Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 21 stycznia 2013 r. - Árpád Kásler i Hajnalka Káslerné Rábai przeciwko OTP Jelzalogbank Zrt.
(Sprawa C-26/13)
Język postępowania: węgierski
Sąd odsyłający
Kúria.
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Arpad Kasler i Hajnalka Kaslerne Rabai.
Strona pozwana: OTP Jelzálogbank Zrt.
Pytania prejudycjalne
Czy art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (zwanej dalej "dyrektywą"), należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zadłużenia z tytułu umowy pożyczki wyrażonej w walucie obcej, lecz w rzeczywistości wypłaconej w walucie krajowej, która powinna zostać zwrócona przez konsumenta wyłącznie w walucie krajowej, warunek umowny dotyczący kursu zamiany waluty, który nie był przedmiotem indywidualnych negocjacji, może stanowić część "określenia głównego przedmiotu umowy"?
Jeżeli nie, to czy na podstawie drugiej części art. 4 ust. 2 dyrektywy należy przyjąć, że różnica pomiędzy kursem wymiany zakupu i sprzedaży [waluty] stanowi wynagrodzenie, którego równowartość z wyświadczoną usługą nie może być oceniana z punktu widzenia jego nieuczciwego charakteru? Czy w tym zakresie ma jakiekolwiek znaczenie kwestia, czy rzeczywiście doszło do transakcji zamiany waluty pomiędzy instytucja finansową a konsumentem?
Jeżeli art. 4 ust. 2 dyrektywy należałoby interpretować w ten sposób, że sąd krajowy również może oceniać, niezależnie od postanowień jego prawa krajowego, nieuczciwy charakter warunków umownych, o których mowa w rzeczonym artykule, o ile warunki te nie zostały wyrażone prostym i zrozumiałym językiem, to czy przez ową ostatnią przesłankę należy rozumieć to, że warunki umowne powinny same z siebie być jasne i zrozumiałe dla konsumenta z gramatycznego punktu widzenia, czy też ponadto powinny być jasne i zrozumiałe z ekonomicznych powodów zastosowania warunku umownego i jego stosunku do pozostałych warunków umownych?
Czy art. 6 ust. 1 dyrektywy i pkt 73 wyroku Trybunału Sprawiedliwości wydanego w sprawie C-618/10 Banco Español de Crédito należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy nie może naprawiać z korzyścią dla konsumenta skutków braku skuteczności nieuczciwego warunku zawartego w ogólnych warunkach umowy pożyczki zawartej z konsumentem poprzez zmianę odnośnego warunku umownego i uzupełnienie umowy, nawet wówczas, gdy w takim przypadku, po usunięciu rzeczonego warunku, umowa nie może być wykonywana na podstawie pozostałych warunków umownych? Czy w tym zakresie ma znaczenie okoliczność, że prawo krajowe zawiera przepis dyspozycyjny, który w przypadku pominięcia bezskutecznego warunku umownego reguluje [w jego miejsce] odnośną kwestię prawną?
____________1 - Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29)