Αναίρεση που άσκησε στις 24 Ιανουαρίου 2024 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 3 Απριλίου 2024 στην υπόθεση T-409/21, Bundesrepublik Deutschland κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-242/24 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Μπουχάγιαρ, C.-M. Carrega, C. Kovács)
Έτερος διάδικος στην αναιρετική διαδικασία: Bundesrepublik Deutschland
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (όγδοο πενταμελές τμήμα), της 24ης Ιανουαρίου 2024, Τ-409/21, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά Επιτροπής·
να απορρίψει την προσφυγή που ασκήθηκε πρωτοδίκως·
επικουρικώς, να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (όγδοο πενταμελές τμήμα), της 24ης Ιανουαρίου 2024, Τ-409/21, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά Επιτροπής, κατά το μέρος που αφορά τα μέτρα στα οποία αναφέρεται η αιτιολογική σκέψη 198μ στοιχεία α΄ έως δ΄ της αποφάσεως C(2021) 3918 final της Επιτροπής, της 3ης Ιουνίου 2021, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.56826 (2020/N) – Germany – 2020 reform of support for cogeneration, και την κρατική ενίσχυση SA.53308 (2019/N) – Germany – Change of support to existing CHP plants (§ 13 KWKG)·
επικουρικώς, να απορρίψει ως αβάσιμη την προσφυγή που ασκήθηκε πρωτοδίκως, κατά το μέρος που αφορά τα μέτρα στα οποία αναφέρεται η αιτιολογική σκέψη 198μ στοιχεία α΄ έως δ΄ της αποφάσεως (2021) 3918 final της Επιτροπής, της 3ης Ιουνίου 2021, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.56826 (2020/N) – Germany – 2020 reform of support for cogeneration, και την κρατική ενίσχυση SA.53308 (2019/N) – Germany – Change of support to existing CHP plants (§ 13 KWKG)·
να καταδικάσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα στηρίζεται σε έναν και μόνον λόγο αναιρέσεως.
Με τον μοναδικό λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία της προϋπόθεσης περί «κρατικών πόρων», η οποία πρέπει να πληρούται προκειμένου να χαρακτηριστεί ένα μέτρο ως κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.
Στο πλαίσιο του λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται, πρώτον, ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι το οικονομικό βάρος των μέτρων στήριξης της ΣΗΘ (Συμπαραγωγής Ηλεκτρικής και Θερμικής Ενέργειας), το οποίο έφεραν οι διαχειριστές του συστήματος διανομής δεν ισοδυναμούσε με φόρο ή άλλη υποχρεωτική επιβάρυνση κατά την έννοια της νομολογίας του Δικαστηρίου.
Στο πλαίσιο του λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται, δεύτερον, ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι οι παραδοχές της αποφάσεως PreussenElektra 1 του Δικαστηρίου δεν περιορίζονται μόνο σε περιπτώσεις όπου το κράτος παρεμβαίνει σε σχέση με την τιμολόγηση μιας συναλλαγής –μέσω ρυθμίσεων της αγοραίας τιμής, όπως ο καθορισμός είτε ελάχιστων ή ελεγχόμενων τιμών είτε ελάχιστων ποσοτήτων που πρέπει να αγοραστούν–, αλλά καλύπτουν και τις περιπτώσεις στις οποίες το κράτος επιβάλλει άμεσες υποχρεώσεις πληρωμής μεταξύ ιδιωτών, χωρίς αυτές να βασίζονται σε οποιαδήποτε συναλλακτική σχέση.
____________
1 Υπόθεση C-379/98 (EU:C:2001:160).