Language of document : ECLI:EU:T:2010:338

WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 1 września 2010 r.


Sprawa T‑91/09 P


Carina Skareby

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej – Postępowanie w sprawie oceny za 2005 r. – Uproszczone sprawozdanie za okres od stycznia do września 2005 r. – Dokładne powtórzenie ocen zawartych w sprawozdaniu z przebiegu kariery zawodowej za 2004 r., którego częściowa nieważność została stwierdzona po wydaniu zaskarżonego wyroku

Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie F-34/07 Skareby przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑477, II‑A‑1‑2637

Orzeczenie: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie F‑34/07 Skareby przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑477, II‑A‑1‑2637, zostaje uchylony w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej oddalił zarzut dotyczący braku oceny wyników pracy Cariny Skareby w okresie od stycznia do września 2005 r. Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie sporządzenia sprawozdania z przebiegu kariery C. Skareby za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 r. w zakresie obejmującym pkt 6.1 zatytułowany „Wyniki pracy”. Skarga wniesiona do Sądu do spraw Służby Publicznej pod sygnaturą F‑34/07 zostaje w pozostałym zakresie oddalona. Komisja Europejska zostaje obciążona całością kosztów postępowania w niniejszej instancji, a także postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej.


Streszczenie


1.      Odwołanie – Zarzuty – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd do spraw Służby Publicznej uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, załącznik I, art. 7 ust. 1)

2.      Odwołanie – Zarzuty – Naruszenie prawa

(art. 256 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 10 ust. 2)

3.      Urzędnicy – Skarga – Przedmiot – Nakaz dla administracji – Niedopuszczalność

(art. 266 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 91)

1.      Jakkolwiek na Sądzie do spraw Służby Publicznej spoczywa obowiązek uzasadnienia wyroków, zgodnie z art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości, który znajduje zastosowanie do Sądu do spraw Służby Publicznej na mocy art. 7 ust. 1 załącznika do wymienionego statutu, obowiązek uzasadnienia nie wymaga od niego, by przedstawił wywód, w którym wyczerpująco i z osobna rozpatrzyłby każdy z argumentów wysuniętych przez strony postępowania. Uzasadnienie może być dorozumiane, jeżeli tylko pozwala zainteresowanym zapoznać się z powodami nieuwzględnienia ich argumentów przez sąd orzekający w pierwszej instancji i zapewnia sądowi odwoławczemu wystarczający materiał do sprawowania kontroli.

(zob. pkt 36)

Odesłanie: Trybunał, sprawy połączone C‑120/06 P i C‑121/06 P FIAMM i FIAMM Technologies przeciwko Radzie i Komisji, 9 września 2008 r., Zb.Orz. s. I‑6513, pkt 96; Trybunał, sprawa C‑431/07 P Bouygues i Bouygues Télécom przeciwko Komisji, 2 kwietnia 2009 r., Zb.Orz. s. I‑2665, pkt 42


2.      Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo, dopuszczając podtrzymanie w uproszczonym sprawozdaniu oceny, która w rzeczywistości nie istniała, ze względu na częściowe stwierdzenie nieważności przez Sąd sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej z poprzedniego roku. Sąd orzekający w pierwszej instancji był świadom ryzyka, które podejmował, opierając się na wspomnianym sprawozdaniu, ponieważ zwrócił uwagę na fakt, iż jego wyrok dotyczący zgodności z prawem tego sprawozdania jest przedmiotem odwołania.

(zob. pkt 57)

3.      Sąd nie może kierować nakazów do instytucji ani składać oświadczeń lub czynić spostrzeżeń dla zasady. Zgodnie z art. 266 TFUE na instytucji, która wydała unieważniony akt, ciąży bowiem obowiązek podjęcia koniecznych działań, jakich wymaga wykonanie wyroku stwierdzającego nieważność.

(zob. pkt 70)

Odesłanie: Sąd, sprawa T‑76/03 Meister przeciwko OHIM, 28 października 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑325, II‑1477, pkt 38