Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 17 Δεκεμβρίου 2021 η Versobank AS κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 6 Οκτωβρίου 2021 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-351/18 και T-584/18, Ukrselhosprom PCF και Versobank κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση C-803/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Versobank AS (εκπρόσωπος: O. Behrends, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ukrselhosprom PCF LLC

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,

να ακυρώσει τις αποφάσεις της ΕΚΤ, σχετικά με την ανάκληση της άδειας της αναιρεσείουσας, της 26ης Μαρτίου 2018 (πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση) και της 17ης Ιουλίου 2018 (δεύτερη προσβαλλόμενη απόφασηdeclare,

εάν το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να αποφανθεί επί της ουσίας, να αναπέμψει τις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-351/18 και T-584/18 στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί των προσφυγών ακυρώσεως, και

να καταδικάσει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας και στα έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει έξι λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι παρέλκει η έκδοση απόφασης στην υπόθεση T-351/18, εσφαλμένως δεν έλαβε υπόψη ότι το προβαλλόμενο ex tunc αποτέλεσμα της δεύτερης προσβαλλόμενης απόφασης συνιστά παράβαση του άρθρου 263 ΣΛΕΕ και εσφαλμένως έκρινε ότι η αναιρεσείουσα δεν έχει έννομο συμφέρον για την ακύρωση της πρώτης προσβαλλόμενης απόφασης.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά πλείονες παραβάσεις ουσιώδους τύπου.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως παρέλειψε να αναγνωρίσει ότι η ΕΚΤ υπερέβη την αρμοδιότητά της καθόσον η ίδια προέβη σε διαπιστώσεις στους τομείς των υπηρεσιών πληρωμών και άλλων χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, σε ζητήματα ΚΞΧ/ΧΤ (καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας) και σε ζητήματα εξυγίανσης.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας επί ζητήματος το οποίο εξαιρούνταν λόγω συμβιβαστικής επίλυσης ενώπιον εθνικού διοικητικού δικαστηρίου.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα τον κανονισμό SRMR1 αντί του εθνικού δικαίου όσον αφορά τις αξιολογήσεις περί πτώχευσης ή πιθανότητας πτώχευσης και αποφάσεις περί μη εξυγίανσης και ερμήνευσε εσφαλμένα τη σημασία τους χωρίς να διατάξει τη γνωστοποίηση των εν λόγω αποφάσεων.

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο 1) δεν τήρησε τα όρια της αρμοδιότητάς του κατά το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, προβαίνοντας σε διαπιστώσεις που καλύπτονται από το εθνικό δίκαιο και εμπίπτουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των αρμόδιων εθνικών αρχών και δικαστηρίων, και υπερέβη τα όρια του ελέγχου των αποφάσεων της ΕΚΤ, προβαίνοντας σε διαπιστώσεις και εκτιμήσεις στις οποίες δεν προέβη η ΕΚΤ, 2) στήριξε την απόφασή του σε αιφνιδιαστικές διαπιστώσεις βάσει ογκωδών εγγράφων που είχαν υποβληθεί με καθυστέρηση, αμέσως πριν από την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, χωρίς να παρασχεθεί στην αναιρεσείουσα η δυνατότητα να διατυπώσει παρατηρήσεις, 3) δεν έλαβε υπόψη την προσβολή των απορρεόντων από το άρθρο 47 του Χάρτη δικαιωμάτων της αναιρεσείουσας πριν από την έναρξη της διαδικασίας και τη συνεχιζόμενη μη αποτελεσματική εκπροσώπησή της κατά τη διάρκεια της ένδικης διαδικασίας και 4) αρνήθηκε εσφαλμένως να διατάξει την προσκόμιση των αποφάσεων εξυγίανσης σε εθνικό επίπεδο, πλην όμως εξέφρασε λεπτομερείς αλλά λανθασμένες θέσεις σχετικά με τη νομική σημασία και τη νομική βάση των αποφάσεων αυτών.

____________

1 Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 225, σ. 1).