Skarga wniesiona w dniu 28 listopada 2016 r. – Królestwo Szwecji / Komisja Europejska

(Sprawa T-837/16)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Szwecji (przedstawiciele: A. Falk i F. Bergius, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2016) 5644 z dnia 7 września 2016 r. udzielającej zezwolenia na korzystanie z żółtego sulfochromianu ołowiu oraz czerwonego chromianu molibdenianu siarczanu ołowiu na mocy Rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (zaskarżona decyzja), oraz

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja przekroczyła swoje uprawnienia wykonawcze na podstawie art. 291 ust. 2 TFUE i rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

Komisja przekroczyła swoje uprawnienia wykonawcze w związku z pominięciem art. 55 i 60 ust. 4 rozporządzenia nr 1907/2006 oraz z udzieleniem zezwolenia przy braku spełnienia warunków określonych w rozporządzeniu do udzielenia takiego zezwolenia i w sprzeczności z celem rozporządzenia.

Komisja naruszyła art. 60 ust. 4 rozporządzenia nr 1907/2006 poprzez udzielenie zezwolenia bez przeprowadzania własnej oceny warunków do udzielenia tego zezwolenia zgodnie z tym przepisem i bez wystarczająco dogłębnego badania, czy warunki udzielania zezwolenia na mocy tego przepisu są spełnione.

Ponadto Komisja naruszyła art. 55 rozporządzenia nr 1907/2006 poprzez udzielenie zezwolenia wbrew celowi systemu zezwoleń, między innymi, polegającego na zapewnieniu właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego i stopniowego zastępowania substancji wzbudzających szczególne obawy odpowiednimi alternatywnymi substancjami lub technikami, gdy jest to ekonomicznie i technicznie wykonalne.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja dokonała oczywiście nieprawidłowej oceny oraz niewłaściwego zastosowania przepisów prawa.

Te same fakty, jak te, które przedstawiono w odniesieniu do zarzutu pierwszego są również podnoszone w odniesieniu do zarzutu drugiego. Naruszenie przez Komisję art. 55 i 60 ust. 4 rozporządzenia nr 1907/2006, jak opisano powyżej, oznacza tym samym, że w zaskarżonej decyzji Komisja dokonała oczywiście błędnej oceny i niewłaściwego zastosowania prawa.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła zasadę ostrożności oraz obowiązek przedstawienia uzasadnienia.

Komisja naruszyła zasadę ostrożności poprzez udzielenie zezwolenia bez przeprowadzania własnej oceny warunków do jego udzielenia na podstawie art. 60 ust. 4 rozporządzenia nr 1907/2006 i bez wystarczająco dogłębnego badania, czy warunki udzielenia zezwolenia na mocy tego przepisu są spełnione.

W każdym razie Komisja naruszyła obowiązek przedstawienia uzasadnienia, który wynika z art. 296 TFUE, art. 130 rozporządzenia nr 1907/2006 oraz z zasady dobrej administracji, ponieważ nie jest możliwe, aby wyczytać ze spornej decyzji, w jaki sposób Komisja oceniła, czy warunki udzielenia zezwolenia, zgodnie z art. 60 ust. 4 rozporządzenia zostały spełnione.

____________