Αναίρεση που άσκησε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023 ο Giovanni Frajese κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 27 Ιουλίου 2023 στην υπόθεση T-786/22, Frajese κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-586/23 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Giovanni Frajese (εκπρόσωποι: O. Milanese, A. Montanari, avvocati)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
να δεχθεί την αίτηση αναιρέσεως στο σύνολό της;
να αναγνωρίσει την ακυρότητα της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως βάσει των λόγων αναιρέσεως I έως IV;
επικουρικώς, να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη βάσει των λόγων αναιρέσεως I έως IV;
εν πάση περιπτώσει, να αναιρέσει για τους ίδιους λόγους το σημείο του διατακτικού σχετικά με την καταδίκη του αναιρεσείοντος στα δικαστικά έξοδα;
συνακόλουθα, να δεχθεί την πρωτοδίκως ασκηθείσα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ προσφυγή.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως που άσκησε κατά της διατάξεως με την οποία το Γενικό Δικαστήριο κήρυξε απαράδεκτη την προσφυγή του με αίτημα την ακύρωση, αφενός, της εκτελεστικής απόφασης C(2022) 7163 final της Επιτροπής, της 3ης Οκτωβρίου 2022, για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμάκου που προορίζεται για ανθρώπινη χρήση «Spikevax – élasoméran», δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και για την κατάργηση της απόφασης C(2021) 94 final και, αφετέρου, της εκτελεστικής απόφασης C(2022) 7342 final της Επιτροπής, της 10ης Οκτωβρίου 2022, για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμάκου που προορίζεται για ανθρώπινη χρήση «Comirnaty — tozinameran, εμβόλιο mRNA (τροποποιημένων νουκλεοτιδίων) κατά της COVID-19», δυνάμει του κανονισμού (EΚ) 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και για την κατάργηση της απόφασης C(2020) 9598 final.
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, ο αναρεσείων προβάλλει σοβαρή παράβαση του άρθρου 254 ΣΛΕΕ, των άρθρων 2, 4 και 18 του Οργανισμού του Δικαστηρίου και του άρθρου 16 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου. Η παράβαση αυτή συνιστά απόρροια της έλλειψης ανεξαρτησίας και αμεροληψίας του εισηγητή δικαστή στην υπόθεση T-786/22, ο οποίος κατείχε προηγουμένως διάφορες θέσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η έλλειψη ανεξαρτησίας συνιστά επίσης παράβαση του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης), του άρθρου 6, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των γενικών αρχών του δικαίου που αναγνωρίζονται από τα πολιτισμένα έθνη ως καθολικά εφαρμοστέες πηγές του διεθνούς δικαίου και καθιστά την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη απολύτως άκυρη.
Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει παράβαση των διαδικαστικών κανόνων, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δεν έκρινε εκπρόθεσμη και απαράδεκτη την ένσταση απαραδέκτου που προέβαλε η Επιτροπή μετά την παρέλευση της ανώτατης, αποκλειστικού χαρακτήρα, προθεσμίας, την οποία το ίδιο το Γενικό Δικαστήριο είχε εκτιμήσει και υπολογίσει εσφαλμένα. Η παράβαση αυτή καθιστά παράνομη τη διάταξη περί απορρίψεως της προσφυγής, περιλαμβανομένης της καταδίκης του αναιρεσείοντος στα δικαστικά έξοδα.
Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να αποφανθεί επί των λόγων ακυρώσεως και των επιχειρημάτων που αυτός επικαλέστηκε όσον αφορά τη συνδρομή των προϋποθέσεων του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Η αιτιολογία του Γενικού Δικαστηρίου συναφώς είναι εσφαλμένη και αντιφατική και δεν αφορά τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν με την προσφυγή. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του την ειδικότητα του αναιρεσείοντος ως ιατρού εμβολιασμού και το ιδιαίτερο έννομο συμφέρον του για την άσκηση της προσφυγής, δεδομένου ότι οι πληροφορίες που περιέχονται στα παραρτήματα των εκτελεστικών αποφάσεων απευθύνονται στους ιατρούς και οι ιατροί είναι αυτοί οι οποίοι ουσιαστικά εκτελούν τις συνταγές που αφορούν τη χορήγηση του προϊόντος. Με τον τρόπο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, ιδίως όσον αφορά το άμεσο και ατομικό αποτέλεσμα των προσβαλλομένων αποφάσεων, και παρέθεσε αντιφατική ή εσφαλμένη αιτιολογία υπό το πρίσμα της συναφούς νομολογίας του Δικαστηρίου.
Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου περί απαραδέκτου συνιστά αρνησιδικία, στερεί δε από τον αναιρεσείοντα - και από όλους τους πολίτες της Ένωσης - κάθε αποτελεσματική δικαστική προστασία, κατά παράβαση των αρχών του κεφαλαίου VI του Χάρτη και, ιδίως, του άρθρου 47 αυτού.
____________