgodnie z którą Komisja naruszyła przepisy tego rozporządzenia, odmawiając jej dostępu do wspomnianego dokumentu.

64      W drugiej kolejności, co się tyczy prawa do dobrej administracji, należy przypomnieć, że instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii są zobowiązane do przestrzegania praw podstawowych zagwarantowanych w prawie Unii, wśród których znajduje się prawo do dobrej administracji, przewidziane w art. 41 karty (zob. wyrok z dnia 27 marca 2019 r., August Wolff i Remedia/Komisja, C‑680/16 P, EU:C:2019:257, pkt 24 i przytoczone tam orzecznictwo).

65      Zgodnie z art. 41 ust. 2 lit. b) karty prawo do dobrej administracji obejmuje prawo każdego do dostępu do akt jego sprawy, przy poszanowaniu uprawnionych interesów poufności oraz tajemnicy zawodowej i handlowej.

66      W niniejszej sprawie należy przede wszystkim stwierdzić, że korespondencja elektroniczna między stronami, przekazanie niektórych dokumentów, a także spotkanie, które odbyło się w dniu 22 lipca 2020 r., świadczą o tym, iż Komisja wykazała się dużą otwartością wobec skarżącej i starannością przy rozpatrywaniu jej wniosku, pomimo nadzwyczajnych okoliczności związanych z pandemią COVID 19.

67      Następnie, jak podkreśla Komisja, skarżąca ogranicza się ponadto do powołania się na przysługujące jej prawo do dobrej administracji, ustanowione w art. 41 karty, nie przedstawiając jednak w skardze konkretnych zarzutów lub argumentów dotyczących dostępu do akt sprawy.

68      Wreszcie należy zauważyć, że argumentacja skarżącej, zgodnie z którą Komisja naruszyła jej prawo do dobrej administracji, nie dotyczy postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji, lecz ma na celu podważenie wystarczającego charakteru wyjaśnień komisji konkursowej na temat przyznanej jej oceny oraz decyzji o nieumieszczeniu jej nazwiska na liście rezerwy kadrowej. Taką argumentację należy zatem oddalić jako bezskuteczną w ramach niniejszej skargi.

69      Z powyższego wynika, że zarzuty pierwszy i drugi należy oddalić.

 W przedmiocie zarzutu trzeciego, dotyczącego naruszenia obowiązku uzasadnienia

70      W zarzucie trzecim skarżąca podnosi w istocie, że Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia.

71      Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja jest niewystarczająco uzasadniona. W szczególności zarzuca ona Komisji powołanie się na wyjątek związany z tajnością prac komisji konkursowej w celu odmówienia jej dostępu do żądanych danych bez wyjaśnienia, w jaki sposób dostęp ten stanowiłby konkretne i rzeczywiste zagrożenie dla zasady tajności prac komisji konkursowej.

72      W tym względzie skarżąca powołuje się na pkt 110 i 111 wyroku z dnia 27 listopada 2018 r., VG/Komisja (T‑314/16 i T‑435/16, EU:T:2018:841).

73      Komisja kwestionuje argumenty skarżącej.

74      Należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem uzasadnienie, jakiego wymaga art. 296 akapit drugi TFUE, musi odpowiadać charakterowi rozpatrywanego aktu prawnego oraz musi przedstawiać jasno i jednoznacznie sposób rozumowania instytucji, która wydała akt, umożliwiając zainteresowanym zapoznanie się z powodami wydania aktu, a właściwemu sądowi dokonanie kontroli (zob. wyrok z dnia 22 marca 2001 r., Francja/Komisja, C‑17/99, EU:C:2001:178, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).

75      W niniejszej sprawie należy zauważyć, że Komisja uzasadniła odmowę udzielenia dostępu w zaskarżonej decyzji następującymi względami:

„W odniesieniu do Pani wniosku o udzielenie dostępu do [współczynników] wyważenia i [metody] zaokrąglania – art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego […] stanowi, że prace komisji konkursowej są tajne. Zasada tajności prac komisji konkursowej ma na celu zagwarantowanie niezależności komisji konkursowych i obiektywizmu ich pracy poprzez objęcie ich ochroną przed wszelkimi ingerencjami i naciskami z zewnątrz, czy to ze strony samej administracji […], czy zainteresowanych kandydatów, czy też ze strony osób trzecich. W konsekwencji zachowanie tej tajności stoi na przeszkodzie […] zarówno ujawnianiu stanowiska poszczególnych członków komisji, jak i ujawnianiu wszystkich informacji związanych z ocenami o charakterze osobistym lub porównawczym kandydatów. Komisja stoi na stanowisku, że [współczynniki] wyważenia i [metoda] zaokrąglania są objęte tajnością prac komisji konkursowej jako informacje związane z ocenami o charakterze osobistym lub porównawczym”.

76      W tym względzie należy stwierdzić, że Komisja uzasadniła odmowę udzielenia dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia części składowych egzaminu ustnego okolicznością, że współczynniki te były objęte tajnością prac komisji konkursowej jako informacje dotyczące ocen o charakterze osobistym lub porównawczym. Tak więc zgodnie z orzecznictwem przytoczonym w pkt 74 zaskarżona decyzja w sposób jasny i jednoznaczny przedstawia tok rozumowania Komisji, pozwalając skarżącej poznać podstawy odmowy dostępu, a Sądowi dokonać jej kontroli. Wynika z tego, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest wystarczające.

77      W związku z tym zarzut trzeci należy oddalić.

 W przedmiocie zarzutu czwartego, dotyczącego naruszenia prawa dostępu do dokumentów i błędnej wykładni art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego

78      W zarzucie czwartym skarżąca w istocie zarzuca Komisji naruszenie jej prawa dostępu do dokumentów poprzez błędną wykładnię zasady tajności prac komisji konkursowej, wyrażonej w art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego, w ten sposób, że obejmuje ona współczynniki wyważenia każdej części składowej egzaminu ustnego.

79      W tym względzie skarżąca utrzymuje, że wniosek, zgodnie z którym jej całościowa ocena została uznana za „dobrą”, był niespójny z faktem, że otrzymała dwie wyrażone słownie oceny „mocne” i tylko jedną wyrażoną słownie ocenę „dobrą” w odniesieniu do trzech części składowych egzaminu ustnego, i sprowadzał się do arbitralnego obniżenia jej całościowej oceny.

80      Skarżąca podkreśla, że nie wie, czy jedna z dwóch uzyskanych przez nią ocen słownych „mocna”, a nawet obie, miały większą wagę niż ocena słowna „dobra”. Wyjaśnia, że wychodząc z założenia, iż siatka konwersji była jedyną tabelą użytą przez komisję konkursową, nie może ona w pełni ocenić prawidłowości swojej końcowej oceny, a zatem zgodności z prawem decyzji o nieumieszczeniu jej nazwiska na liście rezerwy kadrowej, jeśli nie zostaną jej również udostępnione współczynniki wyważenia każdej części składowej egzaminu ustnego, które to współczynniki mają wpływ na uzyskaną przez nią ocenę końcową.

81      Zdaniem skarżącej dostęp do współczynników wyważenia każdej części składowej egzaminu ustnego jest niezbędny do skorzystania przez nią z przysługującego jej podstawowego prawa do obrony i możliwości wykazania, że decyzja o nieumieszczeniu jej nazwiska na liście rezerwy kadrowej jest błędna.

82      Podnosi ona również, że stanowisko przyjęte przez Komisję jest niespójne, ponieważ w odniesieniu do testów wielokrotnego wyboru w ogłoszeniu o konkursie wyszczególnia ona stosowana metodę obliczania poprzez wskazanie minimalnych ocen, jakie należy uzyskać, egzaminów, które zostaną ocenione na 10 lub 20 punktów, wraz z wyważeniem i wynikami, które zostaną wykorzystane do obliczenia oceny końcowej.

83      Ponadto skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja zawiera błędne uzasadnienie w odniesieniu do zastosowania wyjątku tajności prac komisji konkursowej do współczynników wyważenia części składowych egzaminu ustnego. Podkreśla ona, że chociaż komisja konkursowa może rozdzielić 20 punktów z egzaminu ustnego pomiędzy wspomniane części składowe, przypisując każdej z nich trzech określoną wagę, znaczenie każdej części składowej nie powinno ulegać zmianie w czasie trwania lub po zakończeniu egzaminów.

84      Skarżąca uważa, że ujawnienie współczynników wyważenia każdej części składowej egzaminu ustnego przed konkursem lub po nim nie może wpłynąć na niezależność komisji konkursowej, a ponadto pomagałoby kandydatom lepiej się przygotowywać, gdyby znali wagę każdej kwestii.

85      Komisja kwestionuje argumenty skarżącej.

86      Przede wszystkim podkreśla ona, że na początkowym etapie konkursów względne znaczenie kategorii pytań, które można wywieść z ogłoszenia o konkursie w przypadku testów wielokrotnego wyboru, nie wynika z porównawczej oceny kandydatów, a w konsekwencji uprzednie rozpowszechnienie informacji na ten temat nie może mieć wpływu na uprawnienia i niezależność komisji konkursowej, w odróżnieniu od wprowadzenia współczynników wyważenia między poszczególnymi częściami konkursu w celu dostosowania kryteriów wyboru do rzeczywistej sytuacji wszystkich rozpatrywanych kandydatów.

87      Komisja powołuje się w tym względzie na wyrok z dnia 16 września 2013 r., Höpcke/Komisja (F‑46/12, EU:F:2013:131, pkt 38).

88      W pkt 39 odpowiedzi na skargę Komisja wyjaśnia, że decyzja w sprawie wagi każdej części składowej egzaminu ustnego została podjęta w trakcie konkursu na podstawie pierwszej oceny kandydatów wynikającej z egzaminów poprzedzających egzamin ustny. Następnie współczynniki wyważenia zostały zastosowane do wszystkich kandydatów w celu zapewnienia pełnej równości traktowania. Komisja uważa zatem, że argument skarżącej, zgodnie z którym to wyważenie nie stanowi oceny o charakterze porównawczym, jest bezzasadny. Jako element o charakterze porównawczym wyważenie poszczególnych części składowych konkursu w pełni podlega, zdaniem Komisji, szerokiemu zakresowi uznania, jaki orzecznictwo przyznaje komisji konkursowej.

89      W duplice Komisja sprostowała to stanowisko i wskazała, że nie zdecydowano o wyważeniu każdej z części składowych egzaminu ustnego w oparciu o ocenę kandydatów biorących udział w konkursie. Podkreśla ona, że faktycznie nie istniał żaden związek między zadaniami kandydatów na egzaminach poprzedzających egzamin ustny (egzaminy preselekcyjne) a ustalaniem współczynników wyważenia przed egzaminami ustnymi.

90      W tym względzie Komisja wyjaśnia, że komisja konkursowa określiła współczynniki wyważenia stosowane przy ocenie wystąpień na egzaminie ustnym przed rozpoczęciem prac związanych z tym etapem konkursu, gdy nie dysponowała żadnymi informacjami na temat tożsamości kandydatów i ich wyników na poprzednim etapie. Ponadto współczynniki te były stosowane jednolicie do wszystkich kandydatów dopuszczonych do egzaminu ustnego, z poszanowaniem zasady równego traktowania.

91      Komisja twierdzi również, że komisja konkursowa dysponuje szerokim zakresem uznania co do sposobów przeprowadzania oraz szczegółowej treści egzaminów i kryteriów poprawiania. Powołuje się ona w tym względzie na wyrok z dnia 19 lutego 2004 r., Konstantopoulou/Trybunał Sprawiedliwości (T‑19/03, EU:T:2004:49, pkt 48, 60). Orzecznictwo to ma zastosowanie do ustalenia współczynników wyważenia.

92      Komisja uważa bowiem, że gdyby uczestnicy konkursu mieli dostęp do współczynników wyważenia poszczególnych części składowych tego konkursu, mogliby ingerować w istotę uprawnień dyskrecjonalnych, którymi dysponuje komisja konkursowa przy ocenie kandydatów, które to uprawnienia są szerokie i podlegają bardzo ograniczonej kontroli zgodności z prawem. Komisja powołuje się przy tym na wyrok z dnia 11 maja 2005 r., de Stefano/Komisja (T‑25/03, EU:T:2005:168, pkt 34) oraz wyrok z dnia 8 maja 2019 r., Stamatopoulos/ENISA (T‑99/18, niepublikowany, EU:T:2019:305, pkt 49). Uważa ona, że kandydaci biorący udział w konkursach mogliby w takiej sytuacji wyciągnąć wnioski co do wyboru współczynników wyważenia w celu zakwestionowania wyniku konkursu i mogliby podnieść na przykład, że te współczynniki wyważenia zostały wprowadzone w celu uprzywilejowania takiej czy innej grupy uczestników.

93      Ponadto Komisja podkreśla, że w przypadku podobnych konkursów komisje konkursowe mogą podjąć decyzję o skorzystaniu z współczynników wyważenia już zastosowanych w poprzednich konkursach. Tak więc gdyby ujawniono powtarzające się współczynniki wyważenia, uczestnicy przyszłych podobnych konkursów wiedzieliby z góry, które egzaminy są najważniejsze, i zostaliby w ten sposób uprzywilejowani w stosunku do uczestników wcześniejszych konkursów, co mogłoby w sztuczny sposób zachęcić komisje konkursowe do zmiany współczynników wyważenia.

94      Na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 15 ust. 3 TFUE i art. 42 karty każdy obywatel Unii i każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę statutową w państwie członkowskim ma prawo dostępu do dokumentów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii, z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych zgodnie z art. 15 ust. 3 TFUE. Na mocy akapitu drugiego wspomnianego art. 15 ust. 3 rzeczone zasady i ograniczenia są określane w drodze rozporządzeń przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.

95      Przyjęte na tej podstawie rozporządzenie nr 1049/2001 ma na celu zapewnienie możliwie najszerszego publicznego dostępu do dokumentów instytucji Unii, jest jednak poddane pewnym ograniczeniom ze względu na interes publiczny lub prywatny (zob. podobnie wyrok z dnia 27 lutego 2014 r., Komisja/EnBW, C‑365/12 P, EU:C:2014:112, pkt 61 i przytoczone tam orzecznictwo).

96      Tak więc w motywie 11 wspomnianego rozporządzenia położono w szczególności nacisk na konieczność umożliwienia instytucjom „ochrony swoich wewnętrznych konsultacji i obrad, tam, gdzie jest to niezbędne dla zabezpieczenia ich zdolności do wykonywania swoich zadań”.

97      System odstępstw został określony w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001. Na podstawie wyjątku przewidzianego w art. 4 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia instytucje odmawiają dostępu do dokumentu, jeżeli zawiera on opinie na użytek wewnętrzny sformułowane jako część obrad i wstępnych konsultacji w ramach zainteresowanej instytucji, jeśli ujawnienie takiego dokumentu poważnie naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez tę instytucję, chyba że za ujawnieniem danego dokumentu przemawia nadrzędny interes publiczny.

98      Z art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1049/2001 wynika zatem, że przewidziany w nim system odstępstwa opiera się na wyważeniu interesów, które w danej sytuacji stoją ze sobą w sprzeczności, a mianowicie z jednej strony interesów, dla których ujawnienie danych dokumentów byłoby korzystne, a z drugiej strony interesów zagrożonych tym ujawnieniem. Decyzja wydawana w przedmiocie wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów zależy od tego, który interes powinien przeważyć w danej sprawie (zob. wyrok z dnia 12 listopada 2015 r., Alexandrou/Komisja, T‑515/14 P i T‑516/14 P, EU:T:2015:844, pkt 75).

99      W tym względzie należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem gdy instytucja Unii zdecyduje się odmówić, na podstawie jednego z odstępstw przewidzianych w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001, udzielenia dostępu do dokumentu, o którego ujawnienie zwrócono się do niej, jest ona co do zasady zobowiązana wyjaśnić, w jaki sposób dostęp do tego dokumentu mógłby stanowić konkretne i faktyczne naruszenie interesu chronionego takim odstępstwem. Ponadto ryzyko takiego naruszenia powinno dać się w rozsądny sposób przewidzieć, a nie być czysto hipotetyczne (zob. wyrok z dnia 4 września 2018 r., ClientEarth/Komisja, C‑57/16 P, EU:C:2018:660, pkt 51 i przytoczone tam orzecznictwo).

100    Z orzecznictwa wynika również, że dopuszczalne jest, by dana instytucja oparła się na ogólnych domniemaniach mających zastosowanie do niektórych kategorii dokumentów, ponieważ podobne względy natury ogólnej mogą mieć zastosowanie do wniosków o ujawnienie dotyczących dokumentów o tym samym charakterze (zob. wyrok z dnia 12 listopada 2015 r., Alexandrou/Komisja, T‑515/14 P i T‑516/14 P, EU:T:2015:844, pkt 88 i przytoczone tam orzecznictwo).

101    Aby stwierdzić istnienie takiego domniemania, Trybunał oparł się w szczególności na okoliczności, że odstępstwa od prawa dostępu do dokumentów zawarte w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 nie mogą, w sytuacji gdy dokumenty objęte wnioskiem o udzielenie dostępu należą do szczególnej dziedziny prawa Unii, być interpretowane bez uwzględnienia szczególnych zasad regulujących dostęp do tych dokumentów (zob. wyrok z dnia 12 listopada 2015 r., Alexandrou/Komisja, T‑515/14 P i T‑516/14 P, EU:T:2015:844, pkt 90 i przytoczone tam orzecznictwo).

102    Jeżeli, tak jak w niniejszej sprawie, sporne kwestie należą do szczególnej dziedziny służby publicznej Unii, odstępstwo dotyczące ochrony procesu podejmowania decyzji przewidziane w art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 należy interpretować z uwzględnieniem zasady tajności prac komisji konkursowej, wyrażonej w art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego (zob. wyrok z dnia 12 listopada 2015 r., Alexandrou/Komisja, T‑515/14 P i T‑516/14 P, EU:T:2015:844, pkt 93).

103    Na podstawie takiej wykładni, zgodnie z celami realizowanymi przez zasadę ochrony tajności prac komisji konkursowej, Komisja ma prawo domniemywać, bez dokonywania konkretnej i indywidualnej analizy dokumentu, o dostęp do którego wnioskowano, że ujawnienie wspomnianego dokumentu zasadniczo poważnie narusza proces podejmowania przez nią decyzji (zob. wyrok z dnia 12 listopada 2015 r., Alexandrou/Komisja, T‑515/14 P i T‑516/14 P, EU:T:2015:844, pkt 94).

104    Należy jednak podkreślić, że wskazane powyżej ogólne domniemanie nie wyklucza możliwości wykazania, iż dany dokument, o którego ujawnienie wnioskowano, nie wchodzi w zakres tego domniemania lub iż nadrzędny interes publiczny uzasadnia ujawnienie tego dokumentu zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 (zob. wyrok z dnia 12 listopada 2015 r., Alexandrou/Komisja, T‑515/14 P i T‑516/14 P, EU:T:2015:844, pkt 96 i przytoczone tam orzecznictwo).

105    Należy zatem ustalić, czy współczynniki wyważenia części składowych egzaminu ustnego są objęte tajnością prac komisji, o której mowa w art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego, oraz, w razie potrzeby, ocenić w konsekwencji zasadność motywów zaskarżonej decyzji.

106    W tym względzie należy przypomnieć, że art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego stanowi, iż prace komisji konkursowej są tajne.

107    Zgodnie z orzecznictwem art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego, który odnosi się konkretnie do procedur konkursowych, ustanawia zasadę tajności prac komisji konkursowej w celu zagwarantowania niezależności komisji konkursowych i obiektywizmu ich prac, chroniąc je przed wszelkimi ingerencjami i naciskami z zewnątrz, czy to ze strony samej administracji, ze strony zainteresowanych kandydatów, czy ze strony osób trzecich. Przestrzeganie tej tajności stoi zatem na przeszkodzie zarówno ujawnianiu stanowiska poszczególnych członków komisji, jak i ujawnieniu wszelkich informacji związanych z ocenami o charakterze osobistym lub porównawczym dotyczącymi kandydatów (wyrok z dnia 28 lutego 1980 r., Bonu/Rada, 89/79, EU:C:1980:60, pkt 5).

108    Prace komisji konkursowej składają się co do zasady z co najmniej dwóch różnych etapów, a mianowicie, po pierwsze, z badania kandydatur w celu wyselekcjonowania kandydatów dopuszczonych do konkursu, a po drugie, z badania przydatności kandydatów na stanowisko, które ma zostać obsadzone, w celu sporządzenia listy rezerwy kadrowej (zob. podobnie wyrok z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati, C‑254/95 P, EU:C:1996:276, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo).

109    Drugi etap prac komisji konkursowej ma przede wszystkim charakter porównawczy i z tego względu objęty jest tajnością właściwą tym pracom (zob. wyrok z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati, C‑254/95 P, EU:C:1996:276, pkt 27, 28 i przytoczone tam orzecznictwo).

110    Kryteria poprawiania prac przyjęte przez komisję konkursową przed egzaminami stanowią integralną część ocen o charakterze porównawczym, których dokonuje komisja konkursowa w odniesieniu do poszczególnych osiągnięć kandydatów. Prowadzą one bowiem w interesie tych ostatnich do zapewnienia pewnej jednolitości ocen komisji konkursowej, w szczególności gdy liczba kandydatów jest znaczna. Kryteria te są zatem objęte tajnością obrad z tego samego powodu co oceny komisji konkursowej (wyrok z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati, C‑254/95 P, EU:C:1996:276, pkt 29).

111    Oceny o charakterze porównawczym, których dokonuje komisja konkursowa, znajdują odzwierciedlenie w ocenach, które przyznaje ona kandydatom. Są one wyrazem ocen wartościujących sformułowanych wobec każdego z nich (wyrok z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati, C‑254/95 P, EU:C:1996:276, pkt 30).

112    Należy również przypomnieć, że komisji konkursowej, zgodnie z orzecznictwem, przysługuje szeroki zakres uznania przy wykonywaniu przez nią jej zadań. W związku z tym jeżeli w ogłoszeniu o konkursie nie przewidziano kryteriów oceny, może ona ustalić takie kryteria, lub też jeżeli w ogłoszeniu o konkursie je przewidziano, jednak nie wskazano ich odpowiedniej wagi, może ona ją określić (zob. wyrok z dnia 11 grudnia 2012 r., Mata Blanco/Komisja, F‑65/10, EU:F:2012:178, pkt 55 i przytoczone tam orzecznictwo).

113    Wynika z tego, że w przypadku gdy w ogłoszeniu o konkursie nie sprecyzowano wagi każdego kryterium oceny mającego zastosowanie do danego egzaminu, komisja konkursowa jest uprawniona do określenia sposobu, w jaki całkowita liczba punktów przewidziana w tym ogłoszeniu dla tego egzaminu powinna zostać rozdzielona pomiędzy poszczególne części składowe tego egzaminu w zależności od znaczenia, jakie przypisuje ona tym częściom składowym w odniesieniu do stanowisk do obsadzenia (zob. podobnie wyrok z dnia 11 grudnia 2012 r., Mata Blanco/Komisja, F‑65/10, EU:F:2012:178, pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo).

114    W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że komisja konkursowa uznała, zgodnie z ogłoszeniem o konkursie, że egzamin ustny zostanie oceniony w oparciu o dwie części (rozmowa i ustrukturyzowana prezentacja) oraz że część dotycząca rozmowy zostanie oceniona w oparciu o dwie podczęści (doświadczenie zawodowe i motywacja). A zatem trzy oceny wartościujące, które Komisja przekazała skarżącej, obejmowały trzy elementy oceny, z których dwa odnosiły się do pierwszej części egzaminu ustnego (rozmowa), zaś jeden odnosił się do drugiej części egzaminu ustnego (ustrukturyzowana prezentacja).

115    Komisja nie zakwestionowała faktu, że nie wszystkim częściom składowym egzaminu ustnego komisja konkursowa przypisała tę samą wagę. W tym względzie należy stwierdzić, jak wynika z pkt 18 powyżej, że komisja konkursowa przyjęła współczynnik wyważenia dla każdej części składowej egzaminu ustnego. Rozpatrywane współczynniki wyważenia zostały zastosowane do ocen dokonanych przez komisję konkursową w odniesieniu do wystąpień kandydatów w tych częściach składowych w celu uzyskania średniej ważonej tych ocen.

116    W celu dokonania oceny, czy rozpatrywane współczynniki wyważenia są objęte tajnością prac komisji konkursowej przewidzianą w art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego, należy sprawdzić, czy komisja konkursowa przy ustalaniu tych współczynników dokonała ocen o charakterze osobistym lub porównawczym, zgodnie z orzecznictwem przypomnianym w pkt 108–111 powyżej.

117    Jak wynika z pkt 89 i 90 powyżej, Komisja wyjaśniła, że współczynniki wyważenia nie zostały ustalone na podstawie oceny kandydatów biorących udział w konkursie. Komisja konkursowa określiła te współczynniki przed rozpoczęciem prac związanych z egzaminem ustnym, gdy nie dysponowała informacjami dotyczącymi tożsamości kandydatów i ich wyników na poprzednim etapie. Ponadto współczynniki te zastosowano w sposób jednolity do wszystkich kandydatów dopuszczonych do egzaminu ustnego, z poszanowaniem zasady równego traktowania.

118    Wynika z tego, że współczynniki wyważenia każdej części składowej egzaminu ustnego nie są częścią stanowisk poszczególnych członków komisji, ponieważ zastosowano je po ujawnieniu wszystkich elementów związanych z ocenami o charakterze osobistym lub porównawczym dotyczącymi kandydatów w rozumieniu orzecznictwa przytoczonego w pkt 107 powyżej, które są chronione tajnością prac komisji konkursowej.

119    Współczynników wyważenia nie można również traktować jako kryteriów poprawiania prac w rozumieniu orzecznictwa przywołanego w pkt 110 powyżej.

120    W tym względzie należy zauważyć, że komisja konkursowa kieruje się kryteriami poprawiania prac, o których mowa w wyroku z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati (C‑254/95 P, EU:C:1996:276), przy ocenie wystąpień kandydatów w trakcie egzaminów konkursowych i ewentualnych części składowych każdego egzaminu. Stanowią one instrument, z którego korzysta komisja konkursowa, gdy dokonuje oceny wartości tych wystąpień w celu zapewnienia jednolitości swych ocen. Podobnie, jak orzekł Trybunał we wspomnianym wyroku, kryteria te stanowią integralną część ocen o charakterze porównawczym, jakich dokonuje komisja konkursowa w przedmiocie odpowiednich osiągnięć kandydatów, i w konsekwencji powinny pozostać tajne (zob. pkt 110 powyżej). Aby bowiem ocenić kandydatów w sposób w pełni obiektywny i swobodny, komisja konkursowa powinna mieć możliwość zorganizowania swojej pracy poprzez ustanowienie w razie potrzeby kryteriów i podkryteriów, wraz z ewentualnym wyważeniem ich wagi.

121    Natomiast współczynniki ustalone przez komisję konkursową w celu wyważenia części składowych egzaminu przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie nie spełniają tej samej funkcji co kryteria poprawiania prac, o których mowa w wyroku z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati (C‑254/95 P, EU:C:1996:276). Współczynniki te nie mają bowiem przyczynić się do porównawczej oceny wystąpień kandydatów na danym egzaminie. Są one ustalane przez komisję konkursową w celu wyrażenia względnego znaczenia, jakie przypisuje ona różnym częściom składowym egzaminu w ramach całościowej oceny przyznanej kandydatowi za cały ten egzamin.

122    Prawdą jest, że zgodnie z orzecznictwem przytoczonym w pkt 112 powyżej określenie wagi każdej części egzaminu podlega, jak podnosi Komisja, szerokiemu zakresowi uznania, z którego korzysta komisja konkursowa. Tak więc to do swobodnego uznania komisji konkursowej należy ustalenie, czy pewna część egzaminu ustnego ma większą wagę niż inna przy obliczaniu końcowej oceny kandydatów za ten egzamin.

123    Nie oznacza to jednak, że owo wyważenie powinno być tajne. Z wyroku z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati (C‑254/95 P, EU:C:1996:276) nie wynika bowiem, że sama okoliczność, iż komisji konkursowej przysługuje szeroki zakres uznania w ramach jej prac, jest wystarczająca, aby stwierdzić, że wszelkie elementy odnoszące się do metody zastosowanej w celu ustalenia całościowej oceny decydującej o pomyślnym przejściu konkursu są objęte tajnością prac komisji konkursowej.

124    Jak przypomniano w pkt 107 powyżej, Trybunał orzekł, że tajność ta wyklucza ujawnianie stanowisk poszczególnych członków komisji konkursowej oraz ujawnienie elementów związanych z ocenami o charakterze osobistym lub porównawczym dotyczącymi kandydatów.

125    Jednakże decyzję komisji konkursowej o wyważeniu części składowych egzaminu należy odróżnić od ocen, które dotyczą przydatności kandydatów (zob. podobnie wyrok z dnia 20 lipca 2016 r., GY/Komisja, F‑123/15, EU:F:2016:160, pkt 51).

126    Takie wyważenie nie stanowi bowiem indywidualnej lub porównawczej oceny odpowiednich osiągnięć kandydatów, ponieważ jego przyjęcie nie zawiera żadnej oceny wartościującej ze strony komisji konkursowej, dotyczącej wiedzy i umiejętności tych kandydatów. Przeciwnie, waga każdej części składowej egzaminu ustnego jest określona w sposób obiektywny przed tym egzaminem, w zależności od znaczenia, jakie komisja konkursowa przypisuje jej w świetle wymogów związanych ze stanowiskami do obsadzenia.

127    Z powyższych rozważań wynika, że współczynniki wyważenia nie mogą być objęte tajnością prac komisji konkursowej, ponieważ nie zawierają ocen o charakterze osobistym lub porównawczym. Stanowią one jedynie wielkości matematyczne odzwierciedlające wagę przypisaną różnym częściom składowym egzaminu ustnego w celu obliczenia końcowej oceny każdego kandydata.

128    Ponadto z orzecznictwa wynika, że chociaż komisja konkursowa nie może być zobowiązana przy uzasadnianiu niepowodzenia kandydata na egzaminie do wskazania odpowiedzi kandydata, które zostały uznane za niewystarczające, lub do wyjaśnienia, dlaczego te odpowiedzi zostały uznane za niewystarczające, to jednak tajność jej prac i przysługujący jej szeroki zakres uznania nie oznaczają, iż kandydaci biorący udział w konkursie, którzy się zwrócą o informacje o ocenach uzyskanych z każdej z części składowych egzaminu ustnego wymienionych w ogłoszeniu o konkursie, nie mogą w danym przypadku ich uzyskać (zob. podobnie wyrok z dnia 8 lipca 2010 r., Wybranowski/Komisja, F‑17/08, EU:F:2010:83, pkt 98, 99 i przytoczone tam orzecznictwo). W tym względzie należy również zauważyć, że zgodnie z orzecznictwem nie doszło do naruszenia obowiązku uzasadnienia, jeżeli strona skarżąca mogła uzyskać powiadomienie w szczególności o wyważeniu kryteriów oceny wymienionych w ogłoszeniu o konkursie w przedmiocie przewidzianego w tym ogłoszeniu egzaminu ustnego (zob. podobnie wyrok z dnia 8 lipca 2010 r., Wybranowski/Komisja, F‑17/08, EU:F:2010:83, pkt 104, 106).

129    W niniejszej sprawie z analizy dokumentu przekazanego Sądowi w ramach środka dowodowego, o którym mowa w pkt 27 powyżej, wynika, że dokument ten zawiera współczynniki wyważenia obu części egzaminu ustnego przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie (rozmowy i ustrukturyzowanej prezentacji), a także współczynniki wyważenia obu podczęści rozmowy, również przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie (doświadczenia zawodowego i motywacji). Wspomniany dokument zawiera również informacje na temat kryteriów poprawiania prac zastosowanych przez komisję konkursową przy sporządzaniu oceny wartościującej wystąpień kandydatów w każdej części egzaminu ustnego oraz wagi każdego z tych kryteriów.

130    W tym względzie należy stwierdzić, że współczynniki wyważenia obu części egzaminu ustnego (rozmowy i ustrukturyzowanej prezentacji), a także współczynniki wyważenia dwóch podczęści rozmowy (doświadczenia zawodowego i motywacji) nie należą do ocen o charakterze osobistym lub porównawczym, które komisja konkursowa przeprowadza w celu dokonania oceny wartościującej wystąpień kandydatów, zgodnie z orzecznictwem przypomnianym w pkt 108–111 powyżej. Tym samym nie mogą one być objęte tajnością prac komisji konkursowej określoną w art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego.

131    Natomiast informacje na temat kryteriów poprawiania prac zastosowanych przez komisję konkursową w celu dokonania wartościującej oceny wystąpień kandydatów w każdej części egzaminu ustnego oraz wagi każdego z tych kryteriów są objęte tajnością prac komisji konkursowej, zgodnie z orzecznictwem przytoczonym w pkt 110 powyżej, ponieważ stanowią integralną część ocen porównawczych dotyczących odpowiednich osiągnięć kandydatów, których dokonuje komisja konkursowa.

132    Zgodnie z art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 jeśli jeden lub kilka z omówionych powyżej wyjątków dotyczą jedynie części dokumentu, o którego ujawnienie wniesiono, pozostałe części dokumentu powinny być ujawnione.

133    Zgodnie z orzecznictwem badanie częściowego dostępu do dokumentu instytucji powinno być przeprowadzone w świetle zasady proporcjonalności, która wymaga, aby odstępstwa nie wykraczały poza to, co odpowiednie i konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu (zob. podobnie i analogicznie wyrok z dnia 6 grudnia 2001 r., Rada/Hautala, C‑353/99 P, EU:C:2001:661, pkt 27, 28).

134    Z samego brzmienia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 wynika, że instytucja ma obowiązek zbadać, czy należy udzielić częściowego dostępu do dokumentów objętych wnioskiem o jego udzielenie, ograniczając ewentualną odmowę wyłącznie do danych objętych odpowiednimi wyjątkami. Instytucja musi udzielić takiego częściowego dostępu, jeżeli zamierzony przez nią cel, którego osiągnięcie miała zapewnić instytucji odmowa dostępu do dokumentu, może zostać spełniony za pomocą nieujawnienia fragmentów, które mogłyby naruszyć chroniony interes publiczny (zob. wyrok z dnia 25 kwietnia 2007 r., WWF European Policy Programme/Rada, T‑264/04, EU:T:2007:114, pkt 50 i przytoczone tam orzecznictwo).

135    W konsekwencji Komisja powinna była udzielić częściowego dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia części składowych egzaminu ustnego, czego odmówiła, podnosząc, że wspomniany dokument jest w całości objęty tajnością prac komisji konkursowej.

136    W świetle powyższych rozważań należy uwzględnić zarzut czwarty i stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim odmówiono w niej udzielenia skarżącej dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia odnoszące się do dwóch części egzaminu ustnego przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie (rozmowy i ustrukturyzowanej prezentacji), a także do dwóch podczęści rozmowy (doświadczenia zawodowego i motywacji), również przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie, z którego usunięto by informacje na temat kryteriów poprawiania prac zastosowanych przez komisję konkursową w ramach egzaminu ustnego oraz wagi każdego z tych kryteriów.

 W przedmiocie kosztów

137    Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ Komisja przegrała sprawę w części dotyczącej stwierdzenia częściowej nieważności decyzji z dnia 9 kwietnia 2020 r., należy obciążyć ją kosztami postępowania związanymi z tą decyzją, zgodnie z żądaniem skarżącej. Ponadto na podstawie art. 137 regulaminu postępowania w przypadku umorzenia postępowania, rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów zależy od uznania Sądu. W niniejszej sprawie, biorąc pod uwagę rozważania, które doprowadziły Sąd do częściowego umorzenia postępowania, słuszne będzie orzeczenie, że Komisja pokryje również związane z tym koszty.

Z powyższych względów

SĄD (dziewiąta izba)

orzeka co następuje:

1)      Postępowanie w przedmiocie żądań skarżącej dotyczących stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 28 lutego 2020 r. i z dnia 9 kwietnia 2020 r. w zakresie, w jakim Komisja odmówiła skarżącej dostępu do informacji o metodzie zaokrąglania ocen zastosowanej przez komisję konkursową konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18 (AD 6) – 1 – Administratorzy, zostaje umorzone.

2)      Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 9 kwietnia 2020 r. w zakresie, w jakim Komisja odmówiła w niej skarżącej dostępu do dokumentu zawierającego współczynniki wyważenia dwóch części egzaminu ustnego (rozmowy i ustrukturyzowanej prezentacji) przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie wewnętrznym COM/03/AD/18 (AD 6) – 1 – Administratorzy, a także dwóch podczęści rozmowy (doświadczenia zawodowego i motywacji), również przewidzianych we wspomnianym ogłoszeniu o konkursie.

3)      Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

Costeira

Kancheva

Perišin

Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 1 grudnia 2021 r.

Podpisy


*      Język postępowania: francuski.