Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 1 lutego 2021 r. – RegioJet a. s.

(Sprawa C-57/21)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší soud České republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: RegioJet a. s.

Pozostali uczestnicy postępowania: České dráhy, a.s., Česká republika – Ministerstvo dopravy

Pytania prejudycjalne

Czy zgodny z wykładnią art. 5 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE¹ z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego (zwanej dalej „dyrektywą”), jest sposób postępowania polegający na tym, że sąd rozstrzyga o nakazaniu ujawnienia dowodów, mimo iż jednocześnie Komisja prowadzi postępowanie w celu wydania decyzji na mocy rozdziału III rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003² z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (zwanego dalej „rozporządzeniem”), w wyniku czego sąd na tej podstawie zawiesza postępowanie o naprawienie szkody wywołanej wskutek naruszenia przepisów prawa konkurencji?

Czy wykładnia art. 6 ust. 5 lit. a) i art. 6 ust. 9 dyrektywy sprzeciwia się takiej regulacji krajowej, która ogranicza ujawnienie wszystkich informacji, które zostały przedłożone w ramach postępowania na żądanie organu ochrony konkurencji, a to również wtedy, jeżeli chodzi o informacje, które uczestnik postępowania ma obowiązek wytwarzać i przechowywać (lub je wytwarza i przechowuje) na podstawie innych przepisów prawa, niezależnie od postępowania o naruszenie prawa konkurencji?

Czy za zakończenie postępowania w inny sposób w rozumieniu art. 6 ust. 5 dyrektywy można uważać również sytuację, w której krajowy organ ochrony konkurencji zawiesił postępowanie, gdy tylko Komisja wszczęła postępowanie celem wydania decyzji na mocy rozdziału III rozporządzenia?

Czy przy uwzględnieniu funkcji i celów dyrektywy pozostaje w zgodzie z art. 5 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 5 dyrektywy taki sposób postępowania sądu krajowego, że stosuje on regulację krajową transponującą art. 6 ust. 7 dyrektywy przez analogię do takich kategorii informacji, jak informacje, o których mowa w art. 6 ust. 5 dyrektywy, a więc zdecyduje o ujawnieniu dowodów, z zastrzeżeniem, że kwestią tego, czy środki dowodowe obejmują informacje, które osoba fizyczna lub prawna przygotowała specjalnie na potrzeby postępowania prowadzonego przez organ ochrony konkurencji (w rozumieniu art. 6 ust. 5 [lit. a)] dyrektywy), sąd będzie się zajmować dopiero po ujawnieniu mu tych dowodów?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie – czy art. 5 ust. 4 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zastosowane przez sąd skuteczne środki ochrony informacji poufnych mogą prowadzić do wyłączenia dostępu powoda lub innych uczestników postępowania i ich pełnomocników do ujawnionych dowodów, zanim sąd ostatecznie rozstrzygnie, czy ujawnione dowody lub niektóre z nich mieszczą się w kategorii dowodów zgodnie z art. 6 ust. 5 lit. a) dyrektywy?

____________

¹ Dz.U. 2014, L 349, s. 1.

² Dz.U. 2003, L 1, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 8, t. 2, s. 205.