Language of document :

Προσφυγή της 6ης Απριλίου 2009 - Bredenkamp κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-145/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: John Arnold Bredenkamp, Alpha International (PTV) Ltd (Camberley, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (Asia Pacific) Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (Eastern Europe) Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (South Africa) Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (UK) Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco Group, Breco International (St. Helier, Jersey, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco Nominees Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco Services Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Corybantes Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Echo Delta Holdings (Reading, Ηνωμένο Βασίλειο), Masters International Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Piedmont (UK) Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Raceview Enterprises (Private) Limited, Scottlee Holdings (PTV) Ltd., Scottlee Resorts Ltd., Timpani Exports Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Tremalt Ltd. (εκπρόσωποι: D. Vaughan, P. Moser, R. Khan, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 77/2009 της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 2009, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 314/2004 του Συμβουλίου για ορισμένα περιοριστικά μέτρα σχετικά με τη Ζιμπάμπουε, καθόσον αφορά τους προσφεύγοντες στο σύνολό τους και καθέναν από αυτούς ατομικά·

επιπλέον ή επικουρικώς, να ακυρώσει τον προαναφερθέντα κανονισμό (ΕΚ) 77/2009 καθόσον αφορά τον πρώτο προσφεύγοντα και κάθε οντότητα παρατιθέμενη στο παράρτημα III η οποία φέρεται ότι "ανήκει" στον πρώτο προφεύγοντα, απαλείφοντας τη μνεία του πρώτου προσφεύγοντος και κάθε μνεία των οντοτήτων αυτών από το παράρτημα III·

κατά συνέπεια, να αποφανθεί ότι η εν λόγω απόφαση της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 2009, δεν έχει εφαρμογή στους προσφεύγοντες·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Εν προκειμένω, οι προσφεύγοντες ζητούν τη μερική ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 77/2009 της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 2009, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 314/2004 του Συμβουλίου για ορισμένα περιοριστικά μέτρα σχετικά με τη Ζιμπάμπουε1, καθόσον οι προσφεύγοντες περιλαμβάνονται στον κατάλογο φυσικών και νομικών προσώπων, οντοτήτων και φορέων, η λειτουργία των ταμείων των οποίων και τα κεφάλαια των οποίων παγώνουν σύμφωνα με την πράξη αυτή.

Οι προσφεύγοντες προβάλλουν πέντε λόγους προς στήριξη της προσφυγής τους.

Πρώτον, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ο επίμαχος κανονισμός στερείται εννόμου βάσεως.

Δεύτερον, υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή δεν ανέφερε τους επιτακτικούς λόγους που δικαιολογούν τη δέσμευση των κεφαλαίων σε βάρος τους, κατά παράβαση της σχετικής υποχρεώσεώς της που απορρέει από πάγια νομολογία.

Τρίτον, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός προσβάλλει τα δικαιώματά τους άμυνας, ήτοι τόσο το δικαίωμά τους να εκφράσουν την άποψή τους όσο και το δικαίωμα για αποτελεσματική δικαστική προστασία, καθόσον, κατά τους προσφεύγοντες, εκδόθηκε χωρίς να έχει δοθεί καμία εγγύηση όσον αφορά τη γνωστοποίηση ενδεχόμενων επιβαρυντικών στοιχείων ή τη δυνατότητά τους να εκφράσουν τη δική τους άποψη επί των εν λόγω στοιχείων και χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να γνωστοποιήσουν απαλλακτικά στοιχεία συναφώς.

Τέταρτον, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός εκδόθηκε κατά παράβαση του πρωτοκόλλου αριθ. 1, άρθρο 1, της ΕΣΔΑ και παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματά τους στην ιδιοκτησία.

Πέμπτον, υποστηρίζουν ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός, καθόσον τους αφορά, στηρίζεται σε πρόδηλη πλάνη περί τα πράγματα. Ισχυρίζονται στη συνέχεια ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε τους λόγους τους οποίους επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει ότι η δέσμευση των κεφαλαίων των προσφευγόντων είναι νομικώς ορθή, υπό το πρίσμα της σχετικής νομοθεσίας, και δεν παρέσχε συγκεκριμένες πληροφορίες και σοβαρά και αξιόπιστα στοιχεία για να στηρίξει την απόφασή της, οπότε δεν ανταποκρίθηκε στη σχετική με το βάρος της αποδείξεως υποχρέωσή της.

____________

1 - ΕΕ L 23, σ. 5