ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (όγδοο τμήμα)
της 6ης Ιουνίου 2019 (*)
«Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα – Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας – Επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση – Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει το όχημα VW Caddy – Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα – Λόγος ακυρότητας – Ατομικός χαρακτήρας – Ενημερωμένος χρήστης – Διαφορετική συνολική εντύπωση – Άρθρο 6 και άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 – Βάρος αποδείξεως που φέρει ο αιτών την κήρυξη ακυρότητας – Απαιτήσεις σχετικά με την αναπαραγωγή του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος»
Στην υπόθεση T‑192/18,
Rietze GmbH & Co. KG, με έδρα το Altdorf (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον M. Krogmann, δικηγόρο,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), εκπροσωπούμενου από τον S. Hanne,
καθού,
αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου:
Volkswagen AG, με έδρα το Wolfsburg (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον C. Klawitter, δικηγόρο,
με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO, της 11ης Ιανουαρίου 2018 (υπόθεση R 1244/2016‑3), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ της Rietze και της Volkswagen,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (όγδοο τμήμα),
συγκείμενο από τους A. M. Collins (εισηγητή), πρόεδρο, M. Kancheva και G. De Baere, δικαστές,
γραμματέας: R. Ūkelytė, διοικητική υπάλληλος,
έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 16 Μαρτίου 2018,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως του EUIPO που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 31 Μαΐου 2018,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως της παρεμβαίνουσας που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 29 Μαΐου 2018,
κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 24ης Ιανουαρίου 2019,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Ιστορικό της διαφοράς
1 Η παρεμβαίνουσα, Volkswagen AG, είναι δικαιούχος διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση του σχεδίου ή υποδείγματος που κατατέθηκε την 1η Φεβρουαρίου 2010 και καταχωρίσθηκε την ίδια ημέρα με τον αριθμό DM/073118‑3 στο διεθνές γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΔΙ), δημοσιεύθηκε δε στο Δελτίο του διεθνούς γραφείου του ΠΟΔΙ στις 31 Οκτωβρίου 2010 (στο εξής: επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα).
2 Τα προϊόντα στα οποία προορίζεται να εφαρμοσθεί το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα υπάγονται στην κλάση 12‑08 κατά την έννοια του Διακανονισμού του Λοκάρνο, της 8ης Οκτωβρίου 1968, για τη διεθνή ταξινόμηση των βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων, όπως έχει τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Οχήματα με κινητήρα». Το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα απεικονίζεται ως ακολούθως:
|
|
|
Όψη 1 | Όψη 2 | Όψη 3 |
|
|
|
Όψη 4 | Όψη 5 | Όψη 6 |
|
|
|
Όψη 7 | Όψη 8 | Όψη 9 |
|
Όψη 10 |
3 Στις 5 Ιανουαρίου 2015 η προσφεύγουσα, Rietze GmbH & Co. KG, η οποία εμπορεύεται μινιατούρες αυτοκινήτων, υπέβαλε αίτηση στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), ζητώντας να κηρυχθούν άκυρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα αποτελέσματα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος, βάσει του άρθρου 106στ του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα (ΕΕ 2002, L 3, σ. 1), σε συνδυασμό με το άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του ίδιου αυτού κανονισμού, με την αιτιολογία ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα δεν είναι νέο, σύμφωνα με το άρθρο 5 του κανονισμού αυτού, και δεν διαθέτει ατομικό χαρακτήρα, σύμφωνα με το άρθρο 6 του εν λόγω κανονισμού.
4 Προς στήριξη του ακυρωτικού της αιτήματος, η προσφεύγουσα προέβαλε ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα είναι σχέδιο ή υπόδειγμα που προσδιορίζει το όχημα πολλαπλών χρήσεων VW Caddy, το οποίο διατέθηκε στην αγορά από την παρεμβαίνουσα το 2011. Προκειμένου να αποδείξει τη γνωστοποίηση προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος, η προσφεύγουσα παρέπεμψε σε προηγούμενο μοντέλο του οχήματος αυτού, δηλαδή το μοντέλο VW Caddy (2K) Life, το οποίο διατέθηκε στην αγορά από την παρεμβαίνουσα το 2004. Η προσφεύγουσα στήριξε το αίτημά της, μεταξύ άλλων, στο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα αριθ. 49895‑0002, του οποίου η καταχώριση ζητήθηκε από την παρεμβαίνουσα στις 7 Ιουλίου 2003 και δημοσιεύθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2003 (στο εξής: προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα).
5 Με απόφαση της 20ής Ιουνίου 2016, το τμήμα ακυρώσεων του EUIPO κήρυξε άκυρο το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα λόγω ελλείψεως ατομικού χαρακτήρα, σύμφωνα με το άρθρο 6 του κανονισμού 6/2002.
6 Στις 7 Ιουλίου 2016 η παρεμβαίνουσα άσκησε προσφυγή, βάσει των άρθρων 55 έως 60 του κανονισμού 6/2002, κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων.
7 Με απόφαση της 11ης Ιανουαρίου 2018 (υπόθεση R 1244/2016‑3) (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το τρίτο τμήμα προσφυγών του EUIPO έκανε δεκτή την προσφυγή, ακυρώνοντας την απόφαση του τμήματος ακυρώσεων και απορρίπτοντας την αίτηση κηρύξεως ακυρότητας του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος. Έκρινε ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα είναι νέο κατά την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού 6/2002 και ότι διαθέτει ατομικό χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 6 του εν λόγω κανονισμού.
Αιτήματα των διαδίκων
8 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
– να κηρύξει άκυρο το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα·
– να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.
9 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
10 Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο ακυρώσεως, ο οποίος στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 1, και το άρθρο 6 του ίδιου κανονισμού. Κατ’ ουσίαν, η προσφεύγουσα προσάπτει στο τμήμα προσφυγών ότι έκρινε ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα έχει ατομικό χαρακτήρα με το σκεπτικό ότι η συνολική εντύπωση που προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη διαφέρει από τη συνολική εντύπωση που δημιουργεί στον ίδιο αυτό χρήστη το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα.
11 Ο μοναδικός αυτός λόγος ακυρώσεως διαρθρώνεται σε τέσσερα σκέλη. Πρώτον, το τμήμα προσφυγών εσφαλμένως αρκέστηκε στην απλή απαρίθμηση των υποτιθέμενων διαφορών μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων, χωρίς να προβεί σε στάθμισή τους και χωρίς να διακρίνει μεταξύ των αισθητικών και των τεχνικών χαρακτηριστικών. Δεύτερον, το τμήμα προσφυγών θεώρησε ότι ο ενημερωμένος χρήστης επιδεικνύει υπέρμετρα υψηλό βαθμό προσοχής και, ως εκ τούτου, απέδωσε υπερβολική σημασία στις διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Τρίτον, το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη όσον αφορά την εκτίμηση της ελευθερίας του δημιουργού. Τέταρτον και τελευταίον, το τμήμα προσφυγών παρέλειψε να λάβει υπόψη ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία.
12 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα αμφισβητούν τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας.
13 Προκαταρκτικώς, υπενθυμίζεται ότι ο κανονισμός (ΕΚ) 1891/2006 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 6/2002 και (ΕΚ) αριθ. 40/94 ώστε να τεθεί σε ισχύ η προσχώρηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην Πράξη της Γενεύης του Διακανονισμού της Χάγης για τη διεθνή καταχώριση των βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων (ΕΕ 2006, L 386, σ. 14), εισήγαγε στον κανονισμό 6/2002 τον τίτλο XIα, ο οποίος περιλαμβάνει τα άρθρα 106α έως 106στ.
14 Δυνάμει του άρθρου 106α του κανονισμού 6/2002, οποιαδήποτε καταγραφή διεθνούς καταχώρισης στην οποία προσδιορίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στο διεθνές μητρώο που τηρεί το διεθνές γραφείο του ΠΟΔΙ παράγει το ίδιο αποτέλεσμα όπως εάν είχε γίνει στο μητρώο κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων του EUIPO, και οποιαδήποτε δημοσίευση διεθνούς καταχώρισης στην οποία προσδιορίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στο Δελτίο του διεθνούς γραφείου του ΠΟΔΙ παράγει το ίδιο αποτέλεσμα όπως εάν είχε δημοσιευθεί στο Δελτίο Κοινοτικών Σχεδίων και Υποδειγμάτων.
15 Το άρθρο 106στ του κανονισμού 6/2002 ορίζει ότι τα αποτελέσματα μιας διεθνούς καταχώρισης στην Ένωση μπορούν να κηρυχθούν άκυρα εν μέρει ή στο σύνολό τους από το EUIPO, σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζεται στους τίτλους VI και VII του κανονισμού 6/2002.
16 Το άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002 ορίζει ότι το κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα μπορεί να κηρυχθεί άκυρο μόνον αν δεν πληροί τις προϋποθέσεις των άρθρων 4 έως 9 του ίδιου κανονισμού.
17 Κατά το άρθρο 4 του κανονισμού 6/2002, το σχέδιο ή υπόδειγμα προστατεύεται ως κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα εφόσον είναι νέο και έχει ατομικό χαρακτήρα.
18 Κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002, ο ατομικός χαρακτήρας πρέπει να εκτιμάται, στην περίπτωση καταχωρισμένου κοινοτικού σχεδίου ή υποδείγματος, υπό το πρίσμα της συνολικής εντύπωσης που προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη, η οποία πρέπει να είναι διαφορετική από εκείνη που προκαλεί κάθε σχέδιο ή υπόδειγμα που έχει διατεθεί στο κοινό πριν από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης για την καταχώριση ή, εάν διεκδικείται προτεραιότητα, πριν από την ημερομηνία προτεραιότητας. Το άρθρο 6, παράγραφος 2, του κανονισμού 6/2002 ορίζει ότι, για την εκτίμηση αυτή, λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός της ελευθερίας του δημιουργού κατά την εκπόνηση του σχεδίου ή υποδείγματος.
19 Επομένως, ο ατομικός χαρακτήρας σχεδίου ή υποδείγματος προκύπτει από τη διαφορετική συνολική εντύπωση, ή την εντύπωση «καινοφανούς», που αυτό δημιουργεί στον ενημερωμένο χρήστη σε σχέση με οποιοδήποτε προγενέστερο από το σύνολο των υπαρχόντων σχεδίων ή υποδειγμάτων, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη διαφορές οι οποίες, καίτοι υπερβαίνουν επουσιώδεις λεπτομέρειες, δεν είναι πάντως αρκετά έντονες ώστε να επηρεάσουν την εν λόγω συνολική εντύπωση, αλλά λαμβανομένων υπόψη των διαφορών οι οποίες είναι αρκετά έντονες ώστε να δημιουργήσουν διαφορετική συνολική εντύπωση [βλ. απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2013, Budziewska κατά ΓΕΕΑ – Puma (Αιλουροειδές που αναπηδά), T‑666/11, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:584, σκέψη 29 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
20 Κατά την εκτίμηση του κατά πόσον ένα σχέδιο ή υπόδειγμα έχει ατομικό χαρακτήρα σε σχέση με οποιοδήποτε προγενέστερο από το σύνολο των υπαρχόντων σχεδίων ή υποδειγμάτων, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη η φύση του προϊόντος στο οποίο έχει εφαρμοσθεί ή ενσωματωθεί το σχέδιο ή υπόδειγμα και, ιδίως, ο βιομηχανικός κλάδος στον οποίο εντάσσεται, ο βαθμός ελευθερίας του δημιουργού κατά την εκπόνηση του σχεδίου ή υποδείγματος, ο ενδεχόμενος κορεσμός της τεχνολογικής εξελίξεως, που είναι δυνατόν να καθιστά τον ενημερωμένο χρήστη πιο ευαίσθητο ως προς τις διαφορές μεταξύ των σχεδίων ή υποδειγμάτων που αποτελούν αντικείμενο συγκρίσεως, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται το οικείο προϊόν, ιδίως σε συνάρτηση με τους χειρισμούς στους οποίους αυτό υποβάλλεται συνήθως κατά τη χρήση του (βλ. απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2013, Αιλουροειδές που αναπηδά, T‑666/11, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:584, σκέψη 31 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
21 Τέλος, επισημαίνεται ότι η νομιμότητα των αποφάσεων των τμημάτων προσφυγών πρέπει να εκτιμάται αποκλειστικά υπό το πρίσμα του κανονισμού 6/2002, όπως έχει ερμηνευθεί από τον δικαστή της Ένωσης, και όχι βάσει της εθνικής νομολογίας, ακόμη και αν αυτή στηρίζεται σε διατάξεις ανάλογες με αυτές του εν λόγω κανονισμού [βλ. απόφαση της 4ης Ιουλίου 2017, Murphy κατά EUIPO – Nike Innovate (Περικάρπιο ηλεκτρονικού ρολογιού), T‑90/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:464, σκέψη 72 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
22 Τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας πρέπει να εξεταστούν υπό το πρίσμα αυτών ακριβώς των εκτιμήσεων.
23 Πρώτα θα εξεταστεί το δεύτερο σκέλος του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, το οποίο αφορά τον βαθμό προσοχής του ενημερωμένου χρήστη, έπειτα το πρώτο σκέλος, το οποίο αφορά την εκτίμηση της συνολικής εντύπωσης που δημιουργούν στον εν λόγω χρήστη τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα, και εν συνεχεία το τρίτο και το τέταρτο σκέλος του μοναδικού λόγου ακυρώσεως.
Επί του δεύτερου σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, σχετικά με τον βαθμό προσοχής του ενημερωμένου χρήστη
24 Κατά την προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών θεώρησε δεδομένο ότι ο ενημερωμένος χρήστης επιδεικνύει υπέρμετρα υψηλό βαθμό προσοχής και, ως εκ τούτου, απέδωσε υπερβολική σημασία στις διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων.
25 Καταρχάς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο ενημερωμένος χρήστης δεν είναι σε θέση να διακρίνει, πέραν της εμπειρίας που έχει συσσωρεύσει λόγω της χρήσης του προϊόντος στο οποίο ενσωματώνεται το σχέδιο ή υπόδειγμα, μεταξύ των στοιχείων της εμφάνισης που υπαγορεύονται από την τεχνική λειτουργία και εκείνων που είναι αυθαίρετα. Οι διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων τις οποίες παρέθεσε το τμήμα προσφυγών αφορούν τεχνικές λεπτομέρειες που δεν δύναται να αντιληφθεί ένα πρόσωπο το οποίο διαθέτει ορισμένο βαθμό γνώσης ως προς τα στοιχεία που συνήθως περιλαμβάνουν τα αυτοκίνητα οχήματα. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, όσον αφορά τους προφυλακτήρες, τους φανούς, τους δείκτες κατεύθυνσης (φλας) και τις πίσω πόρτες.
26 Στη συνέχεια, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι ο ενημερωμένος χρήστης αποδίδει λιγότερη σημασία στις διαφορές μεταξύ διαδοχικών μοντέλων οχημάτων του ίδιου κατασκευαστή σε σχέση με τις διαφορές μεταξύ μοντέλων οχημάτων διαφορετικών κατασκευαστών. Όσον αφορά τα μοντέλα οχημάτων του ίδιου κατασκευαστή, ο ενημερωμένος χρήστης προσέχει λιγότερο τον σχεδιασμό (ντιζάιν) και περισσότερο τις τεχνικές καινοτομίες και βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, των επιδόσεων και της άνεσης στην οδήγηση. Επιπλέον, αφενός, η απόφαση του αγοραστή να αγοράσει ένα VW Caddy δεν στηρίζεται στη σύγκριση του οχήματος αυτού με τις προηγούμενες εκδόσεις, αλλά στη σύγκρισή του με τα οχήματα άλλων κατασκευαστών. Προς στήριξη του επιχειρήματος αυτού, η προσφεύγουσα παραπέμπει στην απόφαση του τμήματος ακυρώσεων της 13ης Σεπτεμβρίου 2016 στην υπ’ αριθ. ICD 9742 διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας. Αφετέρου, η επιτυχία του VW Caddy δεν στηρίζεται στην εμφάνισή του αλλά στην αξιοπιστία του.
27 Τέλος, η προσφεύγουσα στηρίζεται σε ένα άρθρο δημοσιευθέν σε γερμανικό περιοδικό αυτοκινήτου, όπου τονίζεται ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Η προσφεύγουσα προσάπτει στο τμήμα προσφυγών ότι παρανόησε το περιεχόμενο του εν λόγω άρθρου, επισημαίνοντας ότι αυτό περιέχει συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με την αντίληψη του ενημερωμένου χρήστη.
28 Υπενθυμίζεται ότι, κατά πάγια νομολογία, η ιδιότητα του «χρήστη» συνεπάγεται ότι το οικείο πρόσωπο χρησιμοποιεί το προϊόν στο οποίο είναι ενσωματωμένο το σχέδιο ή υπόδειγμα σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται το προϊόν αυτό. Ο προσδιορισμός «ενημερωμένος» προϋποθέτει επιπλέον ότι, χωρίς να είναι σχεδιαστής ή ειδικός τεχνικός, ο χρήστης γνωρίζει τα διάφορα σχέδια ή υποδείγματα που υπάρχουν στον οικείο τομέα, διαθέτει ορισμένες γνώσεις ως προς τα στοιχεία που κατά κανόνα περιλαμβάνουν τα εν λόγω σχέδια ή υποδείγματα, και, λόγω του ενδιαφέροντός του για τα εν λόγω προϊόντα, επιδεικνύει σχετικά υψηλότερο βαθμό προσοχής όταν τα χρησιμοποιεί (απόφαση της 20ής Οκτωβρίου 2011, PepsiCo κατά Grupo Promer Mon Graphic, C‑281/10 P, EU:C:2011:679, σκέψη 59 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία, και απόφαση της 22ας Ιουνίου 2010, Shenzhen Taiden κατά ΓΕΕΑ – Bosch Security Systems (Εξοπλισμός επικοινωνιών), T‑153/08, EU:T:2010:248, σκέψεις 46 και 47].
29 Η έννοια του ενημερωμένου χρήστη πρέπει να νοείται ως ενδιάμεση έννοια μεταξύ εκείνης του μέσου καταναλωτή που απαντά στο δίκαιο των σημάτων, από τον οποίο δεν απαιτείται καμία ειδική γνώση και ο οποίος, κατά κανόνα, δεν προβαίνει σε άμεση σύγκριση των αντιπαρατιθέμενων σημάτων, και του ειδικού του κλάδου, ο οποίος διαθέτει ειδικές τεχνικές γνώσεις. Ως εκ τούτου, με τον όρο «ενημερωμένος χρήστης» νοείται ο χρήστης που δεν επιδεικνύει μετρίου βαθμού προσοχή αλλά ιδιαίτερη επιμέλεια, είτε λόγω της προσωπικής του εμπειρίας είτε λόγω του ευρέος πεδίου γνώσεων που διαθέτει στον οικείο τομέα (απόφαση της 20ής Οκτωβρίου 2011, PepsiCo κατά Grupo Promer Mon Graphic, C‑281/10 P, EU:C:2011:679, σκέψη 53).
30 Τέλος, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι, εξ ορισμού, ο ενημερωμένος χρήστης θα προβεί σε άμεση σύγκριση μεταξύ του προγενέστερου και του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος, εφόσον τούτο είναι δυνατό (πρβλ. απόφαση της 18ης Οκτωβρίου 2012, Neuman και Α. Galdeano del Sel κατά Baena Grupo, C‑101/11 P και C‑102/11 P, EU:C:2012:641, σκέψη 54 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
31 Εν προκειμένω, με τα σημεία 18 και 20 της προσβαλλόμενης απόφασης, το τμήμα προσφυγών περιέγραψε τον ενημερωμένο χρήστη ως ένα πρόσωπο το οποίο, χωρίς να είναι σχεδιαστής ή ειδικός τεχνικός, γνωρίζει διάφορα σχέδια ή υποδείγματα που υπάρχουν στον τομέα των αυτοκινήτων οχημάτων, διαθέτει ορισμένες γνώσεις ως προς τα χαρακτηριστικά που κατά κανόνα περιλαμβάνουν τα εν λόγω αυτοκίνητα ή οχήματα, και, λόγω του ενδιαφέροντός του για τα οικεία προϊόντα, επιδεικνύει σχετικά υψηλότερο βαθμό προσοχής όταν τα χρησιμοποιεί. Ο ενημερωμένος χρήστης οχημάτων αυτοκινήτων είναι ένα πρόσωπο που ενδιαφέρεται για τα εν λόγω οχήματα, τα οδηγεί και τα χρησιμοποιεί και, μέσω της ανάγνωσης σχετικών περιοδικών, καθώς και επισκέψεων σε εκθέσεις και αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, είναι εξοικειωμένος με τα μοντέλα που είναι διαθέσιμα στην αγορά. Έχει επίγνωση του γεγονότος ότι οι κατασκευαστές εκσυγχρονίζουν τακτικά τα μοντέλα που είναι καθιερωμένα στην αγορά, τόσο σε τεχνικό επίπεδο όσο και ως προς την εμφάνισή τους. Γνωρίζει επίσης ότι αυτή η «συντήρηση των μοντέλων» αποσκοπεί στην εφαρμογή ορισμένων τάσεων στη μόδα, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπονται εντελώς τα χαρακτηριστικά της εμφάνισης του οικείου μοντέλου οχήματος. Κατά το τμήμα προσφυγών, καμία από τις διαφορές που απαριθμούνται στις σκέψεις 40 έως 42 κατωτέρω δεν διαλανθάνει την προσοχή του ως άνω περιγραφόμενου ενημερωμένου χρήστη.
32 Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών σχετικά με τον βαθμό της ως άνω περιγραφόμενης προσοχής του ενημερωμένου χρήστη.
33 Πρέπει να απορριφθεί, καταρχάς, το επιχείρημα της προσφεύγουσας ότι ο ενημερωμένος χρήστης δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τις διαφορές που διαπίστωσε το τμήμα προσφυγών σχετικά με τους προφυλακτήρες, τους φανούς, τους δείκτες κατεύθυνσης (φλας) και τις πίσω πόρτες, για τον λόγο ότι οι διαφορές αυτές άπτονται τεχνικών λεπτομερειών. Αφενός, το τμήμα προσφυγών δεν έκανε λόγο για διαφορές σχετικές με τους δείκτες κατεύθυνσης (φλας) των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Αφετέρου, από την προσβαλλόμενη απόφαση προκύπτει ότι οι διαφορές που διαπίστωσε το τμήμα προσφυγών όσον αφορά τους προφυλακτήρες, τους φανούς και τις πίσω πόρτες αφορούν την εμφάνισή τους και όχι τις τεχνικές τους λεπτομέρειες. Επομένως, ο ενημερωμένος χρήστης είναι σε θέση να αντιληφθεί τις διαφορές αυτές. Το γεγονός ότι η τροποποίηση ορισμένων από αυτά τα εξαρτήματα μπορεί να αντικατοπτρίζεται και σε τεχνικό επίπεδο δεν ασκεί συναφώς επιρροή.
34 Δεν μπορεί εν συνεχεία να γίνει δεκτό το επιχείρημα της προσφεύγουσας ότι ο ενημερωμένος χρήστης αποδίδει λιγότερη σημασία στις διαφορές μεταξύ διαδοχικών μοντέλων οχημάτων του ίδιου κατασκευαστή σε σχέση με τις διαφορές μεταξύ μοντέλων οχημάτων διαφορετικών κατασκευαστών. Πράγματι, η προσφεύγουσα δεν προβάλλει προς στήριξη του επιχειρήματος αυτού κανένα πραγματικό ή νομικό στοιχείο ικανό να θέσει υπό αμφισβήτηση την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών σχετικά με τον βαθμό προσοχής του ενημερωμένου χρήστη στο πλαίσιο της σύγκρισης των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Το χωρίο της απόφασης του τμήματος ακυρώσεων της 13ης Σεπτεμβρίου 2016 το οποίο παραθέτει η προσφεύγουσα προς στήριξη του επιχειρήματος αυτού δεν είναι κρίσιμο εν προκειμένω δεδομένου ότι δεν αφορά τον βαθμό προσοχής που αποδίδει ο ενημερωμένος χρήστης στα διαδοχικά μοντέλα του ίδιου κατασκευαστή σε σχέση με τον βαθμό προσοχής που αποδίδει στα μοντέλα άλλων κατασκευαστών. Επιπλέον, λαμβανομένης υπόψη της νομολογίας που μνημονεύεται στις σκέψεις 28 και 29 ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτό ότι τόσο το επιχείρημα της προσφεύγουσας σχετικά με το κίνητρο των αποφάσεων αγοράς όσο και το γεγονός ότι, κατά την άποψή της, η επιτυχία του VW Caddy δεν βασίζεται στην εμφάνισή του αλλά στην αξιοπιστία του είναι άνευ σημασίας.
35 Τέλος, πρέπει να απορριφθεί και το επιχείρημα ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να λάβει υπόψη τις απόψεις των γερμανικών περιοδικών αυτοκινήτου. Δεν μπορεί βεβαίως να αποκλειστεί ότι είναι θεμιτό να λαμβάνονται υπόψη άρθρα του Τύπου, ωστόσο το τμήμα προσφυγών δεν υποχρεούται να συνεκτιμά τέτοια άρθρα όταν κρίνει, όπως εν προκειμένω, ότι η εκεί εκφραζόμενη άποψη δεν ασκεί επιρροή, διότι δεν αντικατοπτρίζει τη συνολική εντύπωση που δημιουργείται στον ενημερωμένο χρήστη.
36 Κατά συνέπεια, το δεύτερο σκέλος του μοναδικού λόγου ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο.
Επί του πρώτου σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, σχετικά με τη συνολική εντύπωση που δημιουργείται στον ενημερωμένο χρήστη
37 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι από τη νομολογία προκύπτει ότι το EUIPO οφείλει να προβαίνει σε στάθμιση των χαρακτηριστικών των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων στο μέτρο που τα διάφορα χαρακτηριστικά μπορούν να επηρεάσουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, την εμφάνιση των σχεδίων ή υποδειγμάτων. Επομένως, αφενός, το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει αναλύσει τα κοινά σημεία μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Η ανάλυση αυτή θα είχε οδηγήσει το τμήμα προσφυγών στο συμπέρασμα ότι τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα είναι σχεδόν πανομοιότυπα ως προς το βασικό σχήμα του αμαξώματός τους, το περίγραμμα, το σχήμα και τη διάταξη των παραθύρων, τον ανεμοθώρακα (παρμπρίζ) και το κάλυμμα του κινητήρα (καπό), τη μάσκα ψυγείου και τους φανούς. Αφετέρου, το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει διακρίνει μεταξύ των αισθητικών και των τεχνικών χαρακτηριστικών διότι, λαμβανομένης υπόψη της τεχνικής κυρίως λειτουργίας των φανών, καθώς και του γεγονότος ότι οι διαφορές επικεντρώνονται αποκλειστικά στα χρώματα των προφυλακτήρων και των μασκών ψυγείου, ο ενημερωμένος χρήστης θα τους απέδιδε μικρή μόνο σημασία για τον σχηματισμό της συνολικής εικόνας. Αντιθέτως, η απλή απαρίθμηση των υποτιθέμενων διαφορών μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων, όπως αυτή στην οποία προέβη το τμήμα προσφυγών με τα σημεία 24 επ. και 33 επ. της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν του παρέχει τη δυνατότητα να κρίνει εάν η συνολική εντύπωση θα είναι διαφορετική στον ενημερωμένο χρήστη.
38 Επισημαίνεται ότι το τμήμα προσφυγών εκτίμησε, με τα σημεία 23 έως 31 της προσβαλλόμενης απόφασης, τον ατομικό χαρακτήρα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος σε σχέση με το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα. Χρησιμοποίησε δε ως βάση για την εκτίμηση αυτή τις ακόλουθες όψεις των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων:
Επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα | Προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα |
|
2/5 
1/5 
3/5 
5/5 
4/5
|
39 Το τμήμα προσφυγών κατέληξε, με τα σημεία 24 έως 29 της προσβαλλόμενης απόφασης, ότι τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα έχουν χαρακτηριστικές διαφορές.
40 Πρώτον, το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε, βάσει των πλάγιων, εμπρόσθιων και οπίσθιων όψεων στο σύνολό τους, ότι το κάλυμμα του κινητήρα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος είναι μικρότερο και ότι η συνολική εντύπωση που προκαλεί το όχημα είναι ότι είναι ογκωδέστερο και συμπαγέστερο, ενώ το όχημα που αντιστοιχεί στο προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα είναι στενότερο και έχει σχήμα κιβωτίου.
41 Δεύτερον, το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε, βάσει των εμπρόσθιων όψεων, ότι υπάρχουν διαφορές ως προς το σχήμα και τη διάταξη των φανών και του προφυλακτήρα του εμπρόσθιου μέρους. Στο επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα, η στενή σκουρόχρωμη μάσκα του ψυγείου προεκτείνεται αρμονικά προς τους φανούς, ο οποίοι ανασηκώνονται προς τα έξω, ομοιάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο με μάτια γάτας. Το άνω μέρος του εμπρόσθιου προφυλακτήρα είναι του ίδιου χρώματος με αυτό του οχήματος, ενώ το κάτω μέρος είναι σκοτεινόχρωμο, με δύο πρόσθετους μικρούς στρογγυλούς λαμπτήρες που δεν υπήρχαν στο προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα. Οι εμπρόσθιοι φανοί του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος έχουν σχεδόν ορθογώνιο σχήμα και διακρίνονται σαφώς από τη σκουρόχρωμη μάσκα ψυγείου, του ίδιου ύψους, η οποία, μαζί με τον επίσης σκουρόχρωμο προφυλακτήρα, σχηματίζει συμπαγή μονάδα η οποία, μέσω των χρωμάτων της, έρχεται σε αντίθεση προς τα υπόλοιπα μέρη του αμαξώματος (όψη 1/5). Λόγω των ελαφρά κεκλιμένων φανών, η εμπρόσθια όψη του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος θυμίζει στυλιζαρισμένο κεφάλι αιλουροειδούς, εντύπωση που απουσιάζει από το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα. Στη συνέχεια, στο επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα οι πλευρικοί καθρέφτες είναι του ιδίου χρώματος με αυτό του οχήματος, αναδιπλούμενοι και με συνολικά στρογγυλεμένο σχήμα, ενώ εκείνοι του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος είναι επίπεδοι και σκοτεινόχρωμοι, ερχόμενοι έτσι σε αντίθεση προς το χρώμα του οχήματος.
42 Τρίτον, το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε, βάσει των οπίσθιων όψεων, ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα έχει μονοκόμματη πίσω πόρτα και προφυλακτήρα του ίδιου χρώματος με αυτό του οχήματος. Στο προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα, η πίσω πόρτα βρίσκεται πάνω από την πινακίδα κυκλοφορίας και ο σκουρόχρωμος προφυλακτήρας διακρίνεται οπτικά από το χρώμα του οχήματος. Λόγω του ότι ο προφυλακτήρας του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος είναι οπτικά ενσωματωμένος στο αμάξωμα, η οπίσθια όψη του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος είναι σε γενικές γραμμές πιο «στιβαρή» από αυτήν του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος. Η πλευρική όψη του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος (όψεις 3.3 και 3.7) εμφανίζει ευκρινώς τον χρωματισμό του εμπρόσθιου και οπίσθιου προφυλακτήρα καθώς και τους εμπρόσθιους φανούς. Αντιθέτως, στην πλευρική όψη του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος οι σκοτεινόχρωμοι προφυλακτήρες ξεχωρίζουν αισθητά από το χρώμα του οχήματος, ενώ οι εμπρόσθιοι φανοί διακρίνονται μετά βίας.
43 Το τμήμα προσφυγών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι καμία από τις διαφορές που αναφέρονται στις σκέψεις 40 έως 42 ανωτέρω δεν διαλανθάνει την προσοχή του ενημερωμένου χρήστη. Οι διαφορές αυτές συνεπάγονται ότι η συνολική εντύπωση την οποία προκαλεί το όχημα που αντιστοιχεί στο επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα διαφέρει από εκείνη την οποία προξενεί το όχημα που αντιστοιχεί στο προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα. Το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε μεταξύ άλλων ότι το διαφορετικό σχήμα και η διαφορετική διάταξη των εμπρόσθιων φανών δίνουν στο όχημα άλλη μορφή, η οποία αντανακλάται στη συνολική εντύπωση.
44 Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας δεν θέτουν εν αμφιβόλω την εκτίμηση που διατύπωσε το τμήμα προσφυγών με τα σημεία 24 έως 31 της προσβαλλόμενης απόφασης και η οποία επαναλαμβάνεται στις σκέψεις 40 έως 43 ανωτέρω.
45 Καταρχάς, επισημαίνεται ότι, αντιθέτως προς όσα ισχυρίζεται η προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών δεν αρκέστηκε στην απλή απαρίθμηση των διαφορών μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Αφενός, όπως προκύπτει από το σημείο 24 της προσβαλλόμενης απόφασης, το τμήμα προσφυγών έλαβε υπόψη την ομοιότητα των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων ως προς το αμάξωμα σε σχήμα κιβωτίου και ως προς τον αριθμό και τη διάταξη των παραθύρων, των θυρών, των εμπρόσθιων και οπίσθιων φανών και των πλευρικών καθρεφτών. Αφετέρου, όπως προκύπτει από τα σημεία 25 έως 31 της προσβαλλόμενης απόφασης, το τμήμα προσφυγών αξιολόγησε τη συνολική εντύπωση που προκαλούν τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα, αναλύοντάς τα βάσει της εμπρόσθιας, της πλευρικής και της οπίσθιας όψης, τόσο μεμονωμένα όσο και από κοινού.
46 Προς στήριξη του επιχειρήματός της ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει αναλύσει τα κοινά σημεία μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων, η προσφεύγουσα επικαλείται το γεγονός ότι, με τη σκέψη 73 της απόφασης της 22ας Ιουνίου 2010, Εξοπλισμός επικοινωνιών (T‑153/08, EU:T:2010:248), το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι ένα σχηματοποιημένο διακοσμητικό στοιχείο του επίμαχου στην εν λόγω υπόθεση σχεδίου ή υποδείγματος δεν μπορούσε να αντισταθμίσει τις ομοιότητες που διαπιστώθηκαν και, επομένως, δεν αρκούσε για να προσδώσει ατομικό χαρακτήρα στο οικείο σχέδιο ή υπόδειγμα. Συναφώς, επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη εκτίμηση αποτελεί διαπίστωση πραγματικού περιστατικού που αφορά την εκάστοτε κρινόμενη περίπτωση και όχι νομική απαίτηση ως προς τον τρόπο αξιολόγησης του ατομικού χαρακτήρα ενός σχεδίου ή υποδείγματος.
47 Στη συνέχεια, διαπιστώνεται ότι η πάγια νομολογία του Δικαστηρίου που μνημονεύεται στις σκέψεις 19 και 20 ανωτέρω δεν απαιτεί στάθμιση των χαρακτηριστικών προκειμένου να κριθεί αν το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη συνολική εντύπωση διαφορετική από εκείνη που δημιουργεί το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα. Στις περιπτώσεις όπου, όπως εν προκειμένω, η αξιολόγηση των αρκετά έντονων διαφορών μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων καταδεικνύει με επαρκή σαφήνεια ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη διαφορετική συνολική εντύπωση σε σχέση με αυτήν που δημιουργεί το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα, δεν μπορεί να απαιτείται από το EUIPO να προβαίνει σε στάθμιση καθενός από τα χαρακτηριστικά των αντιπαρατιθέμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων.
48 Τέλος, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει το επιχείρημα ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει διακρίνει μεταξύ των αισθητικών και των τεχνικών χαρακτηριστικών. Αφενός, διαπιστώνεται ότι η προσφεύγουσα δεν προβάλλει κανένα πραγματικό ή νομικό στοιχείο προς στήριξη του ισχυρισμού της ότι, στο πλαίσιο σχηματισμού της συνολικής εικόνας, ο ενημερωμένος χρήστης αποδίδει μικρή μόνο σημασία στους φανούς, λόγω της τεχνικής κυρίως λειτουργίας τους, και στις διαφορές ως προς τα χρώματα των προφυλακτήρων και των μασκών ψυγείου. Αφετέρου, ακόμη και αν τα χαρακτηριστικά αυτά επιτελούν τεχνική λειτουργία, εντούτοις δεν είναι αμιγώς λειτουργικά, η δε εμφάνισή τους δύναται να τροποποιηθεί, με αποτέλεσμα οι ενδεχόμενες διαφορές στο σχήμα και στην τοποθέτησή τους να μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική εντύπωση του προϊόντος στο οποίο έχουν ενσωματωθεί (πρβλ. απόφαση της 4ης Ιουλίου 2017, Περικάρπιο ηλεκτρονικού ρολογιού, T‑90/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:464, σκέψη 61).
49 Συνεπώς, το πρώτο σκέλος του μοναδικού λόγου ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο.
Επί του τρίτου σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, σχετικά με την ελευθερία του δημιουργού
50 Το τμήμα προσφυγών περιέγραψε, με το σημείο 17 της προσβαλλόμενης απόφασης, την ελευθερία του δημιουργού των επιβατικών οχημάτων. Διαπίστωσε ότι η ελευθερία αυτή περιορίζεται από την τεχνική λειτουργία ενός μηχανοκίνητου οχήματος, το οποίο χρησιμοποιείται για τη μεταφορά επιβατών και φορτίου. Επιπλέον, υπάρχουν νομικές απαιτήσεις, ιδίως στον τομέα της οδικής ασφάλειας. Αντιθέτως, η ελευθερία του δημιουργού δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό όσον αφορά τον σχεδιασμό των τεχνικών και νομικών προδιαγραφών. Οι δυνητικές προσδοκίες της αγοράς ή ορισμένες τάσεις στον σχεδιασμό δεν συνιστούν περιορισμούς σχετικούς με την ελευθερία του δημιουργού.
51 Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, αφενός, ότι τα επιχειρήματα που προβάλλονται στο πλαίσιο των δύο πρώτων σκελών του μοναδικού λόγου ακυρώσεως ισχύουν κατά μείζονα λόγο καθόσον ο δημιουργός διαθέτει ευρεία ελευθερία. Αφετέρου, υποστηρίζει ότι η ύπαρξη τυχόν περιορισμών επιβαλλόμενων στον δημιουργό από την αγορά δεν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος.
52 Το EUIPO αντιτείνει ότι η προσφεύγουσα δεν προβάλλει την παραμικρή αιτίαση και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να διατυπώσει καμία παρατήρηση επί του σημείου αυτού.
53 Υπενθυμίζεται ότι, δυνάμει του άρθρου 21, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει εφαρμογή στη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου σύμφωνα με το άρθρο 53, πρώτο εδάφιο, του ίδιου Οργανισμού, και του άρθρου 177, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, το δικόγραφο της προσφυγής πρέπει να περιέχει, μεταξύ άλλων, συνοπτική έκθεση των προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να είναι αρκούντως σαφή και ακριβή ώστε να παρέχεται η δυνατότητα στον μεν καθού να προετοιμάσει την άμυνά του, στο δε Γενικό Δικαστήριο να αποφανθεί επί της προσφυγής. Το ίδιο ισχύει για κάθε αίτημα, το οποίο πρέπει να συνοδεύεται από λόγους και επιχειρήματα που να δίδουν τη δυνατότητα τόσο στον καθού όσο και στον δικαστή να εκτιμήσουν κατά πόσον αυτό είναι βάσιμο. Ως εκ τούτου, τα ουσιώδη πραγματικά και νομικά στοιχεία επί των οποίων στηρίζεται μια προσφυγή πρέπει να προκύπτουν κατά τρόπο τουλάχιστον συνοπτικό, αλλά πάντως εύλογο και κατανοητό, από το ίδιο το κείμενο της προσφυγής. Ανάλογες προϋποθέσεις απαιτούνται όταν προβάλλεται αιτίαση ή επιχείρημα προς στήριξη λόγου ακυρώσεως [βλ. απόφαση της 13ης Μαρτίου 2013, Biodes κατά ΓΕΕΑ – MANASUL Internacional (FARMASUL), T‑553/10, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:126, σκέψη 22 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
54 Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η προσφεύγουσα δεν αμφισβητεί τα συμπεράσματα του τμήματος προσφυγών ότι η ελευθερία του δημιουργού περιορίζεται, αφενός, από την τεχνική λειτουργία ενός μηχανοκίνητου οχήματος για τη μεταφορά προσώπων και φορτίων, και, αφετέρου, από την ύπαρξη νομικών απαιτήσεων, ιδίως στον τομέα της οδικής ασφάλειας. Εξάλλου, το EUIPO και η προσφεύγουσα παραδέχονται αμφότεροι ότι οι δυνητικές προσδοκίες της αγοράς ή ορισμένες τάσεις στον σχεδιασμό δεν συνιστούν περιορισμούς σχετικούς με την ελευθερία του δημιουργού [πρβλ. απόφαση της 4ης Φεβρουαρίου 2014, Sachi Premium‑Outdoor Furniture κατά ΓΕΕΑ – Gandia Blasco (Πολυθρόνα), T‑357/12, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2014:55, σκέψεις 23 και 24 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
55 Επιπλέον, πρέπει να επισημανθεί ότι η προσφεύγουσα δεν προβάλλει κανένα πραγματικό ή νομικό στοιχείο προς στήριξη του εν λόγω σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως. Συγκεκριμένα, δεν εξηγεί σε τι συνίσταται η πλάνη στην οποία φέρεται ότι υπέπεσε το τμήμα προσφυγών κατά την αξιολόγηση του βαθμού ελευθερίας του δημιουργού.
56 Κατά συνέπεια, το τρίτο σκέλος του μοναδικού λόγου ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο.
Επί του τέταρτου σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, το οποίο στηρίζεται στο ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει λάβει υπόψη ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία
57 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει λάβει υπόψη, αφενός, μια εικόνα με τίτλο «VW Caddy Life (2004‑2010)», δημοσιευθείσα σε άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Βικιπαίδεια και, αφετέρου, μια εικόνα περιληφθείσα σε προσφορά μεταχειρισμένου οχήματος, τις οποίες αυτή επισύναψε στην αίτησή της περί κηρύξεως ακυρότητας. Η συνεκτίμηση αυτών των εικόνων έχει σημασία διότι το όχημα που απεικονίζεται σε αυτές έχει προφυλακτήρα του ιδίου χρώματος με αυτό του υπόλοιπου οχήματος. Επομένως, η διαφορά χρώματος στο ύψος του προφυλακτήρα, η οποία υπογραμμίζεται επανειλημμένως με την προσβαλλόμενη απόφαση, είναι άνευ σημασίας.
58 Η προσφεύγουσα προσάπτει επίσης στο τμήμα προσφυγών ότι δεν έλαβε υπόψη ένα άρθρο δημοσιευθέν στο διαδίκτυο διότι δεν είχε επισυναφθεί. Κατά την προσφεύγουσα, το άρθρο αυτό επισυνάφθηκε στο υπόμνημα της 13ης Ιανουαρίου 2017 που κατατέθηκε στο τμήμα προσφυγών.
59 Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι ορθώς το τμήμα προσφυγών δεν συμπεριέλαβε στην ανάλυσή του την εικόνα που είχε δημοσιευθεί σε άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Βικιπαίδεια. Υπενθυμίζεται ότι, για την εκτίμηση της αποδεικτικής αξίας ενός εγγράφου, πρέπει να ελέγχεται η αξιοπιστία και η ακρίβεια της περιεχόμενης σ’ αυτό πληροφορίας. Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, η προέλευση του εγγράφου, οι περιστάσεις υπό τις οποίες καταρτίστηκε και ο αποδέκτης του, ενώ πρέπει περαιτέρω να εξετάζεται αν το έγγραφο είναι, λαμβανομένου υπόψη του περιεχομένου του, εκ πρώτης όψεως λογικό και αξιόπιστο [βλ. απόφαση της 9ης Μαρτίου 2012, Coverpla κατά ΓΕΕΑ – Heinz‑Glas (Φιάλη), T‑450/08, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2012:117, σκέψη 26 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία]. Εν προκειμένω, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η Βικιπαίδεια αποτελεί διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να τροποποιείται από οποιονδήποτε χρήστη, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η εν λόγω εικόνα έχει εξαιρετικά περιορισμένη αποδεικτική αξία [πρβλ. απόφαση της 10ης Φεβρουαρίου 2010, O2 (Germany) κατά ΓΕΕΑ (Homezone), T‑344/07, EU:T:2010:35, σκέψη 46].
60 Όσον αφορά την αιτίαση ότι το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη την εικόνα που περιλήφθηκε στην περιγραφή προσφερόμενου προς πώληση μεταχειρισμένου οχήματος, επισημαίνεται ότι είναι θεμελιώδους σημασίας τα τμήματα του EUIPO να διαθέτουν μια εικόνα του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος, βάσει της οποίας να μπορεί να γίνει αντιληπτή η εμφάνιση του προϊόντος στο οποίο είναι ενσωματωμένο το σχέδιο ή υπόδειγμα και να προσδιορίζεται επακριβώς και με βεβαιότητα το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα, προκειμένου να προβούν, σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 7 του κανονισμού 6/2002, στην εκτίμηση του νεωτερισμού και του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος και στην απαιτούμενη σύγκριση μεταξύ των οικείων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Συγκεκριμένα, για να εξεταστεί αν το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα στερείται πράγματι νεωτερισμού ή ατομικού χαρακτήρα απαιτείται τα εν λόγω τμήματα να έχουν στη διάθεσή τους επακριβώς καθορισμένο και συγκεκριμένο προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα (απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 2017, Easy Sanitary Solutions και EUIPO κατά Group Nivelles, C‑361/15 P και C‑405/15 P, EU:C:2017:720, σκέψη 64).
61 Εναπόκειται στον διάδικο που υπέβαλε την αίτηση κηρύξεως ακυρότητας να προσκομίσει στο EUIPO τα απαραίτητα στοιχεία και, ειδικότερα, τον πλήρη και ακριβή προσδιορισμό και την αναπαραγωγή του σχεδίου ή υποδείγματος του οποίου επικαλείται την αρχαιότητα, προκειμένου να αποδείξει ότι το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα δεν μπορεί να καταχωριστεί εγκύρως (απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 2017, Easy Sanitary Solutions και EUIPO κατά Group Nivelles, C‑361/15 P και C‑405/15 P, EU:C:2017:720, σκέψη 65).
62 Δεν μπορεί να απαιτείται από το EUIPO, ιδίως στο πλαίσιο της εκτιμήσεως του κατά πόσον το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα είναι νέο, να προβεί σε συνδυασμό των διαφόρων στοιχείων του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος, διότι εναπόκειται στον αιτούντα την κήρυξη ακυρότητας να προσκομίσει πλήρη αναπαραγωγή του εν λόγω προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος. Κατά τα λοιπά, κάθε ενδεχόμενος συνδυασμός θα ήταν ατελής, στον βαθμό που θα είχε πραγματοποιηθεί αναγκαστικά κατά προσέγγιση (απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 2017, Easy Sanitary Solutions και EUIPO κατά Group Nivelles, C‑361/15 P και C‑405/15 P, EU:C:2017:720, σκέψη 69). Το ίδιο ισχύει όσον αφορά την εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα του επίμαχου σχεδίου ή υποδείγματος. Πράγματι, προκειμένου να γίνει δεκτό ότι ένα σχέδιο ή υπόδειγμα έχει ατομικό χαρακτήρα, η συνολική εντύπωση την οποία προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη πρέπει να είναι διαφορετική από εκείνη την οποία προκαλεί στον εν λόγω χρήστη ένα ή περισσότερα προγενέστερα μεμονωμένα σχέδια ή υποδείγματα και όχι από εκείνη την οποία του προκαλεί συνδυασμός μεμονωμένων στοιχείων αντλούμενων από περισσότερα προγενέστερα σχέδια ή υποδείγματα (απόφαση της 19ης Ιουνίου 2014, Karen Millen Fashions, C‑345/13, EU:C:2014:2013, σκέψη 35).
63 Εν προκειμένω, η προσφεύγουσα αναμένει από το EUIPO όχι μόνο να συνδυάσει διαφορετικές απεικονίσεις του προϊόντος στο οποίο έχει ενσωματωθεί το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα, αλλά και να αντικαταστήσει ένα στοιχείο που εμφανίζεται στις περισσότερες απεικονίσεις, δηλαδή έναν προφυλακτήρα χρώματος διαφορετικού από αυτό του οχήματος, με ένα στοιχείο το οποίο εμφανίζεται σε μια μόνον απεικόνιση, δηλαδή έναν προφυλακτήρα του ίδιου χρώματος με αυτό του οχήματος. Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε στο EUIPO τον πλήρη και ακριβή προσδιορισμό και την αναπαραγωγή του σχεδίου ή υποδείγματος του οποίου επικαλείται την αρχαιότητα στο πλαίσιο του υπό κρίση λόγου ακυρώσεως. Επομένως, το τμήμα προσφυγών δεν υπέπεσε σε πλάνη καθόσον δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι το προϊόν στο οποίο έχει ενσωματωθεί το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα το οποίο περιλήφθηκε στην περιγραφή προσφερόμενου προς πώληση μεταχειρισμένου οχήματος έχει προφυλακτήρα του ίδιου χρώματος με αυτό του οχήματος.
64 Όσον αφορά το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο και το οποίο το τμήμα προσφυγών φέρεται να αγνόησε, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το τμήμα προσφυγών δεν ήταν υποχρεωμένο να το λάβει υπόψη καθόσον δεν ασκούσε επιρροή δεδομένου ότι, όπως προκύπτει από το σημείο 34 της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν παρείχε πληροφορίες ως προς τη συνολική εντύπωση που δημιουργείται στον ενημερωμένο χρήστη. Επιπλέον, η παρατήρηση, επίσης περιλαμβανόμενη στο σημείο 34 της προσβαλλόμενης απόφασης, ότι το εν λόγω άρθρο δεν είχε πράγματι επισυναφθεί στις παρατηρήσεις της ενάγουσας διατυπώθηκε ως εκ περισσού, οπότε είναι αλυσιτελής η αιτίαση της προσφεύγουσας η οποία στηρίζεται στο γεγονός ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να έχει λάβει υπόψη το άρθρο αυτό διότι είχε όντως επισυναφθεί.
65 Από το σύνολο των προεκτεθέντων προκύπτει ότι πρέπει να απορριφθεί το τέταρτο σκέλος του μοναδικού λόγου ακυρώσεως και, κατά συνέπεια, η προσφυγή στο σύνολό της, χωρίς να είναι αναγκαίο να αποφανθεί το Γενικό Δικαστήριο επί του παραδεκτού του δεύτερου αιτήματος, με το οποίο ζητείται από το Γενικό Δικαστήριο να κηρύξει άκυρο το επίμαχο σχέδιο ή υπόδειγμα.
Επί των δικαστικών εξόδων
66 Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η προσφεύγουσα ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με τα αιτήματα του EUIPO και της παρεμβαίνουσας.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (όγδοο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Καταδικάζει τη Rietze GmbH & Co. KG στα δικαστικά έξοδα.
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 6 Ιουνίου 2019.
(υπογραφές)