WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 20 września 2011 r.

Sprawa F‑117/10

Barry Van Soest

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Zatrudnienie – Konkurs – Warunki dopuszczenia – Wymagany dyplom – Pojęcie świadectwa ukończenia szkoły średniej dającego dostęp do studiów wyższych – Decyzje komisji konkursowej – Charakter kontroli sprawowanej przez organ powołujący

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której B. Van Soest żąda tytułem głównym stwierdzenia nieważności decyzji Komisji o niezatrudnieniu go mimo pomyślnego przejścia konkursu EPSO/AST/41/07.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżącego.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Niezawisłość – Granice – Wydanie decyzji niezgodnych z prawem – Obowiązki organu powołującego

2.      Postępowanie – Koszty – Obciążenie – Wzięcie pod uwagę względów słuszności

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 88)

1.      Przy wykonywaniu swoich własnych uprawnień organ powołujący jest zobowiązany podejmować decyzje nieobarczone niezgodnością z prawem. Nie mogą go zatem wiązać decyzje komisji konkursowej, których niezgodność z prawem mogłaby w konsekwencji obarczyć wadą jego własne decyzje. W związku z tym, jeśli komisja konkursowa niesłusznie dopuszcza kandydata do konkursu, a następnie umieszcza go na liście rezerwy kadrowej, organ powołujący powinien odmówić powołania kandydata na stanowisko, w drodze decyzji z uzasadnieniem umożliwiającej sądowi Unii ocenę jej zasadności.

Tym samym, jeżeli komisja konkursowa niesłusznie umieściła na liście rezerwy kadrowej nazwisko kandydata, który nie poświadczył posiadania świadectwa wymaganego w ogłoszeniu o konkursie, organ powołujący ma obowiązek wstrzymania i zakończenia postępowania w sprawie naboru zainteresowanego.

(zob. pkt 24, 25)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 142/85 Schwiering przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 23 października 1986 r., pkt 19, 20

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑329/03 Ricci przeciwko Komisji, 16 marca 2005 r., pkt 35; sprawa T‑306/04 Luxem przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., pkt 23

2.      Zgodnie z art. 88 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, niezależnie od wyniku sprawy, Sąd może nałożyć na stronę obowiązek zwrotu części, a nawet całości kosztów, jeżeli jest to uzasadnione jej postawą, również przed wniesieniem skargi; odnosi się to w szczególności do kosztów, które w rezultacie jej działania, niemającego uzasadnionego powodu lub podjętego w złej wierze, poniosła druga strona.

Zastosowanie przytoczonego przepisu nie jest jednak ograniczone wyłącznie do wspomnianej hipotezy. Tym samym, jeżeli skarżący został początkowo umieszczony przez komisję konkursową na liście rezerwy kadrowej konkursu, po czym organ powołujący ostatecznie powiadomił go, po upływie niemal roku, że nie może on zostać zatrudniony, ponieważ nie spełnia warunków dopuszczenia w zakresie świadectw kwalifikacji lub dyplomów określonych wymogami ogłoszenia o konkursie, fakt, iż komisja uznała, że skarżący spełnia te wymogi, tłumaczy, dlaczego zainteresowany mógł w dobrej wierze żywić wątpliwości co do zgodności z prawem spornej decyzji, i w związku z tym wniósł skargę. W takich okolicznościach kosztami poniesionymi przez skarżącego należy obciążyć instytucję będącą stroną wygrywającą sprawę.

(zob. pkt 29, 30)