Προσφυγή της 7ης Φεβρουαρίου 2012 - Lafarge κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-49/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Lafarge (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Winckler, F. Brunet και C. Medina, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση C(2011) 8890 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 24, παράγραφος 1, σημείο δ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου στην υπόθεση 39520 - τσιμέντο και συναφή προϊόντα,
να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του κανονισμού 1/2003, στο μέτρο που η Επιτροπή υπερέβη τις εξουσίες που τις αναθέτει το άρθρο 24, παράγραφος 1, σημείο δ΄, του κανονισμού 1/2003, καθότι απαίτησε από την προσφεύγουσα να επιβεβαιώσει ότι η απάντησή της είναι πλήρης, ακριβής και συγκεκριμένη, ή να κοινοποιήσει τις ελλειπούσες πληροφορίες ή τις απαραίτητες διορθώσεις προκειμένου να είναι η απάντηση πλήρης, ακριβής και συγκεκριμένη.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, δεδομένου ότι η Επιτροπή υπερέβη το μέτρο που είναι ενδεδειγμένο και αναγκαίο για να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός, καθότι εξέδωσε απόφαση δυνάμει της οποίας απαιτείται από την προσφεύγουσα να επιβεβαιώσει ότι η απάντησή της είναι πλήρης, ακριβής και συγκεκριμένη, ή να κοινοποιήσει τις ελλειπούσες πληροφορίες ή τις απαραίτητες διορθώσεις προκειμένου να είναι η απάντηση πλήρης, ακριβής και συγκεκριμένη, μολονότι, λαμβανομένου υπόψη του εύρους των ζητούμενων πληροφοριών, μια τέτοια επιβεβαίωση είναι αδύνατη, η δε Επιτροπή μπορούσε να έχει λάβει καταλληλότερα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει ότι η απάντηση της προσφεύγουσας μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη βάση προκειμένου να εκτιμηθεί η συμβατότητα της συμπεριφοράς των επιχειρήσεων προς τα άρθρα 101 και 102 ΣΛΕΕ.
Ο τρίτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, καθότι η προσβαλλόμενη απόφαση απαιτεί από την προσφεύγουσα να παραιτηθεί από κάθε επιφύλαξη που συνοδεύει την απάντησή της, ενώ, δεδομένου του περίπλοκου χαρακτήρα των ζητούμενων πληροφοριών, θα έπρεπε να προβαίνει σε διάφορες συμβιβαστικές λύσεις.
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως καθότι η προσβαλλόμενη απόφαση εξεδόθη χωρίς να ληφθούν υπόψη τα ειδικότερα στοιχεία της υποθέσεως που επεσήμανε η προσφεύγουσα στην απάντησή της και χωρίς να ακουσθεί αυτή εκ των προτέρων.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1/2003 του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2002 για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα [101 ΣΛΕΕ] και [102 ΣΛΕΕ] (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).