ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 20ής Σεπτεμβρίου 2011

Υπόθεση F‑117/10

Barry Van Soest

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Πρόσληψη – Διαγωνισμός – Όροι συμμετοχής – Απαιτούμενο δίπλωμα – Έννοια του απολυτηρίου δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως το οποίο παρέχει πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση – Αποφάσεις της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού – Φύση του ελέγχου που ασκεί η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο εφαρμόζεται στη Συνθήκη ΕΚΑΕ δυνάμει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Β. Van Soest ζητεί, κυρίως, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί μη προσλήψεώς του παρά την επιτυχία του στον διαγωνισμό EPSO/AST/41/07.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Διαγωνισμός – Εξεταστική επιτροπή – Ανεξαρτησία – Όρια – Έκδοση παράνομων αποφάσεων – Υποχρεώσεις της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής

2.      Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Κατανομή – Συνεκτίμηση των λόγων επιείκειας

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 88)

1.      Η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή (στο εξής: ΑΔΑ) υποχρεούται, κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της, να λαμβάνει σύννομες αποφάσεις. Επομένως, δεν μπορεί να δεσμεύεται από τις αποφάσεις εξεταστικής επιτροπής των οποίων η παρανομία δύναται να θίξει, κατά συνέπεια, τις αποφάσεις της. Ως εκ τούτου, όταν η εξεταστική επιτροπή κακώς δέχεται τη συμμετοχή στον διαγωνισμό υποψηφίου και τον κατατάσσει στη συνέχεια στον πίνακα επιτυχόντων, η ΑΔΑ πρέπει να αρνηθεί τον διορισμό του εν λόγω υποψηφίου με αιτιολογημένη απόφαση, η οποία καθιστά δυνατό στον δικαστή της Ένωσης τον έλεγχο της βασιμότητάς της.

Στο πλαίσιο αυτό, όταν μια εξεταστική επιτροπή κακώς αποφασίζει να περιλάβει στον πίνακα επιτυχόντων έναν υποψήφιο που δεν κατείχε το απαιτούμενο από την προκήρυξη του διαγωνισμού δίπλωμα, η ΑΔΑ υποχρεούται να τερματίσει τη διαδικασία προσλήψεως του ενδιαφερομένου.

(βλ. σκέψεις 24 και 25)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 23 Οκτωβρίου 1986, 142/85, Schwiering κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, σκέψεις 19 και 20

ΠΕΚ: 16 Μαρτίου 2005, T‑329/03, Ricci κατά Επιτροπής, σκέψη 35· 15 Σεπτεμβρίου 2005, T‑306/04, Luxem κατά Επιτροπής, σκέψη 23

2.      Κατά το άρθρο 88 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, διάδικος, έστω και νικήσας, μπορεί να καταδικασθεί εν μέρει ή και εν όλω στα δικαστικά έξοδα, αν τούτο κρίνεται δικαιολογημένο λόγω της συμπεριφοράς του, περιλαμβανομένης και της στάσεώς του προ της κινήσεως της δίκης, ειδικότερα αν ανάγκασε τον αντίδικό του να υποβληθεί σε έξοδα κρινόμενα ως προκληθέντα άνευ εύλογης αιτίας ή κακοβούλως.

Εντούτοις, η εφαρμογή του εν λόγω άρθρου αυτού δεν περιορίζεται στην περίπτωση αυτή. Συγκεκριμένα, όταν ένας προσφεύγων που αρχικώς είχε περιληφθεί από την εξεταστική επιτροπή στον πίνακα επιτυχόντων του διαγωνισμού αυτού πληροφορείται εν τέλει από την ΑΔΑ, τουλάχιστον ένα έτος αργότερα, ότι δεν μπορεί να προσληφθεί διότι δεν πληροί τους σχετικούς με τους τίτλους σπουδών ή τα διπλώματα όρους της προκηρύξεως του διαγωνισμού, το γεγονός ότι η εξεταστική επιτροπή είχε κρίνει ότι ο προσφεύγων πληρούσε τους όρους αυτούς εξηγεί τις αμφιβολίες που καλόπιστα είχε ο προσφεύγων ως προς τη νομιμότητα της επίδικης αποφάσεως και δικαιολογεί τη συνακόλουθη εκ μέρους του άσκηση προσφυγής. Υπό τις περιστάσεις αυτές, το θεσμικό όργανο, ο νικήσας δηλαδή διάδικος, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.

(βλ. σκέψεις 29 και 30)