Αγωγή της 16ης Φεβρουαρίου 2017 – Steinhoff κ.λπ. κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-107/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Ενάγοντες: Frank Steinhoff (Αμβούργο, Γερμανία), Ewald Filbry (Ντόρτμουντ, Γερμανία), Vereinigte Raiffeisenbanken Gräfenberg-Forchheim-Eschenau-Heroldsberg eG (Gräfenberg, Γερμανία), Werner Bäcker (Rodgau, Γερμανία), EMB Consulting SE (Mühltal) (εκπρόσωπος: O. Hoepner, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Οι ενάγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει τα ακόλουθα ποσά:

–    στον πρώτο ενάγοντα: 314.000 ευρώ·

–    στον δεύτερο ενάγοντα: 54.950 ευρώ·

–    στην τρίτη ενάγουσα: 2.355.000 ευρώ·

–    στον τέταρτο ενάγοντα: 303.795 ευρώ·

–    στην πέμπτη ενάγουσα: 750.460 ευρώ,

εντόκως από την ημερομηνία ασκήσεως της αγωγής, με επιτόκιο κατά 5 % υψηλότερο του ισχύοντος ανά περίπτωση βασικού επιτοκίου.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση αγωγή αποζημιώσεως οι ενάγοντες προβάλλουν την αιτίαση της παραβάσεως καθήκοντος από την εναγομένη λόγω της παραλείψεώς της να επισημάνει, με την από 17 Φεβρουαρίου 2012 γνώμη της σχετικά με τους τίτλους εκδόσεως και εγγυήσεως του Ελληνικού Δημοσίου (CON/2012/12), τον παράνομο χαρακτήρα της σχεδιαζόμενης αναδιαρθρώσεως του ελληνικού δημόσιου χρέους μέσω αναγκαστικής ανταλλαγής δυνάμει του νόμου 4050/2012.

Προς στήριξη της αγωγής τους, οι ενάγοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

Πρώτος λόγος: παράλειψη επισημάνσεως ότι η αναγκαστική αναδιάρθρωση είναι, υπό το πρίσμα της αρχής pacta sunt servanda, ανεπίτρεπτη, καθότι η εκ των υστέρων θέσπιση ρητρών τροποποιήσεως των υφιστάμενων κρατικών ομολόγων δεν είναι έγκυρη.

Δεύτερος λόγος: παράλειψη διαπιστώσεως του δημευτικού χαρακτήρα του καταρτισθέντος σχεδίου ελληνικού νόμου, το οποίο προέβλεπε αναγκαστική ανταλλαγή χωρίς να καθορίζεται στον ίδιο τον νόμο δίκαιη αποζημίωση, κατά παράβαση του άρθρου 17, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τρίτος λόγος: παράλειψη επισημάνσεως της παραβάσεως του άρθρου 63 ΣΛΕΕ.

Τέταρτος λόγος: παράλειψη επισημάνσεως της παραβάσεως του άρθρου 124 ΣΛΕΕ.

____________