Sprawy połączone C‑446/09 i C‑495/09

Koninklijke Philips Electronics NV

przeciwko

Lucheng Meijing Industrial Company Ltd i in.

i

Nokia Corporation

przeciwko

Her Majesty’s Commissioners of Revenue and Customs

[wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożone przez rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen orazCourt of Appeal (England & Wales) (Civil Division)]

Wspólna polityka handlowa – Zwalczanie wprowadzania do Unii towarów podrobionych i towarów pirackich – Rozporządzenia (WE) nr 3295/94 i nr 1383/2003 – Skład celny i tranzyt zewnętrzny towarów pochodzących z państw trzecich i stanowiących imitację lub kopię produktów chronionych w Unii prawami własności intelektualnej – Interwencja organów państw członkowskich – Przesłanki

Streszczenie wyroku

1.        Wspólna polityka handlowa – Środki mające na celu niedopuszczenie do wprowadzania do obrotu towarów podrabianych i towarów pirackich – Rozporządzenia nr 3295/94, nr 1383/2003 – Towary podrobione lub towary pirackie – Pojęcie

(art. 131 WE; art. 206 TFUE; rozporządzenia Rady: nr 3295/94; nr 1383/2003)

2.        Wspólna polityka handlowa – Środki mające na celu niedopuszczenie do wprowadzania do obrotu towarów podrabianych i towarów pirackich – Rozporządzenia nr 3295/94, nr 1383/2003 – Towary wprowadzone w ramach procedury zawieszającej na obszar celny Unii Europejskiej stanowiące imitację produktu chronionego w Unii – Działania organów celnych – Przesłanki – Poszlaki pozwalające podejrzewać, że doszło do naruszenia praw własności intelektualnej

(rozporządzenia Rady: nr 3295/94; nr 1383/2003)

1.        Wykładni rozporządzenia nr 3295/94 ustanawiającego środki dotyczące wprowadzania do Wspólnoty i wywozu oraz powrotnego wywozu poza Wspólnotę towarów naruszających niektóre prawa własności intelektualnej, zmienionego rozporządzeniem nr 241/1999 oraz rozporządzenia nr 1383/2003 dotyczącego działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa, należy dokonywać w ten sposób, że:

– towary pochodzące z państwa trzeciego i stanowiące imitację produktu chronionego w Unii Europejskiej prawem znaku towarowego lub kopię produktu chronionego w Unii prawem autorskim, prawem pokrewnym lub wzorem nie mogą być uznane za „towary podrobione” lub „towary pirackie” w rozumieniu rzeczonych rozporządzeń wyłącznie z uwagi na fakt, że zostały one wprowadzone na obszar celny Unii w ramach procedury zawieszającej;

– towary te mogą natomiast naruszać wskazane prawo, a zatem zostać uznane za „towary podrobione” lub „towary pirackie”, jeżeli zostanie udowodnione, że są one przeznaczone do wprowadzenia do obrotu w Unii Europejskiej, przy czym taki dowód zostaje przedstawiony, w szczególności gdy okaże się, że wskazane towary zostały sprzedane klientowi w Unii lub były przedmiotem oferty sprzedaży bądź reklamy skierowanej do konsumentów w Unii lub też gdy z dokumentów lub korespondencji dotyczących tych towarów wynika, że możliwe jest skierowanie ich do konsumentów w Unii.

W istocie towary będące imitacją i kopią, pochodzące z państwa trzeciego i przewożone do innego państwa trzeciego, mogą być zgodne z przepisami w dziedzinie własności intelektualnej obowiązującymi w tych dwóch państwach. Z uwagi na ogólny cel wspólnej polityki handlowej, o którym mowa w art. 131 WE i art. 206 TFU, jakim jest harmonijny rozwój handlu światowego poprzez stopniowe zniesienie ograniczeń w handlu międzynarodowym, istotne jest, aby towary te mogły być przedmiotem tranzytu przez terytorium Unii z jednego do drugiego państwa trzeciego, bez przeszkód w postaci nawet tylko tymczasowego zajęcia przez organy celne państw członkowskich. Tymczasem taka przeszkoda powstałaby, gdyby wykładni rozporządzeń nr 3295/94 i nr 1383/2003 dokonano w ten sposób, że możliwe jest zajęcie towarów objętych tranzytem bez jakiejkolwiek poszlaki pozwalającej na powstanie przypuszczenia, że mogą one być nielegalnie skierowane do konsumentów w Unii.

(por. pkt 63, 78; sentencja)

2.        Wykładni rozporządzenia nr 3295/94 ustanawiającego środki dotyczące wprowadzania do Wspólnoty i wywozu oraz powrotnego wywozu poza Wspólnotę towarów naruszających niektóre prawa własności intelektualnej, zmienionego rozporządzeniem nr 241/1999 oraz rozporządzenia nr 1383/2003 dotyczącego działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa, należy dokonywać w ten sposób, że:

– aby organ właściwy w zakresie wydania rozstrzygnięcia co do istoty mógł skutecznie zbadać, czy taki dowód został przedstawiony oraz czy zaistniały inne okoliczności stanowiące o naruszeniu powołanego prawa własności intelektualnej, organ celny do którego zwrócono się z wnioskiem o podjęcie działania powinien, jeżeli tylko posiada poszlaki pozwalające podejrzewać, że doszło do wskazanego naruszenia, zawiesić zwolnienie rzeczonych towarów lub przystąpić do ich zajęcia oraz, że

– do poszlak tych można w szczególności zaliczyć: fakt, że nie zostało zgłoszone przeznaczenie towarów, podczas gdy zawieszająca procedura celna, o której zastosowanie wniesiono, wymaga takiego zgłoszenia; brak szczegółowych lub wiarygodnych informacji co do tożsamości lub adresu producenta lub nadawcy towarów; brak współpracy z organami celnymi bądź też ujawnienie dokumentów lub korespondencji dotyczących danych towarów, które pozwalają przyjąć, że może nastąpić skierowanie ich do konsumentów w Unii Europejskiej.

(por. pkt 78; sentencja)