Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2021 r. – Deutsche Kreditbank / SRB
(Sprawa T-391/21)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Deutsche Kreditbank AG (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Berger i M. Weber)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 14 kwietnia 2021 r. w sprawie obliczenia składek ex ante za 2021 r. na Jednolity Fundusz Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB/ES/2021/22), w tym załączników do tej decyzji, w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja, w tym załącznik I, załącznik II i załącznik III do niej, dotyczy składki skarżącej;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Tytułem żądania ewentualnego, na wypadek gdyby Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest prawnie nieistniejąca z uwagi na użycie przez pozwaną niewłaściwego języka urzędowego i że w związku z tym skarga o stwierdzenie nieważności jest niedopuszczalna ze względu na brak przedmiotu, strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie, że zaskarżona decyzja jest prawnie nieistniejąca w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów:
Zarzut pierwszy: decyzja narusza art. 81 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/20141 w związku z art. 3 rozporządzenia Rady nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r.2 , ponieważ nie została sporządzona w języku niemieckim, który jest językiem urzędowym, jakiego należy używać wobec skarżącej.
Zarzut drugi: decyzja narusza obowiązek uzasadnienia ustanowiony w art. 296 akapit drugi TFUE i art. 41 ust. 1 i ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), ponieważ obarczona jest licznymi brakami w uzasadnieniu, w szczególności w odniesieniu do wykorzystania przez pozwaną licznych uprawnień dyskrecjonalnych, jakie przyznaje jej prawo, i nie ujawnia danych innych instytucji.
Zarzut trzeci: decyzja narusza wymóg skutecznej ochrony prawnej przewidziany w art. 47 akapit pierwszy karty, ponieważ sądowa kontrola tej decyzji jest praktycznie niemożliwa, co osłabia skuteczną ochronę prawną skarżącej.
Zarzut czwarty: art. 4–9 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/633 i załącznik I do tego rozporządzenia (zwanego dalej „rozporządzeniem delegowanym”), zmienionego rozporządzeniem delegowanym (UE) 2016/14344 , naruszają prawo wyższego rzędu, ponieważ praktycznie uniemożliwiają sądową kontrolę decyzji i tym samym osłabiają skuteczną ochronę prawną skarżącej.
Zarzut piąty: art. 6, 7 i 9 rozporządzenia delegowanego oraz załącznik I do tego rozporządzenia naruszają prawo wyższego rzędu w szczególności ze względu na naruszenie wymogu obliczania składek w sposób współmierny do ryzyka, zasady proporcjonalności oraz wymogu pełnego uwzględnienia okoliczności faktycznych.
Zarzut szósty: decyzja narusza przysługującą skarżącej wolność prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 16 karty, oraz zasadę proporcjonalności, ponieważ zastosowane mnożniki korekty o ryzyko są niewspółmierne do ponadprzeciętnego profilu ryzyka skarżącej.
Zarzut siódmy: decyzja narusza art. 16 i 20 karty, a także zasadę proporcjonalności i prawo do dobrej administracji z powodu oczywistych błędów przy wykonywaniu przez pozwaną licznych uprawnień dyskrecjonalnych.
Zarzut ósmy: art. 20 ust. 1 zdania pierwsze i drugie rozporządzenia delegowanego narusza art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE5 oraz wymóg, by składki były obliczane w sposób współmierny do ryzyka.
____________
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).
2 Rozporządzenie nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz.U. 1958, 17, s. 385).
3 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).
4 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1434 z dnia 14 grudnia 2015 r. w sprawie sprostowania rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2016, L 233, s. 1).
5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).