Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 16 Δεκεμβρίου 2021 η WEPA Hygieneprodukte GmbH και η WEPA Deutschland GmbH & Co. KG, πρώην Wepa Leuna GmbH και Wepa Papierfabrik Sachsen GmbH, κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 6 Οκτωβρίου 2021 στην υπόθεση T-238/19, Wepa Hygieneprodukte GmbH κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-795/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: WEPA Hygieneprodukte GmbH, WEPA Deutschland GmbH & Co. KG, πρώην Wepa Leuna GmbH και Wepa Papierfabrik Sachsen GmbH (εκπρόσωποι: H. Janssen, A. Vallone, Rechtsanwälte, D. Salm, Rechtsanwältin)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

1.    να αναιρέσει εν όλω την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2021 στην υπόθεση T-238/19·

2.    να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 28ης Μαΐου 2018 σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.34045 (2013/C) (πρώην 2012/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Γερμανία υπέρ καταναλωτών βασικού φορτίου σύμφωνα με το άρθρο 19 του StromNEV·

3.    επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

4.    να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο αλλοίωσε τα πραγματικά περιστατικά και παραγνώρισε το περιεχόμενο και το πεδίο εφαρμογής του εθνικού δικαίου, καθόσον στήριξε την απόφασή του στο ότι, πρώτον, η Bundesnetzagentur (Ομοσπονδιακή Ρυθμιστική Αρχή Δικτύων) καθόρισε με δεσμευτικό τρόπο το ποσό της προσαύξησης βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, της γερμανικής Stromnetzentgeltverordnung (κανονιστικής απόφασης για τα τέλη δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, στο εξής: StromNEV), δεύτερον, η Bundesnetzagentur (Ομοσπονδιακή Ρυθμιστική Αρχή Δικτύων) προέβλεψε, συναφώς, λεπτομερέστατους κανόνες και, τρίτον, οι απώλειες εσόδων των διαχειριστών του δικτύου καλύφθηκαν πλήρως από την εν λόγω προσαύξηση. Επομένως, ουδόλως υφίσταντο κρίσιμα για την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πραγματικά περιστατικά που να αποδεικνύουν την ύπαρξη κρατικού ελέγχου επί των ποσών που εισπράχθηκαν μέσω της προσαύξησης.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο παραγνώρισε τις απαιτήσεις σχετικά με την ύπαρξη ενίσχυσης χορηγηθείσας με κρατικούς πόρους κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Το Γενικό Δικαστήριο παραγνώρισε, πρώτον, ότι η προσαύξηση βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, της StromNEV δεν συνιστά φορολογική επιβάρυνση, «υποχρεωτική φορολογική επιβάρυνση» ή «οιονεί φορολογική επιβάρυνση» (πρώτο σκέλος του δεύτερου λόγου αναιρέσεως). Το Γενικό Δικαστήριο παραγνώρισε, δεύτερον, ότι η απαλλαγή των καταναλωτών βασικού φορτίου βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, της StromNEV και η προσαύξηση βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, της StromNEV δεν αποτελεί ενίσχυση χορηγηθείσα με κρατικούς πόρους (δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου αναιρέσεως). Εάν όμως –όπως συμβαίνει εν προκειμένω– η προσαύξηση δεν αποτελεί φορολογική επιβάρυνση, δεν πληρούνται, κατά τη γνώμη επίσης του Γενικού Δικαστηρίου, οι προϋποθέσεις του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Ακόμη δε και αν υφίστατο φορολογική επιβάρυνση, δεν θα πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η προσαύξηση δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση ή ενίσχυση χορηγηθείσα με κρατικούς πόρους.

____________