Προσφυγή της 29ης Μαρτίου 2013 – Sharif University of Technology κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-181/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Sharif University of Technology (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: M. Happold, Barrister)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το παράρτημα της αποφάσεως 2012/829/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012 1 , το παράρτημα ΙΙ της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010 2 , το παράρτημα του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1264/2012 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012 3 , και το παράρτημα ΙΧ του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012 4 , στο μέτρο που αφορούν το προσφεύγον και
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής το προσφεύγον προβάλλει τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή, με την έκδοση της αποφάσεως 2012/829/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1264/2012 του Συμβουλίου, των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντος και του δικαιώματός του για αποτελεσματική δικαστική προστασία. Το Συμβούλιο παρέβη την υποχρέωσή του αιτιολογήσεως, καθόσον η αιτιολογία που προέβαλε είναι ανεπαρκής για να κατανοήσει το προσφεύγον τη βάση επιβολής των περιοριστικών μέτρων σε βάρος του. Το Συμβούλιο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας του προσφεύγοντος, διότι δεν του παρέσχε πρόσβαση στον φάκελο που το αφορούσε και διότι τούτο είχε ως αποτέλεσμα το προσφεύγον να μην είναι σε θέση να γνωρίζει τις απόψεις του Συμβουλίου επί των αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίστηκαν για να αιτιολογήσουν την επιβολή μέτρων σε βάρος του. Η εκ μέρους του Συμβουλίου παράλειψη αιτιολογήσεως της αποφάσεώς του και μη παροχή στο προσφεύγον προσβάσεως στον φάκελό του προσέβαλαν, επίσης, το δικαίωμα του προσφεύγοντος για αποτελεσματική δικαστική προστασία. Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως του Συμβουλίου όσον αφορά τη λήψη περιοριστικών μέτρων σε βάρος του προσφεύγοντος. Το προσφεύγον αρνείται όλα όσα προβάλλονται σε βάρος του και υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο πρέπει να αποδείξει πλήρως τα πραγματικά περιστατικά που προβάλλει.Με τον τρίτο λόγο το προσφεύγον διατείνεται ότι τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος του προσβάλλουν το δικαίωμά του ιδιοκτησίας και είναι δυσανάλογα. Τα εν λόγω μέτρα δεν επιβλήθηκαν σε βάρος του προσφεύγοντος βάσει των προϋποθέσεων που θέτει ο νόμος. Περαιτέρω, το Συμβούλιο ουδόλως έλαβε υπόψη, αφενός, το γεγονός ότι το προσφεύγον δεν είναι εμπορική επιχείρηση, αλλά ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και, αφετέρου, τις συνέπειες της υπαγωγής του στα εν λόγω μέτρα όχι μόνο για το ίδιο, αλλά και για τους φοιτητές, το διδακτικό προσωπικό και τους συνεργάτες του.