WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 16 grudnia 2010 r.
Sprawa T‑52/10 P
Giorgio Lebedef
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Coroczny urlop wypoczynkowy – Oddelegowanie w połowie wymiaru czasu pracy do celów reprezentacji związkowej – Nieusprawiedliwiona nieobecność – Odliczenie dni od przysługującego corocznego urlopu wypoczynkowego – Artykuł 60 regulaminu pracowniczego
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie F‑54/09 Lebedef przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑505, II‑A‑1‑2735.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Giorgio Lebedef pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w ramach niniejszej instancji.
Streszczenie
1. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut skierowany przeciwko elementowi uzasadnienia wyroku niepotrzebnemu dla uzasadnienia jego sentencji – Zarzut nieistotny dla sprawy
(art. 257 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 9)
2. Odwołanie – Zarzuty – Brak określenia podnoszonego naruszenia prawa – Niedopuszczalność
(art. 257 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11; regulamin Sądu, art. 138 § 1 akapit pierwszy lit. c))
3. Odwołanie – Zarzuty – Błąd w ustaleniach faktycznych – Niedopuszczalność – Kontrola oceny dowodów przez Sąd – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia
(art. 256 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11)
4. Odwołanie – Zarzuty – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd do spraw Służby Publicznej uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, załącznik I, art. 7 ust. 1)
1. Podniesiony w ramach odwołania zarzut, skierowany przeciwko tej części uzasadnienia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej, która nie jest niezbędna do wsparcia rozstrzygnięcia podlegającego odwołaniu, jest nieistotny dla sprawy i winien zostać oddalony.
(zob. pkt 34)
Odesłanie: Sąd, sprawa T‑355/08 P De Fays przeciwko Komisji, 19 stycznia 2010 r., pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo
2. Z art. 11 ust. 1 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości i z art. 138 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem wynika, że odwołanie musi dokładnie wskazywać zakwestionowane części wyroku, o których uchylenie się wnosi, jak również szczegółowe argumenty prawne na poparcie tego żądania. Wymogu tego nie spełnia odwołanie, które nie zawiera argumentacji mającej na celu określenie naruszenia prawa, którym miałoby być obarczone rozpatrywane postanowienie.
Ponadto twierdzenia zbyt ogólne i nieścisłe, by móc stanowić przedmiot oceny prawnej, należy uznać za oczywiście niedopuszczalne.
(zob. pkt 35)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑290/08 P Correia de Matos przeciwko Komisji, 10 lutego 2009 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo; Sąd, sprawa T‑100/08 P Kerelov przeciwko Komisji, 6 maja 2010 r., pkt 3 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Zgodnie z art. 11 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości odwołanie do Sądu ogranicza się do kwestii prawnych. Sąd do spraw Służby Publicznej jest zatem wyłącznie właściwy do dokonania ustaleń faktycznych, chyba że nieprawidłowość tych ustaleń wynika z przedłożonych mu akt sprawy i do dokonania oceny stanu faktycznego. Ocena stanu faktycznego nie stanowi zatem, z zastrzeżeniem przypadków przeinaczenia dowodów w postępowaniu przed Sądem do spraw Służby Publicznej, kwestii prawnej podlegającej sądowi odwoławczemu.
(zob. pkt 73)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑449/99 P EBI przeciwko Hautem, 2 października 2001 r., Rec. s. I‑6733, pkt 44; Trybunał, sprawa C‑121/01 P O’Hannrachain przeciwko Parlamentowi, 5 czerwca 2003 r., Rec. s. I‑5539, pkt 35; Trybunał, sprawa C‑230/05 P L przeciwko Komisji, 27 kwietnia 2006 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 45
4. Obowiązek uzasadniania wyroków wynika z art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości, znajdującego zastosowanie do Sądu do spraw Służby Publicznej na mocy art. 7 ust. 1 załącznika I do tego statutu. Wyroki Sądu do spraw Służby Publicznej muszą być wystarczająco uzasadnione po to, aby Sąd był w stanie przeprowadzić kontrolę sądową. Jednakże przywołanego obowiązku uzasadniania nie można interpretować w ten sposób, że wynika z niego, że Sąd do spraw Służby Publicznej jest zobowiązany do szczegółowej odpowiedzi na każdy podniesiony przez skarżącego argument, zwłaszcza jeśli nie jest on wystarczająco jasny i dokładny oraz nie opiera się na szczegółowych dowodach. Uzasadnienie może być dorozumiane, jeżeli tylko pozwala zainteresowanym zapoznać się z powodami nieuwzględnienia ich argumentów przez sąd orzekający w pierwszej instancji i zapewnia sądowi odwoławczemu wystarczający materiał do sprawowania kontroli.
(zob. pkt 82–84)
Odesłanie: Sąd, sprawa T‑248/08 P Doktor przeciwko Radzie, 2 marca 2010 r., pkt 64 i przytoczone tam orzecznictwo; Sąd, sprawa T‑91/09 P Skareby przeciwko Komisji, 1 września 2010 r., pkt 36 i przytoczone tam orzecznictwo