Wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 17 października 2012 r. – Fondation IDIAP przeciwko Komisji

(sprawa T‑286/10)

Klauzula arbitrażowa – Szósty program ramowy w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji – Umowy dotyczące projektów Amida, Bacs i Dirac – Koszty kwalifikowalne – Model kosztów dodatkowych – Wynagrodzenie badaczy zatrudnionych na umowę o pracę na czas nieokreślony – Brak środków własnych kontrahenta

1.                     Postępowanie sądowe – Wniesienie sprawy do Sądu na podstawie klauzuli arbitrażowej – Umowy zawarte w ramach szczegółowego programu w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji – Wynagrodzenia badaczy zatrudnionych na umowę o pracę na czas nieokreślony – Koszty dodatkowe – Zaświadczenie powołanego przez kontrahenta audytora o kwalifikowalności kosztów – Zorganizowany przez Komisję audyt zaświadczający o niekwalifikowalności kosztów – Dopuszczalność – Żądanie uzyskania w odniesieniu do tych kosztów oświadczenia o ich kwalifikowalności oraz oświadczenia o braku wymagalności ich zwrotu – Żądanie bezzasadne (art. 272 TFUE; rozporządzenie nr 2321/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 12 ust. 2 akapit pierwszy, art. 14 ust. 2; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47) (por. pkt 61–84, 88–96)

2.                     Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Abstrakcyjne sformułowanie – Niedopuszczalność [statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1 lit. c)] (por. pkt 106)

3.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu Unii – Żądania wydania nakazu wobec instytucji – Niedopuszczalność (art. 263 TFUE) (por. pkt 111)

4.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym – Brak właściwości sądu Unii – Niedopuszczalność (art. 263 TFUE) (por. pkt 113, 114)

Przedmiot

Żądanie sformułowane w pierwszej kolejności na podstawie art. 272 TFUE, dotyczące stwierdzenia przez Sąd, że niektóre koszty poniesione przez skarżącą w ramach wykonania umów: nr 33812 dotyczącej projektu Amida, nr 27140 dotyczącej projektu Bacs i nr 27787 dotyczącej projektu Dirac, zawartych z Komisją Europejską w ramach szóstego programu ramowego w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji, przyczyniającego się do utworzenia europejskiej przestrzeni badawczej i innowacji (2002–2006), ustanowionego decyzją nr 1513/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. (Dz.U. L 232, s. 1), kwalifikują się do zwrotu i że w konsekwencji skarżąca nie musi zwracać kwoty 98 042,45 EUR z tytułu umowy dotyczącej projektu Dirac i 251 505,76 EUR z tytułu umowy dotyczącej projektu Amida, oraz żądanie sformułowane posiłkowo na podstawie art. 263 TFUE, dotyczące z jednej trony stwierdzenia nieważności decyzji Komisji, którą potwierdziła ona wnioski z audytu, w którym stwierdzono, że sporne koszty nie kwalifikują się do zwrotu, a z drugiej strony nakazanie Komisji, by zleciła audyt projektów, który przeprowadzi inny podmiot niż ten, który przeprowadził pierwszy audyt

Sentencja

1) Skarga zostaje oddalona.

2) Fondation de l’Institut de recherche IDIAP zostaje obciążona, obok własnych kosztów, kosztami poniesionym przez Komisję Europejską, w tym kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.