WYROK SĄDU (szósta izba)
z dnia 8 listopada 2023 r.(*)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Liquid+Arcade – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy LIQUI.DO – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001
W sprawie T‑592/22,
Liquid Advertising, Inc., z siedzibą w El Segundo, Kalifornia (Stany Zjednoczone), którą reprezentował M. Czarnecki, adwokat,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentowała D. Walicka, w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO była
Liqui.do, SA, z siedzibą w Lizbonie (Portugalia),
SĄD (szósta izba),
w składzie: M.J. Costeira, prezes, U. Öberg i E. Tichy-Fisslberger (sprawozdawczyni), sędziowie,
sekretarz: V. Di Bucci,
uwzględniając pisemny etap postępowania,
uwzględniwszy, że w terminie trzech tygodni od dnia powiadomienia stron o zakończeniu pisemnego etapu postępowania nie wpłynął wniosek stron o wyznaczenie rozprawy, i postanowiwszy, na podstawie art. 106 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem, orzec w przedmiocie skargi bez przeprowadzenia ustnego etapu postępowania,
wydaje następujący
Wyrok
1 W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca, spółka Liquid Advertising, Inc., wnosi o stwierdzenie nieważności i zmianę decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 28 czerwca 2022 r. (sprawa R 2231/2021‑2) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).
Okoliczności powstania sporu
2 W dniu 6 października 2020 r. skarżąca dokonała w EUIPO zgłoszenia unijnego znaku towarowego w odniesieniu do oznaczenia słownego Liquid+Arcade.
3 Zgłoszony znak towarowy oznacza usługi należące do klasy 35 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, odpowiadające następującemu opisowi: „reklama”.
4 W dniu 15 stycznia 2021 r. druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą, Liqui.do SA, wniosła sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla usług wskazanych w pkt 3 powyżej.
5 Sprzeciw ten został oparty na przedstawionym poniżej wcześniejszym graficznym znaku towarowym, oznaczającym między innymi usługi należące do klasy 35 i odpowiadające następującemu opisowi: „wypożyczanie maszyn, urządzeń i wyposażenia biurowego; wynajem kserokopiarek, maszyn do pisania, urządzeń kopiujących; wynajem bilbordów i powierzchni reklamowych; wynajem dystrybutorów automatycznych; wynajem wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych; wynajem automatów sprzedających na monety; wynajem billboardów reklamowych; wynajem sprzętu do elektronicznego terminala kasowego; wynajmowanie wszelkich materiałów promocyjnych i służących do prezentacji marketingowych”.
6 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na podstawę odmowy rejestracji określoną w art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1).
7 W dniu 12 listopada 2021 r. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw.
8 W dniu 29 grudnia 2021 r. skarżąca wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
9 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza oddaliła to odwołanie. W szczególności w świetle przeciętnego podobieństwa rozpatrywanych usług, niższego od przeciętnego podobieństwa wizualnego, przeciętnego podobieństwa fonetycznego, wysokiego podobieństwa konceptualnego kolidujących ze sobą oznaczeń dla istotnej części właściwych konsumentów, zwykłego charakteru odróżniającego wcześniejszego znaku towarowego, a także pomimo wysokiego poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców składającego się z profesjonalistów, Izba Odwoławcza stwierdziła, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia części angielskojęzycznej i francuskojęzycznej właściwego kręgu odbiorców w błąd.
Żądania stron
10 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i decyzji Wydziału Sprzeciwów;
– posiłkowo, zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie rozpatrywanej skargi;
– obciążenie EUIPO kosztami postępowania.
11 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania w przypadku przeprowadzenia rozprawy.
Co do prawa
12 Skarżąca podnosi tylko jeden zarzut, dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2017/1001. Podnosi ona, że Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Kwestionuje ona w istocie wnioski Izby Odwoławczej dotyczące, po pierwsze, właściwego kręgu odbiorców, po drugie, porównania rozpatrywanych usług, po trzecie, porównania kolidujących ze sobą oznaczeń i, po czwarte, całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
13 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
14 Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli z powodu identyczności z wcześniejszym znakiem towarowym lub podobieństwa do niego i identyczności lub podobieństwa towarów lub usług oznaczonych tymi dwoma znakami towarowymi istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odbiorców na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje również prawdopodobieństwo skojarzenia z wcześniejszym znakiem towarowym.
15 Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje, gdy odbiorcy mogą uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa lub z przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd należy oceniać całościowo zgodnie ze sposobem postrzegania rozpatrywanych oznaczeń oraz towarów lub usług przez właściwy krąg odbiorców i z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku, w szczególności wzajemnej zależności między podobieństwem oznaczeń a podobieństwem oznaczanych towarów lub usług [zob. wyrok z dnia 9 lipca 2003 r., Laboratorios RTB/OHIM – Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), T‑162/01, EU:T:2003:199, pkt 30–33 i przytoczone tam orzecznictwo].
16 Do celów stosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd zakłada jednoczesne istnienie identyczności lub podobieństwa między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi oraz identyczności lub podobieństwa oznaczonych tymi znakami towarów lub usług. Przesłanki te muszą być spełnione kumulatywnie [zob. wyrok z dnia 22 stycznia 2009 r., Commercy/OHIM – easyGroup IP Licensing (easyHotel), T‑316/07, EU:T:2009:14, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo].
W przedmiocie właściwego kręgu odbiorców
17 Przy dokonywaniu całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd należy wziąć pod uwagę przeciętnego konsumenta danej kategorii towarów, który jest właściwie poinformowany, dostatecznie uważny i rozsądny. Należy także mieć na uwadze, że stopień uwagi przeciętnego konsumenta może różnić się w zależności od kategorii rozpatrywanych towarów lub usług [zob. wyrok z dnia 13 lutego 2007 r., Mundipharma/OHIM – Altana Pharma (RESPICUR), T‑256/04, EU:T:2007:46, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo].
18 W niniejszej sprawie Izba Odwoławcza w pkt 14 zaskarżonej decyzji stwierdziła w istocie, że właściwy krąg odbiorców składa się z profesjonalistów wykazujących wysoki poziom uwagi. W pkt 13 wspomnianej decyzji wskazała ona również, że ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd powinna co do zasady opierać się na sposobie postrzegania przez właściwy krąg odbiorców we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.
19 Należy zgodzić się z tymi ocenami Izby Odwoławczej, które nie zostały zresztą zakwestionowane przez skarżącą.
20 Ponadto Izba Odwoławcza, podobnie jak Wydział Sprzeciwów, stwierdziła w pkt 12 zaskarżonej decyzji, że oceny należy dokonać w odniesieniu do części angielskojęzycznej i francuskojęzycznej właściwego kręgu odbiorców.
21 Skarżąca kwestionuje ów wniosek. Podnosi ona w istocie, że Izba Odwoławcza powinna była wziąć pod uwagę hiszpańskojęzyczną i portugalskojęzyczną część właściwego kręgu odbiorców, ponieważ konsumenci ci rozumieją wyraz „liquid” jako odniesienie do zachowania płynności finansowej. A zatem znaczenie to tworzy związek między wcześniejszym znakiem towarowym a usługami faktycznie oferowanymi przez drugą stronę postępowania przed Izbą Odwoławczą. Jednakże zdaniem skarżącej zgłoszony znak towarowy nie będzie przywoływać, w odczuciu hiszpańskojęzycznej i portugalskojęzycznej części właściwego kręgu odbiorców, takiego skojarzenia z usługami, o których mowa w pkt 3 powyżej.
22 Jeżeli ochrona wcześniejszego znaku towarowego rozciąga się na całą Unię, należy wziąć pod uwagę sposób postrzegania kolidujących ze sobą znaków przez konsumenta rozpatrywanych usług na tym terytorium. Należy jednak przypomnieć, że dla odmowy rejestracji unijnego znaku towarowego wystarczy, by dana względna podstawa odmowy rejestracji w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 występowała tylko na części terytorium Unii [zob. podobnie wyrok z dnia 14 grudnia 2006 r., Mast-Jägermeister/OHIM – Licorera Zacapaneca (VENADO w ramie i in.), T‑81/03, T‑82/03 i T‑103/03, EU:T:2006:397, pkt 76 i przytoczone tam orzecznictwo].
23 Wynika z tego, że Izby Odwoławczej nie można co do zasady krytykować za oparcie się wyłącznie na częściach angielskojęzycznej i francuskojęzycznej właściwego kręgu odbiorców, ponieważ prawdopodobieństwo wprowadzenia tych części wspomnianego kręgu odbiorców w błąd – przy założeniu jego wykazania – było wystarczające do odmowy rejestracji zgłoszonego znaku towarowego.
W przedmiocie porównania usług
24 Przy ocenie podobieństwa rozpatrywanych usług należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki charakteryzujące wzajemny stosunek między nimi. Czynniki te obejmują w szczególności ich rodzaj, przeznaczenie, sposób używania, jak również to, czy konkurują one ze sobą lub też się uzupełniają [zob. wyrok z dnia 14 maja 2013 r., Sanco/OHIM – Marsalman (Przedstawienie kurczaka), T‑249/11, EU:T:2013:238, pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo].
25 Skarżąca podnosi, że rozpatrywane usługi są odmienne. Twierdzi ona, po pierwsze, że kolidujące ze sobą oznaczenia nie dotyczą tych samych usług i że nic nie pozwala uznać, iż usługi te są podobne. Skarżąca podkreśla, że wcześniejszy znak towarowy oznacza usługi należące nie tylko do klasy 35, lecz również do klas 37–45.
26 Po drugie, skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza popełniła błąd w ocenie, nie uwzględniając, które z oznaczonych kolidującymi ze sobą oznaczeniami usług są faktycznie świadczone. A zatem zdaniem skarżącej druga strona w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą prowadzi działalność polegającą na odpłatnym udostępnianiu sprzętów potrzebnych do prowadzenia profesjonalnej działalności gospodarczej, podczas gdy skarżąca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług reklamowych dla podmiotów profesjonalnych. W konsekwencji zakres działalności skarżącej różni się od zakresu działalności drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą, a rozpatrywane usługi nie są skierowane do tego samego kręgu odbiorców.
27 Ponadto skarżąca wskazuje, że rozpatrywanych usług nie można uznać za komplementarne, ponieważ nie istnieje między nimi żaden ścisły związek, w tym znaczeniu, że świadczenie jednej z nich nie jest niezbędne lub istotne dla świadczenia pozostałych. Dodaje ona, że wspomnianych usług nie można uznać za konkurencyjne.
28 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
29 Na wstępie należy zauważyć, że wcześniejszy znak towarowy oznacza usługi należące do klas 35, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44 i 45. Jednakże w niniejszej sprawie druga strona w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą oparła swój sprzeciw wyłącznie na wymienionych w pkt 5 powyżej usługach należących do klasy 35. Pozostałe usługi oznaczone wcześniejszym znakiem towarowym nie są zatem istotne dla oceny zasadności zaskarżonej decyzji.
30 W pkt 16 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że usługi „wynajmu wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych” nie są usługami mającymi na celu określenie i uruchomienie strategii i kampanii reklamowych w ścisłej współpracy z klientem. Niemniej jej zdaniem usługi „reklamy” oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym są co najmniej w przeciętnym stopniu podobne do usług „wynajmu wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych” oznaczonych wcześniejszym znakiem towarowym, ponieważ mają one ten sam, bardziej ogólny, cel, a mianowicie promocję sprzedaży towarów innego podmiotu za pomocą reklamy. Izba Odwoławcza stwierdziła również, że wspomniane usługi są komplementarne w tym znaczeniu, iż usługi reklamowe są istotne dla „wynajmu wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych”, ponieważ są one skierowane do tych samych konsumentów i podmiotów handlowych, którzy zamierzają reklamować swoje towary lub usługi.
31 Po pierwsze, co się tyczy argumentu skarżącej, zgodnie z którym zakres jej działalności różni się od zakresu działalności drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą, należy przypomnieć, że w celu dokonania oceny podobieństwa rozpatrywanych usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 należy wziąć pod uwagę usługi objęte kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, a nie oznaczone tymi znakami towarowymi usługi, które są faktycznie oferowane [zob. wyrok z dnia 26 października 2017 r., Sulayr Global Service/EUIPO – Sulayr Calidad (sulayr GLOBAL SERVICE), T‑685/15, niepublikowany, EU:T:2017:761, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo].
32 Wynika z tego, że Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła w istocie w pkt 16 zaskarżonej decyzji, że porównanie usług oznaczonych kolidującymi ze sobą oznaczeniami powinno opierać się na brzmieniu odpowiednich wykazów usług i że w konsekwencji badanie usług oznaczonych wcześniejszym znakiem towarowym powinno opierać się na wskazanych w pkt 5 powyżej usługach należących do klasy 35.
33 Po drugie, należy przypomnieć, że usługi komplementarne to takie, między którymi istnieje ścisły związek polegający na tym, że jedne są niezbędne lub istotne dla używania drugich, w związku z czym konsumenci mogą myśleć, iż za świadczenie tych usług odpowiedzialne jest to samo przedsiębiorstwo. Z definicji usługi kierowane do różnych kręgów odbiorców nie mogą mieć charakteru komplementarnego (zob. wyrok z dnia 22 stycznia 2009 r., easyHotel, T‑316/07, EU:T:2009:14, pkt 57, 58 i przytoczone tam orzecznictwo).
34 W niniejszej sprawie, po pierwsze, rozpatrywane usługi skierowane są do tego samego kręgu odbiorców, który składa się z profesjonalistów. Po drugie, usługi wynajmu bilbordów i powierzchni reklamowych, wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych, billboardów reklamowych, wszelkich materiałów promocyjnych i służących do prezentacji marketingowych są niezbędne lub co najmniej istotne dla świadczenia usług reklamowych – i na odwrót, w związku z czym konsumenci mogą myśleć, że za świadczenie tych usług odpowiedzialne jest to samo przedsiębiorstwo. W związku z tym istnieje ścisły związek między wspomnianymi usługami w tym znaczeniu, że jedne z nich są niezbędne lub istotne dla korzystania z drugich.
35 W rezultacie Izba Odwoławcza nie popełniła błędu w ocenie, stwierdzając w pkt 16 zaskarżonej decyzji, że rozpatrywane usługi są komplementarne.
36 W konsekwencji argument skarżącej, zgodnie z którym rozpatrywane usługi nie są względem siebie konkurencyjne, nie ma w niniejszym wypadku wpływu na stwierdzenie Izby Odwoławczej, zgodnie z którym wspomniane usługi są komplementarne.
37 Po trzecie, Sąd wskazuje z jednej strony, że usługi „reklamy” należące do klasy 35 polegają na udzielaniu profesjonalistom pomocy przy sprzedaży ich towarów i usług poprzez promocję ich wprowadzania na rynek lub ich sprzedaży lub na zapewnieniu wzmocnienia pozycji klientów będących przedsiębiorstwami na rynku oraz na zdobywaniu przewagi konkurencyjnej. Z drugiej strony usługi „wynajmu wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych” są oferowane do wykorzystania w ramach działalności reklamowej.
38 W konsekwencji oznaczone wcześniejszym znakiem towarowym usługi „wynajmu wyposażenia reklamowego i materiałów reklamowych” oraz oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym usługi „reklamy” mają ten sam cel. A zatem Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła w pkt 16 zaskarżonej decyzji, że rozpatrywane usługi są podobne co najmniej w przeciętnym stopniu.
39 Izba Odwoławcza nie popełniła zatem błędu w ocenie, uznając, że rozpatrywane usługi są podobne co najmniej w przeciętnym stopniu.
W przedmiocie porównania oznaczeń
40 Całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – w zakresie, w jakim dotyczy ona wizualnego, fonetycznego lub konceptualnego podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń – należy oprzeć na wywieranym przez nie całościowym wrażeniu, ze szczególnym uwzględnieniem ich elementów odróżniających i dominujących. Sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnych konsumentów danych towarów lub usług odgrywa w całościowej ocenie wspomnianego prawdopodobieństwa decydującą rolę. W tym względzie przeciętny konsument postrzega zwykle znak towarowy jako całość i nie dokonuje analizy jego poszczególnych detali (zob. wyrok z dnia 12 czerwca 2007 r., OHIM/Shaker, C‑334/05 P, EU:C:2007:333, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).
41 W pkt 18 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza wskazała w istocie, po pierwsze, że wcześniejszy znak towarowy jest oznaczeniem graficznym składającym się z elementów słownych „liqui.do”, przedstawionych w sposób stylizowany. Te elementy słowne są oddzielone kropką między literami „i” i „d”. Po drugie, stwierdziła ona w istocie, że zgłoszony znak towarowy składa się z elementów słownych „liquid”, „+” i „arcade” – bez stylizacji.
42 Skarżąca podnosi, że elementy zgłoszonego znaku towarowego inne niż element słowny „liquid”, a mianowicie element „+” i element słowny „arcade”, nie są zwykłymi elementami opisowymi – pozbawionymi charakteru odróżniającego – i nie można ich pominąć przy ocenie podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń, jak to uczyniła Izba Odwoławcza. Skarżąca podkreśla zatem, że element słowny „liquid” nie jest jedynym elementem dominującym zgłoszonego znaku towarowego i że elementu słownego „arcade” wspomnianego znaku towarowego nie można pominąć.
43 EUIPO twierdzi, po pierwsze, że chociaż porównanie kolidujących ze sobą oznaczeń w zaskarżonej decyzji nie zawiera wyraźnej analizy odróżniających i dominujących składników tych oznaczeń, rozumowanie Wydziału Sprzeciwów zostało potwierdzone we wspomnianej decyzji. Po drugie, EUIPO podnosi, że właściwy krąg odbiorców ma tendencję do skracania znaków towarowych zawierających kilka wyrazów poprzez pominięcie elementów, które nie mają charakteru odróżniającego lub dominującego – co w niniejszej sprawie ma miejsce w przypadku elementów „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego.
44 W tym względzie należy przypomnieć, że ocena podobieństwa dwóch znaków towarowych nie może ograniczyć się do zbadania tylko jednego ze składników tworzących dany złożony znak towarowy i porównania go z innym znakiem towarowym. Przeciwnie, porównania należy dokonać poprzez analizę danych znaków towarowych postrzeganych jako całość, co nie oznacza, że całościowe wrażenie pozostawione przez złożony znak towarowy w pamięci właściwego kręgu odbiorców nie może, w niektórych okolicznościach, zostać zdominowane przez jeden lub kilka z jego składników (zob. wyrok z dnia 12 czerwca 2007 r., OHIM/Shaker, C‑334/05 P, EU:C:2007:333, pkt 41 i przytoczone tam orzecznictwo). Dopiero wtedy, gdy wszystkie pozostałe składniki znaku towarowego są bez znaczenia, ocena podobieństwa może zostać przeprowadzona wyłącznie na podstawie elementu dominującego (wyrok z dnia 12 czerwca 2007 r., OHIM/Shaker, C‑334/05 P, EU:C:2007:333, pkt 42). Jest tak w szczególności wówczas, gdy ten składnik jest w stanie samodzielnie zdominować wizerunek tego znaku towarowego, jaki właściwy krąg odbiorców zachowa w pamięci, w związku z czym wszystkie pozostałe składniki tego znaku towarowego są bez znaczenia dla wywieranego przez ten znak całościowego wrażenia (wyrok z dnia 20 września 2007 r., Nestlé/OHIM, C‑193/06 P, niepublikowany, EU:C:2007:539, pkt 43).
45 Aby ocenić charakter odróżniający danego składnika znaku towarowego, należy rozpatrzyć większą lub mniejszą zdolność tego składnika do wskazywania, że towary lub usługi, dla których znak towarowy został zarejestrowany, pochodzą z określonego przedsiębiorstwa, a zatem do umożliwienia odróżnienia tych towarów lub usług od towarów lub usług pochodzących z innych przedsiębiorstw. Przy dokonywaniu tej oceny należy wziąć pod uwagę w szczególności samoistne cechy danego elementu, z uwzględnieniem tego, czy ma on jakikolwiek charakter opisowy względem towarów lub usług, dla których znak towarowy został zarejestrowany [wyroki: z dnia 13 czerwca 2006 r., Inex/OHIM – Wiseman (Przedstawienie skóry krowy), T‑153/03, EU:T:2006:157, pkt 35; z dnia 13 grudnia 2007 r., Cabrera Sánchez/OHIM – Industrias Cárnicas Valle (el charcutero artesano), T‑242/06, niepublikowany, EU:T:2007:391, pkt 51].
46 Na wstępie, jak słusznie podnosi EUIPO, mimo że uzasadnienie Izby Odwoławczej dotyczące analizy elementów odróżniających i dominujących zawarte w pkt 18–26 zaskarżonej decyzji jest bardzo zwięzłe, należy wziąć pod uwagę bardziej szczegółowe uzasadnienie przedstawione w decyzji Wydziału Sprzeciwów. Zważywszy bowiem, że Izba Odwoławcza utrzymała w mocy tę decyzję w całości, i biorąc pod uwagę funkcjonalną ciągłość między wydziałami sprzeciwów i izbami odwoławczymi, o czym świadczy art. 71 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 [zob. podobnie wyroki: z dnia 13 marca 2007 r., OHIM/Kaul, C‑29/05 P, EU:C:2007:162, pkt 30; z dnia 10 lipca 2006 r., La Baronia de Turis/OHIM – Baron Philippe de Rothschild (LA BARONNIE), T‑323/03, EU:T:2006:197, pkt 57, 58], decyzja ta oraz jej uzasadnienie stanowią część kontekstu, w jakim została wydana zaskarżona decyzja, który to kontekst jest znany skarżącej i który umożliwia sądowi przeprowadzenie w pełni kontroli zgodności z prawem w zakresie zasadności oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd [zob. podobnie wyrok z dnia 21 listopada 2007 r., Wesergold Getränkeindustrie/OHIM – Lidl Stiftung (VITAL FIT), T‑111/06, niepublikowany, EU:T:2007:352, pkt 64].
47 W niniejszej sprawie Wydział Sprzeciwów zauważył, po pierwsze, że kolidujące ze sobą oznaczenia nie zawierają żadnego elementu, który można by uznać za wyraźnie bardziej dominujący niż pozostałe, po drugie, że elementy słowne „liqui.do” i „liquid” mają charakter odróżniający dla rozpatrywanych usług, ponieważ części angielskojęzyczna i francuskojęzyczna właściwego kręgu odbiorców będą postrzegać je jako odniesienie do substancji niestałej, po trzecie, że właściwy krąg odbiorców przywiązuje mniejszą uwagę do elementu słownego „arcade”, ponieważ istotne usługi mogą być świadczone w galeriach handlowych, oraz, po czwarte, że element „+” jest pozbawiony charakteru odróżniającego, ponieważ jest często używany w obrocie.
48 W pierwszej kolejności, co się tyczy wcześniejszego znaku towarowego, należy stwierdzić, że elementy słowne „liqui.do” są podzielone za pomocą kropki na dwa składniki, a mianowicie na „liqui” i „do”. Wspomniany znak towarowy jest przedstawiony bez elementu graficznego. Składniki elementu słownego tego znaku towarowego są zapisane tą samą stosunkowo standardową czcionką, w tym samym kolorze niebieskim, w tym samym rozmiarze i w ramach tego samego poziomego ułożenia. Żaden ze składników wcześniejszego znaku towarowego nie może zostać uznany za będący bez znaczenia.
49 W drugiej kolejności, co się tyczy zgłoszonego słownego znaku towarowego, składającego się z trzech elementów, a mianowicie „liquid”, „+” i „arcade”, element słowny „liquid”, jak stwierdziła Izba Odwoławcza w pkt 26 zaskarżonej decyzji, będzie rozumiany przez części anglojęzyczną i francuskojęzyczną właściwego kręgu odbiorców jako substancja, która nie jest stała, lecz ciekła i może być przelana. Element słowny „arcade” odnosi się przede wszystkim do przykrytego obszaru lub pasażu, w którym znajdują się sklepy. Ponadto w języku angielskim odsyła on również do pomieszczeń, w których znajdują się maszyny do gier.
50 A zatem znaczenie elementu słownego „arcade” zgłoszonego znaku towarowego dla części angielskojęzycznej i francuskojęzycznej właściwego kręgu odbiorców nie ma związku z rozpatrywanymi usługami. W konsekwencji ten element nie jest mniej odróżniający niż element słowny „liquid”.
51 Ponadto, co się tyczy elementu „+” zgłoszonego znaku towarowego, powszechnie wiadomo, że element przedstawiający krzyż jest znakiem matematycznym oznaczającym „plus”. Właściwy krąg odbiorców będzie go postrzegać jako łącznik logiczny, a mianowicie „i”.
52 W rezultacie wbrew temu, co twierdzi EUIPO, Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła w istocie w pkt 18–26 zaskarżonej decyzji, że elementy „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego są mniej odróżniające niż element słowny „liquid” w ramach oceny podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń.
W przedmiocie podobieństwa wizualnego
53 W pkt 18 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że kolidujące ze sobą oznaczenia współdzielą ciąg liter „l”, „i”, „q”, „u”, „i” oraz „d” i że różnią się one kropką oddzielającą litery „i” i „d” oraz dodatkową końcową literą „o” wcześniejszego znaku towarowego. Ponadto wskazała ona, że oznaczenia te różnią się stylizacją oraz elementem „+” i elementem słownym „arcade” zgłoszonego oznaczenia. Izba Odwoławcza podkreśliła znaczenie, przy ocenie podobieństwa wizualnego, po pierwsze, istnienia kilku liter uszeregowanych w tym samej kolejności w kolidujących ze sobą oznaczeniach i, po drugie, faktu, że początkowa część wspomnianych oznaczeń przyciąga większą uwagę przeciętnego konsumenta. W konsekwencji w pkt 22 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że oznaczenia te wykazują stopień podobieństwa wizualnego niższy od przeciętnego.
54 Po pierwsze, skarżąca podnosi w istocie, że Izba Odwoławcza nie była uprawniona do porównania kolidujących ze sobą oznaczeń, ponieważ zgłoszony znak towarowy jest słownym znakiem towarowym, podczas gdy wcześniejszy znak towarowy jest graficznym znakiem towarowym. Zdaniem skarżącej, aby można było stwierdzić jakiekolwiek podobieństwo między wspomnianymi oznaczeniami, zgłoszony znak towarowy powinien być również znakiem słowno-graficznym.
55 Po drugie, skarżąca twierdzi, że element „+” zgłoszonego znaku towarowego wzmacnia różnicę wizualną między kolidującymi ze sobą oznaczeniami. Po trzecie, podnosi ona, że czcionka wcześniejszego znaku towarowego wpływa na całościowe postrzeganie tego znaku, i uściśla, po czwarte, że kropka oddzielająca elementy „liqui” i „do” ma istotny wpływ na sposób postrzegania wspomnianego znaku towarowego.
56 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
57 Na wstępie Sąd przypomina, że nic nie stoi na przeszkodzie dokonaniu oceny istnienia podobieństwa wizualnego między słownym znakiem towarowym a graficznym znakiem towarowym, ponieważ te dwa rodzaje znaków mają postać graficzną mogącą wywierać wrażenie wizualne [wyrok z dnia 4 maja 2005 r., Chum/OHIM – Star TV (STAR TV), T‑359/02, EU:T:2005:156, pkt 43].
58 A zatem Izba Odwoławcza słusznie zbadała w pkt 18–22 zaskarżonej decyzji istnienie podobieństwa wizualnego między zgłoszonym słownym znakiem towarowym a wcześniejszym graficznym znakiem towarowym.
59 W niniejszym wypadku kolidujące ze sobą oznaczenia mają ten sam ciąg liter umieszczonych w tej samej kolejności, a mianowicie litery „l”, „i”, „q”, „u”, „i” oraz „d”, w związku z czym ta częściowa identyczność może wywołać u właściwego kręgu odbiorców pewne wrażenie podobieństwa pod względem wizualnym [zob. podobnie wyrok z dnia 24 października 2019 r., ZPC Flis/EUIPO – Aldi Einkauf (Happy Moreno choco), T‑498/18, EU:T:2019:763, pkt 92].
60 Jednakże, jak wynika z pkt 48 powyżej, elementy słowne „liqui.do” wcześniejszego znaku towarowego są podzielone za pomocą kropki na dwa składniki, a mianowicie „liqui” oraz „do”. Ma to pewne znaczenie pod względem wizualnym.
61 Ponadto, jak wynika również z pkt 48 powyżej, wcześniejszy graficzny znak towarowy jest jedynie nieznacznie stylizowany, ponieważ jest on przedstawiony za pomocą jedynej stosunkowo standardowej czcionki w kolorze niebieskim. Co się tyczy zgłoszonego znaku towarowego – jako że jest on słownym znakiem towarowym – może on być przedstawiony dowolną czcionką, w dowolnym rozmiarze i w jakimkolwiek kolorze, w tym w wersji odpowiadającej wersji wcześniejszego znaku towarowego. W konsekwencji styl, w jakim przedstawiono element słowny wcześniejszego znaku towarowego, jest pozbawiony znaczenia dla porównania kolidujących ze sobą oznaczeń pod względem wizualnym [wyroki: z dnia 28 marca 2019 r., dm-drogerie markt/EUIPO – Albea Services (ALBÉA), T‑562/17, niepublikowany, EU:T:2019:204, pkt 32; z dnia 24 października 2019 r., MSI Svetovanje/EUIPO – Industrial Farmaceutica Cantabria (nume), T‑41/19, niepublikowany, EU:T:2019:764, pkt 72].
62 Sąd przypomina również, że o ile zostało już orzeczone, iż początkowa część znaku towarowego wywiera zwykle silniejszy wpływ pod względem wizualnym niż jego część końcowa, tak że konsument zwraca co do zasady większą uwagę na początkową część znaku towarowego niż na jego zakończenie, o tyle takie stwierdzenie nie może mieć zastosowania w każdym przypadku [zob. wyrok z dnia 20 września 2018 r., Kwizda Holding/EUIPO – Dermapharm (UROAKUT), T‑266/17, EU:T:2018:569, pkt 51 i przytoczone tam orzecznictwo]. A zatem wbrew temu, co twierdzi EUIPO, z samego tylko umiejscowienia elementów „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego nie można wywieść automatycznie, że będą one koniecznie przyciągać mniejszą uwagę niż element słowny „liquid” wspomnianego znaku towarowego.
63 Wreszcie, w pkt 49–52 powyżej stwierdzono, że elementy „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego nie są bez znaczenia i nie mają odpowiednika we wcześniejszym znaku towarowym. Zgłoszony znak towarowy jest zatem dłuższy pod względem wizualnym niż wcześniejszy znak towarowy.
64 Kolidujące ze sobą oznaczenia są zatem identyczne wyłącznie w zakresie ciągu liter „l”, „i”, „q”, „u” oraz „i” – i różnią się w pozostałym zakresie. W tych okolicznościach, ze względu na istotne różnice, o których mowa w pkt 59 i 63 powyżej, i pomimo identyczności początku wspomnianych oznaczeń, podobieństwo wizualne między nimi jest, w całości, niższe od przeciętnego, jak słusznie stwierdziła Izba Odwoławcza.
W przedmiocie podobieństwa fonetycznego
65 W pkt 23 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że wymowa kolidujących ze sobą oznaczeń pokrywa się w zakresie ciągu liter „l”, „i”, „q”, „u”, „i” oraz „d”, ponieważ kropka oddzielająca litery „i” i „d” wcześniejszego znaku towarowego nie ma wpływu na jego wymowę. Właściwy krąg odbiorców będzie zatem wymawiał wspomniany znak towarowy, w całości, jako „liquido”. Izba Odwoławcza stwierdziła, że ostatnia dodatkowa litera „o” we wcześniejszym znaku towarowym nie wprowadza istotnej różnicy w wymowie wspomnianych oznaczeń.
66 Ponadto Izba Odwoławcza stwierdziła, że wymowa zgłoszonego znaku towarowego różni się dodatkowymi elementami, a mianowicie elementami „+” i „arcade”, które nie mają odpowiednika we wcześniejszym znaku towarowym. Zważywszy, że konsumenci mają tendencję do skracania znaków towarowych zawierających kilka wyrazów, a pierwsza część znaku towarowego ma istotny wpływ na wywierane ogólne wrażenie, Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 25 zaskarżonej decyzji, że kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują przeciętny stopień podobieństwa fonetycznego.
67 Skarżąca kwestionuje ocenę Izby Odwoławczej, zgodnie z którą kolidujące ze sobą oznaczenia są do siebie podobne pod względem fonetycznym w przeciętnym stopniu. Podnosi ona, że przy porównaniu wspomnianych oznaczeń nie można pominąć elementów „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego.
68 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej i podnosi, że elementy „arcade” i „+”, które nie mają odpowiedników we wcześniejszym znaku towarowym, są „mniej odróżniające” i że konsumenci mają tendencję do skracania znaków towarowych zawierających kilka wyrazów. Ponadto EUIPO podnosi, że Sąd orzekł w wyroku z dnia 3 lipca 2013 r., Warsteiner Brauerei Haus Cramer/OHIM – Stuffer (ALOHA 100 % NATURAL) (T‑243/12, niepublikowanym, EU:T:2013:344, pkt 30, 34), że elementy mające funkcję opisową dla rozpatrywanych usług nie są wymawiane.
69 Po pierwsze, nawet jeśli wcześniejszy znak towarowy został podzielony na dwa składniki za pomocą kropki (zob. pkt 48 powyżej), właściwy krąg odbiorców wymawia je jako jeden wyraz składający się z trzech sylab, a mianowicie „li”, „qui” oraz „do”.
70 Z tego względu litera „o” – jako samogłoska na końcu ostatniej sylaby wcześniejszego znaku towarowego – będzie wyraźnie wymawiana przez właściwy krąg odbiorców. A zatem Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła w pkt 23 zaskarżonej decyzji, że ta dodatkowa litera „o” nie wprowadza istotnej różnicy w wymowie kolidujących ze sobą oznaczeń.
71 Po drugie, pomimo okoliczności, że elementy „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego nie są bez znaczenia (zob. pkt 49–52 powyżej), Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę ich wpływu w ramach porównania fonetycznego kolidujących ze sobą oznaczeń, stwierdzając, że właściwy krąg odbiorców nie będzie ich wymawiać. Tymczasem nawet przy założeniu, że element „+” nie jest wymawiany, nie zmienia to faktu, że element „arcade” będzie wymawiany. Elementu tego nie można bowiem pominąć pod względem jego brzmienia, ponieważ składa się on z trzech dodatkowych sylab w języku francuskim i z dwóch dodatkowych sylab w języku angielskim, które następują po elemencie słownym „liquid”, składającym się z dwóch sylab. W konsekwencji wymowa zgłoszonego znaku towarowego ma inne brzmienie i długość niż brzmienie i długość wynikające z wymowy wcześniejszego znaku towarowego.
72 W zakresie, w jakim EUIPO odniosło się do wyroku z dnia 3 lipca 2013 r., ALOHA 100 % NATURAL (T‑243/12, niepublikowanego, EU:T:2013:344, pkt 30, 34), wystarczy stwierdzić, że w odróżnieniu od znaków towarowych rozpatrywanych w owej sprawie żaden z elementów kolidujących ze sobą oznaczeń w niniejszej sprawie nie pełni funkcji opisowej w odniesieniu do rozpatrywanych usług (zob. pkt 50 powyżej).
73 W konsekwencji pod względem fonetycznym kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują podobieństwo, które należy zakwalifikować jako niższe od przeciętnego – a nie jako przeciętne, jak błędnie uznała Izba Odwoławcza.
W przedmiocie podobieństwa konceptualnego
74 W pkt 26 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza wskazała, po pierwsze, że początkowe elementy dwóch kolidujących ze sobą oznaczeń są rozumiane jako substancja, która nie jest stała, lecz ciekła i może być przelana, a także nie jest umocowana lub stabilna. Po drugie, stwierdziła ona, że wyraz „arcade” odnosi się do „przykrytego obszaru lub pasażu, w którym znajdują się sklepy”. Elementy „liquid” i „arcade” rozpatrywane łącznie nie mają znaczenia. Zdaniem Izby Odwoławczej właściwy konsument skupi się albo na wyrazie „liquid”, co pozwala na stwierdzenie, że wspomniane znaki towarowe są bardzo podobne pod względem konceptualnym, albo na wyrazie „arcade”, co oznaczałoby, że te znaki towarowe różnią się pod tym samym względem.
75 Skarżąca kwestionuje ocenę Izby Odwoławczej, zgodnie z którą przy założeniu, że właściwy krąg odbiorców skupi się na wyrazie „liquid”, kolidujące ze sobą oznaczenia są bardzo podobne pod względem konceptualnym, podnosząc, że przy porównaniu wspomnianych oznaczeń nie można pominąć elementów „+” i „arcade” zgłoszonego znaku towarowego.
76 EUIPO potwierdza ocenę Izby Odwoławczej.
77 Jak stwierdzono w pkt 49 powyżej, w odczuciu części angielskojęzycznej i francuskojęzycznej właściwego kręgu odbiorców wyraz „liquid” – wspólny dla kolidujących ze sobą oznaczeń – odsyła do tego samego pojęcia, a mianowicie do substancji, która nie jest stała, lecz ciekła i może być przelana. A zatem między wspomnianymi oznaczeniami istnieje pewien stopień podobieństwa konceptualnego.
78 Jednakże element „arcade”, odnoszący się do przykrytego obszaru lub pasażu, w którym znajdują się sklepy, lub do pomieszczeń, w których znajdują się maszyny do gier, oraz element „+” zgłoszonego znaku towarowego nie mają odpowiednika we wcześniejszym znaku towarowym. Mają one również wpływ na podobieństwo konceptualne, ponieważ elementy te nie są bez znaczenia.
79 W konsekwencji pod względem konceptualnym kolidujące ze sobą oznaczenia są podobne w przeciętnym stopniu i nie są bardzo podobne, jak błędnie stwierdziła Izba Odwoławcza.
W przedmiocie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd
80 Całościowa ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd zakłada pewną współzależność branych pod uwagę czynników, w szczególności podobieństwa znaków towarowych i podobieństwa oznaczonych towarów lub usług. I tak niski stopień podobieństwa oznaczonych towarów lub usług może być kompensowany wysokim stopniem podobieństwa znaków towarowych, i odwrotnie (wyroki: z dnia 29 września 1998 r., Canon, C‑39/97, EU:C:1998:442, pkt 17; z dnia 14 grudnia 2006 r., VENADO w ramie i in., T‑81/03, T‑82/03 i T‑103/03, EU:T:2006:397, pkt 74).
81 W pkt 26 i 28–30 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że rozpatrywane usługi wykazują przeciętny stopień podobieństwa, że kolidujące ze sobą oznaczenia są podobne w stopniu niższym od przeciętnego pod względem wizualnym i w przeciętnym stopniu pod względem fonetycznym, zaś pod względem konceptualnym są one bardzo podobne – przy założeniu, że właściwy krąg odbiorców będzie się skupiał na wyrazie „liquid”. Jednakże wspomniane oznaczenia będą się różnić pod względem konceptualnym przy założeniu, że właściwy krąg odbiorców zwróci uwagę na wyraz „arcade”. Należy uznać, że wcześniejszy znak towarowy ma zwykły charakter odróżniający. Mimo wysokiego poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców i przy uwzględnieniu pojęcia niedoskonałego wspomnienia oraz współzależności różnych czynników Izba Odwoławcza stwierdziła istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń.
82 Skarżąca podnosi, że istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd można ustalić jedynie w przypadku identyczności porównywanych znaków towarowych lub wysokiego podobieństwa pod względem wizualnym, fonetycznym i konceptualnym. Jej zdaniem Izba Odwoławcza nie mogła ustalić „elementu składowego oceny […], który umożliwiałby dokonanie kompensacji niskiej / średniej oceny podobieństwa [kolidujących ze sobą oznaczeń] wobec wysokiego stopnia uważności profesjonalnych odbiorców”. Podnosi ona, że przesłanki wymagane do ustalenia istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd nie są spełnione.
83 Ponadto skarżąca twierdzi, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd jest wykluczone ze względu na wysoki poziom uwagi właściwego kręgu odbiorców. Zarzuca ona również Izbie Odwoławczej odniesienie się do sposobu postrzegania przez przeciętnego konsumenta, a nie do sposobu postrzegania przez odbiorców profesjonalnych.
84 EUIPO potwierdza ocenę Izby Odwoławczej.
85 Należy zgodzić się z zawartą w pkt 27 zaskarżonej decyzji oceną Izby Odwoławczej – która zresztą nie została zakwestionowana przez skarżącą – zgodnie z którą wcześniejszy znak towarowy ma zwykły charakter odróżniający.
86 Po pierwsze, z powyższych rozważań wynika, że kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują podobieństwo niższe od przeciętnego pod względem wizualnym (zob. pkt 57–63 powyżej) i fonetycznym (zob. pkt 69–73 powyżej) i przeciętne podobieństwo pod względem konceptualnym (zob. pkt 77–79 powyżej). Po drugie, wcześniejszy znak towarowy ma zwykły charakter odróżniający (zob. pkt 85 powyżej). Po trzecie, rozpatrywane usługi są podobne w przeciętnym stopniu (zob. pkt 29–39 powyżej). Po czwarte, właściwy krąg odbiorców składa się z profesjonalistów o wysokim poziomie uwagi (zob. pkt 18 powyżej).
87 Jest prawdą, że chociaż ciąg liter „l”, „i”, „q”, „u”, „i” oraz „d” występuje na początku kolidujących ze sobą oznaczeń, nie zostanie on uznany przez profesjonalistów za jedyny składnik umożliwiający identyfikację wspomnianych oznaczeń (zob. pkt 48–52, 62, 63, 71 i 78 powyżej), ponieważ żaden składnik tych oznaczeń nie może być uznany za będący bez znaczenia.
88 Ponadto wbrew temu, co stwierdziła Izba Odwoławcza w pkt 29 zaskarżonej decyzji, okoliczność, że nawet profesjonaliści rzadko mają możliwość bezpośredniego porównania różnych znaków towarowych, lecz muszą polegać na zachowanym w pamięci niedoskonałym obrazie tych znaków, nie może prowadzić w niniejszym przypadku do wniosku, że wizerunek kolidujących ze sobą oznaczeń będzie determinowany wyłącznie ciągiem liter „l”, „i”, „q”, „u”, „i” oraz „d”, który to ciąg jest wspólny wspomnianym oznaczeniom [zob. podobnie wyrok z dnia 20 września 2019 r., The Logistical Approach/EUIPO – Idea Groupe (Idealogistic Compass Greatest care in getting it there), T‑716/18, EU:T:2019:642, pkt 67].
89 W tych okolicznościach nie można stwierdzić – jak uczyniła to Izba Odwoławcza – że istnieje ogólnie prawdopodobieństwo wprowadzenia właściwego kręgu odbiorców w błąd.
90 Z powyższego wynika, że należy uwzględnić jedyny zarzut podniesiony przez skarżącą, dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001, i w konsekwencji należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji zgodnie z częścią pierwszą żądania pierwszego skarżącej.
91 Ponadto w części drugiej żądania pierwszego, mającego na celu stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów, skarżąca wnosi w istocie o zmianę zaskarżonej decyzji, przewidzianą w art. 72 ust. 3 rozporządzenia 2017/1001 [zob. podobnie wyrok z dnia 16 stycznia 2014 r., Ferienhäuser zum See/OHIM – Sunparks Groep (Sun Park Holidays), T‑383/12, niepublikowany, EU:T:2014:12, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo], czego domaga się ona również wyraźnie w żądaniu drugim.
92 W tym względzie należy przypomnieć, że o ile przyznana Sądowi kompetencja o charakterze reformatoryjnym nie skutkuje przyznaniem mu uprawnienia do zastąpienia własną oceną oceny dokonanej przez izbę odwoławczą, a tym bardziej do dokonania oceny, w przedmiocie której rzeczona izba odwoławcza nie przedstawiła jeszcze swojego stanowiska, o tyle powinna ona być wykonywana w sytuacjach, w których Sąd, po przeprowadzeniu kontroli oceny dokonanej przez izbę odwoławczą, na podstawie ustalonych elementów stanu faktycznego i prawnego jest w stanie określić, jaką decyzję powinna była wydać izba odwoławcza (wyrok z dnia 5 lipca 2011 r., Edwin/OHIM, C‑263/09 P, EU:C:2011:452, pkt 72).
93 W niniejszej sprawie należy zauważyć, że Izba Odwoławcza dokonała oceny istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd jedynie części angielskojęzycznej i francuskojęzycznej właściwego kręgu odbiorców. W szczególności nie zbadała ona, czy istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd części hiszpańskojęzycznej i portugalskojęzycznej wspomnianego kręgu odbiorców, jak podnosi skarżąca w niniejszej sprawie. W tych okolicznościach dokonanie takiej oceny w ramach badania żądania zmiany zaskarżonej decyzji nie należy do Sądu. Wniosek w tym względzie, sformułowany zarówno w części drugiej żądania pierwszego, jak i w żądaniu drugim skarżącej, należy zatem oddalić.
W przedmiocie kosztów
94 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
95 Ponieważ EUIPO przegrało sprawę co do istoty, należy – zgodnie z żądaniem skarżącej – obciążyć je kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (szósta izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 28 czerwca 2022 r. (sprawa R 2231/2021‑2).
2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
3) EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.
Costeira | Öberg | Tichy-Fisslberger |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 8 listopada 2023 r.
V. Di Bucci | | S. Papasavvas |