ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 1ης Σεπτεμβρίου 2010

Υπόθεση T-91/09 P

Carina Skareby

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Βαθμολογία — Έκθεση εξελίξεως σταδιοδρομίας — Περίοδος αξιολογήσεως 2005 — Απλοποιημένη έκθεση καταρτισθείσα για την περίοδο από Ιανουάριο μέχρι Σεπτέμβριο 2005 — Επανάληψη όλων των εκτιμήσεων που περιέχονταν στην έκθεση εξελίξεως σταδιοδρομίας του 2004, η οποία ακυρώθηκε μερικώς μετά την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση»

Αντικείμενο: Αναίρεση κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 15ης Δεκεμβρίου 2008 στην υπόθεση F‑34/07, Skareby κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑1‑477 και II‑A‑1‑2637), με αίτημα την εξαφάνιση της αποφάσεως αυτής.

Απόφαση: Αναιρείται η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (πρώτο τμήμα) της 15ης Δεκεμβρίου 2008 στην υπόθεση F‑34/07, Skareby κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑1‑477 και II‑A‑1‑2637), καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απέρριψε την αιτίαση ότι δεν πραγματοποιήθηκε αξιολόγηση της αποδόσεως της Carine Skareby για την περίοδο από Ιανουάριο μέχρι Σεπτέμβριο 2005. Ακυρώνεται η απόφαση της 18ης Ιουλίου 2006, με την οποία καταρτίστηκε η έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας της Carine Skareby για την περίοδο μεταξύ 1ης Ιανουαρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2005, κατά το μέρος που αφορά το σημείο 6.1, που επιγράφεται «Απόδοση». Απορρίπτεται κατά τα λοιπά η προσφυγή που ασκήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και έλαβε αριθμό υποθέσεως F‑34/07. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταδικάζεται στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, τόσο της παρούσας διαδικασίας όσο και της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

Περίληψη

1.      Αναίρεση — Λόγοι— Ανεπαρκής αιτιολογία — Παράθεση έμμεσης αιτιολογίας από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης — Επιτρέπεται — Προϋποθέσεις

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

2.      Αναίρεση — Λόγοι — Νομικό σφάλμα

(Άρθρο 256 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 10 § 2)

3.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Αντικείμενο — Διαταγή απευθυνόμενη στη διοίκηση — Απαράδεκτο

(Άρθρο 266 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρο 91)

1.      Μολονότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέχει, σύμφωνα με το άρθρο 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, το οποίο έχει εφαρμογή στη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του παραρτήματος I του ίδιου Οργανισμού, την υποχρέωση να αιτιολογεί τις αποφάσεις του, η υποχρέωση αιτιολογήσεως αυτή δεν του επιβάλλει να παραθέτει αιτιολογία που να αφορά έναν προς έναν και σε όλη τους την έκταση όλους τους συλλογισμούς που διατύπωσαν οι διάδικοι. Η αιτιολογία μπορεί να είναι έμμεση, υπό την προϋπόθεση ότι παρέχει στον μεν ενδιαφερόμενο διάδικο τη δυνατότητα να λάβει γνώση των λόγων για τους οποίους για τους οποίους ο πρωτοβάθμιος δικαστής δεν δέχθηκε τα επιχειρήματά του, στο δε αναιρετικό δικαστήριο επαρκή στοιχεία για να ασκήσει τον έλεγχό του.

(βλ. σκέψη 36)

Παραπομπή:

ΔΕΕ, 9 Σεπτεμβρίου 2008, C‑120/06 P και C‑121/06 P, FIAMM και FIAMM Technologies κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, Συλλογή 2008, σ. I‑6513, σκέψη 96· 2 Απριλίου 2009, C‑431/07 P, Bouygues και Bouygues Télécom κατά Επιτροπής, Συλλογή 2009, σ. I‑2665, σκέψη 42

2.      Η εκτίμηση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ότι επιτρέπεται η παράταση, με μια απλοποιημένη έκθεση, μιας αξιολογήσεως που ήταν στην πραγματικότητα ανυπόστατη, λόγω της ακυρώσεως από το Γενικό Δικαστήριο της εκθέσεως εξελίξεως σταδιοδρομίας του προηγούμενου έτους, είναι νομικά εσφαλμένη. Ο πρωτοβάθμιος δικαστής είχε επίγνωση του κινδύνου που αναλάμβανε, όταν βασίστηκε στην εν λόγω έκθεση, αφού επισήμανε το γεγονός ότι κατά της αποφάσεώς του που αφορούσε τη νομιμότητα της εκθέσεως αυτής είχε ασκηθεί αναίρεση.

(βλ. σκέψη 57)

3.      Το Γενικό Δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να απευθύνει διαταγές στα θεσμικά όργανα ούτε να προβαίνει σε διαπιστώσεις ή δηλώσεις αρχής. Πράγματι, κατά το άρθρο 266 ΣΛΕΕ, η υποχρέωση λήψης των μέτρων που συνεπάγεται η εκτέλεση της δικαστικής αποφάσεως που ακυρώνει ορισμένη πράξη βαρύνει το θεσμικό όργανο που εξέδωσε την πράξη αυτή.

(βλ. σκέψη 70)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ, 28 Οκτωβρίου 2004, T‑76/03, Meister κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑325 και II‑1477, σκέψη 38