Προσφυγή της 6ης Μαΐου 2024 – Ponsatí i Obiols κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-236/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Clara Ponsatí i Obiols (Βατερλώ, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: G. Boye και S. Bekaert, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει τις αποφάσεις οι οποίες ανακοινώθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 26 Φεβρουαρίου και στις 10 Απριλίου 2024 και με τις οποίες κρίθηκαν απαράδεκτα τα αιτήματα προασπίσεως των ασυλιών της C. Ponsatí βάσει του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, και παράγραφος 2, του Πρωτοκόλλου (αριθ. 7) περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είχαν υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 29 Μαρτίου 2023 (2023/2039(IMM)) και στις 11 Σεπτεμβρίου 2023 (2023/2191(IMM))·

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 9, παράγραφοι 4 και 9, του Εσωτερικού Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και του άρθρου 39, παράγραφος 2, και του άρθρου 41, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 232 και 343 ΣΛΕΕ, καθώς και με το άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7, καθόσον οι αποφάσεις οι οποίες ανακοινώθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 26 Φεβρουαρίου και στις 10 Απριλίου 2024 και με τις οποίες κρίθηκαν απαράδεκτα τα αιτήματα προασπίσεως των ασυλιών που είχαν υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 29 Μαρτίου 2023 και στις 11 Σεπτεμβρίου 2023 ελήφθησαν από αναρμόδιο όργανο του Κοινοβουλίου.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι οι αποφάσεις οι οποίες ανακοινώθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 26 Φεβρουαρίου και στις 10 Απριλίου 2024 και με τις οποίες κρίθηκαν απαράδεκτα τα αιτήματα προασπίσεως των ασυλιών που είχαν υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 29 Μαρτίου 2023 και στις 11 Σεπτεμβρίου 2023 ενέχουν παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 3, και του άρθρου 9 του Εσωτερικού Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και του άρθρου 39, παράγραφος 2, και του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 232 και 343 ΣΛΕΕ, καθώς και με το άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7, καθόσον το άρθρο 7, παράγραφος 3, του Εσωτερικού Κανονισμού δεν είχε εφαρμογή στην περίπτωση των αιτημάτων προασπίσεως των ασυλιών της προσφεύγουσας, η οποία, ως εκ τούτου, στερήθηκε παρανόμως τα δικαιώματά της στο πλαίσιο των εν λόγω διαδικασιών περί ασυλίας.

____________