WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (w składzie jednego sędziego)
z dnia 21 września 2015 r.
Sprawa F‑72/11
Anastasios Anagnostu i in.
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu (2010) i (2011) – Mnożniki odniesienia – Artykuł 6 ust. 2 regulaminu pracowniczego – Przepisy przejściowe odnoszące się do okresu od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2011 r. – Artykuł 9 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego – Ogólne przepisy wykonawcze do art. 45 regulaminu pracowniczego – Ustalenie progów awansu – Nieumieszczenie na liście urzędników awansowanych – Interes prawny
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której A. Anagnostu oraz 24 innych skarżących żądają zasadniczo, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego Komisji Europejskiej w sprawie ustalenia progów awansu do grup zaszeregowania AD 13 i AD 14 w postępowaniach w sprawie awansu za lata 2010 i 2011, a po drugie, stwierdzenia nieważności listy urzędników awansowanych do grup AD 13 i AD 14 w postępowaniu w sprawie awansu za 2010 r. oraz stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji odmownej organu powołującego Komisji w sprawie awansowania większej liczby innych urzędników do grup AD 13 czy AD 14.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 26 listopada 2010 r. w sprawie nieawansowania A. Antoulasa, D. Bruni, D. Nicolaidou-Kallergis i A. Xanthopoulosa. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Europejska pokrywa cztery dwudzieste piąte swoich kosztów postępowania i zostaje obciążona czterema dwudziestoma piątymi kosztów poniesionych przez skarżących. Skarżący, oprócz A. Antoulasa, D. Bruni, D. Nicolaidou-Kallergis i A. Xanthopoulosa, pokrywają dwadzieścia jeden dwudziestych piątych swoich kosztów postępowania i zostają obciążeni dwudziestoma jednymi dwudziestych piątych kosztów poniesionych przez Komisję Europejską.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja w sprawie ustalenia progów awansu – Czynność przygotowawcza – Wyłączenie – Akt podlegający zaskarżeniu w sposób incydentalny w ramach skargi o stwierdzenie nieważności decyzji ustanawiającej listę urzędników awansowanych
(regulamin pracowniczy, art. 45, art. 90 ust. 2)
2. Skargi urzędników – Interes prawny – Mnożniki odniesienia – Decyzja w sprawie ustalenia progów awansu – Skarga na odmowę awansu – Konieczność wykazania możliwości osiągnięcia progu awansu – Brak zarzutów o charakterze osobistym
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
1. Aktami lub decyzjami, które mogą być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, są jedynie takie akty lub decyzje, które wywołują wiążące skutki prawne mogące wpływać na interesy skarżącego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną. W przypadku czynności lub decyzji, których przygotowanie odbywa się wieloetapowo, zwłaszcza w wyniku postępowania wewnętrznego, takiego jak postępowanie w sprawie awansu przewidziane w ogólnych przepisach wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego, aktami zaskarżalnymi są wyłącznie środki, które ostatecznie określają stanowisko instytucji po zakończeniu tego postępowania. Natomiast środki pośrednie, których celem jest przygotowanie decyzji końcowej nie wywołują skutków niekorzystnych w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego i mogą być podważane jedynie w sposób incydentalny w ramach skargi na akty zaskarżalne.
Ustalenie progów awansu, niezależnie czy chodzi o progi zapowiadające czy progi ostateczne, stanowi wyłącznie jeden z kolejnych etapów postępowania w sprawie awansu, które kończy się ogłoszeniem listy urzędników awansowanych w ramach postępowania w sprawie awansu. Tymczasem dopiero w chwili ogłoszenia tej listy może zostać dotknięta sytuacja prawna urzędników mogących ubiegać się o awans. Z tego wynika, że decyzje w sprawie ustalenia progów awansu stanowią akty przygotowawcze do decyzji organu powołującego w sprawie ustanowienia listy urzędników awansowanych.
Jednakże, nawet jeśli takie akty przygotowawcze nie mogą stanowić przedmiotu odrębnej skargi o stwierdzenie nieważności, to ich zgodność z prawem może zawsze zostać podważona w ramach skargi na decyzję ostateczną.
Tym samym, żądania mające na celu stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie ustalenia progów awansu są niedopuszczalne.
(zob. pkt 38–42)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: z dnia 19 marca 2000 r., Vicente Nuñez/Komisja, T‑10/99, EU:T:2000:60, pkt 28; z dnia 5 marca 2003 r., Staelen/Parlament, T‑24/01, EU:T:2003:52, pkt 32, 33 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 19 marca 2003 r., Tsarnavas/Komisja, od T‑188/01 do T‑190/01, EU:T:2003:77, pkt 73 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 3 maja 2007 r., Crespinet/Komisja, T‑261/04, EU:T:2007:122, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie z dnia 13 grudnia 2006 r., Aimi i in/Komisja, F‑47/06, EU:F:2006:134, pkt 64
2. Urzędnik nie jest uprawniony do działania w interesie prawa lub instytucji i nie może podnosić na poparcie swojej skargi o stwierdzenie nieważności zarzutów innych niż o charakterze osobistym. Tymczasem, aby urzędnik mógł wykazać swój interes w stwierdzeniu nieważności decyzji o jego nieawansowaniu z tego względu, że nie przestrzegano rzekomo obowiązującego odsetka awansów w danej grupie zaszeregowania, powinien on wykazać, że zważywszy na swoją sytuację osobistą, a w szczególności całkowitą liczbę zgromadzonych punktów awansu, nie jest wykluczone, że osiągnąłby próg awansu, gdyby zastosowano przywołany odsetek awansów.
Jednakże każde postępowanie w sprawie awansu musi być niezależne od poprzedzających je lub następujących po nim postępowań w sprawie awansu, ponieważ urzędnicy, których osiągnięcia należy porównać oraz kryteria określone dla przeprowadzenia tego porównania są właściwe każdemu postępowaniu w sprawie awansu. Tym samym, sama okoliczność, by brak awansu do danych grup zaszeregowania większej liczby urzędników w ramach danego postępowania w sprawie awansu mógł wywrzeć wpływ na sytuację skarżących na liście osiągnięć do danych grup zaszeregowania podczas ostatnich postępowań w sprawie awansu, a zatem opóźnić ich awans, nie wpływa bezpośrednio i natychmiastowo na ich sytuację prawną.
(zob. pkt 56, 57, 63)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: z dnia 24 kwietnia 2009 r., Sanchez Ferriz i in./Komisja, T‑492/07 P, EU:T:2009:116, pkt 26, 39 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 16 października 2014 r., Schönberger/Trybunał Obrachunkowy, T‑26/14 P, EU:T:2014:887, pkt 39