ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 9ης Ιουνίου 2015

Υπόθεση F‑65/14

EF

κατά

Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

«Υπαλληλική υπόθεση — Προσωπικό της ΕΥΕΔ — Υπάλληλοι — Περίοδος προαγωγών 2013 — Απόφαση περί μη προαγωγής του προσφεύγοντος στον βαθμό AD 13 — Διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος κατά του πίνακα των υπαλλήλων που προτάθηκαν για προαγωγή — Άρθρο 45 του KYK — Συμπλήρωση τουλάχιστον δύο ετών στον βαθμό — Υπολογισμός της περιόδου των δύο ετών — Ημερομηνία της αποφάσεως περί προαγωγής»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο EF ζητεί την ακύρωση των αποφάσεων της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (στο εξής: ΑΔΑ) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), της 9ης και της 14ης Οκτωβρίου 2013, περί μη προαγωγής του στον βαθμό AD 13 για την περίοδο προαγωγών του έτους 2013 (στο εξής: περίοδος προαγωγών 2013).

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο EF φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Προϋποθέσεις — Ελάχιστη αρχαιότητα στον βαθμό — Απαίτηση η προϋπηρεσία να ταυτίζεται με την περίοδο στην οποία αναφέρονται οι εκθέσεις αξιολογήσεως — Δεν υφίσταται — Ημερομηνία που λαμβάνεται υπόψη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

2.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Κριτήρια — Προσωπικά προσόντα των υποψηφίων — Εξουσία εκτιμήσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

3.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Διοικητική ένσταση υποψηφίου που δεν προήχθη — Απορριπτική απόφαση — Αιτιολογία — Περιεχόμενο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 45 και 90 § 2)

1.      Από το άρθρο 45 του ΚΥΚ συνάγεται σαφώς ότι μόνον οι υπάλληλοι που έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον δύο έτη στο βαθμό τους είναι προαγώγιμοι. Η διάταξη αυτή δεν προβλέπει, ως πρόσθετη προϋπόθεση, ότι τα απαιτούμενα δύο έτη προϋπηρεσίας πρέπει επιπλέον να συμπίπτουν ακριβώς με την περίοδο δύο ετών στην οποία αναφέρονται δύο ετήσιες εκθέσεις αξιολογήσεως, αντικείμενο των οποίων αποτελεί κατ’ αρχήν κάθε υπάλληλος για περίοδο αντιστοιχούσα στο ημερολογιακό έτος.

Ωστόσο, η ημερομηνία της αποφάσεως προαγωγής αποτελεί την κρίσιμη ημερομηνία βάσει της οποίας κρίνεται εάν ο υπάλληλος έχει συμπληρώσει την ελάχιστη αρχαιότητα που απαιτείται για να είναι προαγώγιμος.

Εξάλλου, το άρθρο 45 του ΚΥΚ δεν απαιτεί η ημερομηνία κατά την οποία πρέπει να πληρούται η προϋπόθεση συμπληρώσεως της αρχαιότητας να συμπίπτει απαραιτήτως με το τέλος της περιόδου στην οποία αναφέρεται η ετήσια έκθεση αξιολογήσεως.

(βλ. σκέψεις 26, 27 και 29)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση Casini κατά Επιτροπής, T‑132/03, EU:T:2005:324, σκέψη 84

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Μπαλαμπάνης και Le Dour κατά Επιτροπής, F‑77/05, EU:F:2006:127, σκέψη 35

2.      Το γεγονός ότι υπάλληλος έχει προφανή και αναγνωρισμένα προσόντα δεν αποκλείει, στο πλαίσιο συγκριτικής εξετάσεως των προσόντων των υποψηφίων προς προαγωγή, άλλοι υπάλληλοι να έχουν υπέρτερα προσόντα.

Συναφώς, η Διοίκηση η οποία στηρίχθηκε στις εκθέσεις αξιολογήσεως των προαχθέντων υπαλλήλων και έκρινε ότι τα προσόντα αυτών των υπαλλήλων ήταν υπέρτερα αυτών του ενδιαφερομένου δεν υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, ήτοι πλάνη δυνάμενη να γίνει ευχερώς αντιληπτή και να εντοπιστεί άνευ αμφιβολίας.

Το ίδιο συμπέρασμα επιβάλλεται όσον αφορά την εκτίμηση σχετικά με το κριτήριο χρήσης των γλωσσών, σύμφωνα με την οποία η γνώση της αγγλικής και γαλλικής γλώσσας είναι, κατά γενικό κανόνα, αρκετή για τις λειτουργικές ανάγκες του θεσμικού οργάνου της Ένωσης και, κατά συνέπεια, η χρησιμότητα της γνώσεως άλλων γλωσσών είναι δευτερεύουσα.

Όσον αφορά τις ευθύνες που ανέλαβε ο ενδιαφερόμενος κατά την άσκηση των διαφόρων καθηκόντων του, ο εν λόγω ενδιαφερόμενος δεν απέδειξε ότι η κρίση της Διοικήσεως, κατά την οποία οι εν λόγω ευθύνες είναι του επιπέδου αυτών που αναλαμβάνει συνήθως ένας υπάλληλος του ίδιου βαθμού και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ιδιαίτερα προσόντα που δικαιολογούν προαγωγή, πάσχει από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

(βλ. σκέψεις 43 έως 46)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Cubero Vermurie κατά Επιτροπής, C‑446/00 P, EU:C:2001:703, σκέψη 21

ΓΔΕΕ: απόφαση Morello κατά Επιτροπής, T‑164/00, EU:T:2002:312, σκέψη 100

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Trentea κατά FRA, F‑112/10, EU:F:2012:179, σκέψη 104

3.      Η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν υποχρεούται να αιτιολογεί στους αποκλεισθέντες υποψηφίους τις σχετικές με προαγωγές αποφάσεις της. Αντιθέτως, οφείλει να αιτιολογεί την απόφασή της περί απορρίψεως διοικητικής ενστάσεως που ένας μη προαχθείς υποψήφιος υπέβαλε βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, η δε αιτιολογία της απορριπτικής αυτής αποφάσεως θεωρείται ότι συμπίπτει με την αιτιολογία της αποφάσεως κατά της οποίας ασκήθηκε η διοικητική ένσταση.

Δεδομένου ότι, κατά το άρθρο 45 του ΚΥΚ, οι προαγωγές απονέμονται «με επιλογή», η αιτιολογία μπορεί να αφορά μόνο τη συνδρομή των νόμιμων προϋποθέσεων από τις οποίες ο ΚΥΚ εξαρτά τη νομιμότητα της προαγωγής. Ειδικότερα, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν οφείλει να αποκαλύψει στον μη προαχθέντα υποψήφιο τη συγκριτική αξιολόγηση στην οποία προέβη σχετικά με αυτόν και τους προαχθέντες υποψηφίους.

(βλ. σκέψεις 50 και 51)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση Κονταργύρης κατά Συμβουλίου, T‑6/96, EU:T:1997:76, σκέψεις 147 και 148

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Merhzaoui κατά Συμβουλίου, F‑18/09, EU:F:2011:180, σκέψη 71 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία