Sprawa T‑493/10

(publikacja fragmentów)

Persia International Bank plc

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Błąd w ocenie

Streszczenie – Wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 6 września 2013 r.

1.      Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Obowiązek przekazania dowodów obciążających – Zakres

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47; decyzje Rady: 2010/413/WPZiB; 2010/644/WPZiB; rozporządzenia Rady: nr 668/2010; nr 961/2010)

2.      Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Obowiązek rozszerzenia tego środka na podmioty posiadane lub kontrolowane przez ten podmiot – Status podmiotu posiadanego lub kontrolowanego – Zwykłe posiadanie udziałów – Wykluczenie

[decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 20 ust. 1 lit. b); rozporządzenia Rady: nr 423/2007, art. 7 ust. 2 lit. d); nr 961/2010, art. 16 ust. 2; nr 267/2012, art. 23 ust. 2 lit. a)]

1.      Zasada poszanowania prawa do obrony wymaga z jednej strony, żeby dowody obciążające zainteresowany podmiot, uwzględnione w celu uzasadnienia niekorzystnego dla niego aktu, zostały podane do jego wiadomości. Z drugiej strony, osobie tej należy umożliwić przedstawienie w skuteczny sposób jej stanowiska w przedmiocie tych okoliczności.

W konsekwencji, jeżeli Rada podejmuje decyzję o zastosowaniu wobec danego podmiotu środków ograniczających w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej, opierając się w tym względzie na informacjach dostarczonych jej przez państwo członkowskie, to przed przyjęciem tych środków jest ona zobowiązana do zapewnienia, by owe informacje mogły zostać przekazane w użytecznym czasie podmiotowi, którego środki te dotyczą, tak aby mógł on skutecznie przedstawić swoje stanowisko. Jednakże przekazanie po terminie dokumentu, na którym Rada oparła się w celu zastosowania lub utrzymania środków ograniczających dotyczących danego podmiotu, stanowi naruszenie prawa do obrony uzasadniające stwierdzenie nieważności uprzednio przyjętych aktów, tylko gdy zostanie ustalone, że środki ograniczające nie mogły zostać słusznie zastosowane lub utrzymane, jeśli dokument przekazany po terminie należało odrzucić jako dowód obciążający.

Jeżeli chodzi o przekazanie dowodów, to zgodnie z zasadą przestrzegania prawa do obrony Rada nie jest zobowiązana do przekazywania informacji i dowodów innych niż te, które zawarte są w jej aktach.

(por. pkt 50–56, 84–87)

2.      Kiedy zamrożone zostają fundusze podmiotu uznanego za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej, istnieje niebagatelne ryzyko wywierania przez ów podmiot nacisku na podmioty, które pozostają w jego posiadaniu lub pod jego kontrolą bądź które do niego należą, w celu obejścia skutków zastosowanych wobec niego środków. W konsekwencji zamrożenie funduszy tych podmiotów, do czego Rada jest zobowiązana na podstawie art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu, art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140, art. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 423/2007 oraz art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 961/2010, jest konieczne i właściwe dla zapewnienia skuteczności zastosowanych środków, a także zagwarantowania, że nie dojdzie do ich obejścia. Podobnie jeżeli dany podmiot jest własnością podmiotu uznanego za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej zgodnie z brzmieniem art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 267/2012, to spełniona jest przesłanka posiadania zawarta w art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413 i w art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 961/2010.

Jednakże sama okoliczność, iż dany podmiot uznany za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej posiada 60% kapitału innego podmiotu nie pozwala na uznanie, że spełniony jest warunek posiadania lub bycia własnością, przewidziany w art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 423/2007, w art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413, w art. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 961/2010 oraz w art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 267/2012. W rezultacie posiadanie 60% kapitału danego podmiotu przez podmiot uznany za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej nie uzasadnia samo w sobie zastosowania i utrzymania środków ograniczających dotyczących tego pierwszego podmiotu.

(por. pkt 103, 104, 118, 119)