ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 11ης Δεκεμβρίου 2008

Υπόθεση F-83/06

Arno Schell

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Μόρια προτεραιότητας – ΓΕΔ του άρθρου 45 του ΚΥΚ»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο Arno Schell ζητεί, κυρίως, την ακύρωση των καταλόγων προαχθέντων στον βαθμό B*8 υπαλλήλων για την περίοδο προαγωγών 2004 και 2005 καθόσον δεν περιλαμβάνουν το όνομά του καθώς και των προπαρασκευαστικών πράξεων των αποφάσεων αυτών και, επικουρικώς, ακύρωση των αποφάσεων περί απονομής μορίων προαγωγής για τα έτη 2004 και 2005.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Σύστημα προαγωγών της Επιτροπής – Διοικητική ένσταση κατά του καταλόγου υπαλλήλων και κατά της απονομής μορίων προτεραιότητας στους υπαλλήλους – Απορριπτική απόφαση – Αιτιολογία

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25, εδ. 2, 45 και 90 § 2)

Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών το οποίο θεσπίσθηκε με εσωτερική ρύθμιση της Επιτροπής, βάσει του οποίου η διαδικασία προαγωγών περατώνεται με πράξη που περιλαμβάνει δύο διαφορετικές αποφάσεις της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, δηλαδή την απόφαση περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων και την απόφαση περί καθορισμού του συνολικού αριθμού μορίων των υπαλλήλων, καμία από τις δύο αυτές αποφάσεις δεν θεωρείται ότι χρήζει αιτιολογίας. Η υποχρέωση αιτιολογήσεως τηρείται εφόσον η ΑΔΑ αιτιολογεί την απόφασή της περί απορρίψεως διοικητικής ενστάσεως στρεφομένης κατά των εν λόγω αποφάσεων που υποβλήθηκε βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (ΚΥΚ).

Συναφώς, εφόσον οι προαγωγές γίνονται κατ’ επιλογήν, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν οφείλει να αποκαλύψει στον μη προαχθέντα υποψήφιο τη συγκριτική αξιολόγηση στην οποία προέβη σχετικά με αυτόν και σχετικά με τον προαχθέντα υποψήφιο. Επομένως, για να τηρείται η υποχρέωση αιτιολογήσεως αρκεί να αναφέρεται, με την απάντηση επί της διοικητικής ενστάσεως, ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόσθηκαν στην ατομική περίπτωση του υπαλλήλου οι εκ του νόμου και του ΚΥΚ προϋποθέσεις προαγωγής.

(βλ. σκέψεις 89 και 91)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 7 Φεβρουαρίου 1990, C-343/87, Culin κατά Επιτροπής, Συλλογή 1990, σ. I-225, σκέψη 13

ΠΕΚ: 25 Φεβρουαρίου 1992, T-11/91, Schloh κατά Συμβουλίου, Συλλογή 1992, σ. II-203, σκέψεις 73, 85 και 86· 29 Μαΐου 1997, T-6/96, Κονταργύρης κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I-A-119 και II-357, σκέψεις 147 και148· 14 Ιουνίου 2001, T-230/99, McAuley κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I-A-127 και II-583, σκέψεις 50 έως 52· 29 Νοεμβρίου 2005, T-218/02, Napoli Buzzanca κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I-A-267 και II-1221, σκέψη 59· 19 Οκτωβρίου 2006, T-311/04, Buendía Sierra κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II-4137, σκέψη 147