Skarga wniesiona w dniu 14 września 2010 r. - Węgry przeciwko Komisji

(Sprawa T-407/10)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Republika Węgierska (przedstawiciele: M. Fehér i K. Szíjjártó, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3 i 4 oraz załącznika II do decyzji Komisji C(2010) 4593 z dnia 8 lipca 2010 r. dotyczącej dużego projektu "Roboty związane ze zmianą linii kolejowej Budapeszt Kelenföld Székesfehérvár Boba, część I, faza 1" będącego częścią programu operacyjnego "Transport" przeznaczonego na pomoc strukturalną z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności w zakresie, w jakim omawiane przepisy ustanawiają górną kwotę, do której ma zastosowanie stopa współfinansowania, w taki sposób, że wyłączają z wydatków kwalifikowalnych płatności z tytułu VAT,

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca podważa w części decyzję Komisji C(2010) 4593 z dnia 8 lipca 2010 r. dotyczącą dużego projektu "Roboty związane ze zmianą linii kolejowej Budapeszt Kelenföld Székesfehérvár Boba, część I, faza 1" będącego częścią programu operacyjnego "Transport" dotyczącego przyznanej w ramach Celu Konwergencja pomocy strukturalnej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności. W omawianej decyzji Komisja zatwierdziła płatność wkładu na rzecz omawianego dużego projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności. Ponadto Komisja uznała, że kwota podlegająca odzyskaniu z tytułu VAT nie może zostać włączona do górnej kwoty, do której ma zastosowanie stopa priorytetowego współfinansowania programu operacyjnego w przypadku omawianego dużego projektu.

W skardze skarżąca podnosi, że Komisja wydała zaskarżoną decyzję naruszając przepisy prawa Unii obowiązujące w tej dziedzinie, a w szczególności art. 56 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006¹ i art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1084/2006².

Skarżąca uważa, że art. 3 lit. e) rozporządzenia nr 1084/2006 wyraźnie stanowi, iż podatek VAT podlegający zwrotowi nie kwalifikuje się do wsparcia finansowego ze środków Funduszu Spójności. Zdaniem skarżącej z przepisu tego bezsprzecznie wynika, że jest natomiast wydatkiem kwalifikowalnym podatek od wartości dodanej niepodlegający zwrotowi. W związku z powyższym i uwzględniając, że w kontekście przepisów Unii lub przepisów krajowych dotyczących podatku VAT beneficjent dużego projektu, którego dotyczy zaskarżona decyzja (Nemzeti Infrastruktúra Fejlesztő Zrt.), nie jest podatnikiem, a zatem nie może żądać zwrotu kwoty naliczonego podatku, skarżąca podnosi, że Komisja nie powinna wyłączyć w zaskarżonej decyzji z zakresu pomocy wydatków przeznaczonych na rzeczony podatek.

Ponadto skarżąca zarzuca, że Komisja nie uznając za kwalifikowalne wydatków, które w rozporządzeniu nr 1084/2006 nie zostały wymienione wśród wydatków niekwalifikowalnych i które we właściwych przepisach krajowych zostały wyraźnie uznane za kwalifikowane, pozbawiła państwa członkowskie w zaskarżonej decyzji uprawnień przysługujących im na podstawie art. 56 ust. 4 rozporządzenia nr 1083/2006.

Skarżąca twierdzi także, że kryterium ustanowione przez Komisję, zgodnie z którym podatek VAT naliczony przez beneficjenta "podlega odzyskaniu" w ramach podatku VAT, który zarządca infrastruktury zbudowanej przez beneficjenta odzyskuje z pobieranych opłat, stanowi bardzo szeroką interpretację pojęcia "podlegającego zwrotowi podatku od towarów i usług" zawartego w art. 3 lit. e) rozporządzenia nr 1084/2006, która nie mieści się w zakresie tego przepisu i jest sprzeczna z przepisami Unii dotyczącymi podatku VAT. Zdaniem skarżącej beneficjent wykonujący roboty budowlane i podmioty zarządzające zbudowaną infrastrukturą są od siebie niezależne i są ze sobą powiązane jedynie pośrednio zgodnie z odpowiednimi przepisami prawnymi, a zatem nie poprzez działalność gospodarczą. W tym względzie skarżąca twierdzi, że beneficjent jest zobowiązany ponieść w rzeczywistości i ostatecznie ciężar naliczonego podatku VAT.

W końcu skarżąca twierdzi, że ani rozporządzenie nr 1083/2006, ani rozporządzenie nr 1084/2006 nie umożliwiają interpretacji, zgodnie z którą Komisja może oprzeć swą decyzję na wydatkach kwalifikowanych, do których zaliczono kwalifikowalny VAT, na okoliczności faktycznej, że państwo członkowskie mogło wybrać inne rozwiązanie prawne dotyczące rozwoju projektu i zarządzania infrastrukturą. W tym względzie skarżąca twierdzi, że organizowanie zarządzania infrastrukturą krajową i związanymi z nią usługami publicznymi jest zasadniczo kompetencją państw członkowskich. Skarżąca uważa również, że pod warunkiem, iż spełnione są przesłanki przewidziane w uregulowaniach Unii, Komisja musi zaakceptować rozwiązanie wybrane przez państwo członkowskie, wraz z konsekwencjami wynikającymi w odniesieniu do uznania wydatków za kwalifikowalne z okoliczności, że beneficjent jest podatnikiem podatku VAT lub nim nie jest.

____________

¹ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210, s. 25).

² - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1084/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające Fundusz Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1164/94 (Dz.U. L 210, s. 79).