Sprawa C‑375/15
BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG
przeciwko
Verein für Konsumenteninformation
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof)
Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2007/64/WE – Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego – Umowy ramowe – Wstępne informacje ogólne – Wymóg dostarczania tych informacji w formie papierowej lub na innym trwałym nośniku – Informacje przekazane za pośrednictwem skrzynki poczty elektronicznej na stronie internetowej bankowości elektronicznej
Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r.
1. Zbliżanie ustawodawstw – Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego – Dyrektywa 2007/64 – Umowy ramowe – Wstępne informacje ogólne – Informacje dotyczące zmiany warunków – Obowiązek dostarczenia tych informacji na trwałym nośniku – Pojęcie trwałego nośnika – Strona internetowa – Włączenie – Warunki
(dyrektywa 2007/64 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniona dyrektywą 2009/111, motyw 21, 22, art. 4 pkt 25)
2. Zbliżanie ustawodawstw – Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego – Dyrektywa 2007/64 – Umowy ramowe – Wstępne informacje ogólne – Informacje dotyczące zmiany warunków – Obowiązek dostarczenia tych informacji na trwałym nośniku – Zakres – Informacje przekazane za pośrednictwem skrzynki poczty elektronicznej na stronie internetowej bankowości elektronicznej – Włączenie – Warunki
(dyrektywa 2007/64 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniona dyrektywą 2009/111, art. 4 pkt 25, art. 36 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 42, art. 44 ust. 1)
1. Należy zaś stwierdzić, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 51–63 opinii i jak orzekł w istocie Trybunał Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) w wyroku z dnia 27 stycznia 2010 r., Inconsult Anstalt przeciwko Finanzmarktaufsicht (E04/09, EFTA Court Report 2009–2010, s. 86, pkt 63–66), że niektóre strony internetowe należy uznać za „trwałe nośniki” w rozumieniu art. 4 pkt 25 dyrektywy 2007/64.
W świetle w szczególności pkt 40–42 niniejszego wyroku ma to miejsce wówczas, gdy strona internetowa umożliwia użytkownikowi usług płatniczych przechowywanie informacji adresowanych osobiście do niego w sposób umożliwiający dostęp do nich w przyszłości przez okres właściwy do celów tych informacji i odtworzenie ich w niezmienionej postaci. Ponadto aby stronę internetową można było uznać za „trwały nośnik” w rozumieniu tego przepisu, należy wykluczyć możliwość wszelkiej jednostronnej zmiany jej treści przez dostawcę usług płatniczych lub innego przedsiębiorcę, któremu powierzy się zarządzanie tą stroną.
Wykładnia taka jest zgodna z celami określonymi w motywach 21 i 22 dyrektywy 2007/64, czyli ochroną użytkowników usług płatniczych, a w szczególności konsumentów.
(zob. pkt 43–45)
2. Artykuł 41 ust. 1 i art. 44 ust. 1 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylającej dyrektywę 97/5/WE, zmienionej dyrektywą 2009/111/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r., w związku z art. 4 pkt 25 dyrektywy 2007/64 należy interpretować w ten sposób, że zmiany w informacjach i warunkach, o których mowa w art. 42 omawianej dyrektywy, oraz zmiany w umowie ramowej, które dostawca usług płatniczych przekazuje użytkownikowi tych usług przez skrzynkę poczty elektronicznej na stronie internetowej bankowości elektronicznej, można uznać za dostarczone na trwałym nośniku w rozumieniu tych przepisów tylko wtedy, gdy zostaną spełnione poniższe dwie przesłanki:
– rzeczona strona internetowa daje temu użytkownikowi możliwość przechowywania informacji adresowanych osobiście do niego w sposób umożliwiający dostęp do nich i odtworzenie ich w niezmienionej postaci we właściwym okresie, bez możliwości jednostronnego wprowadzenia przez tego dostawcę lub przez innego przedsiębiorcę zmian do ich treści, oraz
– jeżeli użytkownik usług płatniczych jest zmuszony wejść na tę stronę internetową, aby zapoznać się z nowymi informacjami, przekazaniu tych informacji towarzyszy aktywne zachowanie dostawcy usług płatniczych zmierzające do podania do wiadomości użytkownika istnienia i dostępności tych informacji na wskazanej stronie internetowej.
Jak wskazał w istocie rzecznik generalny w pkt 79 opinii, takie zachowanie może w szczególności polegać na wysłaniu listu lub wiadomości elektronicznej na adres zwykle używany przez użytkownika usług płatniczych do komunikacji z innymi osobami, z którego strony umówiły się korzystać w umowie ramowej zawartej przez dostawcę usług płatniczych z tym użytkownikiem. Nie może to być jednak adres przydzielony temu użytkownikowi na stronie internetowej bankowości elektronicznej zarządzanej przez dostawcę usług płatniczych lub innego przedsiębiorcę, któremu powierzono zarządzanie tą stroną, ponieważ, mimo że taka strona zawiera skrzynkę poczty elektronicznej, to skrzynka ta nie jest używana przez tego użytkownika do zwykłej komunikacji z osobami innymi niż ten dostawca.
Jeżeli użytkownik usług płatniczych jest zmuszony wejść na taką stronę internetową, aby zapoznać się z rozpatrywanymi informacjami, są one temu użytkownikowi jedynie udostępnione w rozumieniu art. 36 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 2007/64, zmienionej dyrektywą 2009/111, gdy przekazanie tych informacji nie idzie w parze z takim aktywnym zachowaniem dostawcy usług płatniczych.
(zob. pkt 51, 53; sentencja)