Προσωρινό κείμενο
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (όγδοο τμήμα)
της 24ης Απριλίου 2024 (*)
«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Joyful by nature – Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης JOY – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Προσβολή της φήμης – Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 – Απόδειξη της φήμης – Αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή από τη φήμη του προγενέστερου σήματος»
Στην υπόθεση T‑157/23,
Kneipp GmbH, με έδρα το Würzburg (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον M. Pejman, δικηγόρο,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), εκπροσωπούμενου από τον E. Μαρκάκη,
καθού,
αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO:
Jean Patou, με έδρα το Παρίσι (Γαλλία),
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (όγδοο τμήμα),
συγκείμενο από τους A. Kornezov, πρόεδρο, K. Kecsmár (εισηγητή) και S. Kingston, δικαστές,
γραμματέας: V. Di Bucci
έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,
έχοντας υπόψη ότι οι διάδικοι δεν υπέβαλαν, εντός της προθεσμίας των τριών εβδομάδων από την επίδοση του εγγράφου με το οποίο γνωστοποιήθηκε η περάτωση της έγγραφης διαδικασίας, αίτηση για τον καθορισμό ημερομηνίας για τη διεξαγωγή επ’ ακροατηρίου συζητήσεως και αποφασίζοντας, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 106, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, να κρίνει επί της προσφυγής χωρίς να διεξαχθεί επ’ ακροατηρίου συζήτηση,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση (1)
[παραλειπόμενα]
Αιτήματα των διαδίκων
11 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέρος που απέρριψε την προσφυγή της κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών της 28ης Φεβρουαρίου 2022·
– να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα τόσο της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου όσο και της διαδικασίας ανακοπής.
12 Το EUIPO ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα σε περίπτωση κλήσεως σε επ’ ακροατηρίου συζήτηση.
Σκεπτικό
[παραλειπόμενα]
Επί της φήμης του προγενέστερου σήματος και επί του βάρους αποδείξεως της εν λόγω φήμης
[παραλειπόμενα]
22 Εν συνεχεία, διευκρινίζεται ότι πρέπει να αποδεικνύεται ότι η φήμη προγενέστερου σήματος υφίσταται κατά την ημερομηνία υποβολής της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση [απόφαση της 5ης Οκτωβρίου 2020, Laboratorios Ern κατά EUIPO – SBS Bilimsel Bio Çözümler (apiheal), T‑51/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:468, σκέψη 112]. Τα μεταγενέστερα της ημερομηνίας αυτής έγγραφα δεν στερούνται αποδεικτικής αξίας εφόσον καθιστούν δυνατή την συναγωγή συμπερασμάτων όσον αφορά την κατάσταση ως είχε κατά την ίδια αυτή ημερομηνία. Δεν μπορεί να αποκλειστεί εκ των προτέρων το ενδεχόμενο ένα έγγραφο που συντάχθηκε| ορισμένο χρόνο πριν ή μετά την ημερομηνία αυτή να περιέχει χρήσιμες ενδείξεις, λαμβανομένου υπόψη ότι η φήμη ενός σήματος αποκτάται, κατά κανόνα, σταδιακά. Η αποδεικτική αξία ενός τέτοιου εγγράφου ενδέχεται να διαφέρει ανάλογα με τον βαθμό εγγύτητας του διαστήματος που καλύπτεται από αυτό προς την ημερομηνία καταθέσεώς του [βλ. απόφαση της 16ης Οκτωβρίου 2018, VF International κατά EUIPO – Virmani (ANOKHI), T‑548/17, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2018:686, σκέψη 104 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία· βλ. επίσης, κατ’ αναλογίαν, διάταξη της 27ης Ιανουαρίου 2004, La Mer Technology, C‑259/02, EU:C:2004:50, σκέψη 31].
[παραλειπόμενα]
33 Τα έγγραφα αυτά, σε συνδυασμό με τα σημαντικά βραβεία και τις διακρίσεις που έχει αποσπάσει το άρωμα Joy, αποδεικνύουν ότι το προγενέστερο σήμα είναι ευρέως γνωστό στο ευρύ κοινό, για τα προϊόντα που προσδιορίζει, σε σημαντικό τμήμα του εδάφους της Ένωσης, έστω και αν οι διακρίσεις αυτές χορηγήθηκαν πριν από πολλά έτη και τα αριθμητικά στοιχεία όσον αφορά τις πωλήσεις παρουσιάζουν μείωση μεταξύ 2013 και 2018. Ως προς το τελευταίο αυτό σημείο, διαπιστώνεται ότι, εν πάση περιπτώσει, το προγενέστερο σήμα έχαιρε στο παρελθόν μεγάλης φήμης, η οποία, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι μειώθηκε, ενδεχομένως, με την πάροδο του χρόνου, εντούτοις, εξακολουθούσε να υφίσταται κατά την ημερομηνία καταθέσεως, το 2019, της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, με συνέπεια ένα «κατάλοιπο» φήμης να διατηρείται κατά την ημερομηνία αυτή [πρβλ. απόφαση της 8ης Μαΐου 2014, Simca Europe κατά ΓΕΕΑ – PSA Peugeot Citroën (Simca), T‑327/12, EU:T:2014:240, σκέψεις 46, 49 και 52].
[παραλειπόμενα]
37 Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης το γεγονός ότι το τμήμα προσφυγών θεώρησε δεδομένη τη φήμη του προγενέστερου σήματος και επισήμανε εσφαλμένως ότι απέκειτο στην προσφεύγουσα να αποδείξει δραστική απώλεια της φήμης του προγενέστερου σήματος μεταξύ του 2018 και της ημερομηνίας καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, ήτοι της 29ης Νοεμβρίου 2019.
38 Όπως υπενθυμίζεται στη νομολογία που μνημονεύεται στη σκέψη 22 ανωτέρω, δεν μπορεί να αποκλειστεί εκ των προτέρων το ενδεχόμενο ένα έγγραφο που συντάχθηκε ορισμένο χρόνο πριν ή μετά την ημερομηνία καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως του επίμαχου σήματος να περιέχει χρήσιμες ενδείξεις, λαμβανομένου υπόψη ότι η φήμη ενός σήματος αποκτάται, κατά κανόνα, σταδιακά. Η ίδια συλλογιστική ισχύει και όσον αφορά την απώλεια της φήμης, η οποία και αυτή επέρχεται, κατά κανόνα, σταδιακά. Η αποδεικτική αξία ενός τέτοιου εγγράφου ενδέχεται να διαφέρει ανάλογα με τον βαθμό εγγύτητας του διαστήματος που καλύπτεται από αυτό προς την ημερομηνία καταθέσεώς του.
39 Επομένως, αποδεικτικά στοιχεία προγενέστερα της ημερομηνίας καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως του επίμαχου σήματος δεν στερούνται αποδεικτικής αξίας για τον λόγο και μόνον ότι φέρουν ημερομηνία προγενέστερη κατά πέντε έτη της αιτήσεως καταχωρίσεως του επίμαχου σήματος (απόφαση της 5ης Οκτωβρίου 2020, apiheal, T‑51/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:468, σκέψη 112).
40 Από τη νομολογία προκύπτει επίσης ότι το βάρος αποδείξεως της φήμης φέρει ο δικαιούχος του προγενέστερου σήματος [βλ. απόφαση της 5ης Οκτωβρίου 2022, Puma κατά EUIPO – CMS (CMS Italy), T‑711/20, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2022:604, σκέψη 83 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
41 Εν προκειμένω, το τμήμα προσφυγών, με το σημείο 34 της προσβαλλομένης αποφάσεως, αφού υπενθύμισε ότι η αίτηση καταχωρίσεως είχε κατατεθεί στις 29 Νοεμβρίου 2019, επισήμανε ότι τα περισσότερα από τα προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία αφορούσαν το διάστημα μεταξύ των ετών 2013 και 2017 και ότι ορισμένα από αυτά ανάγονταν στο 1990, το 2000 ή το 2006, αλλά ότι τα αποδεικτικά στοιχεία περιείχαν στην πραγματικότητα ενδείξεις όσον αφορά τις συνεχείς προσπάθειες του αντιδίκου ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO να διατηρήσει το μερίδιο αγοράς του το 2018, πριν προσθέσει ότι «η απώλεια της φήμης σπανίως επέρχεται διά μιας, αλλά πρόκειται μάλλον για συνεχή διαδικασία η οποία διαρκεί επί μακρό χρονικό διάστημα, διότι η φήμη οικοδομείται συνήθως επί σειρά ετών και δεν μπορεί απλώς να ενεργοποιηθεί και να απενεργοποιηθεί» καθώς και ότι «[ε]πιπλέον, απόκειται στον προσφεύγοντα να αποδείξει μια τόσο δραστική απώλεια φήμης σε σύντομο χρονικό διάστημα».
42 Επομένως, αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η προσφεύγουσα, η εκτίμηση αυτή δεν συνιστά αντιστροφή του βάρους αποδείξεως και είναι σύμφωνη με τη νομολογία που παρατίθεται στις σκέψεις 38 έως 40 ανωτέρω. Ελλείψει συγκεκριμένων στοιχείων που να αποδεικνύουν ότι η φήμη, την οποία σταδιακά απέκτησε το προγενέστερο σήμα στη διάρκεια περισσοτέρων ετών, εξαφανίστηκε ξαφνικά στη διάρκεια του τελευταίου υπό εξέταση έτους, το τμήμα προσφυγών ορθώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το προγενέστερο σήμα εξακολουθούσε να χαίρει φήμης κατά την κρίσιμη ημερομηνία της 29ης Νοεμβρίου 2019 (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 7ης Ιανουαρίου 2004, Aalborg Portland κ.λπ. κατά Επιτροπής, C‑204/00 P, C‑205/00 P, C‑211/00 P, C‑213/00 P, C‑217/00 P και C‑219/00 P, EU:C:2004:6, σκέψη 79).
[παραλειπόμενα]
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (όγδοο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 24 Απριλίου 2024.
(υπογραφές)